Σεπτέμβρης 1993. Με τα τελευταία χρήματα πού χε πάνω του αγόρασε στην οδό Αθηνάς τα απολύτως απαραίτητα: μάλλινες κάλτσες, γάντια και σκούφους. Κάπου ξετρύπωσε και δυο μικρά λεξικά. Ένα ελληνοσερβικό κι ένα ελληνορωσικό ... θα του χρειάζονταν εκεί που θα πήγαινε... Πέρασε από μια τράπεζα στην Ομόνοια, σήκωσε τις μικρές καταθέσεις του και τις μετέτρεψε σε μάρκα. Σε μια ώρα το λεωφορείο ξεκινούσε για Βελιγράδι. Κι αυτός, σα χαμένος ανέβαινε με τα πόδια τη Σταδίου προς Σύνταγμα. Στο δρόμο τού φαίνονταν πως όλα τα κορίτσια τού χαμογελούσαν, πως του έκλειναν πονηρά το μάτι και τον καλούσαν για έναν καφέ...
Τον Μάιο είχε αποφασίσει να ξεμπαρκάρει. Τον Ιούνιο είχε δώσει τα τελευταία μαθήματα για πτυχείο και τον Ιούλιο ορκίστηκε. Στους δικούς του είπε ψέματα πως πάει στη Γερμανία για μεταπτυχιακό στη Φιλοσοφία του Δικαίου...
Κοπέλλα ... ευτυχώς δεν είχε.
Καθώς βάδιζε οι σκέψεις σα σφήκες βούιζαν στο μυαλό του. Αν είχε μια καλή και σίγουρη δουλειά, μια ωραία γκόμενα, μια στρωμένη ζωή ... θα έκανε αυτό το ταξίδι;
Ο φίλος του Δ., που βρίσκονταν στη Βοσνία απ' τον Ιούνιο, του έγραφε: "σήμερα θάψαμε τον πρώτο Έλληνα στη Γκρεμπαβίτσα. Καλώς νά ρθεις στην κόλαση φίλε μου!"...
19 σχόλια:
H "ιστορία" αυτή είναι εντελώς φανταστική...
Eίπα κι εγώ..
Τα ταξίδια που κάνουμε, εξαρτώνται απ' όλ' αυτά που δεν έχουμε...
Σου κλείνω πονηρά το μάτι, και σε καλώ για μια παρτίδα τάβλι :)
Τελικά πήρε το λεωφορείο ή λάκισε;
Καμια φορα και το ταξιδι σε παει , εντως εκτως και επι τα αυτα...
Γιατί, όμως;
Το κίνητρο πες, ή μάλλον γράψε.
Καλη Κυριακή να έχεις :))
Ναι ΄μα΄λλον αν είχε στρωμένη ζωή το ταξίδι αυτό να μην το έκανε. Ξερω κάποιον που έκανε ένα τέεοιο ταξίδι. Δεν είχε στρωμένη ζωή.
όσο για το τάβλι που τον καλείς 3 pad πρόσεχε γιατί μας απειλεί ότι το έχει μάθει στη φυλακή. Μα και στη " στενή" Ασκαρ ? Πάντως είμαι μέσα στο τουρνουά. Ελπίζω να αποδειχτείς αντάξιος της αυτοπροβολής.
Θα δούμε στη συνέχεια πόσο φανταστική είναι η ιστορία
.."φανταστική"? Φτου! Κι ήμουν έτοιμη να σε ... ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΩ με ερωτήσεις!
κουάξ!
Είναι αυτό που λένε "θα γίνει της Βοσνίας". Εθελοντής πολεμιστής σε ξένη γη. Μισθοφόρος εκτελεστής. Ίσως το χειρότερο επάγγελμα που θα μπορούσε να κάνει άνθρωπος. It's a living
Δυο καινούργιες παρουσίες στο χαρέμι: η Φάβα και η Ψυχή!
Έχω ένα μακρινό θείο,ο οποίος πήγε εθελοντής στο Βιετνάμ.
Τα διηγούταν κάποτε στους γονείς μου,αλλά εγώ είμουνα πολύ μικρός για να καταλάβω.
Δυστυχώς τώρα είναι στη Γερμανία,μετανάστης,
και έτσι δεν μπορώ να τον ρωτήσω όσα θα ήθελα.Πιστεύω πως είναι συγκλονιστική εμπειρία,αλλά δεν καταλαβαίνω τον λόγο που το κάνουν.Για τα λεφτά ίσως.Αξίζει όμως τον κόπο;Πρέπει να είναι κάποιος πολύ απελπισμένος για να το κάνει!!!
που πάει ο καημένος! λοιπόν είμαι στη θέση του. όμως τώρα πάω φαντάρος προς το παρόν.
Ωραίο κείμενο..
εχει και συνέχεια καταλαβαίνω..
αναμένουμε..
η έννοια του εθελοντινή δεν σημαίνει πως πρόκειται υποχρεωτικά περί μισθοφόρου. έχω ένα στενό φίλο, τον Θ. που το 1992 και το 1999 πήγε με μεταφορά ανθρωπιστικού υλικού (φάρμακα) την πρώτη φορά στην βοσνία (ντζουρτζεβατς) και την δεύτερη στο βελιγράδι. στην σχετική μου ερώτηση, μου ομολόγησε πως ήταν μια εσωτερική παρόρμηση, κάτι που το ένοιωθε σαν το πεπρωμένο του και ως γνωστόν πεπρωμένον φυγείν αδύνατο. και να σκεφτείς πως και στις δύο φορές ήταν πολύ υψηλόβαθμο στέλεχος σε τεράστιες πολυθενικές κι όμως πήγε. τι να πώ; άβυσσος η ψυχή του (ιδεολόγου) ανθρώπου.
καλημερα.
Θερμεσίλαος.
Αφήστε τα μίσοι και....
Ti είναι "τα μίσοι";
είναι... "τα μίση"!
Σωστός!! να πω και το υπόλοιπο με ορθογραφία;
Δημοσίευση σχολίου