Πέρασα χθες απ΄το γραφείο του νέου Υπουργού των Οικονομικών.Θυμηθήκαμε λίγο την ηρωική εποχή του Νοέμβρη του 2007 που τον στήριξα όσο μπορούσα για την αρχηγεία.
Μιλήσαμε και για τα σημερινά... του είπα πως στην Αθήνα δεν βρίσκεις πλέον δουλειά ούτε για να μοιράζεις πίτσες με μηχανάκι... τέσπα, μην αρχίσουμε τώρα την κλάψα και ψυχοπλακωθούμε.
Την ώρα που αποχαιρετιόμασταν, γυρίζει και μου λέει ο Υπουργός: «Πετάξου για κάνα εξάμηνο στη Ρωσία, βρες κάποιο μοναστήρι που σ’ αναπαύει πνευματικά, κάνε την άσκηση της μετανοίας σου, και μετά γύρνα στην Ελλάδα που θα την έχω κάνει χώρα-πρότυπο!».
Βρήκα τη σκέψη του ενδιαφέρουσα, και προπαντός πνευματικότατη.
Ετοίμασα, λοιπόν, τα μπογαλάκια μου και την Πέμπτη φεύγω για το Βορρά!
Θα γυρίσω όλα τα μεγάλα ρούσικα μοναστήρια και θα γίνω στάρετς! Πώς το λένε; «Γέροντας», «πνευματικός καθοδηγητής», κάτι σαν ... «ορθόδοξος γκουρού»!
Θυμάμαι όταν σπούδαζα Θεολογία, το μάθημα «Ιστορία Σλαβικών Εκκλησιών». Ήταν ο φόβος και ο τρόμος όλων των φοιτητών! Αντίθετα, για μένα ήταν το καλύτερό μου. Και μόνο που έλεγα τα ονόματα των ρούσικων μοναστηριών, καύλωνα: Σεργκιέβσκι, Τρόιτσκο, Πετσέρσκι, Σολοβέτσκι...
Είμαι αποφασισμένος να ζήσω μια ζωή ανώτερη πνευματικά, με άσκηση και εγκράτεια, μελετώντας τα έργα του Μινούκιου Φήλικα (προσοχή: Μινούκιο είπαμε, όχι Μουνίκιο!).
Κι αν δεν βρω ανάπαυση, θα κόψω τον κατήφορο (που λέγαμε στο χωριό μου, το Καρπενήσι): Πόντος, Μικρά Ασία, Χώρες της Βίβλου, Αίγυπτος...
Πάντα με συγκινούσαν η έρημος της Νιτρίας και της Σκήτεως, οι κοιτίδες του χριστιανικού ασκητισμού, δυτικά του Νείλου...
Θα διαλέξω μια γωνίτσα της γης, όπου φυτρώνουν μερικά δεντράκια και περνάει ένα ρυάκι και θα το κάνω ερημητήριο, προσευχόμενος και σκληραγωγούμενος!
Θα ζήσω μονήρως και αναρχικώς! Κύριος και διδάσκαλος του εαυτού μου...
Μπορεί και να γίνω «εξτρίμ» ασκητής! Ας πούμε ... «στυλίτης»! Θα σκαρφαλώσω στην κορυφή ενός παλουκιού και θα κατουράω τον κόσμο από ψηλά. Όπως έκανα στο στρατό, στις υπερυψωμένες σκοπιές της 112 Πτέρυγας Μάχης.
Ίσως γίνω και «δεντρίτης», κρυμμένος στην κουφάλα ενός δέντρου.
Ή και «βόσκων», περιφερόμενος σαν παλιοκάτσικο, τρεφόμενος μόνο με χορτάρι της γης...
Παίζει να γίνω και «πλάνης», ακόμη και «σαλός», απορρίπτοντας τη σοφία του κόσμου για χάρη της σοφίας του Θεού...
Κι όταν το μάτι μου γυαλίσει για ρωγόβυζο (που θα γυαλίσει!) πετάγομαι μια βολτίτσα στα νησάκια του Αιγαίου (και του Ιονίου), ξοδεύω και τα τελευταία αποθέματα του 20χρονου επαγγελματικού μου βίου, κι επιστρέφω στην Αθήνα, πένης αλλά χαριτόβρυτος!
