Ο Άσκαρ ... αγιογράφος!

Μόνο θλίψη ...

Οι "καγκελάριοι" Δ' (λόγια της φυλακής)

Το μεγαλείο της φυλακής είναι ότι μαθαίνεις να είσαι ήρεμος, μόνος με τον εαυτό σου, σ' έναν μικρό χώρο και δεν χρειάζεσαι τίποτε άλλο.

Ταυτόχρονα, αναπτύσσεις όλη την πονηριά του μοναχικού λύκου προκειμένου να μην σε φάνε ζωντανό οι υπόλοιποι λιμασμένοι και να μην εισβάλλουν στο χώρο σου.

Μαθαίνεις να είσαι ήσυχος, χωρίς να κάνεις τίποτα, χωρίς να περιμένεις τίποτα και ξεχνάς το χρόνο και όσα συμβαίνουν εκεί έξω...

Ξαφνικά, παραμονές Χριστουγέννων, σε φωνάζουν σε ένα γραφείο, σου κάνουν κάτι ηλίθιες ερωτήσεις για να συμπληρώσουν ένα χαρτί και σου λένε "η κυβέρνηση σου χαρίζει το υπόλοιπο της ποινή σου, ετοίμασε τα πράγματά σου, από σήμερα το απόγευμα είσαι ελεύθερος!"...

Δεν το κάνουν ούτε από καλοσύνη ούτε από ευγένεια. Είναι αναγκασμένοι να ψάξουν ό,τι καλύτερο έχουν εδώ μέσα και να το αφήσουν ελεύθερο γιατί η φυλακή έχει ήδη πενταπλάσιους κρατουμένους απ' όσους "αντέχει"...

Έτσι, βγαίνεις το απόγευμα στο δρόμο και πηγαίνεις στο ίδιο αχούρι που έμενες πάντα. Λείπεις ήδη δυόμισι χρόνια. Φτάνεις σιωπηλός, στέκεσαι στην πόρτα και κοιτάζεις το σκοτάδι που επικρατεί μέσα. Τα πράγματα έχουν αλλάξει λίγο.

Η Βέτα έχει βρει άλλον άντρα. Δεν έχασε καιρό. Σταμάτησε να έρχεται να σε βλέπει στη φυλακή στους τρεις μήνες. Ανήκει στην κατηγορία των γυναικών που αρχικά γαμιούνται χαρούμενες, πίνουν βότκα και γελάνε με όλα όσα λες ... πολύ τρυφερές. Μετά θέλουν όλ' αυτά, αλλά επιπλέον απαιτούν να ξεπατώνεσαι να βρεις λεφτά και φαγητό για κείνες και για το γιο τους που απέκτησαν απ' τον πρώτο γάμο τους στα 16... Τις γαμάς μια-δυο φορές και μετά το παίζουν σύζυγοι. Κι αν παίξεις το παιχνίδι τους και δεν τις βάλεις στη θέση τους έγκαιρα, σε κάνουν ό,τι θέλουν...

Τώρα δεν ξέρει τι να κάνει και σου ζητάει συγγνώμες. Το ζευγάρι που στρογγυλοκάθισε σπίτι σου δείχνει τρομαγμένο. Φαίνεται πως ήταν χαραγμένη στο πρόσωπό σου εκείνη η απειλητική, σκοτεινή έκφραση που είχες αποκτήσει στη φυλακή...

"Βέτα, φτάνει! Δεν χρειάζεται να μου εξηγήσεις τίποτα. Δεν σε ρώτησα τίποτα γαμώτο. Άδειασέ μου τη γωνιά. Πάω να κάνω μια βόλτα κι επιστρέφω σε καμιά ώρα. Καλύτερα να μην σας βρω εδώ μέσα..."

Λόγια της Πλώρης Γ' (Το δώρο)

