Από μικρός θυμόμουν κάθε σαββατόβραδο τον πατέρα μου να έρχεται σπίτι μεθυσμένος.
Έσερνε τα πόδια του, άνοιγε την πόρτα κι άρχιζε να βρίζει.
Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα και μου προκαλούσαν τρόμο.
Η μάνα μου μου έλεγε "πήγαινα μέσα εσύ". Κι εγώ έτρεχα και σκέπαζα το κεφάλι μου με το μαξιλάρι για να μην ακούω τις φωνές της...
Στα δεκατρία μου τόλμησα για πρώτη φορά να μπω ανάμεσά τους και να του πω: "αν τολμήσεις να την ξαναχτυπήσεις θα σε σκοτώσω"!
Μου 'ριξε μια ανάστροφη που κόλλησα στον απέναντι τοίχο. Έπεσε πάνω της κι άρχισε να τη βαράει...
Ούτε κι εγώ κατάλαβα πώς έτρεξα στην κουζίνα, πήρα το χασαπομάχαιρο και του το κάρφωσα στα πλευρά.
Έξι μήνες έμεινε στο νοσοκομείο. Αλλά κι εγώ δεν καλοπέρασα... αναμορφωτήρια, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί.
Στα δεκαπέντε μου γνώρισα και κάτι παρέες από άλλες συνοικίες. Με τα παιδιά αυτά στροφάραμε στο ίδιο τριπ. Τα λέγαμε, είχαμε πάνω-κάτω τις ίδιες εμπειρίες. "Εμένα η μάνα μου ξενοπηδιόταν, τους έκανε τσακωτούς ο πατέρας μου και τους έσφαξε". "Εμένα ο δικός μου έσπρωχνε πρέζα". "Ο δικός μου ήθελε να βγάλει στο κλαρί την αδελφή μου και τον χαράκωσα".
Άγριες ιστορίες, μισές αλήθειες μισές ψέματα...
Αρχίσαμε να πηγαίνουμε και στον Ολυμπιακό. Τα σπάγαμε, πλακωνόμασταν με τους αντίπαλους και τη μπατσαρία. Κάθε Κυριακή στο πέταλο, κρεμασμένοι στα κάγκελα, με την πλάτη στον αγωνιστικό χώρο. Σάμπως είδαμε και ποτέ έναν αγώνα;
Κάποια στιγμή ήρθαν και τα ναρκωτικά, ευτυχώς τα "ελαφρά", να και οι πρώτες συλλήψεις, φτάσαμε και στις καταδίκες.
Ένα βραδάκι μου λέει ο δικηγόρος μου "πάμε για καμιά μπύρα;". "Και δεν πάμε", του λέω.
Εκεί μου είπε για πρώτη φορά πως σπούδασε και θεολόγος. Άρχισα να ξενερώνω, αλλά, ευτυχώς, δεν άρχισε τις διαλέξεις ούτε μου έπρηξε τ' αρχίδια.
Με ρώτησε μόνο "τι είναι για σένα το ποδόσφαιρο;".
"Τι είναι;", του λέω, "ένα παιχνίδι για άντρες"...
Είπαμε πολλά εκείνο το βράδυ. Μου έδωσε και κάτι βιβλία να διαβάσω, κλείσαμε να πάμε και την Κυριακή στο Καραΐσκάκη παρέα. Ήταν κι αυτός φανατικός γαύρος, και είχε περάσει, απ' ό,τι μου ΄πε, κι απ' τα δικά μου "μονοπάτια".
Πράγματι πήγαμε, σε "καλή" θύρα", είδαμε το ματσάκι, φωνάξαμε, εκτονωθήκαμε και καπάκι τραβήξαμε για ένα ουζερί στο Κερατσίνι.
Κάναμε παρέα για κάνα τρέμηνο. Χωρίς να το καταλάβω, άρχισα σιγά-σιγά ν' αλλάζω.
