Τοπίο μουντόένα σύννεφο μπαλωμένο…
Στη μεγάλη πόλη,
π’ αρνήθηκε τους υπονόμους της,
σου 'τυχε μια μέρα αλλήθωρη
και την κοιτάς στα μάτια…
(Επαρχιακός σταθμός
διερχομένων λεωφορείων.
Στους πάγκους
κοιμούνται κάτι φαντάροι.
Βρώμαγε η πατρίδα
στις αρβύλες τους…)
Ώρα δίπλα στο δείλι
τρελός ουρανός
σε χίλια χρώματα ντυμένος
χαμογελά στη δύση.
Μια τέτοιαν ώρα
πνίγεται ο ποιητής
στα ήσυχα νερά του ονείρου του...
Ποιος είπε
πως αποκοιμήθηκαν τα γεγονότα;
Διάτρητος
από σάρισσες μακεδονικές,
τοξεμένος
απ’ έναν λιποτάκτη Σπαρτιάτη
ψάχνεις τη μορφή σου στα ερείπια
στα βαθιά πηγάδια των μύθων…
(Οι εφημερίδες έγραψαν
για την αυτοκτονία του απορρυπαντικού
που δεν μπόρεσε
να πλύνει το ματωμένο πουκάμισο…)
Λίγο πριν απ’ τον επίλογο
το ξεψύχισμα της τελευταίας νότας
κράτησε όσο η συναυλία…
12 σχόλια:
Ευχαριστώ τη Μαριλία που μου χάρισε τον τίτλο "ανυποψίαστοι χειμώνες".
Η φώτο είναι απ' τα ευρυτανικά βουνά...
Στο "χαρέμι" καλωσορίζουμε τη θαλασσινή και στην αντροπαρέα τον Μόρταλ.
Η αλλήθωρη μέρα σου μου θύμισε την άλλη, τη.....γύφτισα
΄Εχεις το δικό σου μοναδικά ιδιαίτερο τρόπο να περνάς τα μηνύματά σου.
Καλώς τη θαλασσινή ΜΑΣ ομορφιά!!!
Τον άνδρα δεν τον ήξευρα,
σήμερα τον μαθαίνω
Μόρταλ είπες πως λέγεται.
Κοίτα...πώς την παθαίνω...
:-)
Φιλί βρε και Γλαρένιες αγκαλιες
Εξαιρετικό συναίσθημα αποπνέει το ποιήμα σου!!
Φιλιά
Δηλαδή δυο φίλοι μου στο μπλογκί σου! ;Ρ Κοίτα τώρα να κάνεις κόμμα με το Μόρταλ και να μην ξέρω πού να σταθώ, έτσι;
Επί του προκειμένου τώρα... Μ' αρέσεις! Επιτέλους. Πολύ. ;)
σ'αγαποφιλάκι
Πολύ καλό!
Και το τραγούδι από τα πολύ αγαπημένα μου...
Καλά βρε Ασκαρ μην σε πιάνει το παράπονο..
Θα παντρευτείς κι'εσύ!
Mετά τα ψυχογραφήματα, η ποίηση... αυτή η χρονιά σας βρίσκει ιδιαίτερα φιλόσοφο θαρρώ.
Διακρίνω έναν διάχυτο λυρισμό και ρομαντισμό. Καλόν εστί!
Ένδειξη ότι οι συναισθηματικοί τυπάδες, όσο κι αν κρύβουν το συναίσθημα μ' έναν κατ' επίφασιν κυνισμό ή σαρκασμό, κατά πλειοψηφία είναι και πιο ευαίσθητοι από τους επαγγελματίες ευαίσθητους, που προβάλλουν την ευαισθησία τους υπέρ το δέον.
Θυμίζω εδώ και τη φράση του Όσκαρ Ουάιλντ: "Ευαίσθητος είναι αυτός, που επειδή ο ίδιος έχει κάλλους, πατάει πάνω στα πόδια των άλλων", που ισχύει στατιστικά εν πολλοίς.
Πάμε τώρα παρακάτω και στα τελευταία σου ιστολογικά δρώμενα για τους φίλους σου που παντρεύτηκαν και το σχόλιον του Σπίθεως:
Όσοι φοβούνται το γάμο ή τη συμβίωση, δεν παντρεύονται και δε συμβιώνουν καταφεύγοντας σε γενικευτικούς αφορισμούς.
Από την άλλη, υπάρχουν και οι υπεραισιόδοξοι που παντρεύονται 2-3 φορές.
Το βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει παντρεμένος, που ύστερα από 20-25 χρόνια γάμου να μην πει, τουλάχιστον μία φορά ότι δεν το μετάνοιωσε.
Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ τα επόμενα 20-25 χρόνια.
Don't worry! Cool! Υπάρχουν και τα διαζύγια. Η τελευταία σκέψη έκανε και τους πολέμιους του γάμου διαλλακτικότερους. Μπορείς πάντα να αποφύγεις το "ου φονεύσεις", εάν το επιθυμείς.
Υ.Γ. Η σάρισσα γράφεται με δύο σ
Δεν ξέρω τι ακριβώς θες να πεις. Όμως η εικόνα των σταθμών αναχώρισης είναι πάντα δυνατή και συμβολική. Η μουντάδα του χειμώνα, η μιζέρια των φαντάρων, η τάση φυγής που φιλοξενείται στους σταθμούς, και στα βαπόρια, τα λεωφορεία , τα τρένα...και βέβαια ο απίθανος και αξέχαστος Μάνος Λοίζος... και η Αστερόεσσα με τις γραμματικές της, άξια Γυμνασιάρχης επαρχιακής πόλεως...
Γλαρένια, όχι πολλά με τον Μόρταλ! Ξέρω τι σου λέω! Φυλάξου...
Αλητούλα, φιλάκια...
Σνούπι, αν εσύ κάνεις κόμμα με το Βασίλη, εγώ θα κάνω με τον Μορτούλη!
Κούκε, οι στίχοι του Λευτέρη είναι φοβεροί!
Σπίθα, ποια με παίρνει τώρα εμένα...
Ελσούλα, ζεστάθηκαν νωρίς οι μηχανές φέτος...
Αστέρω, μου αρέσει να με διορθώνεις! Βελτιώνομαι!
Άκου "γυμνασιάρχης επαρχιακής πόλεως"! χαχαχα
Ορεινέ, μέσα απ' τη μουντάδα του χειμώνα ξεπροβάλει ο ήλιος της άνοιξης...
Καλά που έχεις και τη Μαριλία και εκεί που πας να ξεφύγεις, σε ξαναφέρνει στα καλά μονοπάτια... :) Και το τραγούδι του Λοϊζου καταπληκτικό, εύγε νέε μου!
Ο ήλιος της Άνοιξης: οι εκλογές ζυγώνουν..
Δημοσίευση σχολίου