Ναι! Του άρεσε να κάνει βάρδια στο τιμόνι.
Του άρεσε να παίρνει το στίγμα, να κοιτάζει τ' αστέρια τη νύχτα, να έχει την ησυχία του...
Του άρεσε να είναι στην καμπίνα του και να περνά την ώρα διαβάζοντας και παίζοντας σκάκι με τον πρώτο.
Δεν ωφελεί σε τίποτα να είναι ο ναύτης ένα βουνό από μούσκουλα, αν δεν έχει τη θάλασσα στο αίμα του, αν δεν μπορεί ν' ακούσει τα λόγια του τραγουδιού που τραγουδάει ο αέρας στα στράλια, αν δεν μπορεί να νιώσει τι ψιθυρίζουν τα κύματα στην πλώρη και στα πλευρά του πλοίου...
Οι δυνατές γροθιές δεν ωφελούν αν όλοι οι χυμοί του κορμιού και του εγκεφάλου δεν συγγενεύουν με την αλμύρα της θάλασσας, αν δεν έχει φωλιάσει μέσα σου αυτό το φοβερό στοιχειό που όσο το μισούμε άλλο τόσο το λατρεύουμε...
Θα φτάσουν Πειραιά παραμονές πρωτοχρονιάς. Της είχε μηνύσει πως θα ξεμπαρκάρει για κάνα μήνα. Της έφερνε μετάξια από την Κίνα, βεντάλιες απ' το Βιετνάμ, μαριχουάνα απ' την Κολομβία κρυμμένη μέσα σε μπουκάλια από σαμπουάν, γιαπωνέζικα ρολόγια και του κόσμου τα ψιλοπράγματα απ' το Χονγκ Κονγκ!
Θα έκαναν μεγάλη γιορτή ... βότκα, μπύρες, πούρα, καλό φαγητό, χλιδή!
Αλλά το καλύτερο δώρο το κρατούσε για το τέλος. Σ' ένα μπουρδέλο της κακιάς ώρας στην Οσάκα είχε κάτσει να του βάλουν μια πέρλα στη βάλανο!
Από τώρα φαντάζεται το σκηνικό ... αυτό το διαβολόπραγμα να τρίβεται μέσα της κι εκείνη να εκστασιάζεται!

Να τα π(ι)ούμε;

Ο Ασκάρ κατεβάζει ρολά και εύχεται σε όλους ...

... ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!

Καραμανλής: το μεγάλο "βαρίδι" της κοινωνίας μας!

(από το ιστολόγιο πολιτικού προβληματισμού

"Χαιρετίσματα στην εξουσία"

http://xeretismata.blogspot.com/)

Το 1996 τον μάζεψαν απ' τα μπαράκια της Ίου και τα μεζεδοπωλεία της Σαλονίκης. Ήταν ένας απλός βουλευτής, άχρωμος, άοσμος και άγευστος. Πολιτικά ανύπαρκτος. Ποτέ δεν είχε απασχολήσει την επικαιρότητα, καμία ομιλία του στη Βουλή δεν είχε κάνει εντύπωση, κανένας δημοσιογράφος δεν τον αναζητούσε για συνέντευξη!

Μόνο το βαρύγδουπο όνομά του τον ένανε να υπάρχει ...

Στο πρόσωπό του "κάποιοι" είδαν μια "καλή ευκαιρία". Ένα προϊόν άφθαρτο, επεξεργάσιμο και εξελίξιμο. Που με το κατάλληλο ρετουσάρισμα θα μπορούσε να αποδειχθεί "πολύτιμη επένδυση". Δεν είναι άσχημο να κυβερνάς εκ του αφανούς δι' αντιπροσώπου...

Έτσι, τον πήραν, τον προώθησαν στην ηγεσία της Ν.Δ., τον πάντρεψαν με μια νεαρή κοπελίτσα που έμοιαζε με την Νταϊάνα της Αγγλίας, του έκαναν και παιδιά, του έφτιαξαν και τον "μεσαίο χώρο" για να μπορεί να κινείται άνετα, του βρήκαν και τους κατάλληλους "αριστερούς ψάλτες" για να του φτιάξουν το προφίλ του "δεξιού κομμουνιστή"!

Απαξίωσαν τον σοβαρό και εργασιομανή Σημίτη, αποκαλώντας τον "αρχιερέα της διαπλοκής" και "λογιστάκο" κι ανέβασαν στην εξουσία ένα "κουρασμένο παλικάρι", αργόσχολο, τεμπελχαναρά, που καθιέρωσε το "πρωθυπουργικό ωράριο 9 - 1" και περνούσε τ' απογεύματα ατέλειωτες ώρες στη Ραφήνα βλέποντας γουέστερν σε ντι-βι-ντι!

Την πρώτη τετραετία του την "πέταξε στα σκουπίδια"! Συνθήματά του το "χαλαράαααα", το "μην κυβερνάς για να μην φθαρείς" και το "για όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ"!

