Η κινηματογραφική ταινία "300" γνωρίζει ήδη μεγάλη εμπορική επιτυχία! Κάποιοι μάλιστα θέλησαν να της δώσουν και ιδεολογικές προεκτάσεις. "Τεράστια ιδεολογική ήττα της Αριστεράς!" τη χαρακτήρισε το δημοσιογραφικό όργανο του ΛΑΟΣ...
Αντιπαρέρχομαι τα ανωτέρω και στρέφω τον προβληματισμό μου προς άλλη κατεύθυνση. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι η ηρωική αντίσταση μιας ολιγάριθμης μονάδας Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες έχει λάβει διαστάσεις εθνικού θρύλου! Κι αναρωτιέμαι: γιατί άραγε; Γιατί ως Έλληνες να ταυτιζόμαστε περισσότερο με μια ήττα (έστω και τόσο ηρωική) κι όχι με μια μεγάλη νίκη; Γιατί προτιμάμε τις Θερμοπύλες από τον Μαραθώνα και τις Πλαταιές; Γιατί εκφράζουμε τη λατρεία μας προς έναν άσημο βασιλιά (Λεωνίδα) μιας μάλλον αντιπαθητικής πόλης (Σπάρτης); Και λέω "μάλλον αντιπαθητικής" γιατί, φαντάζομαι, δεν θά θελε κανείς από μας να ζούσε στην Αρχαία Σπάρτη...
Γιατί άραγε θεωρούμε πως μας αντιπροσωπεύει περισσότερο ένας καλός πολεμιστής (ο Λεωνίδας) που όμως ηττήθηκε, κι όχι άλλοι, εξίσου καλοί πολεμιστές (Θεμιστοκλής, Μιλτιάδης) που επιπλέον ήταν ευφυέστεροι και εν πάση περιπτώσει υπήρξαν θριαμβευτές στα πεδία των μαχών; Εις βάρος των ίδιων αντιπάλων (Περσών), έχοντας επίσης, συντρηπτικό αριθμητικό μειονέκτημα αλλά, ενδεχομένως, όχι το πλεονέκτημα μιας τόσο καλά οχυρής θέσης;
Μήπως η περίπτωση του Λεωνίδα και των "300" ταιριάζει περισσότερο στη σύγχρονη κομπλεξική και ηττοπαθή μας διάθεση; Μήπως δεν μπορούμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας "νικητές" γι' αυτό αρκούμαστε σε ηρωικές και αξιοπρεπείς ήττες;
Το παράδειγμα των Αθηναίων στο Μαραθώνα αποδεικνύει, αντίθετα, πως μπορούμε να είμαστε ταυτόχρονα και ελεύθεροι πολίτες, και φιλόσοφοι και καλοί πολεμιστές και, κυρίως, νικητές!
22 σχόλια:
Αν θες την γνώμη μου, η "λατρεία" που λες πως εκφράζεται δεν αφορά πρόσωπα και τόπους νομίζω όσο συγκεκριμένες αρετές, που στην προκειμένη είναι απλά υπερτονισμένες λόγω του τρόπου ζωής, των συνθηκών της μάχης κτλ.
Για μένα το μύνημα που δίνει η ταινία είναι μην τα παρατάς όσο και αν χαμένη φαίνεται μια υπόθεση γιατί βραχυπρόθεσμα ίσως να μην έχει το επιθυμητό απότέλεσμα αλλά μακροπρέθεσμα σε αποζημειώνει με κάτι παραπανω.
Ολο αυτό περικλείται σε μια φράση που λέει προς το τέλος του έργου ο επιζήσαντας αγγελιοφόρος η οποία είναι (στο περίπου)"Ηταν μια νίκη έναντι στην τυρανία και τον μυστικισμό".
Αskard,
Επικεντρώνομαι στις δυο τελευταίες παραγράφους σου, μέχρι να δω την ταινία....
debby συμφωνώ με το νόημα, αλλά όχι της ταινίας!!! Της ίδιας της Ιστορίας!!!
Ασκαρδαμυκτί διαφωνώ με την προσέγγισή σου. Η μάχη των Θερμοπυλών συγκινεί και θα συγκινεί, ενώ παράλληλα θα μας κάνει να νιώθουμε υπερήφανος εξαιτίας της αυτοθυσίας και της φιλοπατρίας μιας χούφτας ανθρώπων, οι οποίοι έμειναν στη θέση τους και αντιστάθηκαν, ενώ το τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο! Η μάχη δόθηκε για καθυστερήσει η επέλαση των Περσών. Κανείς "άσημος" βασιλιάς δεν έτρεφε αυταπάτες! Και ο Λεωνίδας δεν ήταν άσημος. Δίκαιο, γενναίο και έξυπνο αρχηγό θα τον έλεγα εγώ, έχοντας διδάξει αρχαία ελληνική ιστορία και έχοντας διαβάσει Πρέσσφιλντ.
