(Στο «παιχνίδι των λέξεων» με προσκάλεσε αρχικά η Μαριλίτσα δίνοντάς μου τις λέξεις: ηφαίστειο, νοσοκομείο, συγγνώμη, προδοσία, μαγεμένος, βελούδινο.
Στη συνέχεια με κάλεσε και η Πανόπτης με τις λεξούλες: χιόνι, φίλος, κερί, μελανός, συνδετήρας.
Έτσι, αποφάσισα να γράψω μια ιστοριούλα, ένα ναυτικό παραμύθι, που θα έχει και τις έντεκα λέξεις!)
Στη συνέχεια με κάλεσε και η Πανόπτης με τις λεξούλες: χιόνι, φίλος, κερί, μελανός, συνδετήρας.
Έτσι, αποφάσισα να γράψω μια ιστοριούλα, ένα ναυτικό παραμύθι, που θα έχει και τις έντεκα λέξεις!)
Το αφιερώνω στον Άκρατ, τον «Ιπτάμενο Ολλανδό» της ζωής…
Πριν 600 χρόνια ζούσε ένας πάμπλουτος Ολλανδός με δικό του πλοίο που το κυβερνούσε ο ίδιος. Τον έλεγαν Φαντερντέκεν κι είχε κάνει πολλά ταξίδια στην Ανατολή. Πήγαινε στην Ινδία και στην Κίνα, φόρτωνε μπαχάρια, χρυσάφι, διαμάντια, φίνα βελούδινα υφάσματα και χαλιά. Κι όταν γύριζε στην Ευρώπη τα πουλούσε κι έβγαζε του κόσμου τα λεφτά.
Κάποτε, αποφάσισε να κάνει το τελευταίο του ταξίδι. Το καράβι ήταν γερό, γεμάτο κανόνια για να μπορεί ν’ αντισταθεί στους πειρατές και στους Πορτογάλλους που κείνον τον καιρό ήταν σε πόλεμο με τους Ολλανδούς.
Το καράβι επέστρεφε απ’ τ’ ανατολικά και καθώς ετοιμαζόταν να καβατζάρει το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, το χτύπησε ο γαρμπής και δεν τ’ άφηνε να περάσει. Εννιά βδομάδες πάλευε το πλοίο, ακίνητο στ’ ανοιχτά του ακρωτηρίου.
Το πλήρωμα δεν μπορούσε ν’ ανέβει στο κατάστρωμα, ο αέρας ξέσκιζε τα πανιά, ένα απ’ τα κατάρτια γκρεμίστηκε στη θάλασσα, μια κόλαση από αφρούς και θεόρατα κύματα έδερναν το σκαρί κι ασπριδερές αστραπές έσκιζαν το σκοτάδι.
Ο Ολλανδός ήταν άντρας ατίθασος και σκληροτράχηλος, δεν πιανόταν εύκολα φίλος και δεν φοβόταν ούτε θεούς ούτε δαίμονες. Ανέβηκε στο πρημνιό κατάστρωμα κι ορκίστηκε στον τίμιο σταυρό που φορούσε στο λαιμό της η γυναίκα του πως θα νικούσε τη φουρτούνα και τον ουρανό και την κόλαση ακόμα κι αν έμενε νότια του ακρωτηρίου για αιώνες…
Όλα τα ξύλινα αντικείμενα στο κατάστρωμα τα κατάπιε η θάλασσα κι οι βάρκες γίνηκαν θρύψαλα. Εκείνος, όμως, έπινε ατάραχος μπίρα και ρακί, τραγουδούσε αισχρά τραγούδια και δεν του καιγόταν καρφί! Το πλήρωμα ήταν εξαντλημένο και παρακαλούσε τον καπετάνιο του να πρυμνίσουν και να ποδίσουν σ’ ένα λιμάνι ώσπου να πέσει το μπουρίνι. Άλλωστε κι ο μάγειρας είχε αρρωστήσει βαριά κι έπρεπε να μπει σε νοσοκομείο. Καθώς οι πιέσεις των ναυτών αυξάνονταν, ο Ολλανδός το θεώρησε προδοσία και σκότωσε τον υποπλοίαρχο. Τον ξάπλωσε νεκρό και τον πέταξε στη θάλασσα.
