Οι "πουρκουάδες" έφυγαν, οι "φαλαγγίτες" συνεχίζουν...

Ένα απ' τα καλά του Μουντιάλ είναι πως σε προκαλεί να ξεσκονίσεις λίγο την ιστορία!
"Φάλαγγες" ονομάζονταν τα στρατεύματα του Φράνκο στον Ισπανικό Εμφύλιο.
Όταν ο εθνικιστής στρατηγός πολιορκούσε τη Μαδρίτη έλεγε πως είχε τέσσερις φάλαγγες έξω απ' την πόλη, κι άλλη μία μέσα, την "Πέμπτη Φάλαγγα"!
Εννοούσε τους υποστηρικτές του εντός των τειχών, που πολεμούσαν σαν "αντάρτικο πόλης" και προετοίμαζαν την κατάληψή της...
Από τότε ο όρος "πέμπτη φάλαγγα" καθιερώθηκε διεθνώς για τις ομάδες που δρουν μέσα σε μια χώρα για λογαριασμό των εχθρών!
"Πεμπτοφαλαγγίτες" έδρασαν και στο Παρίσι, διευκολύνοντας την προέλαση του Χίτλερ και την κατάκτηση της Γαλλίας.
Καταρράκωναν το ηθικό του λαού, προκαλούσαν συνεχώς απεργίες διαλύοντας την οικονομία, διοργάνωναν θορυβώδη συλλαλητήρια, αναζωπύρωναν τα ταξικά μίση και, το χειρότερο, προπαγάνδιζαν το άσκοπο του πολέμου!
"Pour quoi;", "πουρκουά;", "γιατί να πολεμάμε"; Ήταν οι γνωστοί "πουρκουάδες"!
Έτσι, δημιούργησαν ένα κλίμα ηττοπάθειας στον γαλλικό λαό που κατέληξε στην πιο ντροπιαστική σελίδα της ιστορίας του...
"Πουρκουάδες" είχαμε κι εμείς! Πριν τις εκλογές του 1920, η αντιβενιζελική παράταξη προέβαλε το σύνθημα "οίκαδε!", δηλ. "αρκετά με τον πόλεμο, να γυρίσουν πίσω τα παιδιά μας απ' το μικρασιατικό μέτωπο"...
Και τις κέρδισαν τις εκλογές, κι έφεραν πίσω το βασιλιά, και προχώρησαν μέχρι την Άγκυρα, και τα υπόλοιπα τα ξέρετε...
"Πεμπτοφαλαγγίτες" και "πουρκουάδες" έχουμε και σήμερα! Τους αναγνωρίζετε;

Ο Άσκαρ ιεροκήρυκας ΣΤ' (Πέτρου και Παύλου)

Ο Δάντης, ο μεγάλος Ιταλός ποιητής βάζει στην κόλαση έναν Πάπα, έναν άγιο ασκητή που ανακλήθηκε απ' το μοναστήρι του για ν' αναλάβει τον "θρόνο του Αποστόλου Πέτρου, αλλά εκείνος, μόλις είδε τις ραδιουργίες και τη διαφθορά της εκκλησιαστικής εξουσίας, παραιτήθηκε και γύρισε στο κελί του...
Ο Δάντης θεώρησε την πράξη του αποτέλεσμα "δειλίας", τον έκρινε ως "μεγάλο αμαρτωλό" και τον "έριξε" στις φωτιές της κόλασης να ψήνεται αιωνίως!
Ο Καβάφης βλέπει τα πράγματα τελείως διαφορετικά:
"Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο το ΟΧΙ να πουν...
Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο το ΝΑΙ"...
Και κάπου αλλού:
"Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως θες
τούτο φρόντισε, τουλάχιστον, όσο μπορείς:
μην την εξευτελίζεις"...
Ένα κραυγαλέο "ΟΧΙ" είπε κι ο Πέτρος. Όχι σαν εκείνο του Πάπα του Δάντη. Αλλά ένα "όχι" προδοσίας. Αρνήθηκε τον ίδιο τον Δάσκαλό του.
Από δειλία, φόβο και ανασφάλεια...
Κι όταν συνειδητοποίησε τι έκανε, έκλαψε, ντράπηκε, αισθάνθηκε απέχθεια για την πράξη του...
Αλλά τον ξαναρνήθηκε το Δάσκαλο! Δεν σεβάστηκε την εντολή Του να πορευθούν και να διδάξουν όλα τα έθνη.
Ο Πέτρος δεν μπόρεσε να βγει απ' το εβραϊκό του καβούκι. Να δει τον χριστιανισμό σαν παγκόσμιο κίνημα. Έβλεπε το κήρυγμα του Ιησού σαν ένα απλό συμπλήρωμα της παράδοσης του λαού του.
Ο Παύλος, αντίθετα, αν και φανατικός Εβραίος, ήταν φορέας της ρωμαϊκής και ελληνιστικής παγκοσμιοποίησης. Ήταν αυτός που μετέτρεψε μια λαϊκή θρησκεία κάποιων ψαράδων σε κτήμα ολόκληρης της ανθρωπότητας!
Κι όμως, ο Δάσκαλος τον Πέτρο διάλεξε να βάλει ως πέτρα και θεμέλιο της Εκκλησίας του.
Συμπέρασμα πρώτο: Η πίστη του Πέτρου ατσαλώθηκε μέσα απ' την προδοσία, την άρνηση, την αποστασιοποίηση απ' τη γοητεία και την καταλυτική σπορά του Δασκάλου!
Πρέπει να προδώσεις για να κλάψεις πικρά, να αισθανθείς ντροπή και να μετανιώσεις για να είσαι έτοιμος, επιστρέφοντας, να γίνεις αποδεκτός και αντάξιος διάδοχος (κι όχι κλώνος) του Δασκάλου σου.
Συμπέρασμα δεύτερο: Ο Σωκράτης προδόθηκε απ' τον Πλάτωνα, κι εκείνος απ' τον Αριστοτέλη. Ο Λούθηρος ήταν αποστάτης της παπικής εξουσίας, ο Μαρξ της αστικής του καταγωγής, ο Νίτσε της μαθητείας του στον Σοπενάουερ, ο Έγελος στον Καντ κι ο Χάιντεγκερ στον Νίτσε. Ο Προμηθέας ήταν ο μεγάλος αρνητής της τιτανικής οικογένειας κι ο Παύλος αρνητής του χριστομάχου ιουδαϊσμού!
Ο καλός δάσκαλος είναι καταδικασμέμος να λεηλατηθεί, να κατακρεουργηθεί, να φαγωθεί, να χωνευτεί, ν' αμφισβητηθεί και ν' απορριφθεί!
Το μεγάλο "ΟΧΙ" των μαθητών του, θεμελιώνει και το μεγάλο τους "ΝΑΙ"...