Ελπίζω ως τότε ο Υπουργός να ’χει απογειώσει την ελληνική οικονομία και ν’ απολαύσω την προβλεπόμενη για το 2012 ανάπτυξη του 0,6%!
23 σχόλια:
Takisss
...βρε Τakisss
Που είσαι ωρέε?
Ο κύριος Ασκαρδαμούλης φεύγει, λέει. Πάει να μονάσει, να γίνει στάρλετ και να... στηλιτεύσει?
Δεν πολυκατάλαβα. Κάτι τέτοιο πάει να κάνει.
Βρωμοδουλειά μου ακούγεται.
Ευκαιρία να σε βοηθήσω να του φας το χαρέμι.
Αυτό που πάντα ήθελες.
Ώπα!
Στάρετς είπαμε, όχι στάρλετ!
Επίσης, δεν πρόκειται να χαθώ!
Η νέα τεχνολογία μου επιτρέπει να είμαι ο ... «τα πανθ’ ορά»!
Όσο για τον Τάκη, χωρίς τη μασέλα του δεν μπορεί να φάει ούτε φιρίκι!
Όχι να μου πάρει και το χαρέμι...
Σας καληνυχτίζω τώρα, γιατί πολλές μπύρες κατέβασα, και σε λίγο δεν θα βλέπω ούτε να κλείσω το πισάκι μου...
ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ!!
Και οι Ρώσοι περάσαν ΔΝΤ
το '98
για να δούμε..
η ορθοδοξία θα νικήσει;
θα δώσει και εδώ
το στίγμα της; :-)
Ra ra Rasputin lover of the russian queen.
κάτσε να του αλλάξω τα φώτα.
A A A A Askar, lover of the russian star
μα τι ποιητής που είμαι.
Κοιτάζω τα παραπάνω σχόλια και κουνάω το κεφάλι μου...
τόσο λίγο σε ξέρουν??
Ούτε για διασκέδαση πας ούτε για προσκύνημα...(οταν ακούω για προσκύνημα στην ορθοδοξία στην Ουκρανία αλλάζω δέρμα..)
απλά οικονομικά δεν σε παίρνει ούτε μέχρι την Σέριφο να πας και αποφάσισες το "προσκύνημα"...
το "έντυσες" με κάτι εξεζητημένα ρώσικα ονόματα που δήθεν σε καυλώνουν (ενω το Τατιάνα,ας πούμε, δεν είναι μοναστηριακό αρα δεν ερεθίζει..) και με κάτι στυλίτικα δήθεν ασκητικά κατουρήματα στις "νησίδες του χριστιανικού ασκητισμού"....
και ήρθες να εντυπωσιάσεις τα πλήθη.
Η μόνη προσμονή απ'ολη την ιστορία είναι μήπως ο φίλος σου ο Μπένυ απογειώσει(!) την οικονομία...
Πάλι καλά που δεν λες στους υπόλοιπους εδω να προσδεθούμε...
Αυτά σκεφτόταν ο Τάκης ετοιμάζοντας τις βαλίτσες για το ταξίδι στην Απω Ανατολή ...παραδομένος στον ανατολίτικο μυστικισμό και στα έμπειρα χέρια της νεαρής μασέρ...
οταν το ξυπνητήρι χτύπησε βίαια..
γαμώ το μεσοπρόθεσμο μουρμούρισε..
τον υποχρέωσαν σε απεργία σήμερα και χαμογέλασε αισιόδοξα χωρίς να ξέρει γιατί.
Εγώ πάντως σε κόβω να μελετάς το Μουνίκιο σε κανένα μουναστήρι με μελαμψές!
Άσε να βγάλουμε εμείς μαύρες με το μεσοπρόθεσμο κατακαλόκαιρο:))
Καλά να περνάς και πρόσεχε το σκύψιμο στην προσευχή μη σου μείνει κουσούρι:))
Φιλιά θαλασσινά!!
Υ.Γ.Τάκη που είσαι να'ρχόμαστε καμιά τσάρκα τώρα που θα λείπει ο Ασκαρούλης??
Ευούλα, θα μπορούσες να το πεις και διασκέδαση... υπό ευρεία έννοια!
Μιχάλη, ναι... πέρασε κι η Ρωσία από ΔΝΤ, αλλά πρώτον, δανείστηκε λιγότερα και, δεύτερον, είχε μπόλικο πετραίλεο και με την αύξηση της τιμής του ξεχρέωσε στο χαλαρό...