Το αίσθημα της παντοδυναμίας τον γέμισε και με αλαζονεία. Του άρεσε ν' ακούει από τους γλείφτες που τον περιτριγύριζαν ανέκδοτα εις βάρος του Παπανδρέου και ξεσπούσε σε τρανταχτά γέλια. Άλλωστε κι ίδιος συνήθιζε να λέει: "όποτε γουστάρω τραβάω σε εκλογές και του ρίχνω του Γιώργου 4%, έτσι για πλάκα, κατακούτελα"!

Όμως κάποια στιγμή τα πολιτικά του αποθέματα άρχισαν να εξαντλούνται. Εκείνοι που τον έκαναν πρωθυπουργό απαιτούσαν την "εξόφληση των επιταγών", τα σκάνδαλα διαδέχονταν το ένα το άλλο, το επικοινωνιακό σύστημα που τον κρατούσε στο απυρόβλητο κατέρρευσε, οι φίλοι του τον εγκαταλείπουν...

Η αλήθεια είναι πως προσπαθεί να ξεπεράσει την κρίση. Χρησιμοποιεί, όμως, ξεπερασμένα υλικά: πουλάει νταηλίκι στους βουλευτές του, μοιράζει ψίχουλα στους απελπισμένους, προσπαθεί να βγει απ' τη θαλπωρή του Μαξίμου, απειλεί με το "ή εγώ ή το χάος", αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να προκαλεί το χάος ... το ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ!

Ζούμε μια ωραία ατμόσφαιρα ...

Λόγια της πλώρης (Ο "ιπτάμενος Ολλανδός")

(Στο «παιχνίδι των λέξεων» με προσκάλεσε αρχικά η Μαριλίτσα δίνοντάς μου τις λέξεις: ηφαίστειο, νοσοκομείο, συγγνώμη, προδοσία, μαγεμένος, βελούδινο.
Στη συνέχεια με κάλεσε και η Πανόπτης με τις λεξούλες: χιόνι, φίλος, κερί, μελανός, συνδετήρας.
Έτσι, αποφάσισα να γράψω μια ιστοριούλα, ένα ναυτικό παραμύθι, που θα έχει και τις έντεκα λέξεις!)

