Για να θυμούνται οι παλιότεροι να να μαθαίνουν οι νεότεροι (Δ') - Αν δεν σου 'χει γίνει "σφενδόνα" στην Αλμυρά Έρημο, μη μιλάς!

Ξέρω τι λένε τα σχολικά σας βιβλία.

Πως η απόφασή μας να καταψηφίσουμε το Βενιζέλο στις 1 Νοέμβρη του είκοσι ήταν καταστροφική και μας οδήγησε στη μικρασιατική τραγωδία.

Πως όταν φέραμε το Βασιλιά, οι Μεγάλες Δυνάμεις μάς εγκατέλειψαν και το μέτωπο κατέρρευσε.

Εγώ ένα έχω να πω: έξω απ' το χορό πολλά τραγούδια λέμε...

Εμένα να ρωτήσετε που τα έζησα. Και ξέρω καλά με τι ψυχολογία πήγαμε στην κάλπη.

Δηλαδή, εσείς οι νεότεροι, πώς ψηφίσατε στις 6 Μάη του δυο χιλιάδες δώδεκα; Με την ψυχραιμία Ελβετού εισοδηματία;

Ακούστε, λοιπόν, να μαθαίνετε:

Εμένα με ντύσαν στο χακί το ενιακόσια δώδεκα. Κι όταν πήγα να ψηφίσω είχα συμπληρώσει οχτώ χρονάκια στο μέτωπο. Μακεδονία, Θράκη, Ουκρανία, Σμύρνη. Και με ποιους δεν πολέμησα. Βούλγαρους, Οθωμανούς, Μπολσεβίκους, Τσέτες...

Ξέρετε τι θα πει αυτό; Δεν ξέρετε...

Εσείς δέκα μέρες πάτε στο κέντρο εκπαίδευσης στην Τρίπολη, με τις τηλεοράσεις στους θαλάμους, τα λουξ μπάνια και τα κέτερινγκ, και λέτε πως πήζετε...

Βάλτε, απ' την άλλη, πως δεν υπήρχε ελληνική οικογένεια χωρίς νεκρό ή τραυματία στον πόλεμο, και δεν χρειάζεται να σας πω περισσότερα.

Αλλά θα σας πω...

Εσείς διαβάζετε για τον "Εθνάρχη Βενιζέλο" και νομίζετε πως ήταν κανένα αγγελούδι.

Να σας πω εγώ που τον έζησα, κι αυτόν και το παρακράτος του.

Απ' το 1917 ως τα 1920 ήταν ένας δικτάτορας! Ελευθερίες δεν υπήρχαν, οι αντίπαλοί του διώκονταν, χάλι μαύρο...

Όχι πως οι αντιβενιζελικοί ήταν καλύτεροι. Φανάτιζαν τον κόσμο και του υπόσχονταν να φέρουν πίσω τα παιδιά του απ' το μέτωπο.

Ο "μωραϊτισμός" σε όλο του το μεγαλείο. Οι κομπλεξικοί παλαιοελλαδίτες φοβόντουσαν πως απ' τον τριπλασιασμό της χώρας, εκείνοι θα παραγκωνίζονταν! Γι' αυτό και φώναζαν "ψωμί-ελιά και Κώτσο Βασιλιά" ή "θέλουμε μικρή και έντιμη Ελλάδα"!

Δηλαδή, αν παίρναμε την Πόλη θα κάναμε "ατιμία"; Και σε ποιον;

Τον Τσίπρα της εποχής τον έλεγαν Γούναρη, Δημήτρη Γούναρη.

Αυτός μάς διαβεβαίωνε πως δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα αν διώξουμε το Βενιζέλο και φέρουμε το Βασιλιά. Και πως οι Ξένοι μπλοφάρουν και στο τέλος θ' αναγκαστούν να δεχτούν την ετυμηγορία του λαού μας! 

Αλλά, δυστυχώς, δεν μπλόφαραν...

Εγώ στις εκλογές του Νοέμβρη ψήφισα στ' Αϊδίνι. Εκεί βρέθηκε τότε η μονάδα μου.

Τα είχα πάρει στο κρανίο απ' τις κακουχίες του πολέμου, μου 'χε γίνει και σφενδόνα απ' την αγαμία, καταλαβαίνετε...

Κι αποφάσισα να ψηφίσω τους μπολσεβίκους. ΣΕΚΕ το 'λεγαν το κόμμα τους, αυτό που σήμερα εσείς λέτε ΚΚΕ.

Κάποιοι είχαν πετάξει στο μέτωπο και κάτι προκηρύξεις που πολύ με συγκίνησαν.

"Οίκαδε!", έλεγαν με μεγάλα γράμματα. Δηλαδή να σηκωθούμε να φύγουμε απ' τη Μικρασία και να γυρίσουμε σπίτια μας.

Κι από κάτω, με μικρότερα γράμματα, "Όχι στο Βενιζέλο-Πόλεμο".

Και, μεταξύ μας, δεν είχαν κι άδικο! Αυτός ο κουζουλός απ' την Κρήτη το 'χε σκοπό να μας αφήσει να πολεμάμε στην Αλμυρά Έρημο μέχρι τα βαθιά μας γεράματα...

Τελικά, δεν κατάφερα να ψηφίσω το ΣΕΚΕ. Γιατί οι Βενιζελικοί έκαναν την εξής πουστίτσα: βάλαν το στρατό να ψηφίσει με ψηφοδέλτια ενώ οι πολίτες ψήφισαν με το παλιό σύστημα, των σφαιριδίων.

Και το πρωί της Κυριακής οι αξιωματικοί μάς μοίρασαν τα ψηφοδέλτια σημαδεμένα υπέρ των Βενιζελικών!

Το 'σκισα κι εγώ και το 'ριξα άκυρο στην κάλπη...