Μανούλα, καλό, δεν λέω, αλλά είναι κοσμικό το τραγουδάκι σου. Κι εγώ τώρα είμαι «αλλού»...
Ζουζού, αν είναι ποτέ δυνατόν να καλυφθεί το κενό του Άσκαρ!
Και μάλιστα από κάποιον... Τάκη!
Τάκη, από χθες που καπνήσαμε την πίπα της ειρήνης (ή, έστω, της Αθανασίας, δεν επιτρέπονται οι εχθροπραξίες.
Από σήμερα θα σου απαντάω μόνο πνευματικά.
Κι αποφάσισα να σε αγαπήσω, επιτέλους.
Γιατί όπως λέει κι ο στάρετς Ζωσιμάς στο βιβλίο του Ντοστογιέφσκι, «Αγαπάτε τη δημιουργία του Θεού στην ολότητά της. Αγαπάτε, τα ζώα, τα φυτά, τους Τάκηδες, το κάθε τι...»
Αααα ο Ζωσιμάς ήταν στην Μονή της Όπτινα!
θα καταφέρω να πάω κι από κει;
Γρήγορα θα βαρεθείς και θα γυρίσεις.
Κι όλες εμείς τώρα πρέπει να πέσουμε στην αγκαλιά του Τάκη;
Όπως μας πάνε, από στάρετς πιθανότερο είναι να γίνεις στάρλετ!!! kalo kouragio.
Δε χρειάζεται ...
να πας τόσο μακρυά !!!
Τώρα με τον χοντροΒαγγέλη στην
οικονομία σε λίγο όλοι θα τρώμε
"ακρίδες και μέλι άγριο" ...
σαν τον όσιο Αντώνιο !!!
Άσε που όταν θα γυρίσεις ...
το χαρέμι θά'χει γίνει ρημαδιό !!!
Σπόρια, ο Τάκης είναι κύριος!
Όσο λείπω το μόνο που θα κάνει είναι να πίνει το γαλλικό κρασάκι του και να σκέφτεται με νοσταλγία της παλιές γοητευτικές διαφωνίες του μαζί μου...
Σχολιαστή, αν μάθω πως τα πράγματα εδώ ζορίζουν περισσότερο, δεν το ’χω σε τίποτα να εγγραφώ στο μοναχολόγιο της Όπτινα!
Σιδέρη, ακρίδες με μέλι έτρωγε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ή Νηστευτής!
Ο Αντώνιος έτρωγε βρεγμένο παξιμάδι.
Κι εμείς σε λίγο θα τρώμε παξιμάδι, αλλά όχι από σιτάρι ή κριθάρι, αλλά από... ξέρετε τι!
Χα! Φρόντισε το Ρώσικο μοναστήρι, που θα διαλέξεις, να είναι ...μεικτό με Ρωσίδες καλόγριες (ψηλές, ξανθές κ.λπ.). Αν πας σε ανδρικό και μάλιστα για έξι μήνες, σίγουρα θα γυρίσεις με κανένα ...κουσούρι, που λέει και η zoyzoy!
Βοήθειά σου!
Bόσκων και πλάνης είσαι. Το "στυλίτης" πρόσεξέ το λίγο, άβολο για να επιδίδεσαι με ζήλο στην κατά Χριστόν σαλότητα, ως και προτέρως.
Μασώντας φύλλα δάφνης προβλέπω επίσης ότι το μάτι σου θα γυαλίσει την 3η μέρα το πολύ, τόσο άντεξε κι ο Χριστός στον τάφο. Αλλά εκείνος είχε και τις Μαγδαληνές και τις Σωσάννες και τις Ιωάννες και τις Μαρίες. Εσύ τι έχεις, βρε κακομοίρη; Την προσδοκία ρωγόβυζων στα ελληνικά νησιά; 1. Δε θα πας. 2. Τα ρωγόβυζα άντε να χαμογελάσουν στους Τάκηδες, στα ζώα, στα φυτά, στον Όλι Ρεν, που μιλάει και ελληνικά, όταν επιδίδεται λεκτικώς σε καμάκι, πριν το διαπράξει και επί του πρακτέου, ελαφρώς ανορθόδοξα, ας πούμε αιρετικά, ουνιστικά, (Προσοχή στο σωστό τονισμό, μη βάλεις Μ μπροστά. Ούτε ο Μπένυ θα βάλει. Μόνο ο Ανδρουλάκης έβαλε κάποτε σε κάποιο μπεστ σέλλερ του, όταν ήθελε να γίνει κι αυτός στάρλετ, αλλά δεν είναι πια τρέντυ) ...
