Ο Δεκαπενταύγουστος ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία ν' ανταμωθούμε με όλο το σόι και τους συγχωριανούς μας. Συγγενείς, παλιοί φίλοι, ξενιτεμένοι, πρώην συμμαθητές ανταμώναμε σε κοινά τραπέζια στρωμένα κάτω από κληματαριές, στα χαγιάτια, στις ταράτσες με τις τέντες...Τότε ξυπνούσαν κι άλλες κρυφές, συχνά καταπιεσμένες, τυραννικές ορέξεις και πεθυμιές. Χέρια απλώνονταν κάτω απ' το τραπέζι, γόνατα αγγίζονταν, κόρφοι σπαρταρούσαν, υπογάστρια φούσκωναν...
Εκεί στα μουγκά, πίσω απ' τα πιθάρια με το λάδι και τα βαρέλια με το κρασί, δίπλα απ' τις πικροδάφνες, κρυμμένοι απ' τις ξερολιθιές ανταλλάσσονταν βιαστικά φιλιά, αγγίζονταν ερεθισμένα στήθια, πανούργα χέρια αναζητούσαν απόκρυφους μυχούς, προσπαθούσαν να ξεκουμπώσουν φουσκωμένα φερμουάρ...
Και τ' απομεσήμερα να διαβάζουμε Ελύτη δίπλα σε στάβλους ακούγοντας τα ερωτικά γκαρίσματα των γαϊδάρων, τα γαβγίσματα των σκύλων στις μάντρες, τα κοκόρια έτοιμα ν' αναγγείλουν τη νύχτα που βιαστικά πλησίαζε...
"Έχω τη γεύση του δεκαπενταύγουστου στον ουρανίσκο μου"!
Εκεί στα μουγκά, πίσω απ' τα πιθάρια με το λάδι και τα βαρέλια με το κρασί, δίπλα απ' τις πικροδάφνες, κρυμμένοι απ' τις ξερολιθιές ανταλλάσσονταν βιαστικά φιλιά, αγγίζονταν ερεθισμένα στήθια, πανούργα χέρια αναζητούσαν απόκρυφους μυχούς, προσπαθούσαν να ξεκουμπώσουν φουσκωμένα φερμουάρ...
Και τ' απομεσήμερα να διαβάζουμε Ελύτη δίπλα σε στάβλους ακούγοντας τα ερωτικά γκαρίσματα των γαϊδάρων, τα γαβγίσματα των σκύλων στις μάντρες, τα κοκόρια έτοιμα ν' αναγγείλουν τη νύχτα που βιαστικά πλησίαζε...
"Έχω τη γεύση του δεκαπενταύγουστου στον ουρανίσκο μου"!
15 σχόλια:
Γράφεις ωραία, ατιμούλικο! Όσο για τον ουρανίσκο... γαργάρες Hexalen!
Βίος και πολιτεία είσαι, βρε αδερφέ...
Το 'χεις το χάρισμα το συγγραφικό τέλος πάντων. Κρατάς όχι μόνο αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη αλλά και μιαν υποβόσκουσα ανησυχία ...πιθανής ανατροπής (προσφιλής σου τακτική) της όλης ρομαντικής και τρυφερής διάθεσης
:-))))
Δε φταίω εγώ Ασκαρντουλίνο μου, που εσύ είσαι απρόβλεπτο παιδί
Ξανά :-))))
Γεύση 15Αύγουστου σου εύχομαι να έχεις,
σε φιλικά ανταμώματα της Παναγιάς να τρέχεις
να χαίρεσαι, να γεύεσαι, σε γλέντια να συμμετέχεις
μα πάνω απ' όλα ΄Ασκαρ μου, ΕΣΕΝΑ να προσέχεις
Φιλί βρε και Γλαρένιες αγκαλιές
Το έχεις και αυτό το χάρισμα!
Κοχυλένια φιλιά xx
Τί να πω, τί να πω! Μόνο πως αγαπώ αυτό το κομμάτι!
ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ....
ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΗ ΔΙΑΚΟΠΕΣ?
Μαριλίτσα, προτιμώ το μπενταντίν!
Μορταλάκο, το κρυφά είναι τα πιο γλυκά...
Γλαρένια, ό,τι διάβασες διάβασες! Απ' το επόμενο ποστ αρχίζουν μπουρδελοϊστορίες! Κλείσε ματάκια...
Κοχυλένια, εσύ ρε παιδί μου ανεβάζεις ένα ποστ κάθε τρεις ώρες;
Ταχυδρόμε, μόνο το κομμάτι; Δηλ. τα γεμιστά της μαριλίτσας ήταν αδέξια;
Σπύρε, διακοπές τέλος! Γύρισα πριν λίγες μέρες.
xm..exw ki agnwstes le3eis.. upogastria, muxous.. paw na anoi3w kanena le3iko
ΑΠΛΆ ΕΞΟΧΟ!!
Είσαι καλλός και στη βουκολική ποίηση τελικά !
Ωραίο, αλλά θέλω μπουρδελοιστορίες, τέλος!
Θέλω ναυτικούς να πηδάνε βραζιλιάνες σε στοές και γύρω τους καπνός και ομίχλη, να βρέχει και να ακούγεται η βροχή πάνω στο τσίγκο!
γειά σου φίλε :)
Ανισορροπούλα, προσφέρουμε και ιδιαίτερα κατ' οίκον μαθήματα αν εξακολουθήσετε να έχετε απορίες!
Κομμούνι, πλησιάζει ο χειμώνας και πρέπει να ξαναοργανωθούμε! Αρκετά χαλαρώσαμε το καλοκαίρι...
Πρωτόγονε, καλή η βουκολκή ποίησις και ζωή αλλά εμείς πλέον... δεν ξαναβόσκουμε άλλες βουβάλες!
Σπυρέτο, που χάθηκες ρε κωλόπαιδο; Σε ήπιε το μουνί;
Καλοκαιρι στο χωριο...ολοι μια οικογενεια...τα πρωτα σκιρτηματα...ολα μοιαζουν τοσο αγνα, τοσο αθωα...γευση απο μια παιδικοτητα και μια εφηβεια απο καιρο χαμενες σε κλειδωμενα συρταρια, μα παντα διπλα μας, μεσα μας, ετοιμες να αναδυθουν με μυρωδιες και γευσεις...
Ομορφο ποστ, με ταξιδεψες...
Ασκαρ, πέρασες όμορφα βλέπω. Καλή προσαρμογή τώρα. Μια απορία...
Τι γεύση είχε ο δεκαπεντάγουστος;;
Είμαι περίεργη να μάθω.
Φιλάκια
Υ.Γ. Ευχαριστώ που κράτησες το λόγο σου φιλαράκι. Είπε πως θα είμαι και γω guest στο χαρέμι σου όταν γυρίσεις και το έκανες. Είσαι σπαθί!
Δεν σου απαντώ για τη "γεύση του Δεκαπενταύγουστου"! Φοβάμαι τη λογοκρισία! χαχα
Δημοσίευση σχολίου