Η πρώτη μου γνωριμιά με το Όρος έγινε μέσα απ' τα βιβλία του Κόντογλου, του Παπαντωνίου, του Παναγιωτόπουλου...Μες απ' τις σελίδες του Γεροντικού και τις μυστικές φωνές των αββάδων...
Απ' τ' Αγιονορείτικο ταξίδι δυο σπουδαίων θεοαναζητητών, του Καζαντζάκη και του Σικελιανού. Που μες την αντάρα του Παγκόσμιου Πολέμου (1914) σκαρφάλωσαν στ' ασκηταριά, στους βράχους, στα χείλια των γκρεμών για να σμίξουν και να πάρουν δυο λόγια απ' τους ασκητές...
Ποιος είναι ο δρόμος της σωτηρίας;
Υπήρξε ποτέ πιο βασανιστικό ερώτημα;
"Ο Ανήφορος!", απαντά ο ασκητής...
"Ν' ανεβαίνεις ένα σκαλί απ' τον χορτασμό στην πείνα, απ' τον ξεδιψαμό στη δίψα, απ' την χαρά στον πόνο... Στην κορφή της πείνας, της δίψας και του πόνου, εκεί κάθεται ο Θεός! Στην κορφή της καλοπέρασης κάθεται ο Διάολος! Διάλεξε...".
6 σχόλια:
Υποβάλλω τα σέβη μου πανιερωτατε Ασκάρ....
"Ποιος είναι ο δρόμος της σωτηρίας;"
Τώρα θα σούλεγα...αλλά ετοιμάζω μια βαλίτσα...
Ποια Σωτηρία ρε κακομοίρη , Γιοβάνα την λέγανε..τον δρόμο δεν τον θυμάμαι..
Του Θεού το χέρι..
Μπορω να μη διαλέξω;;
έτσι για αλλαγη βρε αδερφε!!
Φιλάκια!
Οι παντρεμένες με παιδιά σώζονται χωρίς πείνα-δείψα-πόνο!
Βρήκες κι εσύ ένα παλιοκαλντερίμι και το πέρασες για Αττική Οδό...
Αλλάξαν τα πράγματα! Τώρα το "χέρι του θεού" τιμωρείται μ' αποβολή και πέναλτι!
Κάπως ανευθυνοϋπεύθυνο ακούγεται αυτό...
kali evdomadaaaaa! :)
Δημοσίευση σχολίου