Με το καλό. Καλό σου ταξίδι.
Να εξαγνίσεις το πνεύμα, να υπερυψώσεις την ψυχή.
Αν και σε γενικές, συμφωνω με τον Τάκη, σου εύχομαι να δεις πράγματα που δεν έχεις ματαδεί και να εξαντλήσεις όλα σου τα όνειρα για ταξίδια.
Μελέτα εσύ και βλέπε και άσε τους "πτωχους τω πνεύματι" να σχολιάζουν!!!
Μορταλάκο, εννοείς να φυλάγομαι απ’ τα πισινά του μουλαριού κι απ’ τα μπροστινά του καλογέρου;
Αστέρω, δεν θα έπαιρνα σοβαρά τις προβλέψεις σου, γιατί τα φύλλα δάφνης είναι μαϊμουδιά!
Εκείνο που με ανησυχεί περισσότερο είναι η αγαμία σου!
Γιατί η αγαμία καλλιεργεί το προφητικό και προορατικό χάρισμα...
Είδες ρε Κεράσω! Κάποιοι σχολιαστές εδώ μέσα δεν μ’ αφήνουν ν’ αγιάσω!
Η αλήθεια είναι οτι παρά τις εκκλήσεις των γυναικών δεν μπορώ να σε αντικαταστήσω...
Παρόλα αυτά ανοιχτός είμαι..στον χώρο μου..(φτωχικό σε σύγκριση με τα μεγαλεία εδώ)...
αλλά θα κάνω το κατα δύναμη....
στην ανάγκη θα εργαστώ και υπερωρίες, νυχτερινά, θα πάρω δυναμωτικά μαντζούνια και οτι άλλο έχει να προσφέρει η τεχνολογία (κούνελους) και η επιστήμη (μπλέ χάπια)..
(είναι και μεγάλο και με απαιτήσεις το χαρέμι, πανάθεμα το)
αλλά ο σκοπός θα αγιάσει τα μέσα..
Οταν επιστρέψεις πιστεύω να έχει καθαρίσει η ατμόσφαιρα απο τα χημικά και να έχουν αδειάσει οι πλατείες απο τους αγανακτισμένους..
Να έχει ο κόσμος δουλειές και τις τσέπες γεμάτες...
αλλά αυτά εσυ τα ακούς βερεσέ αφού έχουν μηδαμινή αξία μπροστά στον ασκητισμό...λέμε..
ΥΓ Θυμισέ μου , η πίπα ήταν της Ειρήνης ή της Αθανασίας?
μα κάτι ονόματα και αυτά ρε παιδί μου....
Πολυ θα ηθελα να διαβζε το μπλογκ σου και ιδιως τις "πικαντικες" αναρτησεις σου καποιος απο τους καθηγητες σου στη θεολογια! Και να ημουν απο μια μερια να εβλεπα τα μουτρα του! Οχι παιζουμε!
Καλα να περασεις και προσευχησου αν θες και για ολους εμας!
Να πας. Να μην αργήσεις όμως γιατι μεσα στους επομενους 3-4 μήνες θα εχουμε γίνει παράδεισος.
Κοίτα Τάκη, μην τα ξαναλέμε, εμού παρόντος (αλλά και απόντος) αναπληρωματικός θα είσαι!
Τα κοριτσάκια εδώ μέσα μέχρι σήμερα ήταν κρεμασμένα ξέρεις από που.
Από αύριο θα είναι κρεμασμένα από τα χείλη μου, ή μάλλον τα ... πληκτρολογούντα θαυματουργά μου δαχτυλάκια.
Γιατί πολλά έχουν να μάθουν από την μακρά ιεραποδημία μου!
Τα χημικά τα έφαγα με το κουταλάκι αυτές τις μέρες, μια και δεν ζω στα Β.Π. όπως ελόγου σου...