Την Κυριακή παίζουν Γερμανία-Αγγλία: εμείς είμαστε πάντα με τους "λαούς της θάλασσας"!

Η Μεγάλη Βρετανία έφτασε στο απόγειο της δόξας της το 1922. Τότε κυριαρχούσε σ' έναν πληθυσμό περίπου 500 εκατομμυρίων.
Ήταν η εποχή που έλεγαν πως "ο ήλιος δεν δύει ποτέ στη Βρετανική Αυτοκρατορία", επειδή η εξάπλωσή της στον κόσμο ήταν τέτοια που ο ήλιος πάντα ανέτελλε σε κάποιο απ' τα πολυάριθμα εδάφη της...
Πάντως, είναι πολύ μυστήρια τραίνα αυτοί οι Εγγλέζοι!
Μπορεί να τρέφουν μεγάλο σεβασμό στο βασιλικό θεσμό αλλά, ταυτόχρονα, φροντίζουν να ταπεινώνουν τους βασιλιάδες τους.
Απ' το 1605 ο εκάστοτε μονάρχης μπαίνει μόνο μια φορά το χρόνο στο Κοινοβούλιο για να κηρύξει την έναρξη των εργασιών του. Λίγο πριν περάσει το κατώφλι της εισόδου στέλνει τον "κλητήρα της μαύρης ράβδου" να ελέγξει την κατάσταση. Αυτός χτυπάει την πόρτα τρεις φορές με το εβένινο μπαστούνι του. Του ανοίγουν την πόρτα, τον βλέπουν και του την κλείνουν κατάμουτρα! Ως υπενθύμιση των αγώνων των βουλευτών για να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους έναντι της μοναρχίας!
Τι να πρωτοθυμηθούμε απ' τις εκκεντρικότητες των Βρετανών:
- αρνούνται να υιοθετήσουν το Ευρώ
- αποκαλούν τη χώρα τους "νησί" και την υπόλοιπη Ευρώπη "ήπειρο"
- επιμένουν να οδηγούν στην αριστερή πλευρά του δρόμου
- δεν διαθέτουν, ουσιαστικά, γραπτό Σύνταγμα αλλά εθιμικούς κανόνες λειτουργίας του πολιτεύματος...

Οι Βραζιλιάνοι διδάσκουν μπάλα και ... σεξ!

Τα Βραζιλιανάκια στις αλάνες και στις αμμουδιές της πατρίδας τους μαθαίνουν ποδόσφαιρο παίζοντας ξυπόλυτα!
Σου λένε πως για να μάθεις να σουτάρεις, πρέπει να γίνεις ένα με την μπάλα, να τη νιώσεις ζεστή στο πόδι σου, να μάθεις όλα τα τερτίπια της...
Έτσι πρέπει να γίνετε και στο σεξ!
Τα κορμιά πρέπει να σμίγουν γυμνά, παθιασμένα, πρωτόγονα! Κι αφού μάθουμε τα βασικά, τότε ας το κάνουμε και ντυμένοι ή μισόγυμνοι σε τουαλέτες, αμάξια και καμπίνες πλοίων...
Το θυμάστε το πρώτο γκολ της Βραζιλίας στα "ελαφαντόδοντα" προχθές;
Ένα σουτ απ' τα πλάγια, ξερό, κεραυνοβόλο, δολοφονικό!
Η παιχτούρα βρήκε την μπάλα "στην καρδιά", "στα γεμάτα", "βεντούζα" που θα 'λεγε κι ο Γκουσγκούνης!
Με το πιο ανελαστικό μέρος του ποδιού!
Στο καλό σουτ πρέπει ν' ακούγεται "βουπ" ή "ντουπ", ποτέ "πραφ"!
Να με διαβάζετε με μεγάλη προσοχή!
Γιατί το καλό σεξ, όπως και το καλό σουτ, στις λεπτομέρειες κρίνεται...

ΗΠΑ - Αλγερία: προβλέπω αραβική νίκη με "γκολ-βόμβα" του Άλμπερ Καμύ!

