Οι "νεκροθάφτες" της ελληνικής οικονομίας...

Το γνωρίζαμε ήδη όλοι: η πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή έχει φέρει τη χώρα στα πρόθυρα της οικονομικής χρεοκοπίας. Η Ελλάδα από το 2004 έχει χάσει κατά κράτος τη μάχη των εσόδων, των δαπανών και του δημόσιου χρέους. Πλέον το ερώτημα δεν είναι "πόσα δανειζόμαστε", αλλά "αν μπορούμε να δανειστούμε και με ποιους όρους"! Το δημόσιο χρέος απ' το 2004 έχει αυξηθεί κατά 50 δις ευρώ και το 70% των εσόδων του κράτους πηγαίνει αποκλειστικά στην εξόφλησή του! Βαδίζουμε στο δρόμο που άνοιξε η Αργεντινή το 2000 και η Ουγγαρία πριν μερικούς μήνες με τα τεράστια ελλείμματα και τα άδεια ταμεία...
Αλλά, για να ελαφρύνουμε λίγο την ατμόσφαιρα, χρονιάρες μέρες, ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στις ... ελληνικές χρεοκοπίες:
Η πρώτη ουσιαστικά πτώχευση του "καφενείον η Ελλάς" έγινε το 1827 λόγω της αδυναμίας να αποπληρώσουμε τα δύο δάνεια που πήραμε απ' τους εγγλέζους τραπεζίτες το 1824 και 1825 βάζοντας ως εγγύηση τα κτήματα του έθνους! Απ ' τα δάνεια αυτά, στην Ελλάδα έφτασε μόνο ένα μικρό μέρος, κι αυτό κατασπαταλήθηκε στις εμφύλιες αναμετρήσεις!
Το υπόλοιπο έμεινε στην Αγγλία για καταβολή "τόκων, εξόδων και μεσιτικών". Ένα μέρος προορίσθηκε και για την κατασκευή πολεμικών πλοίων στα ναυπηγεία της Αγγλίας και της Αμερικής. Από τα έξι πλοία που ναυπηγήθηκαν για λογαριασμό της Ελλάδας στην Αγγλία, η "Καρτερία" έφθασε στη χώρα μας με καθυστέρηση 13 μηνών και σε "αθλίαν κατάστασιν", ο "Ακαταμάχητος" κάηκε στον Τάμεση, η "Επιχείρισης" όταν βγήκε στο πέλαγος κόντεψε να βουλιάξει γιατί έσκασαν τα καζάνια, ενώ απ' τα τρία μικρότερα μόνο το "Ερμής" θα φτάσει κι αυτό με χαλασμένη μηχανή! (Μήπως αυτή η ιστορία μας θυμίζει κάπως τα υποβρύχια που πρόσφατα παραγγείλαμε απ' τους Γερμανούς που μόλις μπαίνουν στο νερό γέρνουν 45 μοίρες;)...
Απ' τις δύο φρεγάτες που παραγγέλθηκαν στην Αμερική, η μία έμεινε τελικά εκεί ενώ η δεύτερη, η "Ελλάς", θα πυρποληθεί απ' τον ίδιο τον Μιαούλη όταν έγινε το κίνημα για την ανατροπή του Καποδίστρια!
Η δεύτερη πτώχευση της χώρας έγινε το 1843 όταν διακόπηκε "λόγω αδυναμίας" η αποπληρωμή του δανείου των 60 εκατ. γαλλικών φράγκων που είχε δοθεί στη Βαυαροκρατία.
Η τρίτη στάση πληρωμών έγινε το 1893, στο τέλος της διακυβέρνησης του Χαρίλαου Τρικούπη. Αυτός, για να δημιουργήσει τις υποδομές ενός σύγχρονου κράτους, συνήψε επτά δάνεια με ληστρικούς όρους. Βέβαια, έγιναν σημαντικά έργα (διώρυγα Κορίνθου, 900 χλμ σιδηροδρομικών γραμμών και 1500 χλμ αμαξιτών δρόμων). Αλλά η εξόφληση των δανείων ήταν αδύνατη, ο Τρικούπης έχωσε φόρους (ξεπέρασε σε φορομπηξία και τον Αλογοσκούφη) και στις 30 Οκτωβρίου 1893 θα ομολογήσει στη Βουλή ότι ... "δυστυχώς κύριοι επτωχεύσαμεν"! Ο διάδοχός του Δηλιγιάννης θα οδηγήσει τη χώρα το 1897 στον ατιμωτικό πόλεμο με την Τουρκία και μετά την ήττα θα έλθει στη χώρα ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος που θα εισπράττει για λογαριασμό των δανειστών τους φόρους απ' το κρατικό μονοπώλιο (αλάτι, σπίρτα, τσιγαρόχαρτα, πετρέλαιο, τραπουλόχαρτα, τέλη χαρτοσήμου και δασμούς τελωνείου Πειραιά). Ο Δ.Ο.Ε. θα μας απαλλάξει από την παρουσία του μετά από 80 χρόνια, το 1978!
Την τέταρτη "στάση πληρωμών" έκανε ο Βενιζέλος το 1932. Σε αυτή συνέβαλαν, εκτός της κακής οικονομικής διαχείρισης, και το τεράστιο οικονομικό βάρος της ενσωμάτωσης των προσφύγων της Μικρασίας αλλά και η διεθνής κρίση του 1929.
Ο τελευταίος διακανονισμός όλων των προπολεμικών δανείων έγινε το 1952-1953 απ' την κυβέρνηση Παπάγου και υπουργό τον Σπύρο Μαρκεζίνη.