Η θάλασσα αγαπάει όσους την αγαπάνε. Ξέρει πως σ' αυτούς ανήκω κι εγώ...Ούτε που κατάλαβα πώς βρέθηκα να συμμετέχω σε τούτη την απαίσια κρουαζέρα. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, θά λεγα, μάλλον, ως ... συνοδός!
Όμως, τό παμε στην αρχή. Η θάλασσα με αγαπάει. Νιώθει πως σήμερα το πρωί γουστάρω νά μαι μόνος. Γι' αυτό και σήκωσε κύματα! Τέτοια, που έστειλαν τους περισσότερους στα κάγκελα να ξερνοκοπάν...
Είχα πάρει κάμποσες μπύρες κι είχα απομονωθεί σε μια άκρη του καταστρώματος. Γύρω μου ένα πολύγλωσσο ανθρωπομάνι βούιζε σα σφυκοφωλιά! Κι εγώ μιλάω όλες τις γλώσσες του κόσμου αλλά μόνο μετά το δέκατο μπουκάλι μπύρας! Σε λίγο θα μπορούσα άνετα να συνεννοηθώ μαζί τους...
Είχα ήδη "κουδουνίσει" σαν αποφάσισα να γυρίσω στην καμπίνα μας. Μάλλον μπέρδεψα τα πατώματα και μόλις άνοιξα την πόρτα δεν αντίκρυσα τη Βαλέρια. Εκτός κι αν η Βαλέρια είχε κοπεί στα δύο και κάθε κομμάτι της είχε τα μισά της χρόνια, τα μισά της κιλά και πολύ πιο υπέροχα βυζιά και κωλομέρια...
Οι δυο άγνωστες και ολόγυμνες γυναίκες άρχισαν να τσιρίζουν. Η μία έτρεξε να κρυφτεί στο μπάνιο. Μόλις που πρόλαβα να τη δω. Η άλλη, κατατρομαγμένη, ανέβηκε όρθια στο κρεβάτι της κρύβοντας το στήθος με τα δυο της χέρια. Νόμισα πως έβλεπα την αναδυόμενη Αφροδίτη αλλά χωρίς την αχιβάδα! Άσε που στον πίνακα του Μποτιτσέλλι η θεά δεν φωνάζει "αστυνομία" και "βοήθεια"...
Ήθελα να χυμήξω πάνω της αλλά τα ουρλιαχτά της με αποθάρρυναν. Έκλεισα βιαστικά την πόρτα και συνέχισα να βαδίζω στον μακρόστενο διάδρομο. Τα είχα βάλλει με την μοίρα μου!
Έβριζα τις νεράιδες που μάλλον κι αυτές είχαν μεθύσει όταν γεννήθηκα κι έσκυψαν πάνω από την κούνια μου γελώντας σαν τρελές... Αν ξαναγύριζαν και μου έλεγαν "κάνε μια ευχή" θα τους απαντούσα: "θέλω να ευχηθώ να μην χρειάζεται κανείς από δω και πέρα να κάνει ευχές!"... Και τότε οι νεράιδες θα έπεφταν στην ανεργία στον αιώνα τον άπαντα!
Το ξέρω ... είναι κάπως σατανικό, αλλά ο καθένας εκδικείται όπως μπορεί...
18 σχόλια:
λογικό μου ακούγεται να γράφεις τέτοια, όπως όλα τα τελευταία γραφόμενά σου μετά την επίσκεψή σοπυ στ' αγιονόρος. αλήθεια, έμεινες πολύ εκεί;
θερμεσίλαος
Εμένα πάλι... μου θύμισε παρόμοια εμπειρία μου σε πλοίο. Μπαίνω στην καμπίνα μου, χωρίς να χτυπήσω πόρτα, η άθλια, και... διακόπτω ένα ζευγαράκι που έχει πάθει πανικό! Ζητάμε συγγνώμη και οι τρεις... κλείνω βιαστικά την πόρτα και εντός ολίγων λεπτών, πετιέται η τύπισσα -ντυμένη αυτή τη φορά- και μου εξηγεί στα ελληνικά και τα... αγγλικά ότι... ε, μην τα θέλετε και όλα! Φτάνει! :):)
Στο "σκότωσα" το ποστάκι; χιχιχι! Πιάσε φιλί, έτσι κι αλλιώς! :):)
Αχ, Ασκαρντουλίνο, τί μου θύμισες με την τρικυμία.
Τεσσάρων ετών ήμουνα που πήγαμε με τυς γονείς μου στην Παναγιά της Τήνου.
Στην επιστροφή θυμάμαι τον κόσμο στην κατάσταση που περιγράφεις (όχι σαν αυτές της καμπίνας βεβαίως, βεβαίως...)
Το καράβι να γέρνει πότε από τη μια και πότε από την άλλη, τα νερά να καβαλάνε το κατάστρωμα και τα γυάλινα τότε μπουκάλια των αναψυκτικών, να κυλάνε από τη μία στην άλλη πλευρά, ανάλογα την κλίοση του καραβιού.
Τους επιβάτες (lux θέση...) καθιστούς στο κατάστρωμα, κι' εμένα χωμένη στην αγκαλιά του πατέρα μου να τραγουδάει:"Και η βάρκα γύρισε μόνη, δίχως μέσα τον ψαράααα..."
Καμπινάτη εμπειρία... δεν είχα....ήμουνα μικρό βλέπεις
Τώρα πες μου, πότε θα συνέλθεις;
Να δούμε σε πιο σοκάκι θα ...ξεβγείς στην επόμενη ανάρτηση
;-)
Γλαρένιες αγκαλιές
Ορθή επανάληψις: "κλίση"
κεκτημένη ταχύτης βλέπεις...
Να μην τρομάξει κι' ο Θερμεσίλαος
Αυτό με τις νεράιδες να χασκογελάνε πάνω απ' την κούνια σου, πολύ μου άρεσε.
Και να τραγουδάνε και να σκουντάει η μια την άλλη και δώστου οι ευχές του στυλ: άλλο ο ανοιχτομάτης κι άλλο ο αυγουλομάτης, τσάκω δυο αυγά μάτια αγόρι μου να 'χεις να πορεύεσαι :))))
ΑΠό την αγάπη της θάλασσας μέχρι τις γυμνές κορασίδες μπροστά στα ακόρεστα μάτια του αφηγητή υπάρχει ένα τεράστιο άλμα...Αλλά είναι και τα χαπάκια που παίρνω. Όταν περάσει η επήρειά τους θα το ξαναδιαβάσω και θα επανλέλθω
Αυτό που δεν μου κόλλησε είναι η εκδίκηση. Ποιόν θέλεις να εκδικηθείς?
Πολύ ταξιδάρης πάλι φίλε μου ασκάρ και ναυτικός θαλασσοδαρμένος. Έχω την εντύπωση ότι φταίνε οι πολλές μπύρες. Γιατί φυσιολογικά ποιός ο λόγος να τρομάξουν οι νεράιδες;
Κατά συμπτωση κι εγώ θέμα με νεράιδα έχω σήμερα. Να προσέχεις να μην τις φοβίζεις γιατί πάνε και σε άλλα μπλογκς...
Καλησπέρα.
Μου άρεσε κατ' αρχάς η ζωντάνια του διαλόγου και ακόμη περισσότερο το κλείσιμο. Αλλά μάλλον έπρεπε να φροντίσεις να δεις τι έκαναν δύο γυμνά γυναικεία κορμιά σε ένα δωμάτιο μόνα;
"Θέρμε" πάμε μαζί του χρόνου;;;
Μαριλίτσα, όταν ξεκινάς να λες κάτι να το ολοκληρώνεις σε παρακαλώ...
Γλαρένια, ο "Θέρμε" εξελίσσεται σε φόβος και τρόμος! χαχαχα
Πάντως, απ' το επόμενο ποστάκι αλλάζουμε τρόπο έκφρασης! Κουραστήκατε με τις... αλητείες!