Ο Καμύ γεννήθηκε το 1913 στο επαρχιακό Μοντοβί της Αλγερίας. Οι γονείς του Γάλλοι μετανάστες. Ο πατέρας του αποθηκάριος κι η μητέρα του παραδουλεύτρα.
Ο ίδιος είχε από μικρός κλίση στο ποδόσφαιρο και στη γραφή.
Γρήγορα εξελίχθηκε σε σημαντικό μυθιστοριογράφο. Προσφιλή του θέματα το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης, το πρόβλημα του κακού και της ηθικής...
Δηλώνει άθεος, αρνείται τον υπαρξισμό, βυθίζεται στις αντιφάσεις του χαρακτήρα του, θεωρεί ως μόνο σταθερό χαρακτηριστικό του την αμφιβολία για τα πάντα.
Το επάγγελμα, η σκέψη, ο έρωτας, όλη η ζωή, είναι μια μεγάλη περιπέτεια.
Φλερτάρει για μια διετία με τον κομμουνισμό, όμως η γαλλική διανόηση, και κυρίως ο Σαρτρ, τον αποκηρύσσουν μόλις κατακρίνει δημόσια τον "υπαρκτό σοσιαλισμό". Ο Καμύ είχε το "χάρισμα" να γίνεται δυσάρεστος σε όλους.
Διάσημος γυναικοκατακτητής, αν και δεν έτρεφε ιδιαίτερη εκτίμηση στο γυναικείο φύλο. "Οι γυναίκες, εκτός απ' τις στιγμές του έρωτα, είναι βαρετές, αν και οι ίδιες το αγνοούν"...
Το 1954 ξεσπά ο απελευθερωτικός αγώνας της Αλγερίας. Ο Καμύ ως "Γάλλος-Αλγερινός" κρατά αμφιλεγόμενη στάση. Καταδικάζει την αποικιοκρατική εκμετάλλευση και την εκτεταμένη χρήση βασανιστηρίων απ' τις γαλλικές αρχές, αλλά και την τρομοκρατία των επαναστατών.
Το 1957 παίρνει το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στην τελετή απονομής ένας νεαρός Αλγερινός τον κατακρίνει πως δεν είναι υπέρ της αλγερινής ανεξαρτησίας. Κι ο Καμύ του απάντησε: "Αυτή τη στιγμή βάζετε βόμβες στα τραμ του Αλγερίου. Σε ένα απ' αυτά θα μπορούσε να βρίσκεται η μητέρα μου. Αν αυτή είναι η δικαιοσύνη σας. εγώ προτιμώ τη μητέρα μου"!

Αύριο παίζουν Ελλάδα-Αργεντινή: γαλανόλευκη σύγκρουση με διαιτητή το Δ.Ν.Τ.!

Οι Αργεντίνοι, εκτός από μπαλαδόροι, είναι και μπαρουτοκαπνισμένοι βετεράνοι της μεγαλύτερης αποτυχίας του Δ.Ν.Τ.
Αλλά πώς έφτασε η πέμπτη πιο πλούσια χώρα του κόσμου στην οικονομική κατάρρευση;
Ας δούμε το "δράμα" σε τρεις πράξεις:
Α) Στη δεκαετία του '90 ο πληθωρισμός της χώρας έτρεχε με 27% το μήνα! Με τις συμβουλές των νεοφιλελεύθερων "παιδιών του Σικάγο" κλειδώνουν την ισοτιμία πέσος-δολλαρίου σε σταθερή σχέση ένα προς ένα, χάνοντας, έτσι, το όπλο της υποτίμησης. Παράλληλα υλοποιείται ένα γιγάντιο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, δίνονται μεγάλα κίνητρα σε ξένες επενδύσεις, αρχίζει ο υπερδανεισμός και η υπερκατανάλωση, οι ρυθμοί ανάπτυξης αυξάνουν, όμως τα δημόσια ελλείμματα ξέφυγαν, η ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα καταρρέουν, η πολιτική διαφθορά γιγαντώνεται...
Β) Η Αργεντινή ζητά απ' το ΔΝΤ στήριξη. Το πρώτο λάθος (στα χρόνια της ευημερίας σωρεύθηκαν ελλείμματα που καλύφθηκαν με δανεικά) προστίθεται ένα ακόμη: επιβάλλεται ένα αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας που υπερβαίνει τις αντοχές της κοινωνίας.
Γ) Η κυβέρνηση δεν καταφέρνει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, διαρρέει ότι η επόμενη δόση της βοήθειας δεν πρόκειται να καταβληθεί, μέσα σε λίγες ώρες τεράστια κεφάλαια φεύγουν στο εξωτερικό και οι τράπεζες καταρρέουν! Η χώρα πείνασε, ο λαός εξεγέρθηκε, ο πρωθυπουργός την κοπάνησε με ελικόπτερο απ' την ταράτσα του Προεδρικού Μεγάρου!
Η αργεντίνικη κοινωνία βούλιξε σε μια πρωτοφανή εξαθλίωση. Κάποια στιγμή αποφάσισε να υποτιμήσει το νόμισμά της και να αναδιαρθρώσει μονομερώς το χρέος της. Έπαψε να δανείζεται και ξοδεύει μόνο όσα εισπράττει...

Οι συμμαθήτριές μου έχουν παιδιά της παντρειάς!

Οι κοπέλες της γενιάς μου μεγάλωσαν, κατά βάση, σε μια πατριαρχική και συντηρητική κοινωνία.
Ίσως ήταν η τελευταία φουρνιά καταπιεσμένων κοριτσιών στην Ελλάδα!
Όλα όσα δεν τους επιτράπηκε να ζήσουν, να δουν και να πουν, τα "βγάζουν" στα παιδιά τους...
Μια καταπιεσμένη γυναίκα κάνει την κόρη της καριόλα! Για να ζήσει όσα δεν έζησαν εκείνες και να μην γίνει θύμα όπως εκείνες...
Και τον γιο τους τον κάνουν πάντα φλώρο! Καλό παιδί και φιλότιμο, για να μην γίνει καθίκι σαν τον πατέρα του...

Μπουρδελότσαρκες ΣΤ' (Πορτ Ελίζαμπεθ - Τα κουφέτα)