Είπες για «πίπα της Ειρηνής» και θυμήθηκα! Αλήθεια, πού χάθηκε αυτή η κοπέλα; Έχεις νέα της;
(Πάντως, όταν επιστρέψω, θα σας κοινοποιήσω και τις νέες πολιτικές επιλογές μου... Μπορείς να φανταστείς;)
Χριστινούλα, οι Καθηγητές της Θεολογικής δεν είναι κι απ’ τα καλύτερα παιδιά!
Βέβαια, δεν λέω πως έχουν φάει με το κουταλάκι τα καλντερίμια των λιμανιών, ούτε πως έχουν κολλητάρια «τ’ αλάνια του Περαία»... αλλά μην ξεχνάς πως «κι ο άγιος έχει παρελθόν»!
Κοίτα, οι «πικάντικες ιστορίες», που λες, δεν πρόκειται να λείψουν από δω μέσα!
Και πώς να λείψουν, αφού είναι μέρος της ζωής μας;
Αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του.
Πώς λέει και το ευαγγέλιο; Υπάρχει ο καιρός της σποράς και ο καιρός του θερισμού.
Τώρα, για μένα, είναι ο καιρός της αγρανάπαυσης!
Πρέπει να γεμίσω τις μπαταρίες μου για να μπορώ να ξαναπάρω μπροστά και να ξαναγίνω η «ατμομηχανή της μπλογκόσφαιρας»!
Πάντως, τώρα που θα ’χω περισσότερο χρόνο, θα ρίξω και προσευχές για τους μπλογκοφίλους μου! Θα το νιώσετε...
Βρασίδα, θα σου απαντήσω με θεολογικούς όρους:η πνευματική ζωή έχει τους δικούς της νόμους.
Κι ένας απ’ αυτούς λέει πως «ο Θεός επισκέπτεται τον άνθρωπο με τον πόνο ενώ ο διάβολος με τα χρήματα»!
Οπότε, μπορεί, όντως, η κρίση που περνάμε να μας βγει σε καλό!
Δεν ξέρω αν θα γίνουμε «παράδεισος», αλλά αυτό το χάλι που ζούμε τα τελευταία 30 χρόνια, δηλαδή να κοιτάμε μόνο πόσα θα φάμε θα πιούμε και θ’ αρπάξει ο κώλος μας, δεν υπήρχε περίπτωση να μην μας έστελνε συστημένους στον γκρεμό...
Πάντως, παίδες, μην απελπίζεστε που φεύγω.
Στην ουσία δεν πρόκειται να χαθώ.
Απλώς, οι αναρτήσεις μου, οι απαντήσεις μου στα σχόλιά σας και οι επισκέψεις μου στα μπλογκιά σας θα γίνουν λίγο πιο αραιές!
Ραντεβού, μάλλον, το Σάββατο, με την πρώτη ανταπόκριση απ’ την πρώτη πρωτεύουσα των Ρώσων ηγεμόνων, και την κοιτίδα της Ρώσικης Ορθοδοξίας, το Κίεβο.
Η ιστορική «Λαύρα Πετσέρσκι» με περιμένει!
Παρένθεση: Η Ουκρανία έχει στοιχειώσει στο μυαλό μου απ’ το 1991. Τότε που έφτασαν στη χώρα μας οι πρώτες καραβιές Ουκρανέζων.
Τις γνωρίζαμε στα μπαρ και τις ρωτάγαμε πώς βρήκαν την τόλμη να εγκαταλέιψουν τη χώρα τους για το άγνωστο.
Και όλες μας απαντούσαν με τον ίδιο τρόπο: «κι εσύ έτσι θα έκανες αν ξυπνούσες κάθε πρωί και δεν υπήρχε τίποτα να φας»!
Και θυμάμαι τότε έκανα την προσευχή μου κι έλεγα: «Θεέ μου φύλαξέ μας μη ζήσουμε κι εμείς τέτοιες καταστάσεις»...
Λείπεις, κερατά, ε;
Μέχρι να γυρίσεις, θα έχω οργανώσει κίνημα στο εξωτερικό που το ΠΑΚ θα ωχριά! Κι επειδή το μπλόγκινγκ ψιλοψόφησε, θα οργανωθεί στο Φέισμπουκ που έχει και κόσμο...
Υ.Γ. Τον Μπένυ Χιλ δεν το σώζει ούτε ο στάρετς Ασκάροφ ούτε Μασκάροφ ούτε ο Όσιος Χατζηασκαρίδης ο Αναχωρίτης!
Δημοσίευση σχολίου