Λόγια της Πλώρης Γ' (Το δώρο)

Ναι! Του άρεσε να κάνει βάρδια στο τιμόνι.
Του άρεσε να παίρνει το στίγμα, να κοιτάζει τ' αστέρια τη νύχτα, να έχει την ησυχία του...
Του άρεσε να είναι στην καμπίνα του και να περνά την ώρα διαβάζοντας και παίζοντας σκάκι με τον πρώτο.
Δεν ωφελεί σε τίποτα να είναι ο ναύτης ένα βουνό από μούσκουλα, αν δεν έχει τη θάλασσα στο αίμα του, αν δεν μπορεί ν' ακούσει τα λόγια του τραγουδιού που τραγουδάει ο αέρας στα στράλια, αν δεν μπορεί να νιώσει τι ψιθυρίζουν τα κύματα στην πλώρη και στα πλευρά του πλοίου...
Οι δυνατές γροθιές δεν ωφελούν αν όλοι οι χυμοί του κορμιού και του εγκεφάλου δεν συγγενεύουν με την αλμύρα της θάλασσας, αν δεν έχει φωλιάσει μέσα σου αυτό το φοβερό στοιχειό που όσο το μισούμε άλλο τόσο το λατρεύουμε...
Θα φτάσουν Πειραιά παραμονές πρωτοχρονιάς. Της είχε μηνύσει πως θα ξεμπαρκάρει για κάνα μήνα. Της έφερνε μετάξια από την Κίνα, βεντάλιες απ' το Βιετνάμ, μαριχουάνα απ' την Κολομβία κρυμμένη μέσα σε μπουκάλια από σαμπουάν, γιαπωνέζικα ρολόγια και του κόσμου τα ψιλοπράγματα απ' το Χονγκ Κονγκ!
Θα έκαναν μεγάλη γιορτή ... βότκα, μπύρες, πούρα, καλό φαγητό, χλιδή!
Αλλά το καλύτερο δώρο το κρατούσε για το τέλος. Σ' ένα μπουρδέλο της κακιάς ώρας στην Οσάκα είχε κάτσει να του βάλουν μια πέρλα στη βάλανο!
Από τώρα φαντάζεται το σκηνικό ... αυτό το διαβολόπραγμα να τρίβεται μέσα της κι εκείνη να εκστασιάζεται!