Πέρασαν οι εποχές που μόλις πάταγε στεριά στεκόταν στα σταυροδρόμια αναποφάσιστος!
Τώρα, με τη μία, "λοξοδρομούσε" κι "έκανε σκάλα" στα καμπαρέ, όπως το λεν στη γλώσσα τους οι ναυτικοί...
Μια πουτάνα, μεσ' απ' όνα μπαρ, για να τραβήξει την προσοχή του, χτύπησε το τζάμι και κόλλησε σ' αυτό τα χείλη της σαν ροζ πολύποδας! "Φάκι φάκι μπόυ...".
Στο παρακάτω στενό τον περίμενε ένα μάλλον σπάνιο θέαμα. Δίπλα στον τοίχο ενός "σπιτιού" στέκεται μια μονοπόδαρη πουτάνα, ακουμπισμένη σ' ένα δεκανίκι!
Μαλλιά ξεβαμμένα, πρόσωπο μαραμένο, ρυτιδιασμένο κάτω απ' την πούδρα και μ' ένα άσπρο πουλοβεράκι που αρνιόταν πεισματικά να το βγάλει "για να μη χαλάσει το χτένισμα"...
Αν ήταν μαζί του ο Στέλιος, ο κουλτουριάρης και πάντα υπερβολικός ασυρματιστής, σίγουρα θα την περιέγραφε ως "ένα φαινόμενο μοναδικό και τερατώδες στα χρονικά της πορνείας"!
Ρόζι την έλεγαν, κι είχε φάει τα πεζοδρόμια με το κουταλάκι!
Και το πρώτο που μαθαίνει μια πουτάνα μόλις βγει στην πιάτσα είναι "τα λεφτά μπροστάτζα"! Οι άντρες μόλις χύσουν, δύσκολα βάζουν το χέρι στην τσέπη...
Την πήρε δίχως δεύτερη σκέψη. Όμως της έκανε ξήγα. Δεν γούσταρε πήδημα. Ήθελε μόνο να παίξει μαζί της κείνο το παιχνιδάκι που του 'χε μάθει η πρώτη του γκόμενα στο Χατζηκυριάκειο.
Έβγαλε απ' την τσέπη του 5-6 κουφέτα. Τα μισά τα 'δωσε στην ανάπηρη και τ' άλλα τα κράτησε ο ίδιος.
Τα 'χωσαν μέσα στα εσώρουχά τους και στη συνέχεια στ' απόκρυφα σημεία τους. Μετά, τ' αντάλλαξαν κι άρχισαν να τα γλείφουν ώρα πολλή, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον στα μάτια!
Ήταν σαν ζευγάρι που αλλάζει δαχτυλίδια...

Γουστάρουμε Βραζιλία και Μαραντόνα!

Γιατί οι Βραζιλιάνοι εκπροσωπούν αυτό που λέμε "η χαρά της ζωής"!
Μπορεί να ζουν στις παραγκουπόλεις, μπορεί να στερούνται και τα βασικά, αλλά ποτέ δεν λείπει το χαμόγελο απ' τα χείλη τους, η ζωή τους όλη είναι σάμπα και ρούμπα! Κι αυτό βγαίνει στον τρόπο που παίζουν ποδόσφαιρο...
Η σχέση τους με την μπάλα είναι μυστηριώδης, ερωτική. Υπάρχει μεταξύ τους μια ακατανίκητη έλξη, χωρίς να λείπουν οι ζήλιες και οι καυγάδες που ξεσπούν συχνά την ώρα του αγώνα, έστω κι αν δεν γίνονται αντιληπτά απ' τους αμύητους...
Η Βραζιλία εκφράζει το ελεύθερο, το αλανιάρικο, το αρτίστικο ποδόσφαιρο, όχι το αμυντικό, το τεχνοκρατικό, το καταστροφικό.
Εμείς οι σοσιαλδημοκράτες την υποστηρίζουμε γιατί συμπίπτει με την αντίληψη της ανοιχτής, αισιόδοξης, γεμάτης αυτοπεποίθηση κοινωνίας. Οι Δεξιοί και οι κομμουνιστές, κλειστοφοβικοί, μίζεροι, ανασφαλείς, έχουν άλλα ποδοσφαιρικά πρότυπα...
Ο βραζιλιάνος Πελέ ήταν ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. Εμείς, όμως, βάζουμε πάνω απ' αυτόν τον Μαραντόνα!
Ο Πελέ δεν ήταν "βραζιλιάνος" στην ψυχή. Μια ζωή συμβιβασμένος, καθωσπρέπει, διαπλεκόμενος, σύχναζε στα σαλόνια, ανέλαβε κυβερνητικά αξιώματα κι έφτασε στο σημείο, ο σιχαμένος, να υποστηρίξει την υποψηφιότητα των ΗΠΑ για το Μουντιάλ του 1994 εις βάρος της ίδιας της χώρας του!
Ο Μαραντόνα είναι πιο ανθρώπινος και αλητάκος. Έβριζε τον Μπους, δεν χώνευε τους Εγγλέζους, θαύμαζε τον Φιντέλ, "χτυπούσε" τατουάζ τον Τσε, ήταν λαϊκό παιδί...
Ήταν και χαρισματικός μπαλαδόρος. Όταν έπαιζε στη Νάπολι, οι φανατικοί οπαδοί της ομάδας πήγαιναν κι έγραφαν έχω απ' τα νεκροταφεία: "Δεν ξέρετε τι χάνετε που δεν βλέπετε τον Μαραντόνα"!
Εντάξει, ήταν φτωχόπαιδο κι ακαλλιέργητο, και δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την ξαφνική δόξα και τον πλούτο που έπεσαν στα πόδια του. Κι έμπλεξε άσχημα με τα ναρκωτικά. Αλλά το πλήρωσε και το πληρώνει ακριβά. Η υγεία του κλονίστηκε ανεπανόρθωτα...
Είτε η Βραζιλία σηκώσει την κούπα είτε ο Μαραντόνα, για μας είναι το ίδιο και το αυτό!
Γιατί ο Μαραντόνα είναι, κατά βάθος, Βραζιλιάνος και ... Πειραιώτης!

Για να νικήσουμε πρέπει να παίξουμε μαλακισμένα!