Βρήκα γκόμενα, έπιασα και μια δουλίτσα, έκοψα τα ναρκωτικά και τα νταηλίκια. Και στο γήπεδο πηγαίνω πού και πού, αλλά όχι φανατικά...
Και να σας πω και κάτι μάγκες μου; Τώρα νιώθω και περισσότερο Ολυμπιακός από πριν...
Έσερνε τα πόδια του, άνοιγε την πόρτα κι άρχιζε να βρίζει.
Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα και μου προκαλούσαν τρόμο.
Η μάνα μου μου έλεγε "πήγαινα μέσα εσύ". Κι εγώ έτρεχα και σκέπαζα το κεφάλι μου με το μαξιλάρι για να μην ακούω τις φωνές της...
Στα δεκατρία μου τόλμησα για πρώτη φορά να μπω ανάμεσά τους και να του πω: "αν τολμήσεις να την ξαναχτυπήσεις θα σε σκοτώσω"!
Μου 'ριξε μια ανάστροφη που κόλλησα στον απέναντι τοίχο. Έπεσε πάνω της κι άρχισε να τη βαράει...
Ούτε κι εγώ κατάλαβα πώς έτρεξα στην κουζίνα, πήρα το χασαπομάχαιρο και του το κάρφωσα στα πλευρά.
Έξι μήνες έμεινε στο νοσοκομείο. Αλλά κι εγώ δεν καλοπέρασα... αναμορφωτήρια, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί.
Στα δεκαπέντε μου γνώρισα και κάτι παρέες από άλλες συνοικίες. Με τα παιδιά αυτά στροφάραμε στο ίδιο τριπ. Τα λέγαμε, είχαμε πάνω-κάτω τις ίδιες εμπειρίες. "Εμένα η μάνα μου ξενοπηδιόταν, τους έκανε τσακωτούς ο πατέρας μου και τους έσφαξε". "Εμένα ο δικός μου έσπρωχνε πρέζα". "Ο δικός μου ήθελε να βγάλει στο κλαρί την αδελφή μου και τον χαράκωσα".
Άγριες ιστορίες, μισές αλήθειες μισές ψέματα...
Αρχίσαμε να πηγαίνουμε και στον Ολυμπιακό. Τα σπάγαμε, πλακωνόμασταν με τους αντίπαλους και τη μπατσαρία. Κάθε Κυριακή στο πέταλο, κρεμασμένοι στα κάγκελα, με την πλάτη στον αγωνιστικό χώρο. Σάμπως είδαμε και ποτέ έναν αγώνα;
Κάποια στιγμή ήρθαν και τα ναρκωτικά, ευτυχώς τα "ελαφρά", να και οι πρώτες συλλήψεις, φτάσαμε και στις καταδίκες.
Ένα βραδάκι μου λέει ο δικηγόρος μου "πάμε για καμιά μπύρα;". "Και δεν πάμε", του λέω.
Εκεί μου είπε για πρώτη φορά πως σπούδασε και θεολόγος. Άρχισα να ξενερώνω, αλλά, ευτυχώς, δεν άρχισε τις διαλέξεις ούτε μου έπρηξε τ' αρχίδια.
Με ρώτησε μόνο "τι είναι για σένα το ποδόσφαιρο;".
"Τι είναι;", του λέω, "ένα παιχνίδι για άντρες"...
Είπαμε πολλά εκείνο το βράδυ. Μου έδωσε και κάτι βιβλία να διαβάσω, κλείσαμε να πάμε και την Κυριακή στο Καραΐσκάκη παρέα. Ήταν κι αυτός φανατικός γαύρος, και είχε περάσει, απ' ό,τι μου ΄πε, κι απ' τα δικά μου "μονοπάτια".
Πράγματι πήγαμε, σε "καλή" θύρα", είδαμε το ματσάκι, φωνάξαμε, εκτονωθήκαμε και καπάκι τραβήξαμε για ένα ουζερί στο Κερατσίνι.
Κάναμε παρέα για κάνα τρέμηνο. Χωρίς να το καταλάβω, άρχισα σιγά-σιγά ν' αλλάζω.
Βρήκα γκόμενα, έπιασα και μια δουλίτσα, έκοψα τα ναρκωτικά και τα νταηλίκια. Και στο γήπεδο πηγαίνω πού και πού, αλλά όχι φανατικά...
Και να σας πω και κάτι μάγκες μου; Τώρα νιώθω και περισσότερο Ολυμπιακός από πριν...
23 σχόλια:
Αυτός δεν είναι δικηγόρος..
η Αγία Μαγδαληνή πριν να αλλάξει φύλο ήταν...
Βρε τον δικηγόρο.....
Μας την έσκασες!
Εκεί που όλοι περιμέναμε την συνήθη κατάληξη των ιστοριών σου ο θεολογος-δικηγόρος να βγεί παιδεραστής, αυτός μας προέκυψε σαν την αδελφή Τερέζα του Ολυμπιακού!
Τέτοια λάθη έκανες και τώρα τραβολογιέσαι με τον ΦΠΑ...
έλα, αποκλείεται να έγραφε αυτός έτσι αν γινόταν έτσι
Όπως πάντα υπέροχα παρακμιακός... Αυτό το βιβλίο σου θα το αγόραζα ευχαρίστως.. Πότε θα κυκλοφορήσει;;;
Τι να πω έχω συνηθίσει πια να'σαι χωμένος στο βούρκο και στην παρανομία που αρχίζω ν'αμφιβάλω για σένα τελείως:))
Τάκη, επειδή είσαι και στα θεολογικά άσχετος σε πληροφορώ ότι, πρώτον, η Μαγδαληνή δεν άλλαξε φύλο, και, δεύτερον, ο "δικηγόρος" είναι "η οσία Μαρία η Αιγυπτία" του Ολυμπιακού!
Αθεόφοβε, γιατί σώνει και καλά όλοι οι θεολόγοι να είναι παιδεραστές;
Μήπως παρεξηγήσατε τη φράση του Χριστού "αφήστε τα παιδιά να 'ρθουνε κοντά μου";
Σχολιαστή, τόσα παλούκια κατάπιαμε, ο ΦΠΑ θα μας κάτσει στο λαιμό;
Ρίτσα, ο πρωταγωνιστής πάει φουλ για ακαδημαϊκός!
Ήταν να μην τον πάρει η ανηφόρα!
Σπύρε, είχα επίσημη πρόταση για την έκδοση ενός βιβλίου με θέμα τα μπουρδέλα της Αθήνας, που θα γινόταν και κινηματογραφική ταινία.
Απαίτησα όμως χαμηλή τιμή του βιβλίου και να πρωταγωνιστήσω εγώ στην ταινία, και απέσυραν την πρότασή τους...
Ζουζού, να στο πω "πειραιώτικα": είμαι χωμένος στα σκατά, γι' αυτό γλυστράω συνέχεια και δεν πιάνομαι από πουθενά!
Γειάσου ασκαρούλη!ε,νομίζω ότι στο'χω πεί ξανά,ότι μου αρέσουν αυτά τα ποστάκι σου...δε ξέρω...μου βγάζουν μιά μαγκιά μιά ντομπροσύνη πως να το πώ...αλλά όχι ηλίθια,νερόβραστη μαγκιά όμως μαγκιά με τα όλα της...και πολλές φορές είσαι τόσο αληθινός,που είναι σάνα τις ζούμε κι εμείς αυτές τις 'φάσεις'...όλες αυτές οι ιστορίες πιστέυω θα μπορούσαν να αποτελέσουν σενάριο για ταινία ή ένα καλό θέμα για βιβλίο ίσως??μπορεί...γιατί όχι?...μου φέρνουν λίγο μιά γέυση από...'κόκκινα φανάρια'ή από 'Λόλα'...κάτι τέτοιο...κάτι τέτοιο...ωραίο ποστάκι...
