Πέμπτη, Αυγούστου 20

Το οικονομικό δράμα της χώρας...

Οι εκτιμήσεις όλων των διεθνών οργανισμών δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας: Η Ελλάδα έχει, ουσιαστικά, ήδη πτωχεύσει αλλά δεν μας το ανακοινώνουν επίσημα γιατί κάτι τέτοιο δεν συμφέρει ούτε την ελληνική κυβέρνηση ούτε τις Βρυξέλλες!
Οι ευθύνες του Καραμανλή και των υπουργών του τεράστιες. Όμως δεν θα μας απασχολήσουν επί του παρόντος. Δημοσιονομικά η Ελλάδα επέστρεψε στην περίοδο του 1993, τότε που η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρέδιδε μια οικονομία αντάξια τριτοκοσμικής χώρας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως και τότε και σήμερα έχουμε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Αλλά είπαμε, αυτά δεν είναι του παρόντος.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με κάποιες άλλες κρίσιμες οικονομικά περιόδους και με τους πρωταγωνιστές τους που με τη λήψη συγκεκριμένων και καλά συντονισμένων μέτρων αποσόβησαν την καταστροφή...

Η λήξη του εμφυλίου πολέμου βρήκε τη χώρα μας ρημαγμένη. Επιβίωνε μόνο χάρη στην αμερικανική βοήθεια. Ο υπουργός Συντονισμού και Οικονομικών της κυβέρνησης Νικολάου Πλαστήρα, Γιώργος Καρτάλης, εφάρμοσε ένα τολμηρό σταθεροποιητικό πρόγραμμα που έβαλε τις βάσεις για την οικονομική και κοινωνική μας ανάταση. Πολλά από τα μέτρα ήταν αντιδημοφιλή κι ο καημένος ο Πλαστήρας του έλεγε: "Γιώργο, δεν θα βρούμε ούτε την ψήφο μας στης κάλπες"! Αλλά ο Καρτάλης του απάντησε: "Στρατηγέ μου, ότι χάσουμε εμείς σε ψήφους θα το κερδίσει η χώρα σε πρόοδο"!Ο Σπύρος Μαρκεζίνης, υπουργός Συντονισμού της κυβέρνησης Παπάγου, ανακοίνωσε το βράδυ της 9ης Απριλίου 1953 την πιο επιτυχημένη υποτίμηση της δραχμής που έγινε ποτέ. Με τον τρόπο αυτό κέρδισε τη μάχη του πληθωρισμού που σε δυο χρόνια κατέβηκε απ' το 15% στο 3,5%. Στη συνέχεια ακολούθησε περίοδος νομισματικής σταθερότητας με μέσο πληθωρισμό την περίοδο 1956-1963 μόλις 1,7%!
Την πιο πάνω υποτίμηση γνώριζε μόνο ο ίδιος ο Μαρκεζίνης και ο Παπάγος. Όταν ο βασιλιάς τον επέπληξε "γιατί δεν είχε ενημερώσει και τον ίδιο", του απάντησε πως "δεν εμπιστευόταν το βασιλικό περιβάλλον"...

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κυβέρνησε το κράτος, ως γνωστόν, με στιβαρότητα. Ιδιαίτερα στα οικονομικά ήταν πολύ σφιχτοχέρης και, γενικά, ακολουθούσε νοικοκυρεμένη διαχείριση. Το ακριβώς αντίθετο απ' ότι κάνει το ανηψάκι του...
Το 1963, παρότι ήταν προφανές πως κινδύνευε να χάσει τις εκλογές, κι ενώ οι οικονομικές δυνατότητες του κράτους επέτρεπαν τις προεκλογικές παροχές, δεν κατέφυγε στην εύκολη λύση της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος. Ενώ ο ανηψούλης, προκειμένου να κλείσει την ψαλίδα κατά 0,1%... γαία πυρί μιχθήτω!

Το 1985 η χώρα βρέθηκε για άλλη μια φορά στο χείλος της χρεοκοπίας λόγω των μεγάλων και συχνά ανεξέλεγκτων κοινωνικών παροχών, διορισμών κλπ της πρώτης τετραετίας του ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν προτίμησε να "κερδίσει πολιτικό χρόνο", "ν' αφήσει τα πράγματα να σέρνονται" ή "να πετάει την μπάλα στην εξέδρα", όπως συστηματικά και ανεύθυνα κάνει ο σημερινός πρωθυπουργός.
Αντικατέστησε αμέσως τον "τσάρο" Γεράσιμο Αρσένη με τον Κώστα Σιμήτη, και διόρισε υφυπουργούς τον Τάκη Ρουμελιώτη και Γιάννο Παπαντωνίου. Ο Σιμήτης, με άμεσους συνεργάτες τον τέως διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Νίκο Γκαργκάνα και τον καθηγητή Γιάννη Σπράο, εφάρμοσε ένα σκληρό πρόγραμμα (συνέπεια του οποίου ήταν να μειωθεί το εισόδημα των εργαζομένων κατά 12%) αλλά η οικονομία της Ελλάδος σώθηκε για μια ακόμη φορά...

