Σελίδες απ' τη ρημαγμένη μου ζωή... (Γ') - ΣουΚου στη Σαντορίνη

Το ξενοδοχείο που πήγαμε ήταν για προχωρημένα ζευγάρια. Αυτή, όμως, παρά τα θρυλούμενα, δεν ήταν και τόσο προχώ! Φάνηκε απ' την αμηχανία της στη ρεσεψιόν...
Το ίδιο απόγευμα ήρθαν και κάποια νιόπαντρα ζευγάρια. Είχαν τα ρούχα τους στις ίδιες βαλίτσες, ενώ εμείς σε χωριστές!
Είμαι σίγουρος πως ψιλοζήλεψε η δικιά μου. Μπορεί να το έκρυψε βαθιά μέσα στο υποσυνείδητό της, αλλά σίγουρα άρχισε να ριζώνει...
Όταν μπήκαμε στο δωμάτιο, γούσταρα ένα ... "γρήγορο". Κι αυτή γούσταρε. Αλλά ήξερε πως δεν είναι το "πρέπον"! Κατά τη γνώμη της, πρώτα γίνεται το "πρέπον" και μετά το "γρήγορο"...
Κάνει την αδιάφορη κι ετοιμάζεται για το δείπνο. Της παίρνει πολλή ώρα. Έχω ξεψαχνίσει τον "Γαύρο" και τα "Νέα του Σαββατοκύριακου" κι ακόμα να τελειώσει. Αρχίσει να μου τη δίνει...
Κατεβαίνουμε για δείπνο. Περνάμε πρώτα λίγο από το μπαρ. Παραγγέλνουμε κοκτέιλ σαμπάνιας. Της λέω ότι είναι κούκλα. Χαμογελάει και παίζει με το πόδι του ποτηριού.
Δεν είμαι χθεσινός. Ξέρω τι σκέφτεται η χαμούρα. "Αν μου έκανε ΠΡΟΤΑΣΗ μπορεί και να δεχόμουν. Μπορεί, είπα, δεν είναι και σίγουρο"!
Καλά, κάνε όρεξη...
Αλλά σίγουρα η σκέψη της οργιάζει: "Κι αν δεχόμουν, πού θα μέναμε άραγε; Στο διαμέρισμά του; Όχι. Καλύτερα να το πουλήσουμε, να πουλήσουμε και το δικό μου, ν' αγοράσουμε ένα μεγαλύτερο, με κήπο"...
Κοίτα να δεις αν έρχομαι...
Την κοιτάζω και σκέφτομαι: "Απ' την ταινία Καζαμπλάνκα δεν είν' αυτό που παίζει ο μαλάκας ο πιανίστας;".
Αλλά είπα μόνο: "Απ' την Καζαμπλάνκα δεν είν' αυτό που παίζει αυτός εκεί ο πιανίστας;
Γυρίσαμε στο δωμάτιο ψιλοζαλισμένοι. Η ρομαντική βραδιά ήθελε και λίγο πάθος. Νομίζω πως είχε προετοιμαστεί γι' αυτό. Είχε φορέσει κάτω απ΄την καινούργια φούστα της κάτι για ... άναμμα.
Άραξε με το κεφάλι της στο στήθος μου κι έκανε κυκλάκια στο κορμί μου με το ακροδάχτυλό της.
Λαχταρούσε να της πω κάτι που να δείχνει πως είμαι ευτυχισμένος, τρυφερός, ευάλωτος και πως νιώθω πολύ άντρας κοντά της.
Εγώ της έδωσα μόνο ένα χαϊδευτικό μπατσάκι στον πισινό, σηκώθηκα απ' το κρεβάτι κι άρχισα να παλεύω με το πόμολο του παραθύρου. Μου φάνηκε πως το δωμάτιο ήταν πολύ ζεστό...
Μετά πήγα κατευθείαν στην τουαλέτα. Πάντα το πιόμα μου φέρνει συχνουρία...
Όσο κατουρούσα ήμουν σίγουρος πως εκείνη βούρτσιζε τα μαλλιά της, σκούπιζε τη μάσκαρα απ' τα μάγουλά της κι έψαχνε για πασαλειμμένο κραγιόν...
Μόλις βγήκα ήμουν σίγουρος πως θα μου πει τη γνωστή γυναικεία μαλακία που μου τη δίνει στα νεύρα: "τι θα γίνει με μας;". Αυτό το γαμημένο το μέλλον, τους έχει γίνει ψύχωση!
Ευτυχώς δεν μου είπε τίποτα τέτοιο.
Με ρώτησε μόνο αν θυμήθηκα να πάρω μαζί μου τον χάρτη της Σαντορίνης.
Της τον έδωσα.
Άρχισε με ενθουσιασμό να σχεδιάζει το πώς θα περνούσαμε το διήμερο. Και με κάθε λεπτομέρεια! Πού θα πάμε, πού θα φάμε, που θα ψωνίσουμε...
Γαμώ το... αυτή νομίζει πως γίναμε ήδη κανονικό ζευγάρι!