Μονή Φιλοσόφου - Δημητσάνα (Ο μύθος του "Κρυφού Σχολειού")

Περιδιαβαίνοντας τα ιστορικά μοναστήρια του Μωριά, έρχομαι αντιμέτωπος με όλους τους εθνικούς και θρησκευτικούς μύθους των τελευταίων 200 ετών.
Με κλασικότερο αυτόν του "κρυφού σχολειού"!
Κάθε υπόγεια αποθήκη ή πλυσταριό βαφτίζεται και πλασάρεται ως "κρυφό σχολειό της τουρκοκρατίας".
Κι ας έχει αποδείξει η σύγχρονη ιστορική έρευνα πως "κρυφό σχολειό" δεν υπήρξε ποτέ! Για τον απλούστατο λόγο πως ποτέ οι οθωμανικές αρχές δεν απαγόρευσαν την εκπαίδευση των υπόδουλων υπηκόων τους...
Ο μύθος αυτός θα μπορούσε να θεωρηθεί ακίνδυνος. Ίσως και χαριτωμένος.
Γίνεται όμως επικίνδυνος απ΄ τη στιγμή που τον επικαλείται η Εκκλησία προκειμένου να διεκδικήσει πρωτεύοντα ρόλο και λόγο στην εκπαίδευση των παιδιών μας!
Η "λογική" της Εκκλησίας είναι πρωτοφανής: "η ελληνική γλώσσα σώθηκε χάρι στα κρυφά σχολειά που λειτούργησαν επί τουρκοκρατίας σε εκκλησιές και μοναστήρια, οπότε η Εκκλησία πρέπει να συναποφασίζει με την πολιτεία για τα εκπαιδευτικά θέματα"!
Ανάλογης "σοβαρότητας" είναι και το επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο "δεν πρέπει να αφαιρεθούν τα προνόμια της Εκκλησίας γιατί αυτή πρωτοστάτησε στον αγώνα του '21"!
Στην επανάσταση του 1821 συμμετείχαν όλες σχεδόν οι κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις των Ελλήνων.
Όμως, μόνο η Εκκλησία έχει το θράσος να επικαλείται την τότε προσφορά της (πραγματική ή ανύπαρκτη) για να διαιωνίζει τα προκλητικά της προνόμια.
Φαντάζεστε τους αγρότες να λένε "εμείς σηκώσαμε το κύριο βάρος της επανάστασης, άρα δικαιούμαστε να επιδοτούμαστε κάθε χρόνο με τον μισό προϋπολογισμό του κράτους";
Ή τους εφοπλιστές να απαιτούν να μην γίνεται κανένας έλεγχος στα πλοία τους, να μην φορολογούνται και να τους επιτραπεί το λαθρεμπόριο "επειδή στον αγώνα έκαναν μεγάλες θυσίες";