12 σχόλια:

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Σόρυ παίδες που ενώ σας είχα υποσχεθεί "μπουρδελότσαρκα", ανέβασα πολιτικό ποστάκι!
Αλλά μήπως κι αυτό δεν είναι μια "μπουρδελότσαρκα υπό ευρεία έννοια";

Ευρύνοος είπε...

Το θέμα είναι τώρα τι γίνεται..

το παρελθόν, πέρασε..
η κρίση ήρθε και μας ισοπέδωσε..
τώρα τί;

προσεχώς τα χειρότερα..
υγ: την μπουρδελότσαρκα μας την έκανες πάντως..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Δεν έχουμε και πολλές επιλογές! Προπονούμαστε για τις κάλπες...

Πρέπει, όμως, να κάνουμε μια αναγκαία διάκριση: άλλο η διεθνής κρίση που έπληξε την παγκόσμια οικονομία κι άλλο η δημοσιονομική κατάρρευση την οποία υπέστησαν μόνο τρεις χώρες της Ευρώπης: Ουγγαρία, Λετονία και Ελλάδα.

Το γεγονός ότι τα έξοδα του κράτους έχουν ήδη υπερβεί κατά 20% τα προϋπολογισθέντα, ότι ο φοροεισπραχτικός μηχανισμός έχει ουσιαστικά παραλύσει, ότι ο εξωτερικός δανεισμός τους 5 πρώτους μήνες του έτους έχει ήδη υπερβεί το ποσό που είχε προϋπολογιστεί για όλο τον χρόνο κλπ κλπ... δεν οφείλονται στη διεθνή κρίση, αλλά στην ανικανότητα της κυβέρνησης να συγκροτήσει και να υλοποιήσει έναν στοιχειωδώς ρεαλιστικό προϋπολογισμό.
Για να μην αναφερθώ στα αλλοπρόσαλλα και εν πολλοίς αλληλοαναιρούμενα φορολογικά και οικονομικά μέτρα που κάθε τρεις και λίγο ανακοινώνονται...

mahler76 είπε...

ωστε είσαι Σιμητικός?

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μαλεράκο, μην πας να μου τη βγεις από αριστερά!
Γιατί εσύ ψήφισες Σιμήτη ενώ εγώ ποτέ!
Πάντως, για να είμαστε ειλικρινείς, το έργο του Σιμήτη και την περίοδο μετά το 1985 και μετά το 1994 υπήρξε σημαντικό για την ανόρθωση της οικονομίας μας, γεγονός που αναγνωρίζεται πλέον και από τους αντιπάλους του.

Βέβαια, και ο Σιμήτης, όπως και όλοι οι σοσιαλδημοκράτες σε Ευρώπη και Αμερική, ακολούθησαν νεοφιλελεύθερες συνταγές. Αλλά με
αυτό θα ασχοληθούμε σε επόμενο ποστ...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αααα τώρα θυμήθηκα. Για να μη λέω ψέματα, Σιμήτη ψήφισα μόνο στις ευρωεκλογές του 1999!

George είπε...

πολύ καλή ανάλυση φίλε μου και μάλιστα πρώτη φορά σε διαβάζω οτι το ΠΑΣΟΚ έκανε κάτι κακό. Αυτό πρέπει να λέγεται πρόοδος. :)

habilis είπε...

Αυτή και αν δεν είναι μπουρδελότσαρκα.

Η κυβέρνηση των αγροφυλάκων ξεπέρασε στα οικονομικά και την χειρώτερη όλων των εποχών ,αυτή του Μητσοτάκη.