Σήμερα τα έχω με την παγκοσμιοποίηση!
Όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου βλέπεις τα ίδια πράγματα!
Ίδια ρούχα, ίδια μαλλιά, ίδια μυαλά, ίδιες φάτσες!
Κάποτε, έγδυνες 100 γυναίκες και έβλεπες 100 διαφορετικά βυζιά και κώλους! Τώρα κι αυτοί έχουν γίνει όλοι ίδιοι...
Δεν γίνονται αυτά ρε παιδιά! Προσβάλλουμε τη φύση και θα τιμωρηθούμε!
Γιατί, πώς να το κάνουμε; Ο Εβραίος είναι μυτόγκας, ο Ιρλανδός αυτάρας και η Κινεζούλα έχει μικρό βυζάκι και η τρυπούλα της είναι οριζόντια!
Το ίδιο συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο. Ισοπέδωση των πάντων!
Παρακολουθείς το μουντιάλ και βλέπεις όλες τις ομάδες να προσπαθούν να παίξουν με τον ίδιο τρόπο. Ίδια συστήματα, ίδιες τακτικές, ίδιες λογικές...
Κι ερωτώ: είναι δυνατόν εγώ ο Έλληνας να παίξω όπως παίζει ο Γερμανός, ο Μεξικάνος ή ο Κενιάτης;
Αποκλείεται! Κι αν το επιχειρήσω, θα διαπράξω βιασμό της φύσης!
Γιατί εγώ είμαι Έλληνας, δηλαδή αρχιμαλάκας! Και οφείλω να παίξω ως Έλληνας, δηλαδή ως αρχιμαλάκας! Κι αν παίξω ως αρχιμαλάκας, δεν μπορεί... θα την πάρω την μαλακισμένη την κούπα!
Αν, όμως, με πιέσεις να παίξω σαν Γερμανός, ε... θα τις φάω τις τεσσάρες μου και τις σφαλιάρες μου!
Να πω ένα ακόμα παράδειγμα. Αυτά που λένε πως οι Έλληνες είναι λαός της φιλοσοφίας, της τέχνης και του πολιτισμού, είναι σκέτα λαλακίες! Μην τα ακούτε. Εμένα ν' ακούτε. Οι Έλληνες ήμασταν ανέκαθεν λαός πολεμικός.
Και ξέρετε πότε πάψαμε να είμαστε πολεμιστές;
Από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που πρώτα οι Εγγλέζοι κι ύστερα οι Αμερικάνοι προσπάθησαν να μας μάθουν να πολεμάμε σαν κι αυτούς!
Ε, αυτό δεν γίνεται!
Γι' αυτό κι απ' το 1944 και πέρα ούτε είδαμε ούτε πρόκειται να ξαναδούμε στρατιωτική νίκη...

Αύριο παίζει Γερμανία-Αυστραλία... θα 'χουμε νέα "μάχη της Κρήτης";

Το θεωρώ μία από της μεγαλύτερες ιστορικές αδικίες. Στη "μάχη της Κρήτης" όλη τη δόξα την πήραν οι Κρητίκαροι, και πέρασε στο ντούκου η προσφορά των χιλιάδων Νεοζηλανδών και Αυστραλών που πολέμησαν ηρωικά, και πολλοί απ' αυτούς σκοτώθηκαν, υπερασπιζόμενοι το νησί...
Οι Αυστραλοί ζούσαν ακόμη στη σφαίρα του "Όπου πάει η Βρετανία, κι εμείς! Όπου σταθεί εκείνη, κι εμείς"!
Στις αρχές του 1941 είχαν θριαμβεύσει εις βάρος των Ιταλών στην Βόρεια Αφρική. Οι "Αυστραλοί-σαλαμάνδρες", τα "σκυλιά της ερήμου", αιφνιδίασαν τους εχθρούς στην Μπάρντια και στο Τομπρούκ και τους κυνήγησαν μέχρι την Αγκεντάμπια.
Δεν πρόλαβαν, όμως, να χαρούν τον θρίαμβό τους. Δυο-τρεις μέρες έκατσαν στην Αλεξάνδρεια, γεμίζοντας τα πορνεία της πόλης, και τους έστειλαν στην Ελλάδα.
Ο ρόλος τους άχαρος: να καθυστερήσουν την προέλαση των Γερμανών ώστε να προλάβουν να αποχωρήσουν οι βασιλιάδες, οι πολιτικοί, τα βρετανικά στρατεύματα και τα υπολείμματα του ελληνικού στρατού για Μέση Ανατολή.
Οι Αυστραλοί ήταν οι τελευταίοι που εγκατέλειψαν την Ελλάδα, γι' αυτό και είχαν τις μεγαλύτερες απώλειες.
Η μοίρα, όμως, τους επιφύλαξε άσχημο παιχνίδι. Αποβιβάστηκαν στην Κρήτη, όπου νόμισαν πως, μακριά απ' τις πολεμικές επιχειρήσεις, θα μπορούσαν να βγάλουν τις αρβύλες τους, να ξαπλώσουν στον ήλιο και να κολυμπήσουν ανέμελα ανάμεσα στα βράχια της ζεστής Μεσογείου.
Τον Απρίλιο του 1941 οι συντηρητικοί Κρητικοί έβλεπαν με απορία άτακτους Αυστραλούς στρατιώτες να περιφέρονται σε κλεμμένα στρατιωτικά καμιόνια, με τα πουκάμισα ξεκούμπωτα, τα καουμπόικα καπέλα ριγμένα πίσω απ' το κεφάλι, μ' ένα τουφέκι στο ένα χέρι και ένα μπουκάλι κρασί στο άλλο...
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των Αυστραλών ήταν πως πήγαν στον πόλεμο εθελοντικά. Πολλοί το έβλεπαν σαν περιπέτεια και διασκέδαση. Θα γλίτωναν απ' τους βαρετούς θορύβους των αυστραλέζικων μπαρ κι απ' τη φαρμακερή γλώσσα μιας γκρινιάρας συζύγου κάπου στη Μελβούρνη...
Όλος ο κόσμος έτρεμε τη στρατιωτική μηχανή των Γερμανών. Όμως, οι Αυστραλοί δεν εντυπωσιάζονταν, δεν τους έκανε καμία αίσθηση. Είχαν συντρίψει ήδη τους Ιταλούς και πολύ γούσταραν να γνωρίσουν και τους Γερμανούς...
Και δεν δείλιασαν ούτε στιγμή όταν ξεκίνησε η Γερμανική απόβαση στις 20 Μαΐου..

Τιμή και δόξα στην 6η Αυστραλιανή Μεραρχία!

Η μακραίωνη ελληνική ιστορία απαιτεί: "το Σάββατο κλέψτε τη νίκη"!

Η κλεψιά είναι στο DNA μας! Όπου μεγάλο έργο, εκεί και η μίζα, η διαφθορά και η ρεμούλα!
Τα μνημεία της Ακρόπολης συνδέθηκαν με το μεγαλύτερο σκάνδαλο του 5ου αιώνα π.Χ. παγκοσμίως.
Ο Περικλής κατηγορήθηκε πως τα "μάσησε" τα λεφτάκια της Αθηναϊκής Συμμαχίας, υπερτιμολογώντας τα έργα! Παραπέμφθηκε σε δίκη, ορίστηκε και δικάσιμos, όμως τη σκαπούλαρε γιατί, στο μεταξύ, ξέσπασε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος και η δίκη δεν έγινε ποτέ!
Λαμόγιο ήταν και ο Φειδίας, που κατηγορήθηκε για νόθευση του κράματος χρυσού του περίφημου αγάλματος της Αθηνάς. Τελικά, κατόρθωσε να αθωωθεί, αλλά δεν την γλύτωσε την καταδίκη. Όχι για διαφθορά αλλά για αλαζονεία: στην ασπίδα της Αθηνάς χάραξε τις μούρες του Περικλή και τη δική του!
Μιας και η κουβέντα ήρθε στην αρχαία Αθήνα, να πούμε και τούτο: η άμεση φορολογία θεωρούνταν προσβλητική και τυραννική. Γι' αυτό και φόρους πλήρωναν μόνο οι Μέτοικοι, σα να λέμε, σήμερα, οι μετανάστες (να μια καλή ιδέα για τον Παπακωνσταντίνου!)...
Οι μόνοι πολίτες που πλήρωναν φόρους ήταν όσοι ασκούσαν ατιμωτικά επαγγέλματα, όπως οι πορνοβοσκοί και οι θαυματοποιοί!
Φαντάζεστε τι φόρους θα πλήρωνε ο Χριστούλης αν είχε γεννηθεί στην Αθήνα;
Υ.Γ.: παρά την κρίση μισογυνισμού των τελευταίων ημερών, η φύσις είναι ανίκητη! Όλο και κάποια πιτσιρίκα θα μας συνοδεύσει στις παραλιακές καφετέριες, με τις γιγαντοοθόνες, για να δούμε τα ματσάκια.
Ακόμα και με την πλάτη στην τηλεόραση, καλύτερα θα περάσει, απ' το να πάει με τις φίλες της σε κάποιο αφιέρωμα για τον... ιρανικό κινηματογράφο!
Μια συμβουλή για τα κοριτσάκια που θα μας συνοδεύουν: φοράτε κανένα σάλι, γιατί το θαλασσινό αεράκι είναι ακόμα ψυχρούλι, κι όταν τρέχει η μυτούλα ο ρομαντισμός πάει περίπατο...

Μουντιάλ = το "αντρικό ραμαζάνι"! Εγώ κόβω και τα φιλιά!

Ας το φιλοσοφήσουμε το πράμα...
Υποτίθεται πως το φιλί συμβολίζει το ερωτικό πάθος, άντε και λίγο το ρομαντισμό, την αγάπη και τη στοργή!
Μέγα ψέμα! Μούφα, απάτη...
Και δεν επικαλούμαι μόνο την αηδιαστική φώτο με τους ηγέτες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και της Ανατολικής Γερμανίας.
Επικαλούμαι το πιο σοφό και θεόπνευστο βιβλίο, την Καινή Διαθήκη, όπου το φιλί είναι συνώνυμο της προδοσίας!
Μάγκες μου, εμένα να ακούτε: τα πιο καυτά φιλιά τα δίνουν οι άπιστες...
Αλλά, ας υποθέσουμε πως δεν κατάφερα ακόμα να σας πίσω. Γι' αυτό κράτησα για το τέλος το πυρηνικό μου όπλο, τα αναμφισβήτητα πορίσματα της επιστήμης. Αν δεν ξενερώσετε και τώρα, είστε ... άντε μην το πω.
Λοιπόν, ξέρετε ποια ζώα επικοινωνούν κατ' εξοχήν με τα φιλιά; Θα το πω κι ας αλλάξω τον ρου της ιστορίας: τα τρωκτικά! Ναι, καλά ακούσατε, τα ποντίκια που, ως γνωστόν, μοιάζουν καταπληκτικά με τους ανθρώπους σε γονιδιακό επίπεδο!
Οι επιστήμονες βρήκαν, μάλιστα, πως άνθρωποι και ποντίκια, είχαν κοινό πρόγονο. Ένα συχαμερό πλάσμα, τον "αναρριχητή αρουραίο", που όλη μέρα ήταν ματς και μουτς!
Από κει μας έμεινε το χούι να γουστάρουμε όταν δίνουμε φιλιά και τρίβουμε τις μύτες μας!
Ξαναφιληθείτε τώρα που σας γύρισα τα συκώτια!

Οι γυναίκες δεν γουστάρουν την μπάλα, την πολιτική, τον πόλεμο και, ενδεχομένως, το σεξ!