Ύστερα στάθηκε όρθιος με πρόσωπο μελανό και το πιστόλι στο χέρι κι άρχισε να ειρωνεύεται και να φοβερίζει το Θεό: «Χριστέ Σατανά! Στο διάβολο ο Θεός! Ο Διάβολος να σας πάρει όλους! Θεέ σε καταριέμαι! Σε καταριέμαι! Καταριέμαι το γιό σου, καταριέμαι και την Παναγία! Σας εύχομαι να πέσετε όλοι στα καζάνια της κόλασης!».
Και συνέχισε να καπνίζει την πίπα του, να πίνει, να γελά και να λέει τα φοβερά του τραγούδια…
Τότε ο ουρανός άνοιξε μ’ έναν τρομακτικό κρότο, λες κι έσκασε ηφαίστειο! Νέες αστραπές έσκισαν τον μαύρο ουρανό. Και τότε κατέβηκε απ’ τον ουρανό στο πρημνιό κατάστρωμα μια πελώρια μορφή … ο Παντοδύναμος! Όλοι οι ναύτες παρέλυσαν, μα ο Φαντερντέκεν συνέχισε ατάραχος να καπνίζει!
«Είσαι αδάμαστος άνθρωπος καπετάνιε» είπε η μορφή.
«Κι εσύ είσαι ένας καραγκιόζης! Ποιος εύχεται ένα εύκολο ταξίδι; Εγώ πάντως όχι! Δεν θέλω τίποτα από σένα, γι’ αυτό δίνε του πριν σου συντρίψω το κεφάλι!».
Τράβηξε τον κόκορα και πυροβόλησε!
Τότε η φωνή ξαναμίλησε και είπε: «Από τούτη τη στιγμή είσαι καταραμένος! Σε καταδικάζω ν’ αρμενίζεις ως την Ημέρα της Κρίσεως! Χωρίς να βρίσκεις αγκυροβόλιο και λιμάνι. Πυρωμένο σίδερο θαν’ το φαί σου και χολή το ποτό σου. Από το πλήρωμά σου μόνο ο μούτσος θα μείνει κοντά σου. Κέρατα θα φυτρώσουν στο μέτωπό του, θα βγάλει δόντια και νύχια σαν τίγρης και το δέρμα του θα γίνει σαν του καρχαρία. Θα μένεις για πάντα άγρυπνος, ύπνο δεν θα βρίσκεις, θα είσαι η κατάρα για όλους τους ναυτικούς, θα είσαι το κακό πνεύμα της θάλασσας, θα ταξιδεύεις χωρίς αναπαμό σ’ όλα τα μήκη και πλάτη και το καράβι σου θα φέρνει γρουσουζιά σ’ όσους το βλέπουν. Και δεν θα είσαι ούτε ζωντανός ούτε πεθαμένος!»…
«Αμήν!» φώναξε ο Ολλανδός και γέλασε, «ζήτω ο Σατανάς!»…
Από τότε ο Ιπτάμενος Ολλανδός οργώνει με το μαγεμένο καράβι του όλες τις θάλασσες, μα πιο πολύ τα νερά γύρω απ’ το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας. Φέρνει σε όλα τα πλοία που ανταμώνει γρουσουζιά, ναυάγιο και θάνατο. Τα σφηνώνει σε υποβρύχιους υφάλους ή τα ρίχνει στα βράχια της ακτής. Κάνει τα τρόφιμά τους να μουχλιάζουν και το κρασί τους να ξινίζει!
Σιγά-σιγά ο Ολλανδός μάζεψε στο πλοίο του καινούργιο πλήρωμα: τα φαντάσματα όλων των κακούργων, των πειρατών και των φονιάδων που πνίγηκαν αλύτρωτοι στη θάλασσα … όλες τις χαμένες ψυχές της θάλασσας!