Το αφιερώνω στον Άκρατ, τον «Ιπτάμενο Ολλανδό» της ζωής…

Πριν 600 χρόνια ζούσε ένας πάμπλουτος Ολλανδός με δικό του πλοίο που το κυβερνούσε ο ίδιος. Τον έλεγαν Φαντερντέκεν κι είχε κάνει πολλά ταξίδια στην Ανατολή. Πήγαινε στην Ινδία και στην Κίνα, φόρτωνε μπαχάρια, χρυσάφι, διαμάντια, φίνα βελούδινα υφάσματα και χαλιά. Κι όταν γύριζε στην Ευρώπη τα πουλούσε κι έβγαζε του κόσμου τα λεφτά.
Κάποτε, αποφάσισε να κάνει το τελευταίο του ταξίδι. Το καράβι ήταν γερό, γεμάτο κανόνια για να μπορεί ν’ αντισταθεί στους πειρατές και στους Πορτογάλλους που κείνον τον καιρό ήταν σε πόλεμο με τους Ολλανδούς.
Το καράβι επέστρεφε απ’ τ’ ανατολικά και καθώς ετοιμαζόταν να καβατζάρει το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, το χτύπησε ο γαρμπής και δεν τ’ άφηνε να περάσει. Εννιά βδομάδες πάλευε το πλοίο, ακίνητο στ’ ανοιχτά του ακρωτηρίου.
Το πλήρωμα δεν μπορούσε ν’ ανέβει στο κατάστρωμα, ο αέρας ξέσκιζε τα πανιά, ένα απ’ τα κατάρτια γκρεμίστηκε στη θάλασσα, μια κόλαση από αφρούς και θεόρατα κύματα έδερναν το σκαρί κι ασπριδερές αστραπές έσκιζαν το σκοτάδι.
Ο Ολλανδός ήταν άντρας ατίθασος και σκληροτράχηλος, δεν πιανόταν εύκολα φίλος και δεν φοβόταν ούτε θεούς ούτε δαίμονες. Ανέβηκε στο πρημνιό κατάστρωμα κι ορκίστηκε στον τίμιο σταυρό που φορούσε στο λαιμό της η γυναίκα του πως θα νικούσε τη φουρτούνα και τον ουρανό και την κόλαση ακόμα κι αν έμενε νότια του ακρωτηρίου για αιώνες…
Όλα τα ξύλινα αντικείμενα στο κατάστρωμα τα κατάπιε η θάλασσα κι οι βάρκες γίνηκαν θρύψαλα. Εκείνος, όμως, έπινε ατάραχος μπίρα και ρακί, τραγουδούσε αισχρά τραγούδια και δεν του καιγόταν καρφί! Το πλήρωμα ήταν εξαντλημένο και παρακαλούσε τον καπετάνιο του να πρυμνίσουν και να ποδίσουν σ’ ένα λιμάνι ώσπου να πέσει το μπουρίνι. Άλλωστε κι ο μάγειρας είχε αρρωστήσει βαριά κι έπρεπε να μπει σε νοσοκομείο. Καθώς οι πιέσεις των ναυτών αυξάνονταν, ο Ολλανδός το θεώρησε προδοσία και σκότωσε τον υποπλοίαρχο. Τον ξάπλωσε νεκρό και τον πέταξε στη θάλασσα.
Ύστερα στάθηκε όρθιος με πρόσωπο μελανό και το πιστόλι στο χέρι κι άρχισε να ειρωνεύεται και να φοβερίζει το Θεό: «Χριστέ Σατανά! Στο διάβολο ο Θεός! Ο Διάβολος να σας πάρει όλους! Θεέ σε καταριέμαι! Σε καταριέμαι! Καταριέμαι το γιό σου, καταριέμαι και την Παναγία! Σας εύχομαι να πέσετε όλοι στα καζάνια της κόλασης!».
Και συνέχισε να καπνίζει την πίπα του, να πίνει, να γελά και να λέει τα φοβερά του τραγούδια…
Τότε ο ουρανός άνοιξε μ’ έναν τρομακτικό κρότο, λες κι έσκασε ηφαίστειο! Νέες αστραπές έσκισαν τον μαύρο ουρανό. Και τότε κατέβηκε απ’ τον ουρανό στο πρημνιό κατάστρωμα μια πελώρια μορφή … ο Παντοδύναμος! Όλοι οι ναύτες παρέλυσαν, μα ο Φαντερντέκεν συνέχισε ατάραχος να καπνίζει!
«Είσαι αδάμαστος άνθρωπος καπετάνιε» είπε η μορφή.
«Κι εσύ είσαι ένας καραγκιόζης! Ποιος εύχεται ένα εύκολο ταξίδι; Εγώ πάντως όχι! Δεν θέλω τίποτα από σένα, γι’ αυτό δίνε του πριν σου συντρίψω το κεφάλι!».
Τράβηξε τον κόκορα και πυροβόλησε!
Τότε η φωνή ξαναμίλησε και είπε: «Από τούτη τη στιγμή είσαι καταραμένος! Σε καταδικάζω ν’ αρμενίζεις ως την Ημέρα της Κρίσεως! Χωρίς να βρίσκεις αγκυροβόλιο και λιμάνι. Πυρωμένο σίδερο θαν’ το φαί σου και χολή το ποτό σου. Από το πλήρωμά σου μόνο ο μούτσος θα μείνει κοντά σου. Κέρατα θα φυτρώσουν στο μέτωπό του, θα βγάλει δόντια και νύχια σαν τίγρης και το δέρμα του θα γίνει σαν του καρχαρία. Θα μένεις για πάντα άγρυπνος, ύπνο δεν θα βρίσκεις, θα είσαι η κατάρα για όλους τους ναυτικούς, θα είσαι το κακό πνεύμα της θάλασσας, θα ταξιδεύεις χωρίς αναπαμό σ’ όλα τα μήκη και πλάτη και το καράβι σου θα φέρνει γρουσουζιά σ’ όσους το βλέπουν. Και δεν θα είσαι ούτε ζωντανός ούτε πεθαμένος!»…
«Αμήν!» φώναξε ο Ολλανδός και γέλασε, «ζήτω ο Σατανάς!»…
Από τότε ο Ιπτάμενος Ολλανδός οργώνει με το μαγεμένο καράβι του όλες τις θάλασσες, μα πιο πολύ τα νερά γύρω απ’ το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας. Φέρνει σε όλα τα πλοία που ανταμώνει γρουσουζιά, ναυάγιο και θάνατο. Τα σφηνώνει σε υποβρύχιους υφάλους ή τα ρίχνει στα βράχια της ακτής. Κάνει τα τρόφιμά τους να μουχλιάζουν και το κρασί τους να ξινίζει!
Σιγά-σιγά ο Ολλανδός μάζεψε στο πλοίο του καινούργιο πλήρωμα: τα φαντάσματα όλων των κακούργων, των πειρατών και των φονιάδων που πνίγηκαν αλύτρωτοι στη θάλασσα … όλες τις χαμένες ψυχές της θάλασσας!
Μια φορά τον είδα κι εγώ, ανοιχτά της Νορβηγίας. Έριχνε πολύ χιόνι, κι αυτός καθισμένος άνετα στο κατάστρωμα τραγουδούσε βρόμικα τραγούδια και προσπαθούσε να χώσει στο παλτό του ένα μάτσο φύλα από ταμπάκο πιασμένα μ’ έναν συνδετήρα φτιαγμένο από δόντια καρχαρία.
Μόλις πιάσαμε λιμάνι, έτρεξα στην πρώτη εκκλησιά, άναψα ένα κερί και ζήτησα απ’ το Θεό συγγνώμη για λογαριασμό του Ιπτάμενου Ολλανδού!

