Εθελοντής στον πόλεμο της Βοσνίας (Β)

Στο λεωφορείο για Βελιγράδι επιβιβάστηκαν μόνο πέντε άτομα! Αλλά στη Σαλονίκη θ' ανέβαιναν και μερικοί φοιτητές. Η θέση τού φάνηκε κάπως βολική αλλά οι ώρες ήταν πολλές κι αυτό τον εκνεύριζε...

Έφερε στο νου του τα παιδικά χρόνια ... τις φάρσες, τα παιχνίδια, τους τσακωμούς! Ήταν πάντα υπερκινητικός! Του άρεσε ο σαματάς κι η φασαρία. Έμπλεκε συνέχεια σε καυγάδες. Στο Γυμνάσιο οι αποβολές άρχισαν να πέφτουν βροχή. Στο Λύκειο είχε ήδη μπλέξει με μικροσυμμορίες...

Θυμήθηκε ακόμη την Α. που κάθε Κυριακή τον καλούσε σπίτι της για καφέ και μετά έκαναν έρωτα! Και την Θ. που του υπόσχονταν να του κάνει "τα πάντα" αλλά μετά το στεφάνι...

Οι σκέψεις του άλλαζαν γρήγορα χρώματα, σαν τα τοπία. "Όταν γυρίσω, με το καλό" σκέφτηκε, "θα καταταχθώ στις ειδικές δυνάμεις, θα γίνω μονιμάς κι έτσι θα κάνω το χόμπι επάγγελμα!"...

Είχαν ήδη περάσει τα σύνορα όταν άρχιζε να νυχτώνει. Στο Βελιγράδι θα τον περίμενε ο Μ. και θα τον προωθούσε σ' ένα στρατόπαιδο ταχείας εκπαίδευσης λίγα χιλιόμετρα έξω απ' την πόλη.

Η επίσημη κυβέρνηση της Σερβίας δεν συμπαθούσε τον αγώνα των Σερβοβόσνιων! Αλλά οι παραστρατιωτικές οργανώσεις είχαν μεγάλη επιρροή στην κοινή γνώμη και στον κρατικό μηχανισμό...

Στο στρατόπαιδο εκπαίδευσης του είπαν πως θα εντάσσονταν σε μια διμοιρία Ρώσων και Ουκρανών εθελοντών. Θυμήθηκε έναν καυγά στο λιμάνι της Οντέσσας! Τότε που προσπάθησε να ξεφτυλίσει έναν Ρώσο γίγαντα κατεβάζοντάς του τα παντελόνια! Κι εκείνος τον κρέμασε ανάποδα απ' το κατάρτι για τρεις ώρες!

Και χαμογέλασε...