Μαριλένα, το περιγράφεις σα να ήσουν παρούσα! Μήπως είσαι κάποια απ τις νεράιδες μου;;;;
Ντορίτα, το χάσμα το γεφυρώνουν οι μπυρίτσες!
Την μοίρα μου Γιώργο!
Βασίλη, οι σωστές νεράιδες πάντα τρομάζουν απ' τ' αδιάκριτα βλέμματα των σεξουαλικά πεινασαμένων αντρών!
Έρχομαι να μαζέψω τις νεράιδες μου!
Δείμε, αν ήξερα τι θα βρω, δεν θα τις τρόμαζα! Θα τις παρακολουθούσα απ την κλειδαρότρυπα! Γιατί είμαι οπτικός τύπος...ξέρεις!
"θέλω να ευχηθώ να μην χρειάζεται κανείς από δω και πέρα να κάνει ευχές!"
Respect αδερφέ!!!
Είναι σίγουρα περήφανες για 'σένα :) Φιλιά!
Κυρία Φ. Μύγδην,
Ενταύθα
σφάλλετε, φιλτάτη. είμαι ανίκανος, φύσει και θέσει να αναλάβω επιτυχώς τον ρόλο του κήνσορος. έτσι γράψτε όπως θέλετε, ιδιαιτερα λέξεις όπως κλίση. ή έστω κλύσμα.
επίσης, επισκεπτόμενος το μπλογκ σας τις προάλλες, κόλλησα έναν ιό - σας ειδοποίησα σχετικά με προσωπικό μήνυμα, στο οποίο δεν πήρα ακόμη απάντηση, οπότε, επισκέψεις, γιοκ, μέχρι νεωτέρας.
Ασκαρ κλπ, δεν πάω μαζί σου στο αγιονόρος, εσύ με αυτά που γραφεις εδω, είσαι βαθεια αμαρτωλος...
καλη μέρα.
Θ.
Όπως ήταν "κουδούνι" ο κ. Τάδε κατέληξε στην κουπαστή της πρύμης.
Αφού έβγαλε στη θάλασσα τα μισά αφροξύδια από όσα είχε σουρώσει, ξάπλωσε σε μια σεζλόγκ δίπλα στα κάγκελα.
Και τότε άρχισε ο απολογισμός: κάθε παραπανίσιο κιλό τη συμβίας του, κάθε ζάρα στη δική του κοιλιά περνούσε από ανάλυση. Αλήθεια γιατί κύλησε η ζωή έτσι, έπιπλα, ιδιαίτερα μαθήματα, αυτοκίνητα, η μαιζονέτα στη Κάντζα, γιατί κύλησε η πουτάνα έτσι.. ένα βυζαρούδικο ξέκωλο θα με βοηθήσει να την πάρω απ' την αρχή;
(άμα θες πήγαινε στο φόρουμ "λέξημα" να δεις την συνέχεια του μυθιστορήματος)
Ένας Άσκαρ Ασκαρδαμυτκί δεν πρέπει να εγκαταλείπει όμορφες δεσποσύνες ούτε καν στα όνειρά του! Ακόμα και αν αυτές φωνάζουν σαν τρελές αστυνομία συλλάβετέ τον! Ξέρεις αυτός να τις ησυχάσει και μάλιστα να εκδικηθεί τις μοίρες με τον καλύτερο τρόπο! :D Καλημέρα!!!!
αυτες εχασαν ασκαρ μου :-)
περα απο τη πλακα θα σταθω και εγω σε αυτο που ειπες για τις ευχες
Οκ, ο μικρός είναι γνήσιος... eός σου!!! χιχιχιχιχιχι! :)
Σνουποφιλιάααααααα! (και στους δυο σας!)
Να υποθέσω ότι δεν θέλεις να γίνω η νεράιδα σου;
χε χε..
Δημοσίευση σχολίου