Ψιλομούφα κι η νέα κυβέρνηση, αλλά... η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!

Κουράστηκα να το λέω: τα Μνημόνια δεν τα στηρίζουμε ούτε από μαζοχισμό ούτε από ... λατρεία για τον ανερμάτιστο Γιώργο! Το κάνουμε μόνο για δυο λόγους:
α) Γιατί τρέμουμε τη χρεωκοπία.
β) Γιατί δεν υπάρχει άλλη σοβαρή εναλλακτική πρόταση.
Ή, μάλλον, υπάρχουν δύο. Ας τις δούμε:
α) Η πρώτη εναλλακτική πρόταση είναι της Αριστεράς. Να αρνηθούμε τα χρέη μας και να ζήσουμε μόνοι μας, αξιοπρεπείς και ήρωες! Ωραίοι ως Έλληνες! Είναι το πολυπαιγμένο τελευταία επιχείρημα της αυτάρκειας. Που, όμως, θα μειώσει το βιοτικό μας επίπεδο κατά 50% τουλάχιστον, και θα μας βυθίσει σε μόνιμη υπανάπτυξη. Θα γίνουμε Αλβανία του Χότχα και Βόρεια Κορέα των Κιμ...
β) Η δεύτερη πρόταση είναι του Σαμαρά. Που του βρήκαν οι επικοινωνιολόγοι μια ωραία λεξούλα, την «επαναδιαπραγμάτευση», που την περιφέρει δω κι εκεί, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση πως θα απαλλαγούμε απ’ τα δεινά του Μνημονίου, για να μαζέψει ψηφαλάκια.
Δεν μας λέει όμως ούτε ποια ακριβώς σημεία του Μνημονίου θα επαναδιαπραγματευτεί ούτε τι θα γίνει αν οι δανειστές μας δεν δεχτούν την επαναδιαπραγμάτευση. Θα μας οδηγήσει στην πτώχευση ή θα εφαρμόσει τη μνημονιακή πολιτική που θεωρεί «καταστροφική»;
Η πρόταση της Αριστεράς μπορεί να είναι μουρλή, αλλά είναι εφαρμόσιμη. Ναι! Μπορούμε να αυτοκτονήσουμε οποιαδήποτε ώρα και στιγμή θέλουμε...
Η πρόταση, όμως, του Σαμαρά είναι εντελώς παράλογη και ανεδαφική. Προσπαθεί να μας «πουλήσει» κάτι που δεν υπάρχει. Όλοι στην Ε.Ε. και στο ΔΝΤ το έχουν ξεκαθαρίσει: επαναδιαπραγμάτευση δεν γίνεται!
Και πολύ λογικό μου φαίνεται. Αν αρχίσουν οι «επαναδιαπραγματεύσεις» των χρεοκοπημένων χωρών το σύστημα θα κινδυνεύσει όχι τόσο από οικονομική όσο από πολιτική κατάρρευση. Αναφέρω ενδεικτικά δύο παραδειγματάκια:
α) οι κεντροδεξιές κυβερνήσεις των κεντρικών και βορειοευρωπαϊκών χωρών δεν πρόκειται να σταθούν ούτε μέρα αν αρχίσουν να κάνουν «χάρες» στην Ελλάδα. Οι λαοί και τα κοινοβούλιά τους «βράζουν» κάθε φορά που πρέπει ν’ αποφασίσουν νέα δάνεια για τις «σπάταλες χώρες»!
β) ο πρόσφατα εκλεγμένος κεντροδεξιός πρωθυπουργός της Πορτογαλίας, όχι μόνο δεν υποσχέθηκε «επαναδιαπραγμάτευση» του Μνημονίου που υπέγραψε ο προκάτοχός του σοσιαλιστής Σώκρατες, αλλά υποσχέθηκε «ακόμα σκληρότερα μέτρα, για να μην γίνουμε Ελλάδα»! Φανταστείτε τι έχει να γίνει στην Πορτογαλία αν η Ελλάδα πετύχει την «επαναδιαπραγμάτευση». Στην κρεμάλα θα τον στείλουν τον δόλιο τον πρωθυπουργό τους...
Γι’ αυτό κι εγώ φωνάζω: η μόνη εναλλακτική λύση που έχουμε είναι μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει αποτελεσματικά το Μνημόνιο!
Η νέα κυβέρνηση του Γιώργου δεν μου πολυγέμισε το μάτι.
Εκείνο που με κάνει κάπως αισιόδοξο είναι η επιλογή του Βενιζέλου στα Οικονομικά. Κι αυτό για δυο λόγους:
α) Ο Μπένυ ήταν ο μόνος Υπουργός που στο χώρο ευθύνης του εφάρμοσε άψογα το Μνημόνιο!
β) Του δίνεται, πλέον, η μοναδική ευκαιρία της ζωής του να δείξει στα δύσκολα την αξία του και να βάλει υποθήκες για μελλοντική πρωθυπουργία...
Συνοψίζω:
α) Με βαριά καρδιά εξακολουθούμε να στηρίζουμε την κυβέρνηση.
β) Του χρόνου τέτοιον καιρό θα κάνουμε οριστικό απολογισμό του έργου της.
Κι αν το ξαναβρούμε λειψό, τότε πάει... τέλειωσε!
Τους πήρε και τους σήκωσε!
Γαία πυρί μιχθείτω...