Η πολιτική είναι θέμα προθέσεων των πολιτικών και κυρίως ικανοτήτων.
Υποψιαζόμασταν τις προθέσεις με αυτά που λέγαν , τις ικανότητες τις βλέπουμε στο πετσί μας.
Τώρα τρομάζουμε με τις ικανότητες γιατί είδαμε και προθέσεις σε στιλ Βουλγαράκη , περί τα οικονομικά , που ακόμα κοσμεί τα έδρανα.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Γιώργο, νομίζω πως υπάρχει ο καιρός της κριτικής, ο καιρός της αυτοκριτικής και ο καιρός της μάχης!
Αν αυτά αρχίσουμε να τα μπερδεύουμε, τότε θα χάσουμε τη μάχη!
Από πέρυσι το καλοκαίρι, κι ενώ ο Καραμανλής, βάσει γκάλοπ, ήταν μακράν ο καταλληλότερος, και η παράσταση νίκης της Ν.Δ. άγγιζε το 99%, ήμουν ο μόνος και ο πρώτος μπλόγκερ που άρχισε να φωνάζει: "διώξτε τους, καταστρέφουν την οικονομία, βουλιάζουν τη χώρα"!
Τότε ήταν μια "περίοδος μάχης". Και στη μάχη, όπως θα θυμάσαι κι απ' τον στρατό, δεν κάνουμε αυτικριτική ούτε φιλοσοφούμε. Απλά πυροβολούμε!
Τώρα τα πράγματα άλλαξαν. Η κυβέρνηση καταρρέει, ο βασιλιάς αποκαλύφθηκε πόσο γυμνός είναι, το ΠΑΣΟΚ έρχεται στην εξουσία.
Τώρα χρειάζεται και η κριτική και η αυτοκριτική για να μην γίνουν τα λάθη τα παλιά και να βγούμε κι απ΄ αυτό το αδιέξοδο...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πρωτόγονε, θα συμφωνήσω πως η οικονομική κατάρρευση της χώρας που ζούμε είναι ένα συνδυασμός ανικανότητας και κακών προθέσεων του Καραμανλή και των συνεργατών του.
Πολύ σωστά επεσήμανες πως δεν μπορεί να καταρρέουν τα δημοσιονομικά κι η κυβέρνηση να συγκροτεί ειδικό σώμα αγροφυλάκων για να βολέψει τους άεργους 50ρηδες νεοδημοκράτες.
Ούτε επιτρέπεται να διορίζει δεκέδες χιλιάδες στο δημόσιο, στους δήμους και στη ΔΕΗ μόνο και μόνο για να μειώσει την ανεργία (αυτή είναι η επίσημη δικαιολογία).
Μα αυτές είναι "συνταγές Σοβιετικής Ένωσης" που όλοι είδαμε που οδήγησαν...
Χιλιάδες τα παραδείγματα σκόπιμης οικονομικής κακοδιαχείρισης. Θυμάστε πέρυσι που ο Καραμανλής έδωσε 500 εκατ. ευρώ στους φιλικούς στη ΝΔ αγρότες της Θεσαλίας ως "αποζημιώσεις" για αγροτικές ζημιές που δεν έγιναν; Τώρα που η Ε.Ε. θα μας επιβάλει πρόστιμα γι' αυτό άλλα 500 εκατ., η συνολική ζημιά φτάνει το 1 δις ευρώ! Πώς θα έρθει μετά ο κάθε Καραμανλής να πείσει εμένα να μην φοροδιαφύγω, να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου και να δείξω κατανόηση στην επιβολή νέων φόρων;

George είπε...

ρε φίλε διαβάζοντας σε μου ήρθε μια σκέψη. Πως το βλέπεις να καταφέρναμε λέει εμείς οι Έλληνες στις εκλογές να τους δίναμε ένα όμορφο δώρο στους πολιτικούς μας.
Για σκέψου λέει να έπαιρναν

ΝΔ 24%
ΠΑΣΟΚ 24%
ΚΚΕ 24%
ΣΥΡΙΖΑ 24%
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ 4%

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ωραία θα ήταν να τους κάναμε μια τέτοια πλακίτσα! χαχα
Όμως, δυστυχώς, επειδή οι εκλογές δεν είναι παιχνίδι για παραλίες, αλλά αφορούν άμεσα και τις ζωές μας, καλό θα ήταν να αποφεύγουμε τέτοιου είδους πλακίτσες που σε τελική ανάλυση εμάς θα βλάψουν!
Με ένα τέτοιο, ή ανάλογο, εκλογικό αποτέλεσμα θα συνέβαιναν δύο τινα!
- είτε θα προέκυπτε κυβέρνηση συνεργασίας, που με τα σημερινά δεδομένα θα κατέληγε σε φιάσκο "αλα κυβέρνσης Ζολώτα" το 1989
- είτε θα ακολουθούσαν άμεσες εκλογές οπότε ο λαός, φοβούμενος την ακυβέρνησιά θα έδινε σε κάποιο από τα κόμματα συντριπτική πλειοψηφία.
Συμπέρασμα: στις παρούσες πολιτικές συνθήκες η μόνη ρεαλιστική λύση είναι η αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στις επερχόμενες εκλογές πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να:
α) συντριβεί η Ν.Δ., παίρνοντας ποσοστό μικρότερο κι από εκείνο του 1981.
β) το ΠΑΣΟΚ να διαθέτει τουλάχιστον 155 έδρες
γ) να συντριβεί η σημερινή ηγεσία του Σύριζα που αλαζωνικά απέρριπτε κάθε εκλογική συνεργασία. Αυτό θα έδινε τη δυνατότητα αλλαγής ηγεσίας, που με προοπτική τουλάχιστον τριετίας θα διαμόρφωνε τις προϋποθέσεις για μια επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ.