Ο πατέρας του ήρθε με την καταστροφή το '22.Μετά από δυο-τρία χρόνια γκαστρώθηκε η μάνα του και παντρεύτηκαν.
Τον γέννησαν στη Δραπετσώνα το '25, τη χρονιά που ιδρύθηκε κι ο Ολυμπιακός...
Ο γέρος του ήταν αλάνης. Είχε χοντρά μπλεξίματα με τους μπασκίνες. Όχι μόνο γιατί ήταν Βενιζελικός, αλλά και για τ' άλλα, "τ' αμαρτωλά"...
Είχε κι έναν καφενέ στα Βούρλα, μεσοτοιχία με το μεγάλο μπουρδέλο.
Εκεί, στα σύνορα Πειραιά-Δραπετσώνας, ανάμεσα Εθνικής Αντιστάσεως και Δογάνη, το κράτος είχε φτιάξει ένα πραγματικό κάστρο. Και μέσα μάντρωσε τις πόρνες του λιμανιού.
Τις είχαν χωρίσει σε τρεις πτέρυγες. Κάθε μια είχε τα δικά της "κλουβάκια" και τη δικιά της αυλή. Στην πρώτη ήταν οι μεστωμένες, αυτές της "απόσυρσης". Για να σταυρώσουν πελάτη έριχναν τη βίζιτα πολύ χαμηλά.
Στη δεύτερη ήταν οι τριαντάρες. Και στην τρίτη οι μικρές, τα "τρυφερούδια"! Γι' αυτές γίνουνταν όλη η φασαρία. Όχι ποιος θα τις πρωτοπηδήξει. Άμα πλέρωνες ο δρόμος ήταν ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.
Τα μαχαίρια έβγαιναν για το ποιος θα τους "φορούσε χαλκά". Ποιος θα ήταν ο νταβάς τους. Τα καλύτερα παλικάρια του Περαία έψαχναν για την εύκολη "ακούμπα". Γι' αυτό έπρεπε να 'χεις άντερα να τις διεκδικήσεις. Αλλιώς ας καθόσουν στ' αυγά σου...
Δεν ήταν λίγοι που μαχαίρωσαν ή μαχαιρώθηκαν για πάρτη κάποιας "φρεσκαδούρας". Όμως, κι όσοι μπήκαν στην "ψειρού" λόγω "καθαριότητας", δεν πήγαιναν χαμένοι. Έχει κι η φυλακή τους δικούς της νόμους. Τους νόμους της μαγκιάς και της παρανομίας. Μέχρι να βγεις, έπρεπε η πουτανίτσα να στα φέρνει, να σε συντηρεί. Αφού γι' αυτήν μπήκες μέσα. Αν σε πούλαγε, θα πάθαινε ζημιά μεγάλη. Νόμος απαράβατος...
Ο καφενές, λοιπόν, του πατέρα του είχε και μια υπόγα. Όσο ήταν μικρός του απαγόρευε να κατεβαίνει. Η σκάλα, του 'λεγε, ήταν σάπια και κινδύνευε. Αλλά ο μικρός ήταν μορτάκος. Κι αμέσως το 'πιασε πως κει χάμω ήταν οι λουλάδες...
Στα δεκαπέντε του έγινε κι αυτός αλάνης. Σωστός μάγκας, όχι τσιριτζάτζουλες. Εκείνη της εποχή στον Περαία, όταν είχες δίκιο, το ΄παιρνες με το νταηλίκι σου. Αλλιώς ήσουν κότα.
Τότε ήταν που άρχισε να 'χει παρεδώσε με τα "κορίτσια" των Βούρλων. Δεν πρόκαμε, όμως, να τα χαρεί. Τον πρώτο χρόνο της Κατοχής, ίσως και επί Μεταξά -δεν καλοθυμάται ο παπούς-, το "κάστρο" έγινε φυλακή. Και οι πουτάνες ξεσπιτώθηκαν...
Οι περισσότερες απ' αυτές άρχισαν να κάνουν πιάτσα πίσω απ' τον Αϊ Διονύση. Εκεί, στην οδό Κάστορος, ήταν τα "λαμαρινάδικα". Κακόφημη περιοχή και θεοσκότεινη. Τη νύχτα έπρεπε να είσαι "κάποιος" και να το λέει η καρδούλα σου για να τα περπατήσεις.
Εκεί, τις πουτάνες τις πήδαγες μ' ένα τάληρο. Δεν φορούσε καμία τους βρακί. Σήκωναν το φουστάνι, πάταγαν με το 'να πόδι τους σ' έναν τσιμεντόλιθο, κι έκανες τη δουλειά σου...
Αυτές, όμως, του δρόμου δεν πέρναγαν από γιατρούς. Κι έτσι γέμησε ο Περαίας "γαλόνια"! Κονόμησε κι αυτός, απ' τα δεκαοχτώ του κάμποσα από δαύτα! Τόσα που έγινε "στρατηγός"! "Μεγαλέξανδρο" τον φώναζαν τ' αλάνια!
Τότε δεν υπήρχαν και τα φάρμακα, μας άφησε νωρίς χαιρετίσματα ο αλάνης...
