Απ’ το πρωί σήμερα εισπράττω από παντού μηνύματα απογοήτευσης και απελπισίας.Οι Έλληνες είναι πλέον στο τελευταίο στάδιο πριν τη μαζική κατάθλιψη...
Προσπαθώ, όσο μπορώ, να δώσω κουράγιο.
Τους λέω γι’ αυτά που τράβηξαν οι παππούδες μου (οι παππούδες μας): πόσες φορές καταστράφηκε η ζωή τους, χάθηκαν οι περιουσίες τους, νεκροφίλησαν τα παιδιά τους (Βαλκανικοί Πόλεμοι, Μικρασιατική καταστροφή, Κατοχή, Εμφύλιος, πέτρινα χρόνια)...
Κανείς δεν θέλει ν’ ακούσει. Όλοι ζούμε φυλακισμένοι στο μικρόκοσμό μας...
Εγώ ένα έχω να πω:
Περνάμε μεγάλη κρίση. Και κρίση διαρκείας.
Αλλά, να μια μεγάλη ευκαιρία να ξαναγίνουμε άνθρωποι!
Γιατί μέχρι τώρα ζούσαμε σαν γουρούνια! Κι ακόμα χειρότερα. Γιατί τα γουρούνια δεν βγάζουν το ένα το μάτι του άλλου...
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να πάρουμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Κυρίως οι νεώτεροι και πιο ενθουσιώδεις από μας.
Αντί να φτιάχνουμε διαδικτυακές «ομάδες και γκρουπ του πούτσου», ας προωθήσουμε την ιδέα της δημιουργίας κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας!
Το Ευαγγέλιο το λέει ξεκάθαρα: οι πιο δυνατοί να βαστάξουν και τα βάρη των ασθενέστερων.
Ας βοηθήσει ο καθένας τον διπλανό του. Με ό,τι έχει και μπορεί...
Ας προσφέρουμε, κατ’ αρχήν, ψυχολογική υποστήριξη. Αλλά και υλική, στο μέτρο του δυνατού.
Όχι, βέβαια, σε κάθε λαμόγιο που θα κοιτάξει να επωφεληθεί! Γιατί σίγουρα θα εμφανιστούν και πολλοί τέτοιοι...
Ούτε σ’ όσους θέλουν να περάσουν την κρίση χωρίς να θυσιάσουν την άνεση και τη βόλη τους.
Αυτοί ας δοκιμάσουν τους καρπούς της πονηρίας τους...
Στήριξη χρειάζονται οι άνθρωποι που είναι αποφασισμένοι να δώσουν πραγματική μάχη για επιβίωση, κι έχουν πραγματική ανάγκη.
Το 2004 μας εξέπληξε το κίνημα του Εθελοντισμού.
Ας προσπαθήσουμε και τώρα να κάνουμε κάτι ανάλογο για να στηρίξουμε όσες οικογένειες άρχισαν ήδη να γονατίζουν...
Δεν αγνοώ πως είμαστε ένας λαός «περιπτεράδων» και «παρτάκηδων»! Που δεν δίνουμε ούτε τ’ αγγέλου μας νερό...
Έχουμε κλειστεί στο σπιτάκι και στ’ αμαξάκι μας, κι ας παν να πνιγούν οι άλλοι.
Αλλά όταν μας «ζώσουν τα φίδια», τότε τ’ ανοίγουμε τα «παράθυρα»...
Για να δούμε, λοιπόν...
Υ.Γ.: Η κρίση είναι πολλαπλά χρήσιμη! Τώρα, πλέον, οι μάσκες πέφτουν, κι οι πάντες δοκιμάζονται: σύζυγοι, σύντροφοι, φίλοι, συνεργάτες...
Ξέρω πως δεν είναι καθόλου εύκολο. Αλλά ίσως αξίζει να διαολοστείλουμε όσους τώρα αποδειχθούν σκάρτοι και υστερόβουλοι...
16 σχόλια:
Δε μπορώ να πω πως συμφωνώ σε όλα μαζί σου, αλλά ένα δίκιο ως προς τους σκάρτους το έχεις...καλησπέρα!
Συμφωνώ πολύ με όσα γράφεις.Αυτό σκέφτηκα κι εγώ κι έγινα εθελόντρια στη WWF.Είναι σημαντικό όταν σχεδόν όλα σου φαίνονται μαύρα, να εντάξεις στη ζωή σου στιγμές που θα σε κάνουν να αισθάνεσαι γεμάτος.Να γνωρίσεις ανθρώπους που θέλουν να αλλάξουν.