Μια φορά τον είδα κι εγώ, ανοιχτά της Νορβηγίας. Έριχνε πολύ χιόνι, κι αυτός καθισμένος άνετα στο κατάστρωμα τραγουδούσε βρόμικα τραγούδια και προσπαθούσε να χώσει στο παλτό του ένα μάτσο φύλα από ταμπάκο πιασμένα μ’ έναν συνδετήρα φτιαγμένο από δόντια καρχαρία.
Μόλις πιάσαμε λιμάνι, έτρεξα στην πρώτη εκκλησιά, άναψα ένα κερί και ζήτησα απ’ το Θεό συγγνώμη για λογαριασμό του Ιπτάμενου Ολλανδού!
Επιστρέφοντας στην πατρίδα ναυαγήσαμε στη Σικελία…
27 σχόλια:
Στην αντροπαρέα μας μπαίνουν ο Περίπλους και ο Σπύρος που καβαλάει χιλιάρα!
Σήμερα το ποστάκι ήταν λίγο μεγάλο... Συγχωρέστε με για την ταλαιπωρία, ξέρετε... δεν το συνηθίζω!
Ωραίο ήταν!
Καλόο!
Μμμμμμμαααααααατς! Γιατί γράφεις όμορφα και άλλο ένα μμμμμμμμμαααααααααααααααααρφ, γιατί έκανες "μεγάλο" ποστ! :):):)
σνουποφιλάκι και σφιχτοαγκαλίτσα
Ε τι είναι αυτα? Αναρχικός είσαι? Ρε φίλε, σε παρακαλώ γράψε καμμιά πικάντικη...όχι τσόντα ξέρεις τι άλλες τι καλές.!. Ε πήρα δίπλωμα!χαχα!
υπερπαραγωγη εισαι λεμε
καλα αυτα κανης που γραφης ωραιες ιστοριες...και μετα αντε να σε πιστεψη ο σπιθας οτι δεν λες ...παραμυθια...
Λοιπόν... Το έπαιξα αρχικά στις 5 λέξεις, χτύπησε ο Σπίθας με 10, τον τρώς με τις 11, ξαναέπαιξα στις 35 και τώρα χτυπάω με 100 λέξεις. Είσαι ή θα το παίξω μόνη μου;
Πληροφορίες εντός τελευταίου λινκ.
Ασκαρδά μου,
Πες όχι, μη τσιμπήσουμε!
Εμείς έχουμε 'ποιότητα" έστω και με 3...
λέξεις !
Ουγκ, ουγκ, αρφ!
γαμώ τα κέρατα μου τα δίφορα!!!
πω πω πω πω !!!!τι ιστορία!!
με κούφανες ρε !!είσαι ..άπαιχτος!!
πολύ ωραία!
ααα και κάτι άλλο....μια στην απέξω και μια στη μέσα ..αποφάσισε!!
δε με πειράζει ..είμαι ελεύθερος καβαλάρης ..ξέρεις..
να σαι καλά φιλαράκο!!
Πολύ όμορφη ιστορία..
:)
Πολύ καλό,έπρεπε να έχεις πρόσκληση για παιχνίδι για να γράψεις τόσο όμορφα;
Υ.Γ.Από πότε έγινες φίλος του Βασίλη;
Αυτή η Ιστορία, είναι το καλύτερό σου μακράν, όσο σε παροκολουθώ. Σε εμπνέει πολύ τελικά η Θάλασσα. Ρε μπας και καπνίζεις τίποτα, ή έστω πίνεις; Πάντως ξέχασες κάτι. Ο Ολλανδός Σατανάς έπρεπε να τακιμιάσει με το διαολο-Εφραίμ ξυρισμένο!
Υπέροχο παραμύθι Ασκάρ!!
Συγχαρητήριααα!!!
Πολύ όμορφη η ιστορία σου .
Ωραίο και το τραγούδι του Παπακωνσταντίνου.
Καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι.
Από ότι κατάλαβα, πέρα από την ιστορία, ρόλο πρέπει να παίζουν και οι 11 λέξεις, που -αν δεν κάνω λάθος- κατέχεις (;) το ρεκόρ.