το σχόλιο αφορά τα σχόλια: τι ρόλο ζήτησες στην ταινία..; πελάτη, τσατσάς ή πόρνης;
να ξέρουμε τι λεμε. ^^
Aθανασία, και οι δυο ταινίες που αναφέρεις γυρίστηκαν στην Τρούμπα.
Τα "κόκκινα φανάρια" το 1963 και περιέγραφαν τη ζωή της Τρούμπας και το κλείσιμο των ομαδικών πορνείων
Το "Λόλα" γυρίστηκε το 1964 και περιγράφει σκηνές απ' τη ζωή των γυναικών και των αγαπητικών της Τρούμπας.
Τυχαία, εγώ θα έπαιζα το ρόλο του καθηγητή θεολόγου, που είχε καψουρευτεί μια μαθήτριά του, που έγινε πόρνη, και την επισκέπτεται στο μπουρδέλο της οδού Λιοσίων...
Ναι εγω θα έπαιζα το φανάρι απ'εξω...
θα άλλαζα και ρόλο..
θα έκανα και μια γλάστρα..
σαν αυτή που πετάγανε απο τα μπαλκόνια σε κάτι ελληνικές ταινίες..
Δεν ήξερα οτι εχει μπουρδέλο στη Λιοσίων...
μυστήρια πράγματα...
Τάκη, συμπάθα με, αλλά θα... πεταχτείς απ' το παράθυρο; :):))
Φιλιά
Τάκη, Σνούπι κολοβό που σε φαγε!
Με τέτοιες τραυματικές παιδικές εμπειρίες...φυσικό είναι να γίνει Ολυμπιακός!
Έχεις απόλυτο δίκιο!
Οι ηττημένοι της ζωής ψάχνουν μια δυνατή ομάδα για να ισορροπήσουν τις ήττες τους...
Για την ακρίβεια μια πετυχημένη ομάδα...ο τρόπος επιτυχίας αυτής της ομάδας μπορεί να είναι παρόμοιος με αυτό που τους έκανε να χάσουν στη ζωή!
Μάλλον στον βαζελιακό αναφέρεσαι, αλλά αυτή δεν είναι "πετυχημένη" ομάδα!
Κοίτα Μέμφις, κάποιοι φίλαθλοι (ιδίως της Σαλωνίκης) διαπαιδαγωγήθηκαν με την λανθασμένη εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός είναι ομάδα του κατεστημένου.
Μέγα λάθος!
Εμείς γουστάρουμε να νικάμε νταηλίδικα και στα ίσα!
Αλλά, όταν οι αντίπαλοι πάνε να μας τη "φέρουν πούστικα", δεν θα κάτσουμε να τη φάμε τη σφαλιάρα!
Το είπα και παραπάνω στον Τάκη.
Ο Κόκκαλης πέταγε τα τρία πρώτα χρόνια στον Ολυμπιακό τα λεφτάκια του τζάπα, γιατί ο βρωμο-βάζελος είχε πιάσει όλα τα πόστα και έπαιρνε τους τίτλους πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα.
Η λεγόμενη "παράγκα" στήθηκε αποκλειστικά ως μέσο αυτοάμυνας.
Βέβαια, είναι δικαίωμά σου να πιστεύεις ό,τι θες...
Όπως, π.χ., ότι είναι "ηρωισμός" του μΠΑΟΚ να απειλεί "ή αφήστε μας ανεξέλεγκτους ή θα σηκώσουμε στην Τούμπα βουλγάρικες σημαίες"!
Ή, αυτό που κάνει ο Άρης, που κάθεται σαν κότα και τον σφάζει ο βαζελιακός και βγάζει καμία ανακοινωσούλα μόνο όταν παίζει με τον Θρύλο...