18 σχόλια:
Μια απ' τις πολλές ιστορίες που άκουσα απ' τους γεροντόμαγκες που κάνω παρέα στους καφενέδες!
Σιγά μην πάω με τις χαζογκόμενες που μπερδεύουν τον Βελουχιώτη με τον Φλωρινιώτη...
Ρε Ασκαρ.........
τι πένα γμτ είναι αυτή;;;;;;;;;;;;
Μονορούφι κατέβηκε!
Μια φορά είχα βρεθεί σε ενα καφενέ σε ενα κατσικοχωρι .... χειμωνας
λασπομένη του σκοτωμού, μπήκα στο καφενειο με το κρανος μπας και ζεσταθεί το κοκκαλο μου....
Εκεί 4-5 μπαρμπάδες με τα μπεγλέρια τους γύρισαν να δουν τον "ξένο".
Σαν έβγαλα το κράνος και κατάλαβαν ότι το μακρύ μαλλί άνηκε σε γυναίκα και όχι σε άντρα σταυροκοπήθηκαν 3 και έφτυναν για τη ξετσιπωσιά μου, να μπω στον καφενέ....
Μετά την τέταρτη ρακή κελαηδούσαμε όλοι σαν φαντάροι της ίδιας σειράς... το τι άκουσαν τα αυτιά μου δε λέγεται... και αυτά στο κατσικοχώρι όχι στο λιμάνι!
Τυχερέ!
Καλό βράδυ!!
Το θέμα είναι ψαγμένο από τον Καραγάτση και κυρίως από τον Ηλία Πετρόπουλο στο "Μπουρδέλο" με εκτενή περιγραφή των σχήματος Π Βούρλων, ιδιοκτησίας Πιπινέλη (του γνωστού μέχρι πρωθυπουργού κ.λ.π.)
Λουλάδες υπήρχαν σε κοινή θέα στα καφενεία μέχρι περίπου το 70. θυμάμαι στο καφενείο αριστερά μπαίνοντας στην Συγγρού από Αμαλίας. Το θέμα ήταν βέβαια τι βάζανε μέσα, νομίζω μόνο καπνό τουλάχιστον τις εργάσιμες ώρες .
Τα περισσότερα αφροδίσια τα φέρνανε ναυτικοί (εξ ου και η ονομασία μαλαφράντζα ή γαλλικιά για την βλενόρροια, φάρμακα υπήρχαν και τότε (ενέσεις 606 ) απλά δεν πηγαίνανε σε γιατρούς από...ντροπή, αν ξέρεις από χωριά με πολλούς ναυτικούς θα έχεις δει πολλούς με κληρονομικά κουσούρια από τέτοιες συνήθειες. Στις πόλεις ήτανε "πέσιμο" της μαγκιάς να πάει ο μάγκας στον γιατρό και να γδυθεί μπροστά του (το έχω δει δια ζώσης να το εφαρμόζει γιατρός - πασίγνωστος σήμερα- όταν υπηρετούσε την θητεία του. Είναι απίστευτο πως χάνεται η σκληράδα μόλις γδυθείς.
ωραία ιστορία. και με δίδαγμα. όταν δεν φοράς βρακί, πηδάς πιο εύκολα.
η μαγκια στον αντρα,ειναι να παραμενει σκληρος και αφου γδυθει...
ωραια ιστορια γαυρακι...την επομενη θελω μαζι σου στον καφενε..
φιλια
Πολύ σκληράδα και βαρβατίλα έπεσε εδώ ρε παιδί μου..
α πα πα....
εγω δεν ξέρω απο αυτά ,
είμαι απο απο καλή οικογένεια και ανατράφηκα σε πιο πολιτισμένα μέρη.
Nερένια, η φάση που περιέγραψες, μου θύμισε κάτι αντίστοιχο που ζήσαμε με τον Ορεινό (φίλο μπλόγκερ) σε κάποιο χωριό της ορεινής Ναυπακτίας. Κάτσαμε σε ένα τραπέζι με κάτι "Όθωνες", που συναγωνίζονταν μεταξύ τους για το ποιος έχει τα περισσότερα δόντια!
Και μας είπαν διάφορες ιστορίες, από τότε που υπηρετούσαν στη Στρατοχωροφυλακή και μεθούσαν με ποτό τριαντάφυλλο...
Εξηντάρη, τότε είχε βουήξει ο τόπος πως τα Βούρλα ανήκαν στον Πιπινέλη και γι' αυτό το κράτος τα νοικίασε (σιγά μην εύρισκε καλύτερο νοικάρη ο Υπουργός...).
Αυτό πού λες με το "χάσιμο της μαγκιάς" απ' το ξεγύμνωμα έχει σοβαρή βάση. Και γι' αυτό το λόγο τα μέλη της γιαπωνέζικη μαφίας ("Γιακούζα") κάνουν τατουάζ σε όλο τους το κορμί.
Αλλά για τη "Γιακούζα" θα μιλήσουμε αργότερα, σε κάποια απ' τις ναυτικές μας ιστορίες...
