Το μεγαλείο της φυλακής είναι ότι μαθαίνεις να είσαι ήρεμος, μόνος με τον εαυτό σου, σ' έναν μικρό χώρο και δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο.
Ταυτόχρονα, αναπτύσσεις όλη την πονηριά του μοναχικού λύκου προκειμένου να μην σε φάνε ζωντανό οι υπόλοιποι λιμασμένοι και να μην εισβάλλουν στο χώρο σου.
Μαθαίνεις να είσαι ήσυχος, χωρίς να κάνεις τίποτα, χωρίς να περιμένεις τίποτα και ξεχνάς το χρόνο και όσα συμβαίνουν εκεί έξω...
Ξαφνικά, παραμονές Χριστουγέννων, σε φωνάζουν σε ένα γραφείο, σου κάνουν κάτι ηλίθιες ερωτήσεις για να συμπληρώσουν ένα χαρτί και σου λένε "η κυβέρνηση σου χαρίζει το υπόλοιπο της ποινή σου, ετοίμασε τα πράγματά σου, από σήμερα το απόγευμα είσαι ελεύθερος!"...
Δεν το κάνουν ούτε από καλοσύνη ούτε από ευγένεια. Είναι αναγκασμένοι να ψάξουν ό,τι καλύτερο έχουν εδώ μέσα και να το αφήσουν ελεύθερο γιατί η φυλακή έχει ήδη πενταπλάσιους κρατουμένους απ' όσους "αντέχει"...
Έτσι, βγαίνεις το απόγευμα στο δρόμο και πηγαίνεις στο ίδιο αχούρι που έμενες πάντα. Λείπεις ήδη δυόμισι χρόνια. Φτάνεις σιωπηλός, στέκεσαι στην πόρτα και κοιτάζεις το σκοτάδι που επικρατεί μέσα. Τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο.
Η Βέτα έχει βρει άλλον άντρα. Δεν έχασε καιρό. Σταμάτησε να έρχεται να σε βλέπει στη φυλακή στους τρεις μήνες. Ανήκει στην κατηγορία των γυναικών που αρχικά γαμιούνται χαρούμενες, πίνουν βότκα και γελάνε με όλα όσα λες ... πολύ τρυφερές. Μετά θέλουν όλ' αυτά, αλλά επιπλέον απαιτούν να ξεπατώνεσαι να βρεις λεφτά και φαγητό για κείνες και για το γιο τους που απέκτησαν απ' τον πρώτο γάμο τους στα 16... Τις γαμάς μια-δυο φορές και μετά το παίζουν σύζυγοι. Κι αν παίξεις το παιχνίδι τους και δεν τις βάλεις στη θέση τους έγκαιρα, σε κάνουν ό,τι θέλουν...
Τώρα δεν ξέρει τι να κάνει και σου ζητάει συγγνώμες. Το ζευγάρι που στρογγυλοκάθισε σπίτι σου δείχνει τρομαγμένο. Φαίνεται πως ήταν χαραγμένη στο πρόσωπό σου εκείνη η απειλητική, σκοτεινή έκφραση που είχες αποκτήσει στη φυλακή...
"Βέτα, φτάνει! Δεν χρειάζεται να μου εξηγήσεις τίποτα. Δεν σε ρώτησα τίποτα γαμώτο. Άδειασέ μου τη γωνιά. Πάω να κάνω μια βόλτα κι επιστρέφω σε καμιά ώρα. Καλύτερα να μην σας βρω εδώ μέσα..."
13 σχόλια:
Πολύ ωραίοοο!!!!
Βρε μήπως έχεις κάνει ...φυλακή;;
Χαχαχα!!
Καλή Πρωτοχρονιά Ασκάρ!
Χρόνια Πολλά και καλά!
Και με αγαπημένες γυναίκες δίπλα σου!!
Φοβερό τραγούδι !!!
Όλοι μας κάποια στιγμή
έχουμε νοιώσει εγκλωβισμένοι ...
Τα σίδερα νοερά ή υπαρκτά πιέζουν
την προσωπικότητά μας κι έντονη
είναι η λαχτάρα γι' απόδραση ...
Καμμιά φορά βέβαια η φυλακή είναι μέσα μας
πρέπει ν' αποδράσουμε απ' τον εαυτό μας.
Κι αρκεί γι' αυτό μόνο το πρώτο βήμα !!!
Σου εύχομαι ο Νέος Χρόνος ...