Γειάσου ασκαρούλη,δε λέω ναί ένα κάποιο δίκιο το έχεις!...είναι σωστά όσα λές...ίσως η κρίση να είναι και ένας,τρόπος που θα μας βοηθήσει να...επιστρέψουμε,πιό κοντά στην...'ανθρώπινη'φύση μας να γίνουμαι πιό πολύ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ και να πάψουμε πλέον,να είμαστε τα αλλαζονικά και επαρμένα γουρούνια που είμασταν,μέχρι τώρα...που δεν μπορούσαν να δούν,πιό πέρα από τη μύτη τους και που αδιαφορούσαν,εντελώς για το πρόβλημα του διπλανού τους..(κοινώς που είχαν,τη φιλοσοφία εγώ να'μαι καλά και να ζώ, καλά κι δεν πάει να μαμηθεί,όλη η κοινωνία απο'κεί και πέρα)...και ίσως και να έρθουμε και πιό κοντά στο συνάνθρωπό μας και να πάψουμε πλέον να κοιτάμε,την πάρτη μας και τίποτε άλλο...να γυρίσουμε,το βλέμμα μας και αλλού,και να δούμε και αυτό που περνά κι ο άλλος δίπλα μας...και ίσως,και να τον βοηθήσουμε να το περάσει πιό ανώδυνα όσο γίνεται...έχεις δίκιο...φιλάκια...
Ετσι ειναι Ασκαρουλη! Αν δεν υπηρχε βαθυτατη κριση στην ηθικη μας ως ανθρωποτητα, δεν θα υπηρχε οικονομικη κριση. Ηδη δημιουργουνται συλλογικοτητες στις γειτονιες, ηδη σε αρκετες περιπτωσεις η αλληλεγγυη γινεται πραξη. Εχουμε δρομο ακομα ως λαος να βγουμε απο τον "παρτακισμο" μας, αλλα η αρχη εχει γινει. Κι οποιος δεν μπορει συλλογικα, ας το κανει ατομικα, ας συμπραξει εστω και μεμονωμενα.
Exω αρχισει εδω και μηνες και διαολοστελνω... τελικα η κριση ειναι σωτηρια.
din
Αμαν, εχει αρχίσει και σοβαρεύει το πράγμα...
Εγω που να γίνω εθελοντής?
1. Θα ανεβάσω την ΑΘΑΝΑΣΙΑ στην Πεντέλη...να της δείξω την θέα..
2. Θα αφιερώσω ενα βράδυ στην ΓΛΥΚΟΖΟΥΖΟΥΝΑ...
3. Θα φορέσω το καλύτερο χαμόγελο και θα επισκεφθώ Κρήτη...μμμμμμμ..
Με τέτοιες απλές κινήσεις θα ξεπεραστεί η κρίση.
και βλέπουμε...
αν δεν περάσει θα ακολουθήσει προσευχή ..
σε γονατιστό στυλ..(θα μου δείξει η ΑΛΗΤΙΣΣΑ στην Κρήτη)
(η νηστεία είπαμε είναι δεδομένη)
Ναι, η κρίση είναι μεγάλη ευκαιρία.
(για ποια ακριβώς ευκαιρία δεν ξέρω..αλλά θα σας πω αφου περάσει.)
Λέβη, η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να ήξερα πού ακριβώς διαφωνείς...
Νίνα, είπες κάτι πολύ σπουδαίο: αυτοί που θέλουν ν’ αλλάξουν τον κόσμο αλλά δεν θέλουν ν’ αλλάξουν τον εαυτό τους, είναι αρχιμαλάκες! (σε ερμήνευσα με ελεύθερη απόδοση).
Αθανασία, αυτό το «να έρθουμε πιο κοντά στον συνάνθρωπο», για πρόσεξέ το λίγο.
Μην πολυεμπιστεύεσαι τον Τάκη, και προς Θεού, πρόσεχε μη σε ξεμοναχιάσει στην Πεντέλη...