Για να δεις πόσο ξηγημένοι είναι οι οπαδοί του Θρύλου, ρώτα κάποιον απ' τους Σερραίους που κατέβηκαν πριν κάνα μήνα στο Καραϊσκάκη.
Τους περιμέναμε έξω απ' την Αθήνα στα διόδια, τους συνοδεύσαμε μέχρι το γήπεδα, εκεί πανηγύρισαν τα γκολάκια που έβαλαν και δεν τους πετάξαμε ούτε ένα μπουκάλι.
Προσπαθείς να πείσεις κάποιον που έχει σταματήσει να ασχολείτε με τα του Ελληνικού ποδοσφαίρου εδώ και χρόνια ότι γαύροι είναι άγιοι και οι βάζελοι είναι οι κακοί όταν αυτός έχει αηδιάσει και με τους δύο κι όχι μόνο αυτούς με τον τρόπο που παίζουν.
Συγνώμη Ασκαρ αλλά διαφωνώ. Ο Ολυμπιακός ήταν κάποτε (πριν πολλά χρόνια) η ομάδα των φτωχών η οποία έγινε κατ'εικόνα και ομοίωση του Παναθηναικού. Ο Κόκκαλης δε πετούσε τα λεφτά του, έφαγε πολλά λεφτά κι όταν είδε τα σκούρα ότι δε πάει άλλο τα έδωσε. Σαν επιχειρηματίας είναι μεγάλο μυαλό και δε κάνει χαζές κινήσεις για μια φανέλα όπως σας έκανε να πιστεύεται.
Το κατεστημένο το ξέρουμε... όπου υπάρχουν λεφτά υπάρχουν και λιγούρια και δεν αφορά μόνο τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναικό αλλά και τον ΠΑΟΚ και τον ΑΡΗ και όλες τις ομάδες. Αν δεν υπήρχαν λεφτά για φάγωμα ο Ρεμος θα συνέχιζε να τραγουδάει μόνο.
Για μένα όλοι είναι ίδιοι σε ένα σάπιο πρωτάθλημα. Όσο κι αν προσπαθείς να με πείσεις για την αγιότητά σας δε με πείθεις κι έχω πάει και σε αγώνες και του ΠΑΟΚ και του Αρη και του Ηρακλή και της ΑΕΚ και του Παναθηναικου. Αυτό που παίζουν δεν είναι μπάλα. Οπότε δε βρίσκω λόγο να παρακολουθώ... Και συνήθως αυτοί που πάνε να δούνε μπάλα, οι οπαδοι δηλαδή, δε πάνε για την μπάλα, πάνε για την ομαδοποίηση...να γίνουν ένα με την μάζα, να νιώσουν κάποιοι, να ξεδώσουν! Το τι κάνατε επίσης με μια ομάδα δε μου λέει επίσης τίποτα, βλέπω την γενική εικόνα και η γενική εικόνα είναι απαράδεκτη. Όπως απαρεάδεκτη είναι και η θέση των ομάδων απέναντι στους γνωστούς άγνωστους που κάνουν τις φασαρίες έρχονται οι μπάτσοι να τους μαζέψουν και μετά οι ίδιοι οι σύλογοι τους βγάζουν έξω...σα να μην έγινε τίποτα.
Στην τελική αυτή η ομαδοποίηση και ο τραμπουκισμός δείχνει το πόσο χαμηλά είναι το πνευματικό μας επίπεδο. Αν για κάθε ντέρμπι κάνουμε λες και έχουμε πόλεμο τότε καλά μας κάνουν τα Σκοπια που θέλουν να λέγονται Μακεδονια. Είναι καιρός να εκτιμάμε την ποιότητα σε κάποια πράγματα κι όχι τα ονόματα, τα brands, τις φανέλες, τις σημαίες και όλα όσα εμείς τους έχουμε δώσει αξία αλλα η μόνη αξία που έχουν είναι ένα κάρο ευρώ που τα τρώνε άλλοι, τα εκμεταλεύονται άλλοι και δε πιστεύουν στις ιδέες που τους έχουμε δώσει εμείς.