να σου φέρει ότι επιθυμείς !!!
Τουλάχιστον του έμεινε το σπίτι! Άσχημα είναι; Έτσι θα μπορέσει να βρει καλύτερη, πραγματικό έρωτα & να τον ...στεγάσει εκεί μέσα! Φαντάζεσαι αντίθετα να έπρεπε ακόμη να δουλεύει γι΄αυτή & το γιο της;;;
Χρόνια Καλά & Πολλά κι από μένα Άσκαρ μας!!! Τα καλύτερα στη ζωή σου σου εύχομαι να έρθουν από αυτή την Πρωτοχρονιά κι έπειτα! Με υγεία & αληθινή αγάπη εύχομαι σε σένα αλλά & σε όλους τους αγαπημένους σου!
Φιλιά
Φοβερό το τραγούδι. Παλιός καλός Νιόνιος.
Και η επωδός:
Ο γάμος είναι φυλακή!
να ρωτησω....; Εσυ παιζεις ;
.....ολα ωραια.....ενα γυρω μας ε;
σαν φυλακη ενα πραγμα !!!!
γιατι φιλε εισαι τοσο μαυρος....;
τι σου τρωει τα σωθηκα ;
Τωρα να πω Χρονια Πολλα η θα με παρεις με τις πετρες;
Σκασιλα μου....δε με φτανεις....
Χρονια Πολλα....Παρα πολλλλλλα !!!
.....να μαθεις !!!!
Εξαιρετικό. Ακόμα μία φορά μας εξέπληξες ευχάριστα. Μου άρεσε φυσικά η κριτική πινελιά για τις φυλακές που μέσα στο διήγημα δένονται τόσο δημιουργικά με το μυθοπλαστικό στοιχείο.
Μαριάνα, υπό ευρεία έννοια όλοι μας έχουμε κάνει φυλακή!
Χρόνια πολλά και σε σένα...
Side, όλο το μυστικό είναι σ' αυτό που λες "πρώτο βήμα"! Άλλωστε, όπως έλεγε και ο Κομφούκιος, "και το πιο μακρυνό ταξίδι αρχίζει με ένα βήμα"...
Λιαχτίδα, πόσες "φυλακές" ν' αντέξει ένας άνθρωπος στη ζωή του;
Τις ευχές μου σε σένα και στην οικογένειά σου από μένα (είμαι σαββατογεννημένος και πιάνουν οι άτιμες!)...
Δείμε, τελικά το μυστικό είναι να ελέγχουμε την εξουσία και να ασκούμε την κοινωνική κριτική μας με διακριτικότητα και σεβασμό...
Ίσσαλλε, εκείνο που μένει απ' τις γιορτές είναι οι αργείες... τα κλειστά γραφεία, τα ταξίδια, τα μεθύσια, τα γαμήσια και ο διπλός μισθός!
Βέβαια, υπάρχει ένα μικρό σφίξιμο σε όσους δεν έχουν δυνατές οικογένειες. Βλέπεις, στις γιορτάρες μέρες η κοινωνία είναι λίγο σκληρή με όσους δεν φροντίζουν για την αναπαραγωγή της. Αλλά κάνουμε υπομονή. Δευτέρες υπάρχουν πενήντα, Χριστούγεννα και Πάσχα ένα! Όλοι ζοριζόμαστε, απλώς σε διαφορετικές ημερομηνίες...
Ξέχασα να πω ότι η Πρωτοχρονιά παλεύεται περισσότερο. Είναι κάτι πιο ... ξώφτερνο (όπως έγραφε κι ένα περιοδικό). Άλλωστε είναι η νύχτα με τις περισσότερες εξωσυζυγικές απιστίες, περισσότερες κι από το καλοκαίρι!
Πολύ ωραίο το κείμενο.'Ολα όσα λέει "μένουν" στο μυαλό και μετά, αφού το έχεις τελειώσει.
Καλή σου μέρα, καλά να περνάς.
KAΛΗΣΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΑΦΟΥ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΣΒΗΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ.ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ.
gamistero post!
Καμιά φορά το μυαλό μας κανονίζει τα κάγκελα ,
αυτά που υπάρχουν και στην απέξω.
Ε, γι' αυτό ακριβώς θα κάνουμε Πρωτοχρονιά χώρια! Να 'χουμε κι οι δυο ευκαιρίες για να ...σπάσουμε τα δεσμά! ;)
αρφ;
Δημοσίευση σχολίου