Βγήκα να μυρίσω το φεγγάρι
που απόψε μύριζε θάλασσα.
Βγήκα να καπνίσω το χαρμάνι
του φθινοπωρινού έρωτα!
Βγήκα να σφυρίξω ένα τραγούδι
που το ρούφηξε η νύχτα στα σπλάχνα της...
(Αυτοκτόνησε μια πόρνη...
Καθώς είπαν στις ειδήσεις
«μια γυναίκα απελπισμένη
έπεσε πάνω στις ράγες
τραίνου και διεμελίσθη..»
Δεν την έκλαψε κανείς.
Δάκρυσε ένας ποιητής...)
Ονείρατ’ ανερμήνευτα
και δράματ’ ανιστόρητα.
Αισθήματ’ αδαπάνητα
γεύσου τα ψυχή κι ερμήνευτα.
(Στην άκρη του χωματόδρομου
ένα λουλούδι νοτισμένο
απ΄το πρωινό τ’ αγιάζι δροσισμένο.
Δεν το πρόσεξε κανείς.
Χάρηκε ένας ποιητής...)
Κομματιασμένα όνειρα
υπνωτισμένα δράματα
ξεψυχισμένα αισθήματα...
Γεύσου τα ψυχή
κι ερμήνευτα ψυχή!
13 σχόλια:
Σήμερα είσαι στο μυαλό μου. Την καληνύχτα μου.
Έκατσα ένα βράδυ και διάβασα όλα σου τα ποιήματα!
(παλιά έγραφες συχνότερα ποιήματα...)
Είναι πολύ καλύτερα απ’ τα πεζά σου.
Μμμμμ
δεν ξέρω αν θα συμφωνήσω με την αγαπητή ΔΗΜΗΤΡΑ.
Εμένα ακόμα με απασχολούν τα ερωτήματα της προηγούμενης ανάρτησης..
γκέυ ο πρίγκιπας...κακάσχημη μουλάρα το κορίτσι...ρόγες με μυστήριες γεύσεις...
Τα
"Κομματιασμένα όνειρα
υπνωτισμένα δράματα
ξεψυχισμένα αισθήματα..."
πάντα με έκαναν να χαμογελάω..
άκου "υπνωτισμένα δράματα"!!
μήπως γιατί ξυπνάνε απότομα?
ΥΓ Βρε ΖΩΗ Φ. Πόντια είσαι?
τι βρήκες και εσύ να βάλεις στο μυαλό σου....
Πολύ όμορφο!!!
Αυτά κάνεις και σε συγχωρούν οι γυναίκες..
Τάκη,
βρες άλλα ερωτήματα γιατί τα συγκεκριμένα είναι δύσκολο να τα απαντήσει κανεις..
Ζωίτσα, καλά που με θύμησες!
Να ανακοινώσω και επίσημα πως εδώ και κάτι μέρες έχεις μπει και επίσημα στο «χαρέμι»...
Δήμητρα, τον έκανες πάλι να ζηλέψει τον Τάκη!
Βρε άχρηστε και ζηλόφθονα, ποιον ήθελε να έχει στο μυαλό της η κοπέλα;
Εσένα; Που όλη μέρες κάθεσαι στο μπαλκόνι σου με ένα μπουκάλι κρασί αγκαλιά και ψάχνεις απάντηση σε κάθε μυστήριο πράγμα;
Αλήτισσα, δεν θέλω να με συγχωρούν οι γυναίκες!
Θέλω να πέφτουν και στα πόδια μου...
Μη μου πείς ότι εσύ ήσουν ο ποιητής που δάκρυσε για την πόρνη δεν θα τ'αντέξω:))
Εγώ δεν σε συγχωρώ με τπτ!
Μη πείς όμως "σκύψε βλογημένη"
θα αναρωτιούνται τα σπόρια γιατί:))
Ο ποιητής χάρηκε επειδή κανείς δεν θα κόψει το λουλουδάκι;
Αμάν πια μ’ αυτές τις ερωτήσεις σας!
Κάποτε είχα ένα φίλο που ήταν ποιητής ή έτσι έλεγε και μάλλον ήταν. Απλά ήταν και ποιητής. Αυτός ο φίλος λοιπόν μου είχε πει την εξής ιστορία για να μου δείξει το παράλογο του νεοέλληνα και την εκτίμησή του στην ποίηση. Κάποτε στο Αγρίνιο, σε έναν αγώνα Δ’ Εθνικής ή Ερασιτεχνικής, ένας χάνει κάποιο από αυτά που δεν χάνονται. Κενή εστία από δυο μέτρα και πάνω από δοκάρια ή κάτι τέτοιο. Ο φίλος είναι στις εξέδρες και δίπλα του ένας χοντρός λούμπεν κρεοπώλης ή με φάτσα λούμπεν κρεοπώλη τέλος πάντων αρχίζει να βρίζει. Μιλάμε ο τύπος βρίζει κάνα δίλεπτο – τρίλεπτο. Και αφού έχει κατεβάσει κάτω όλο το συναξάρι, τα χερουβίμ και τα σεραφείμ από βρισιές, κάνει στάση προσπαθώντας να σκεφτεί κάτι ακόμα να πει, δεν του έρχεται, η παύση συνεχίζεται, η ένταση κοκκινίζει τα μάγουλά του, το στομάχι του έχει φουσκώσει και με όλη του τη δύναμη ξεφωνίζει: Π Ο Ι Η Τ Η Η Η Η ! ! ! !
Αυτό, μεταξύ άλλων, εξηγεί ξεκάθαρα και το γιατί χρεοκοπήσαμε. Συνήθως είμαι λακωνικότερος. Φιλούμπεν
Ζουζού, μ’ εσένα θα πρωτοτυπήσω: θα σκύψω εγώ!
Για να δούμε, θ’ αναρωτηθούν πάλι τα Σπόρια...
Α, να ΄τα! Πάνω στην ώρα!
Σποράκια, πάτε σχολείο αύριο;
Σχολιαστή, ώστε προφητική η στάση του χασάπη απ’ την Τριχωνίδα...
και ποιητής;; τα έχεις όλα όπως λέμε... γιαυτό σε ζηλεύει ο Τάκης.
Η επιλογή φωτογραφίας και τραγουδιού πολύ καλή.
φιλιά γλυκέ μου
ρ
"Γευσου τα ψυχη κι εμηνευτα"...Τι υπεροχη φραση! Μονο που δεν ερμηνευονται ολα...φτανει λοιπον να τα γευομαστε. Γραφεις καταπληκτικα...
Ρένα, ο Τάκης με ζηλεύει μόνο για ένα πράγμα: που έχω το κοκκλάκι της νυχτερίδας στα γκομενικά μου...
Χριστινούλα, όντως, δεν ερμηνεύονται όλα με το μυαλό...
Δημοσίευση σχολίου