Την ταινία ήθελα να τη δω. Δεν ξέρω αν θα το κάνω τελικά. Έχω... ερωτευτεί τις "Πύλες της Φωτιάς" του προαναφερθέντος συγγραφέα και δε θα 'θελα, ούτε στο ελάχιστο, να αλλοιωθεί η εικόνα που έχω στο νου μου από... αμερικανιές!
Συγγνώμη για το... σεντονάκι. Πάλι το δασκαλίστικο μωρέ... :$
Marilia... Αν συμπίπτει το νόημα της ιστορίας με αυτό της ταινίας είναι καλό νομίζω!
Την είδα την ταινία και δεν νομίζω ότι η μπορεί να έχει κάποιο "κρυφό ή απότερο" νόημα πέρα αυτού που λέει....η αποτύπωση ενός κόμικ!
Η γνώμη μου είναι ότι στο εξωτερικό έκανε επιτυχία για τον ίδιο λόγο που έκαναν επιτυχία..."ο άρχοντας των δακτυλιδιών"-ωραίες μυθιστοριματικές σκηνές με απεικονήσεις ανθρωπόμορφων τεράτων κλπ.
Στην Ελλάδα τώρα???.....ψοφάμε για νίκες(ιδεών-ηθών-ψευδοηθών-αθλητισμού,κλπ.)Ο μέσος Έλληνας πλέον ζει αρκετά μίζερα όσον αφορά την ιδεολογία του τρόπου ζωής του....και ελπίζει-πιστεύει και επενδύει σε οτιδήποτε άλλο εκτός του εαυτού του....!!!
Πολλοί, ας πούμε, θα έφυγαν "ΕΘΝΙΚΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ" από το σινεμά για να πάνε να πάρουν τηλέφωνο την γραμματέα του βουλευτή που έχει υποσχεθεί στον "κανακάρη τους"(ο οποίος νιώθει και αυτός ένας άλλος Λεωνίδας) αυτή την θεσούλα στη νομαρχία.
Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός, καθότι έχω λαλήσει από το πρωί στη δουλειά, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα του 2000 λατρεύουμε τα "ηρωικά" αποτελέσματα.....αλλά τις θυσίες????.... ας τις κάνει κάποιος άλλος μωρέ τώρα....
Ναι, ρε φίλε, μπράβο. Να και κάποιος που θέλει να ταυτιστεί με το Μιλτιάδη. Ο Μιλτιάδης πέτυχε σημαντικότερη νίκη σε ανοιχτό πεδίο μάχης και ήταν και αρχηγός των δημοκρατικών.
Εμένα με εντυπωσιάζει πάντα η ισότητα των 2 φύλων στη Σπάρτη εκείνα τα χρόνια.
Φίλε Ασκάρ αρχικά σ’ ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία με το ποστ αυτό να πάω λίγο πιο πέρα τη σκέψη μου και να μη σταθώ σε Λεωνίδες σε Τροίες και Θεμιστοκλίδες και άλλους αρχαίους.
Ωραία είναι όλα αυτά και μπράβο στους ήρωες μας.. δεν είμαι όμως Ελληναράς και δεν πιστεύω ότι επειδή κάποτε διδάξαμε το πολιτισμό στους λαούς είμαστε το κέντρο της γης.
Και για να σου δώσω ένα παράδειγμα για το ποιοι είμαστε πήγαινε στο Καναδά ή στην Ιαπωνία ή στη Δανία ακόμα που είναι και πιο κοντά μας και ρώτα δέκα ανθρώπους σε κάθε χώρα τυχαία που περπατούν στο δρόμο κατά που πέφτει η Ελλάδα, ή αν γνωρίζουν κάτι γι’ αυτήν, οι απαντήσεις θα σε εκπλήξουν.. ζήτημα είναι αν γνωρίζουν δύο το πολύ τρεις κάποια πράγματα για την Ελλάδα.
Αν τους ρωτήσεις για τις Ηνωμένες πολιτείες ή την Αγγλία θα είναι το ίδιο;
Καλό είναι λοιπόν να μη μένουμε στην ιστορία αλλά να βλέπουμε το παρόν.
Τώρα για τη ταινία τι να σχολιάσω, ένας παραγωγός πήρε ένα πιασάρικο θέμα το έφερε στα μέτρα του για να το κάνει ταινία και για να πουλήσει, έκανε και την ανάλογη διαφήμιση και να τα αποτελέσματα.. εγώ να σχολιάζω ότι πρέπει επιτέλους να ξεκολλήσουμε απ’ τους αρχαίους μας κι εσύ να το κανείς ποστ.
Δε νομίζω πως ταυτιζόμαστε με τους χαμένους. Ταυτιζόμαστε ίσως με τον αδύνατο που τα βάζει με το θηρίο.
Μπορεί να το κερδίσει μπορεί όμως και να χάσει. Δεν είναι ίσως τόσο το αποτέλεσμα μιας τέτοιας άνισης μάχης που μας συγκινεί όσο η ίδια η μάχη και η μαγκιά,παλληκαριά του κ.Τίποτα που τα βάζει με τον κ.Κάποιο.... με γοητεύει πολύ αυτό!
