Αφού έρχεται Αskardoulino μου, άααασ'τη την ευλογημένη, να φύγει να περάσει, μπας και σταθούμε στα πόδια μας.... ;-) Μα τί έπαθες με τις ανατροπές τελευταία;
Κάποιος είναι κατσούφης... Κάποιος είναι γκρινιαράκης... Κάποιος έχει καιρό να δεχτεί σνουποφιλί γλυκό... Κάποιος έχει καιρό να δεχτεί σνουποαγκαλιά αλμυρή... Κάποιος... είναι ο πιο αδύναμος κρίκος και να κάνει πάραυτα "ζντουπ" στην οθόνη του γιατί... ΜΟΥ 'ΛΕΙΨΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ, ακόμα δεν έφυγα, καλά καλά!!!! :):):):):):)
Το ναυάγιο ξέρει να κάνει καλές διευκολύνσεις σε τέτοιες περιπτώσεις! Άλλωστε τι σόι ναυάγιο θα ήταν εάν δεν ήξερε να "ναυαγεί" καταστάσεις! (Δεν ξέρω τι λέω, με πειράξε η ζέστη) :D
Πραγματικό μπαρ το ναυάγιο. Πραγματικό ναυάγιο το μπαρ. Κι εγώ κάποτε έλεγα "καταστροφή" το μπαρ που πήγαινα με ένα φίλο. Γιατί ενώ είχαμε βαρεθεί τις ίδιες φάτσες αιωνίως να κάθονται καταστροφικά στις ίδιες θέσεις, πάντα πηγαίναμε εκεί πίνοντας την ίδια καταστροφική μπύρα στην ίδια καταστροφική γωνιά. Δεν άλλαξε ποτέ αυτή η αυτοκαταστροφή.
Τι μου θυμίζετε τώρα!!!! Μαριλία,στο πραγματικό bar το Ναυάγιο,δεν χωράνε σνουποφιλιά,και σνουποαγκαλιές.Παρά μόνο μπύρες,μπύρες,μπύρες,και κουβεντούλα με τους φίλους. Η γυναικεία παρουσία;
Πολύ μου αρέσουν οι κουβέντες στο μπαρ σου. Ελπίζω να δεχόσαστε και γυναικεία παρέα. Εξάλλου στην καταστροφή δεν υπάρχει φύλο, όπως δεν υπάρχει και φρένο.
"Αν θες ν’ αγιάσεις πρέπει ν’ αμαρτήσεις"! (που λέει & η Αρλέτα...) Γι΄αυτό φίλε Άσκαρ, άσε πια τα ναυάγια & τις καταστροφές, ναι; Δεν είναι για Αγίους σαν & ΄σένα αυτά!
Δεν θα άλλαζα ποτέ το γέλιο της καρδιάς μου με όλα τα πλούτη του κόσμου. Ούτε θα ήμουν ικανοποιημένος με το να μεταλλάξω τα δάκρυά μου, τα δάκρυα της αγωνίας μου, σε γαλήνη. Φλογερή μου ελπίδα είναι ότι όλη μου η ζωή σ' αυτή τη γη θα αποτελείται από Δάκρυα και Γέλιο... Δάκρυα πoυ εξαγνίζουν την καρδιά μου και μου αποκαλύπτουν το μυστικό και το μυστήριο της ζωής, Γέλιο που με φέρνει πιο κοντά στους συνανθρώπους μου, Δάκρυα που με κάνουν να αισθάνομαι τους πονεμένους, Γέλιο που συμβολίζει τη χαρά για την ύπαρξή μου...
11 σχόλια:
Αφού έρχεται Αskardoulino μου, άααασ'τη την ευλογημένη, να φύγει να περάσει, μπας και σταθούμε στα πόδια μας....
;-)
Μα τί έπαθες με τις ανατροπές τελευταία;
Γλαρένιες αγκαλιές
Κάποιος είναι κατσούφης...
Κάποιος είναι γκρινιαράκης...
Κάποιος έχει καιρό να δεχτεί σνουποφιλί γλυκό...
Κάποιος έχει καιρό να δεχτεί σνουποαγκαλιά αλμυρή...
Κάποιος... είναι ο πιο αδύναμος κρίκος και να κάνει πάραυτα "ζντουπ" στην οθόνη του γιατί... ΜΟΥ 'ΛΕΙΨΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ, ακόμα δεν έφυγα, καλά καλά!!!! :):):):):):)
χεχε... δεν άντεξα περισσότερο! ;)
Το ναυάγιο ξέρει να κάνει καλές διευκολύνσεις σε τέτοιες περιπτώσεις! Άλλωστε τι σόι ναυάγιο θα ήταν εάν δεν ήξερε να "ναυαγεί" καταστάσεις! (Δεν ξέρω τι λέω, με πειράξε η ζέστη) :D
Πραγματικό μπαρ το ναυάγιο. Πραγματικό ναυάγιο το μπαρ.
Κι εγώ κάποτε έλεγα "καταστροφή" το μπαρ που πήγαινα με ένα φίλο. Γιατί ενώ είχαμε βαρεθεί τις ίδιες φάτσες αιωνίως να κάθονται καταστροφικά στις ίδιες θέσεις, πάντα πηγαίναμε εκεί πίνοντας την ίδια καταστροφική μπύρα στην ίδια καταστροφική γωνιά. Δεν άλλαξε ποτέ αυτή η αυτοκαταστροφή.
Τι μου θυμίζετε τώρα!!!!
Μαριλία,στο πραγματικό bar το Ναυάγιο,δεν χωράνε σνουποφιλιά,και σνουποαγκαλιές.Παρά μόνο μπύρες,μπύρες,μπύρες,και κουβεντούλα με τους φίλους.
Η γυναικεία παρουσία;
ΑΔΙΑΦΟΡΗ!!!!!!!!!!
Πολύ μου αρέσουν οι κουβέντες στο μπαρ σου. Ελπίζω να δεχόσαστε και γυναικεία παρέα. Εξάλλου στην καταστροφή δεν υπάρχει φύλο, όπως δεν υπάρχει και φρένο.
Πράγματι μερικές φορές οι άνθρωποι βυθίζουν βαθύτερα το ναυγασμένο πλοίο.
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ ΠΑΡΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗ..
"Αν θες ν’ αγιάσεις πρέπει ν’ αμαρτήσεις"! (που λέει & η Αρλέτα...)
Γι΄αυτό φίλε Άσκαρ, άσε πια τα ναυάγια & τις καταστροφές, ναι; Δεν είναι για Αγίους σαν & ΄σένα αυτά!
Εντυπωσιακό!!!
__
Δημοσίευση σχολίου