Και το βρίσκω απολύτως φυσιολογικό! Γιατί όλ' αυτά πάνε πακέτο, και θεωρούνται "αντρικά σπορ"!
- Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το σύνθημα για την επίθεση του βρετανικού στρατού στην πολύνεκρη μάχη του Σομ έδωσε ο λοχαγός Νέβιλ κλωτσώντας μια μπάλα προς τα γερμανικά χαρακώματα!
- Στον Β' Παγκόσμιο, οι Άγγλοι καταδρομείς στη Β. Αφρική χαλάρωναν παίζοντας μπάλα, έχοντας ως δοκάρια τεθωρακισμένα οχήματα!
- Στην κατεχόμενη Ουκρανία η επίλεκτη ποδοσφαιρική ομάδα των Ναζί ηττήθηκε τρεις συνεχόμενες φορές απ' τη Δυναμό Κιέβου. Κι εκδικήθηκαν τους νικητές, στέλνοντάς τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης!
- Στην Ισπανία, η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν η αγαπημένη ομάδα του Φράνκο και των φασιστών! Αντίθετα, η Μπάρτσα ήταν το σύμβολο της εξεγερμένης Καταλωνίας! Στη διάρκεια του ισπανικού εμφύλιου έδινε αγώνες στο εξωτερικό για να συγκεντρώσει χρήματα και πολιτική υποστήριξη στον αγώνα των Δημοκρατικών...
- Το 1969, μετά τον αγώνα των εθνικών ομάδων Ελ Σαλβαδόρ και Ονδούρας, οι νικητές Σαλβαδοριανοί εισέβαλαν στρατιωτικά στην Ονδούρα! Ο πόλεμος κράτησε 100 ώρες και είχε πάνω από 5000 νεκρούς..
- Στο Μουντιάλ του 1978, ο δικτάτορας της Αργεντινής Χόρχε Βιδέλα "πείθει" το Περού να χάσει με 6-0, γιατί μόνο με αυτό το σκορ η χώρα του περνούσε στον τελικό! Λένε πως στις σχετικές "διαπραγματεύσεις" συμμετείχε και ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ...
- Στο Μουντιάλ του 1986, η νίκη της Αργεντινής του Μαραντόνα κατά των Άγγλων θεωρήθηκε ως ρεβάνς για την στρατιωτική ήττα στον πόλεμο των Φώκλαντς το 1982!
- Ο εμφύλιος της Γιουγκοσλαβίας ξεκίνησε ουσιαστικά απ' τις αιματηρές συγκρούσεις των οπαδών της Δυναμό Ζάγκρεμπ (Κροατία) και του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου τον Μάιο του 1990! Απ' τις τάξεις των φανατικών οπαδών προήλθαν και οι πυρήνες των παραστρατιωτικών οργανώσεων που έδρασαν στους πολέμους της Βοσνίας, της Κράινα κ.λπ.
- Μέσα απ' το ποδόσφαιρο εκδηλώθηκε και ο έντονος ανταγωνισμός Αιγύπτου και Αλγερίας. Μετά την μεταξύ τους αναμέτρηση το 1989 ξέσπασαν αιματηρά επεισόδια. Η Αλγερία κατηγόρησε την Αίγυπτο για προδοσία, εγκατάλειψη των Παλαιστινίων και δειλία έναντι του Ισραήλ! Η Αίγυπτος ανταπέδωσε αποκαλώντας τους Αλγερινούς άξεστους, απολίτιστους και ανάξιους να αποκαλούνται Άραβες! Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε μετά το αγώνα τους το 2009, οπότε και οι δυο χώρες διέκοψες τις διπλωματικές τους σχέσεις...
Υ.Γ.: Οι μόνες χώρες που οι γυναίκες ασχολούνται με το ποδόσφαιρο είναι:
α) Οι Σκανδιναβικές, όπου, βέβαια, ενδημεί το είδος της "γυναίκας-γκαμήλας"!
β) Οι ΗΠΑ, όπου παίζουν "σόκερ" πάνω από 9 εκατ. γυναίκες. Εκεί, όμως, το "σόκερ" θεωρείται "γυναικείο άθλημα", μια και "αντρικό" είναι το πολύ σκληρότερο "αμέρικαν φούτμπολ"...

Αφού δεν μας ξεκαβλώνουν οι γκόμενες, θα ξεκαβλώσουμε κι εμείς με την μπάλα!

- Αντί για τα ψεύτικα "αχ" των γυναικείων οργασμών, θα απολαύσουμε τις ειλικρινείς και ντόμπρες ζητωκραυγές του γηπεδικού πανδαιμόνιου! Οι υποκριτικοί γυναικείοι οργασμοί είναι ηχορύπανση! Τα συνθήματα, τα τραγούδια και οι κραυγές της εξέδρας έχουν υψηλή αισθητική, είναι χορογραφία, σόου, πολιτισμός...
- Αντί τα μονόχρωμα, μουντά και καταθλιπτικά μπέιμπ-ντολ, θα χορτάσει το ματάκι μας πολύχρωμες παρδαλές φανέλες, πρωτότυπες αισθητικές συλλήψεις, που θα μας κάνουν να βιώσουμε ατμόσφαιρα αρχαίας βακχικής μυσταγωγίας...
- Ένα φαλτσαριστό σουτ, έξω απ΄την περιοχή, μας ανεβάζει την αδρεναλίνη όσο 1000 μισοξεκούμποτα σουτιενάκια...
- Η μπάλα μαγεύει, ελευθερώνει, σε πάει μακριά! Είναι πιστή στα ραντεβού της, σε βοηθάει να νικήσεις την κατάθλιψη που σε ρίχνουν τα ατέλειωτα "πρέπει" και "θέλω" των γυναικών!
- Τα τριχωτά και μυώδη πόδια των ποδοσφαιριστών, το μυαλό και η ψυχή τους, μας προσφέρουν ασύγκριτα περισσότερες συγκινήσεις από χιλιάδες αποτριχωμένα και εκκεντρικά γυναικεία πόδια που μουτζώνουν αδιάφορα το ταβάνι του υπνοδωματίου μας...
- Οι γυναίκες παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι πάει να πει πέναλτι και οφσάιντ! Όμως, είναι μανούλες να σε "στέλνουν στη σέντρα" αδιάβαστο!
- Η μπάλα μοιάζει με τη γυναίκα. Είναι κι αυτή απείθαρχη και ανυπότακτη! Αλλά, τουλάχιστον, την μπάλα την κλωτσάς και το φχαριστιέσαι. Και δεν κινδυνεύεις να σε τρέχουν σαββατόβραδο στο αυτόφωρο!
- Στο ποδόσφαιρο, ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις με βεβαιότητα την έκβαση ενός αγώνα. Ενώ το τέλος κάθε πηδήματος είναι πάντα γνωστό και προδιαγεγραμμένο: ένα ξεχειλωμένο προφυλακτικό, με δύο δάχτυλα σπέρμα, πεταμένο στο καλαθάκι της τουαλέτας...

