Παρασκευή, Μαρτίου 12

Τ' αλάνια του Περαία Β' (ιστορίες αληθινές, χωρίς αρχή και τέλος)

(στη μνήμη του κυρ Γιάννη, του παλιού αρχισυντάκτη του "Ριζοσπάστη")
Τον έτρωγε η σκροφάρα η φυλακή!
Κι ας προσπαθούσε ο φίλος του ο Τζώρτζης να τον παρηγορήσει:
"Σε καλό σου ρε Τηπερμάχω μου, η φυλακή δεν τρώει κανέναν... σχολειό ειν' η φυλακή... άντρας που δεν πήγε φυλακή, γι' άντρα θα τον λογιάσω; Εξηγούμαι;"
Όμως ο Τζώρτζης μιλούσε σιγουράτζα. Δυο χρονάκια έβγαζε μόνο!
Τι είν' δυο χρόνια; Δώδεκα μήνους πλαγιάζεις απ' το 'να πλευρό, δώδεκα μήνους απ' τ' άλλο... ορίστε... πέρασαν... τα ρουχαλάκια σου κι όξω!
Πάνε τώρα πέντε χρόνοι, αλλά κάθε βράδυ ξανάρχονται στον ύπνο του...
Το ξέρω... εσάς δεν σας έτυχε ποτέ... γι' αυτό δεν ξέρετε!
Δεν ξέρετε τι θα πει να μπεις ξαφνικά στη μυρωδάτη κρεβατοκάμαρη της γυναίκας σου ... και να 'ναι κοκέτα... πολύ κοκέτα η γυναίκα σου.
Και να βρεθείς έτσι μοναχός μπροστά... το κρεβάτι στραπατσαρισμένο... ν' αχνίζει ακόμα... με τα σεντόνια και τις κουβέρτες ανακατωμένα...
Και στο κρεβάτι... στο δικό σας κρεβάτι... να τη βλέπεις μπροστά σου αναμαλιασμένη... γυμνή... ή σχεδόν γυμνή ... τι είν' δηλαδής οι αχνές οι κάλτσες;
Και το λινό σεντόνι... βιαστικά αρπαγμένο... να τυλίγει το σπαρταριστό κορμί... κι από μια σχισμάδα του σεντονιού να ξεχειλάει ένα σωρό το στήθος... με ρόγα μελανιασμένη κι ολόρθα... και τα δόντια του άλλου... οι δαγκωματιές εκεί τριγύρω...
Τα χείλια της να τρεμοπαίζουν ακόμα ανάλαφρα στη θύμηση της ηδονής, και το βλέμμα να γυαλίζει αλλόκοτα απ' την τρομάρα του παγωμένου σιδερικού, τη μαυρίλα του χάρου...
Της τίναξε τα μυαλά στο αέρα!
Τον άλλονε, δεν θέλησε να τόνε πιστολιάσει!
Προτίμησε να του δώσει τ' άντερα στο χέρι...


13 σχόλια:

BUTTERFLY είπε...

Ετσι Πασαλιμανιωτικα!
Το πολυ παθος ειναι καταστροφικο τελικα!

marilia είπε...

Χριστός και Παναγία!!! Μόλις άνοιξε το μάτι μου...!

takis είπε...

Ανατριχιαστικές κομμουνιστικές ιστορίες..φαντάζομαι για τα άντερα να χρησιμοποίησε κονσερβοκούτι..

Τώρα γιατί με κάνει να γελάω αυτή η ιστορία είναι μυστήριο..

ίσως αν είχε βίζα για ΗΠΑ ο άνθρωπος να είχε αποφευχθεί το κακό...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Χριστίνα, κι οι δαγκωματίτσες δεν βγαίνουν σε καλό...

Μαριλίτσα, είδες; Μπορεί σήμερα να μην πας στους "χαιρετισμούς", αλλά εγώ σε έκανα να πεις "Παναγία βόηθα!"...

Τάκη, εσύ είσαι ο τρελός του χωριού!
"Πάει στις κηδείες και γελάει
στα γενητούρια πάει και κλαίει"...

kanivallos είπε...

Καλά κάνω που προτού έρθω σπίτι τηλεφωνώ ένα τέταρτο νωρίτερα.
Να προλαβαίνει και ο άλλος να μη συγχίζομαι κι εγώ.

George είπε...

έτσι καθαρίζουν οι πασαλιμανιώτες!!! .... μα όχι μόνο αυτοί!

habilis είπε...

Γράφεις σκληρές καταστάσεις εκπληκτικά !

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πρωτόγονε, μοιάζω λίγο με τον καλαμαρά κι ασκητικό Καζαντζάκη!
Εκείνος "κατασκεύασε" τον Ζορμπά, έναν ανέμελο, εξωστρεφή και όξω καρδιά τύπο που χαίρεται τη ζωή, λατρεύει τις γυναίκες και το γλέντι.
Σ' αυτόν ο Καζαντζάκης προέβαλε όσα ο ίδιος δεν έζησε ή δεν τόλμησε να ζήσει!

Κάτι ανάλογο κάνω κι εγώ με τους "κολασμένους" τύπους που κατασκευάζω...

------ είπε...

Σαν πολλά δε ζήταγε ο κύριος;;;
τοσο καιρο στη φυλακη κι εκεινη να τον περιμένει;;;;;;
Τσ..τσ...τσ...αυτοί οι άντρες απαιτητικοι που είναι!!!

habilis είπε...

Ασκαρ
Οι ιστορίες σου έχουν ένα πάθος και έναν πόθο και τις γράφεις σαν να είναι αληθινές με έναν τρόπο εντελώς πραγματικό για τους ηρωες .

Για στρώσε κόλο , όταν δεν παίρνεις σβάρνα τα μοναστήρια .

Το έχεις.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Νανούλα, μην προσπαθείς να τη δικαιολογήσεις τη μοιχαλίδα!
Ο άνθρωπός μας είναι στη φυλακή γιατί αναγκάστηκε μ' αυτό που είδε ξαφνικά στο σπίτι του να κάνει τη διπλή "καθαριότητα"!
Κι επειδή είναι ευαίσθητο και ντόπρο παιδί, εκεί που βγάζει τα ισόβια, κάθε βράδυ ξαναβλέπει στον ύπνο του το περιστατικό ολοζώντανο...

Πρωτόγονε, τώρα που το σκέφτομαι, λέω να κάνω μια βολτούλα απ' το Όρος το Πάσχα...

------ είπε...

συγνωμη αλλά με αυτην νεκρή απο πυροβολισμο και τον άλλο με τ`αντερα στο χερι έφαγε μονο 5 χρόνια;;;;
Τον Κούγια ειχε δικηγόρο ή έπαιζε ζαρια με τον Προέδρο του Δικαστηρίου;

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Νανούλα, δυστυχώς, ισόβια "έφαγε" ο φίλος μας!
Απλά, είχαν ήδη περάσει 5 χρόνια απ' το ατυχές συμβάν...