Την ταινία δεν την έχω δει αλλά σ΄ένα θερινό ,στην Ελλαδίτσα ,το καλοκαίρι θα τη δω σίγουρα.
Σε ένα συνέδριο Ιστορίας της Τέχνης, κάποιος ιστορικός(που δεν θυμάμαι αυτήν την στιγμή το όνομά του) που αρεσκόταν στο φουτουρισμό τς τέχνης πρότεινε πολύ σοβαρά να γκρεμίσουμε την Ακρόπολη! Και πήρε την απάντησή του.Πωςτην Ακρόπολη την έχουμε για να μας εμπνέει και όχι για να την μιμούμαστε...
Και συμφωνώ απόλυτα με την Marilia.
Μιλτιάδης vs. Λεωνίδας; Όχι απαραίτητα. Κανένας από τους δύο δε θα είχε νόημα ύπαρξης ή μνείας χωρίς τον άλλο.
Είμαι εδώ, Ασκαρδαμυκτάκο μου.
Το όσα δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, το ξέρεις?
Ε, κάπως έτσι κι εδώ.
Μας αρέσει να νιώθουμε ηττημένοι ήρωες παρά δυνατοί νικητές. Κοντές αλεπούδες για το συγκεκριμένο θήραμα παρά ανίκανες αλεπούδες.
Δεν βαριέσαι Ασκαρ. Καλύτερα ταπεινοί και χαμένοι, παρά πλανητάρχες "χαμένα κορμιά".
φιλούμπες
Ασκαρδαμυκτί μου!
Μου έλειψες!Γυρισα!
Ταυτιζόμαστε με τους ήρωες που ηττήθηκαν γιατί αυτό είμαστε....
Φιλιά!
Εγώ Ασκαρ πάντως δεν θα έκανα ταινία ούτε με τους Σπαρτανς, ούτε με τους Αθηναίους με του Μήλιους θα έκανα....
Όλες οι απόψεις ενδιαφέρουσες και οφείλουμε να τις επεξεργαστούμε...
Ιδιαίτερα χάρηκα απ' την επανεμφάνιση του Άγγελου και της Αταλαντούλας!
Προσωπικά, τον Λεωνίδα και τους Σπαρτιάτες του ουδέποτε τους συμπάθησα.
Τι να λέει αυτό για μένα άραγε?
Άσκαρ θα με πας σινεμά, γιατί το έχουν σαν "Ακατάλληλο" και δεν με αφήνουν να μπω χωρίς συνοδό;
χεχεχε παιδισκη θα σε παει...θα το δει ομως για δεκατη φορα :ppp
Ελπιζω να καταφερω να το δω σημερα γιατι την πρωτη μερα με πηρε ο υπνος στο καναπε!!
Τελικα καταφερα και την ειδα ολοκληρωμενη χθες βραδυ.Αν και μου αρεσε δεν μπορω να πω ομως οτι ηταν αυτο που περιμενα να δω μετα απο ολη αυτη την μεγαλη συζητηση γυρω απο αυτην.
Θα συμφωνησω με την Marilia και θα κρατησω το θαρρος του Λεωνιδα να δωσει δυναμη στους Ελληνες πισω του να νικησουν!!!
Την καλημερα μου.
"Γιατί άραγε θεωρούμε πως μας αντιπροσωπεύει περισσότερο ένας καλός πολεμιστής (ο Λεωνίδας) που όμως ηττήθηκε,"
αν το θυμάμαι καλά...
"τιμή σ εκείνους που στη ζωή τους φυλάνε Θερμοπύλες...
κι ας ΗΞΕΡΑΝ πως στο τέλος οι βάρβαροι θα περάσουν"
ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Ν ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ;;;;;
Σοφούλα, λέες ότι είσαι ρεαλίστρια!
Η θυσία των Θεσπιαίων και Λακεδαιμονίων στις Θερμοπύλες ήταν στρατιωτικά μάταιη.
1000 Έλληνες που σκοτώθηκας εκεί, θα μπορούσαν να προσφέρουν κάπου αλλού πολυτιμότερες και αποτελεσματικότερες πολεμικές υπηρεσίες... Βέβαια, η αντίστασή τους αποτέλεσε θρίαμβο σε επικοινωνιακό επίπεδο και σύμβολο αιώνιο, και ως τέτοιο έχει πράγματι τεράστια αξία!
Παιδίσκη, δεν θα σου αρέσει... δεν έχει πολύ σεξ!
Καντουλίνι, δε λες καλύτερη για εικοστή;
Ζουφίτσα, ακριβώς έτσι είναι... μόνο ως συμβολική κίνηση είχε νόημα η αντίσταση στις Θερμοπύλες...
Αλκιόνη μου, δεν αντιλέγω, αλλά τιμώ περισσότερο εκείνους που συνδυάζουν την αυτοθυσία με τη σύνεση, τον ηρωισμό με την αποτελεσματικότητα και τη νίκη!
Καλό το χάνι της Γραβιάς και το Μανιάκι αλλά ακόμη καλύτερα τα Δερβενάκια...
Δημοσίευση σχολίου