Ξεκίνα δεύτερη με περισσότερες να είμαστε έτοιμοι, μη προλάβουν...
Απ΄ότι διάβασα η Αστερόεσσα, σε προκαλεί με 100;
Ωχ, Παναγία μου... (Χ. Κλυν)
Την πολύ καλημέρα μου.
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
Καλό αλλά μη λές ψέμματα.
Οι λέξεις είναι δέκα (10) !!
Τη "συγγνώμη" πότε την είπες;
Αφού δεν την ξέρεις, καν!!!
Ισόπαλοι είμαστε 10/10.
ασκαρδαμυκτί...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ...
ΕΙΜΑΙ ΚΟΛΑΚΕΥΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΣΕΣ...
με τούτα και με δαύτα... νιός αποφάσισα να γίνω ναυτικός ... στα νιάτα μου...
έως ότου γνώρισα την άλλη θάλασσα .... τον έρωτα...
και με μάγεψε πιότερο...
ΚΟΛΑΚΕΥΜΕΝΟΣ....
Tι ομορφο ποστ...!!!!
Πανοπτούλα, ήμουν σίγουρος πως θα σου άρεσε...
Σπιθούμπα, εσύ να ζητήσεις "συγγνώμη" που μου έχεις πάρει τόσες γυναίκες!
Μαριλίτσα, μάκια τοοοοοσσσααααα!
Σπυρέτο, καλή αθώωση τώρα! χεχε
Σκουλίκι, Μπεν Χουρ, έτσι;
Γρηγόρη, θέλεις να πω στον Σπίθα το μεγαλύτερο παραμύθι; Ορίστε, λοιπόν: "ο ΣΥΝ θα βγει τρίτο κόμμα"! χαχα
Αστερούλα, κοίτα να χτυπήσεις κανένα αυγό κι άσε τις λέξεις! Ορίστε μας...
Περίπλους, ευχαριστώ! Πάντως, οι παλιές φιλίες δεν χάνονται...
Αλητούλα, στήνομαι για φιλάκι!
Σπύρε, τον Βασίλη τον πήγαινε από τότε που έκανε καριέρα με το πολιτικό τραγούδι...
Ορεινέ, ό,τι φοβάσαι πολύ, το θαυμάζεις, το λατρεύεις, σε εμπνέει και το θεοποιείς! Έτσι κι εγώ με τη θάλασσα...
Γενικά, οι άξονες της σκέψης μου είναι: η γυναίκα, η ζωή, ο θάνατος και η θάλασσα.
Μαριανούλα και Ερατούλα, σας ευχαριστώ πολύ κι εσάς!
Κώστα, καλώς ήλθες κι από δω!
Η Αστερούλα είναι πύραυλος, δεν πιάνεται!
Ακρατούλη, να τον χαίρεσαι τον έρωτά σου και χρόνια του πολλά!
Καντούλα, να μας φέρεις και μελομακάρονα...
Πυρ, γυνή και θάλασσα..
Θα σας φερω..μονο που θα ρθω πριν τα Χριστουγεννα :)
Ορεινέ, έχεις δίκιο... το ξέχασα! Μου αρέσουν και οι στρατιωτικές ιστορίες! Το "πυρ" που λες κι εσύ... χαχα
Καντούλα, έλα, αλλά δεν θα πάμε για καφέ στα Εξάρχεια... πέφτει πολύ ξύλο εκεί τώρα!
Δε χτυπάω αυγά, δε χτυπάω!
Έχουν χοληστερίνη! :Ρ
Εκτός κι αν πρόκειται (στη χάση και στη φέξη) να μαγειρέψω για τον καλό μου (του οποίου ο κύριος προορισμός είναι να πάει ούτως ή άλλως καλλιά του!) :Ρ
Καημένε Σπίθα...
Θλιψ ...
Ασκαρ,
Μήπως πρέπει να αφήσεις τα κροκοδείλια δάκρυα και να ξεκινήσεις νέο αγώνα??
Διώξε Παυλόπουλο και Καραμανλή!
Σπίθα, σπεύδω... και το κρίμα στο λαιμό σου!
Δημοσίευση σχολίου