Αχαααααααααααααχαααααααααααααχαααααααχαααααααααααχαααααααααααα (ασκαρούλη) ε, εγκώ είμαι καλό κοριτθσάκι δε βγαίνω έκθω με αγνώστθους!,δε μιλάω σε αγνώστθους,και δε δίνω το τηλέφωνό μου σε αγνώστθους!κατάλαβες ασκαρούλη!...το τακουλίνι βέβαια είναι πολύ γλυκό παιδί,αλλά...αλλά...
ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Για την κρθίση θα σου μιλήσω με τγυφερδότητα...
θα δούμε μαζδί τσις ευκαιγίες τσις κρθίσης που φέγνουν τσους αγνώστθους κοντά...
πολύ κοντά..μμμμμμμ
Ε,έτσι λες τακουλίνι ε?...ε, καμιά φορά μπορεί να βγάλεις,και...κοριούς από αυτό το..'πολύ κοντά' που λές...πράγμα κάπως ενοχλητικό (οι κοριοί εννοώ) και δυσάρεστο!...
Ωραία από είχατε δεν είχατε κάνατε πάλι το μαγαζί του Ασκάρ μπ...λο!
Είπε ο άνθρωπος να σας δείξει το δρόμο του θεού κι εσείς εκεί το μυαλό σας στο πονηρό!!
Εγώ αδερφέ Ασκαρ προτίθεμαι να προσφέρω δωρεάν συνεδρίες ψυχοθεραπείας..
Όσο για σενα Τάκη με τα λεφτά που θα δώσεις στα εισητήρια μη σου πω και τα μισά μπορείς να ξεπεράσεις την κρίση με καμιά δίμετρη μοντέλα,κρίμα δεν είναι να τα χαλαλίσεις σε μια κοντή χοντρή και αλήτισσα;
Χμμμ... πού είχαμε μείνει;
Χριστινούλα, ζούσαμε σε μια κόλαση και δεν το ξέραμε!
Γιατί αυτό ακριβώς είναι η κόλαση: να είναι ο καθένας από μας με την πλάτη γυρισμένη στους άλλους...
Ντίνα, χωρίς πλάκα, αν εξαιρέσεις μερικούς πολύ στενούς συγγενείς μας, οι υπόλοιποι μας πλησιάζουν υστερόβουλα!
Γέμισε ο κόσμος σκαρταδούρα!
Εσείς τα δυο τα δυσλεξικά, να πάτε κατευθείαν στο Νταού Πεντέλης για νοσηλεία, και όχι μόνο...
Ρε συ Αλήτισσα, τόσο πολύ πια ξέπεσαν οι δίμητρες μοντέλες;
Τότε να δοκιμάσω κι εγώ την ίδια μέθοδο υπέρβασης της κρίσης!
Αν και ξέρω πολλούς που προτιμούν τις κοντούλες αλήτισσες...
ΑΛΗΤΙΣΣΑ
Μήπως ο δρόμος του θεού περνάει απο το σπίτι της δίμετρης?
Μακρυά απο τις κρυόπλαστες δίμετρες..
Μη μου πείς!
Εχεις όλα αυτά τα καλά?
Για μια και μοναδική φορά θα συνταχθώ με την άποψη του άχρηστου....
Πόσο είπες κάνει το εισιτήριο
με το τρένο?........
Στις εποχές που ζούμε, χάνεις το δίκιο σου απά και μόνο με την αναφορά κάποιας γραφής.
Πάντως μερικοί που έχω συζητήσει, όταν κλαίγονται ότι "δεν βγαίνουν" εννοούν ότι δεν έχουν λεφτά να πάνε υπερατλαντικές διακοπές.
Ακόμα γουρούνια είμαστε, ασκάρ...
Άσκαρ,
Προσωπικά, ήμουν κατηφής και απαισιόδοξος την περίοδο της μεγάλης αισιοδοξίας και φούσκας. Τώρα απολαμβάνω τα ευγενή συναισθήματα της Χαρμολύπης.
Τάκη, εκεί που σε καλεί-προκαλεί να πας η Αλήτισσα, δεν μπαίνουν τραίνα, μόνο παπόρια...
Αθηνόβια, είναι γεγονός πως οι έννοιες και οι αξίες έχουν πλήρως διαστραφεί...
Ορεινέ, μου θυμίζεις το τραγουδάκι του Χατζή, με τον «τρελό του χωριού», που πήγαινε στις κηδείες και γελούσε, και στα γεννητούρια και έκλαιγε!
Αλλά ο «τρελός» αποδείχθηκε «σοφός»...
Δημοσίευση σχολίου