Τι ζητάν οι άντρες από μια γυναίκα;

... Όχι σπουδαία πράγματα! Απλά, να μας θέλει και να το θέλει...
Υπάρχουν, δυστυχώς, πολλές γυναίκες που θέλουν τον άντρα αλλά όχι το σεξ! Αλλά το ανέχονται επειδή αυτά τα δύο πάνε, συνήθως, μαζί.
Κάποιες, συντηρητικές, ξαπλώνουν ανάσκελα και σ' αφήνουν να το κάνεις μόνος σου. Δεν τις νοιάζει αν και πότε θα χύσεις. Το πήδημα, καθ΄αυτό, δεν έχει καμία σημασία γι' αυτές!
Υπάρχουν και κάτι πονηρές, που ενώ είναι τέτοιες, προσποιούνται πως δεν είναι! Σου κάνουν τις παθιάρες, πως συναρπάζονται, αλλά όλ' αυτά είναι ψέματα, παίζουν θέατρο...
Έπειτα, έχουμε κι εκείνες που τους αρέσουν τα πάντα, χάδια, φιλιά, όλα, γενικώς, εκτός απ΄την πράξη! Κάνουν το κάθε τι για να χύσεις οπουδήποτε αλλού εκτός από κει που πρέπει...
Έχουμε και τις δύσκολες... αυτές που σε παίρνει ο διάολος για να τις κάνεις να τελειώσουν!
Κι αυτές που είναι "νεκρές" και το ξέρουν...
Είναι κι άλλες που σε ξεπετάνε κι ύστερα τρίβονται πάνω σου μέχρι να έρθουν σε οργασμό! Οι περισσότερες απ' αυτές είναι λεσβίες! Δεν φαντάζεστε πόσες γυναίκες είναι λεσβίες, συνειδητά ή ασυνείδητα!
Εγώ, πάντως, νομίζω πως όλες τους σχεδόν είναι λεσβίες...

Τελεία και παύλα, οι Κύπριες είν' οι καλύτερες γκόμενες, μακράν...

Άντε, ν' αρχίσει το Μουντιάλ, να μας φύγει η χαρμάνα!

Κάθε τέσσερα χρόνια, τέτοιες μέρες, θυμάμαι τους μεγάλους μάγους της μπάλας.
Μπορεί, οι περισσότεροι, να ήταν αγράμματοι, αλλά, κατά βάθος, ήταν φιλόσοφοι!
Αν δεν είσαι φιλόσοφος, δεν μπορείς να μιλάς στο τόπι όπως μιλάς στη γκόμενα μετά τον τρίτο οργασμό της...
Ο Πελέ γεννιόταν στο Σάο Πάολο τις μέρες που οι Ιταλοί μας κήρυσσαν τον πόλεμο το '40. Πριν απ' αυτόν το ποδόσφαιρο ήταν απλά ένα άθλημα. Μετά έγινε θρησκεία. Ο μεγάλος ποδοσφαιριστής είναι θέλημα θεού...
Ο Φέρεντς Πούσκας, ο ζωντανός θρύλος της Ουγγαρίας, έβγαζε μάτια στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954. Δεν δίστασε να αποκηρύξει το κομμουνιστικό καθεστώς της χώρας του και να αυτομολήσει στη Δύση! Υπήρξε και μεγάλος δάσκαλος της μπάλας και της ζωής: "καλός δάσκαλος είναι όχι αυτός που ενδιαφέρετε για όσα ξέρει ο ίδιος αλλά για τα μυστικά που κρύβει ο μαθητής του"! Και... "κάθε προσόν σου έχει την τάση να κρύβει ένα άλλο, μεγαλύτερο προσόν σου! Μην επαναπαύεσαι σε ό,τι ανακάλυψες. Σημασία έχει πάντα η επόμενη ανακάλυψη κι όχι αυτή που μόλις έκανες!''...
Ο μεγάλος Άγγλος επιθετικός Μπόμπυ Τσάρλτον, γιος ανθρακορύχου. Συμμετείχε σε τρία Μουντιάλ και πήρε με τη Μάντσεστερ το κύπελλο πρωταθλητριών το 1966. Ήταν ένας απ' τους δυο επιζώντες της τρομερής αεροπορικής τραγωδίας του 1958. Σύνθημά του το "όλα επιτρέπονται όταν είναι επιτυχημένα"...
Ο Φραντς Μπεκενμπάουερ γεννήθηκε στο Μόναχο όταν τέλειωνε ο πόλεμος. Ίσως ο επιθετικότερος παίχτης όλων τον εποχών. Σωστός κατακτητής. Δίκαια τον αποκαλούσαν "Κάιζερ"! Βασική του αρχή "να κάνουμε τα ελαττώματά μας πλεονεκτήματα"...
Ο Γιόχαν Κρόιφ, το περίφημο "νούμερο 14" των "ιπτάμενων Ολλανδών"! Δεν κλοτσούσε απλά την μπάλα, δοκίμαζε τις αντοχές του μυαλού μας, έδωσε στο ποδόσφαιρο καλλιτεχνική διάσταση.
Ντιέγκο Μαραντόνα, ο παίχτης που ντρίπλαρε όλη την αγγλική ομάδα στο Μεξικό το 1986 κι έβαλε γκολ! Στη ζωή του θαύμασε μόνο τον Φιντέλ Κάστρο. Στο Μουντιάλ της Αμερικής, οι Έλληνες παίχτες έτρεμαν πριν μπουν στο γήπεδο να τον αντιμετωπίσουν. Κι ο προπονητής μας, ο Αλκέτας Παναγούλιας, τους φώναζε: "τι τον φοβάστε ρε τον κοντοστούμπη"! Όμως ο "κοντός" τους έβαλε ένα γκολάκι, και η Αργεντινή νίκησε 4-0...
Ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο, αποκλήθηκε "το φαινόμενο"! Στο Μουντιάλ του 2002 κέρδισε τα πάντα. Γεννήθηκε ποδοσφαιριστής. "Το ποδόσφαιρο είναι νόμισμα, εξαργυρώνεις επιθυμίες, αλλά αν το έχεις σε μεγάλες ποσότητες σε εξαργυρώνει εύκολα κι εσένα"...