Όχι, δεν προσπάθησα να πείσω ότι κάποιοι είναι "άγιοι" και κάποιοι "διάβολοι"!
Απλά διευκρίνισα πως όσα καταμαρτυρούν του Ολυμπιακού ήταν απλά μέσα αυτοάμυνας.
Βέβαια, οι ορκισμένοι αντι-ολυμπιακοί ενοχλήθηκαν.
Γι' αυτό και δεν έβγαζαν "κιχ" όταν όλα τ' άσκιαζε η φοβέρα του Βραδιγογιαννισμού!
Μόνο όταν ο Ολυμπιακός μπήκε πάλι στο παιχνίδι των τίτλων άρχισαν να τσιρίζουν παράφωνα...
Φαντάζομαι είσαι πληροφορημένος για το πώς πήρε πέρυσι το πρωατθληματάκι ο βάζελος και πώς προσπαθεί να το πάρει και φέτος!
Δεν άκουσα;
Με τον ίδιο τρόπο που πήρατε κι εσείς κάποια πρωταθλήματα πριν μια 10ετία...με τον ίδιο τρόπο που ο ΠΑΟΚ αυτοκτονούσε στα playoffs ενώ έπαιζε σχετικά (για τα δικά μου δεδομένα γιατί για μερικούς ήταν μπαλάρα) καλή μπάλα όλη την χρονιά...όταν υπάρχει τόση διαφθορά σε ένα πρωτάθλημα με τόσους πολλούς αγώνες, δε μπορείς να βρεις ποιος είναι ο καλύτερος!
Όλα είναι Business και πολιτική. Άρα ποιος ο λόγος να υποστηρίζω οποιαδήποτε ομάδα.
Μόνη εξαίρεση όταν παίζουν Ευρώπη...εκτός κι αν παίζουν με την Liverpool :p
Αλλα εκει να σε ρωτήσω τι έκανε ο Ολυμπιακός τα τελευταία 10 χρόνια! Αλλα και ο Παναθηναικός. Την μπαλάρα που παίζει ο φτωχός Αρούλης εκτός Ελλάδος την έχεις δει; Γιατί στην τελική δε προσπαθούμε να εξάγουμε μπάλα, γιατί επιμένουμε σε (ακριβές) μεταγραφές αντί να βγάλουμε έλληνες ποδοσφαιριστές με ταλέντο; Είδαμε αυτές οι ακριβές μεταγραφές να αποδίδουν τόσο όσο περιμέναμε;
Ο "φτωχός Αρούλης", όπως και όλες οι ελληνικές ομάδες, μόνο κατ' όνομα είναι ελληνικές.
Όλοι προβληματιζόμαστε γιατί η χώρα μας δεν βγάζει ποιοτικούς ποδοσφαιριστές.
Αν εξαιρεσουμε το ενδεχόμενο του ντόμπινγκ (που το θεωρώ πολύ πιθανό σε Ισπανία και Αγγλία) οι έλληνες, κατά τη γνώμη μου υστερούν για έναν κυρίως λόγο:
δεν κατορθώσαμε ως τώρα να διαμορφώσουμε "ελληνική σχολή ποδοσφαίρου".
Φέρνουμε προπονητές κάθε καρυδιάς καρύδι, που ο καθένας εφαρμόζει το δικό του σύστημα, χωρίς συνέπεια και συνέχεια.
Και προσπαθούν να διαμορφώσουν παίχτες κατά τα πρότυπα των ακαδημιών του Άγιαξ ή της Άρσεναλ ή της Μπάρτσας, κάτι που είναι αυτονόητο πως δεν μπορεί να "πιάσει" στα ελληνόπουλα...
Δημοσίευση σχολίου