Σελίδες απ' τη ρημαγμένη μου ζωή ΙΑ΄ (Δεν ήμουν πάντα κυνικός με τις γυναίκες! Αυτές μ' έκαναν!)

Μια γυναίκα δεν πρέπει να μεθάει με τίποτ' άλλο εκτός από σαμπάνια!
Άδειαζε το ένα ποτήρι μετά το άλλο. Σιγά-σιγά άρχισε τις ανώδυνες εξομολογήσεις για τα αισθήματά της όταν ήταν κορίτσι. Έλεγε, έλεγε, έλεγε...
Τις κοριτσίστικες περιπετειούλες τις διαδέχθηκαν πιο εκ βαθέων εξομολογήσεις σχετικά με το σύζυγό της.
Τα έλεγε όλα -αν και ήταν ενοχλητικό να τα μαθαίνεις- με το χιλιοειπωμένο πρόσχημα "Σε σένα μπορώ να τα λέω όλα, σε ποιον θα τα έλεγα αν όχι σε σένα;"...
Κι έτσι έμαθα όλες τις συνήθειες και τα ελαττώματα, όλα τα κολλήματα και τα κρυφά γούστα του συζύγου!
Κι αυτή ρωτούσε, απαιτώντας μου να συμφωνήσω: "Είναι καθίκι! Πες μου δεν είναι; Κι εσύ πιστεύεις πως μου έκανε το βίο αβίωτο, έτσι; Γι' αυτό και την πρώτη φορά που σε είδα είπα... για δες, ωραίος είν' αυτός εκεί, θα τον κάνω εραστή!"...
Και συνέχισε το παραλήρημα, βάζοντας τα γέλια...
"Κι εσύ χαζέ, πόσο άργησες να το καταλάβεις! Όταν μας φλερτάρουν, βλάκα, είναι επειδή το θέλουμε εμείς! Και τότε πρέπει να κάνει κανείς γρήγορα, γιατί αλλιώς μας αφήνει να περιμένουμε! Αχ... πόσο σε περίμενα κουτέ. Δεν ήξερα πώς να σε κάνω να καταλάβεις πως βιαζόμουν! Κι εσύ λουλούδια, στιχάκια, κοπλιμέντα, πάλι λουλούδια, τίποτα παραπάνω! Παραλίγο να σε άφηνα καλέ μου... Οι μισοί άντρες είναι σαν κι εσένα, ενώ οι άλλοι μισοί... χα χα χα"!
"Οι άλλοι μισοί; Τι συμβαίνει με τους άλλους μισούς;", ρώτησα.
"Αχ... οι άλλοι μισοί βιάζονται υπερβολικά. Βλέπεις, οι ντροπαλοί σαν κι εσένα δεν φαντάζονται καν ότι υπάρχουν οι άλλοι... και τι κάνουν αμέσως μόλις βρεθούν μαζί μας".
Η αλήθεια είναι πως τότε ήθελα να μάθω με κάθε λεπτομέρεια πώς συμπεριφέρονται "οι άλλοι άντρες" στις γυναίκες μας.
Η κυρία δεν μπορούσε να συγκρατηθεί...
"Οι άλλοι είναι πιο τολμηροί, πιο ξεδιάντροποι, δεν συγκρατούν ούτε τα χέρια ούτε τα χείλη τους, κάτι που εμείς οι γυναίκες το αποδεχόμαστε ως συγχωρητέα τρέλα, ως εκδήλωση θαυμασμού και λατρείας! Αχ... αυτοί οι γόητες τολμούν τα πάντα με την πρώτη...".
"Κι εσείς; Εσείς το επιτρέπετε;", την ξαναρώτησα.
"Όχι, δεν το επιτρέπουμε... τους χαστουκίζουμε, αλλά, όπως και να 'χει, είναι πιο διασκεδαστικοί από σας! Μαζί τους δεν είσαι ποτέ ήσυχη! Πρέπει να τους προσέχεις όλη την ώρα. Πού πάνε τα χέρια τους, πού τα μάτια τους πού η σκέψη τους... Είναι άξεστοι, αν θες, αλλά μας αγαπούν καλύτερα από σας!"...