Το ξανάπαμε: τούτο δω δεν είναι ιστολόγιο. Ανοιχτό πανεπιστήμιο είναι!
Μανούλα, χωρίς βρακί... "ο χώρος κλιματίζεται"!
Κολλητούλα, όταν σε κάτι βαρύμαγκες κρεμόντουσαν οι πατσιές από παντού, φυσικό είναι να "χάνουν τη μαγκιά τους" όταν γδύνονται!
Όταν προσέχεις λίγο το σώμα σου, το γυμνάζεις με μέτρο, χτυπάς και κανά καλό τατού, τα βγάζεις όλα φόρα παρτίδα και το κοντέρ της μαγκιάς σου χτυπάει κόκκινο...
Τάκη, είναι "πολιτισμένα μέρη" η Μιχαήλ Βόδα και Φυλής;
Εκτός κι αν αναφέρεσαι στην εποχή του παππού σου...
Αυτά τα π-δήματα με τις πόρνες δεν μπορώ να καταλάβω χωρίς βρακί και πάνω στο τσιμεντόλιθο το πόδι!
-Εμπα διάολε και χτύπα!
Στη χείρα με τα 5ορφανά δεν είναι καλύτερα?
Και με παράσημα για να'χουν να λένε ένα πράγμα!
γαυρακι,δεν εννοουσα κυριολεκτικα αυτο το γδυσιμο μονο
αυτο το κανουν ολοι,με καθε συνεπεια...
μεταφορικα...εκει ειναι η μαγκια,
να ξεγυμνωνει την ψυχη του ο αντρας και να παραμενει σκληρος...
κι αυτο το κανουν πολλοι λιγοι...
Ζουζού μου, φαίνεται πως όταν ο άντρας έχει φουσκοδεντριές, η καημένη η χείρα δεν του φτάνει...
Κολλητούλα, εσύ το παρα-φιλοσόφησες.
Αλλά, θα μπορούσαμε να διαβάσουμε και την απαντησούλα μου μεταφορικά.
Αν φρόντιζαν όλοι, κι όχι μόνο οι άντρες, να περιποιηθούν λίγο την ψυχούλα τους, και να βτη άλουν σε μια τάξη, δεν θα κόμπλαραν να "ξεγυμνωθούν"...
Δεν μπερδεύω τον Βελουχιώτη με τον Φλωρινιώτη (ήμαρτον!) ΑΡΑ δεν είμαι χαζογκόμενα...
Νααααααααααιιιιιιιι !!!!
όχι, εσύ δεν είσαι χαζογκόμενα.
Απλά, λόγω ηλικίας, είσαι λίγο άπειρη.
Για να αποκτήσεις εμπειρίες υπάρχουν δυο λύσεις:
α) να καραβοτσακιστείς
β) να βρεις έναν γκόμενο για απόσυρση, σαν και μένα, να αναλάβει τη διαπαιδαγώγισή σου!
ξανασκέψου το! Σε συμφέρω!
Ιστορίες "γκανγκστερικές" θα έλεγα...
Ασκαρ, γράφεις διεγερτικά και ριζοσπαστικά.
Καλό βράδυ
:-)
Βασσούλα, οι παππούδες που τα 'χουν ζήσει, δυστυχώς δεν ξέρουν από κομπιούτερ για να τα γράψουν.
Οπότε, για να μην χαθούν μαζί τους, πρέπει να κάνουμε υπερωρίες...
Το βράδυ, αν βρω λίγο χρόνο, και πιω και καμιά μπυρίτσα, θα σας γράψω για τους τεκέδες του Περαία!
Όπως τα 'κουσα να τα περιγράφουν οι "Όθωνες"!
Μπορώ να πάρω τη βοηθεια του τηλεφώνου ;;
Για την ακρίβεια ήταν στους Πενταγιούς Δωρίδας. Αν θυμάσαι είχαμε πέσει και σε μνημόσυνο..
Πριν από μερικά χρόνια είχα πάει στο Συγγρού για κάτι ασήμαντο και έπεσα σ' ένα μάγκα που δεν ήθελε με τίποτα να γδυθεί σε γιατρίνα.. Ήθελε άντρα γιατρό οπωσδήποτε...Έχουμε προοδεύσει κάπως.
Αυτό το πράγμα με τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα, πρέπει να μας απασχολήσει και φιλοσοφικά - θεολογικά, μοιάζει με κατάρα!!
Ελευθερία, σου αρέσει το τηλε-σεξ;
Ορεινέ, θυμάμαι το 1986, όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, για να γραφτούμε έπρεπε να περάσουμε κι από γιατρούς.
Μεταξύ άλλων κι απ' τους αφροδισιολόγους του Συγγρού.
Μπαίνω μέσα στην αίθουσα με τους γιατρούς, και μου λέει μια γιατρίνα
"κατέβασέ τα"!
"ορίστε;"
"κατέβασέ τα, παιδί μου, να τελειώνουμε"
"τι; θα με πασπατέψετε κι όλας;"
"μη φοβάσαι ρε συ, εμείς εδώ απλά βλέπουμε και κόβουμε"!
Όχι γιατί είναι απρόσωπο....
Δημοσίευση σχολίου