Επιστρέφοντας στην πατρίδα ναυαγήσαμε στη Σικελία…

Είναι όλοι συνένοχοι! Ξυρίστε τους!

Τι είπαν πάλι οι άνθρωποι ρε;

Δήλωση του γαλάζιου αγροτοσυνδικαλιστή Θ. Κοκκινούλη:

"Εγώ ήξερα στη Νέα Δημοκρατία φορούσαν παντελόνια και φουστάνια,

τώρα κάποιοι φοράνε και ράσα"!

Τι γίνεται ρε παιδιά στη Νέα Δημοκρατία; Το έχετε καταλάβει πως είναι το μόνο κόμμα που οι ... σεξουαλικές σπόντες πάνε κι έρχονται;

Την αρχή έκανε ο Καρατζαφέρης με τη ... Σαλώμη! Ακολούθησε ο Τατούλης με την "βασιλοπούλα που είναι κλεισμένη στον πύργο της"! Μετά κάποιος άλλος έκανε λόγο "για το καθαρόαιμο άτι που χρειάζεται να βρει τον κατάλληλο αναβάτη για να κερδίσει την κούρσα"! Κι ετούτος εδώ ο Θεσσαλός άρχισε να λέει για ... φουστάνια και ράσα!

Ρε σεις, πες τε το καθαρά!

Ποιος είναι αυτός που φοράει φουστάνια τις νύχτες στη Ραφήνα;

Η "ομερτά" της Νέας Δημοκρατίας!

"Μην πείτε τίποτα

και δεν θα πάθει κανένας σας τίποτα"!

Αλλά ο "νόμος της σιωπής" θα σπάσει σύντομα,

κάποια "πουλάκια" θα κελαηδήσουν...

Να μου το θυμηθείτε: την χαριστική βολή στον Καραμανλή, θα την δώσει ο Ρουσόπουλος!

Υ.Γ.: Δήλωση του Γιάννη Τραγάκη, γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας: "Σας πληροφορώ ότι μέχρι τώρα στις μαρτυρικές καταθέσεις, εκτός από κουτσομπολιά δεν προκύπτει τίποτα"!

Εσείς, πώς γιορτάσατε τη νίκη του Ομπάμα;

Οι νέοι στην Αμερική το γιόρτασαν με σεξ!

Ανέμελο σεξ, με εμπιστοσύνη στο μέλλον, δηλαδή χωρίς προφυλακτικό, γιατί εκείνο το βράδυ η χαρά μεθούσε καλύτερα από κρασί και πλημμύριζε τα σώματα η ελπίδα ανακατεμμένη με την πεθυμιά και τα σωματικά υγρά...

Μαγική στιγμή. Μόνο η πολιτική μπορεί να παράγει τέτοιες ορμές και συναισθήματα, το κορμί χωρίς βία να παραδίδεται στην τελειότερη ελευθερία, στην ερωτική ηδονή που είναι πάντα ιδιωτική αλλά σε ξεχωριστές περιστάσεις μετέχει στο συλλογικό θρίαμβο!

Πάντα έτσι συμβαίνει όταν η αισιοδοξία γίνεται στοιχείο της καθημερινότητας και οι άνθρωποι πιστέψουν βαθιά ότι το μέλλον θα είναι φωτεινό ...

Η Μαριλίτσα άρχισε το μπίρι-μπίρι! (Τι αμαρτίες πληρώνω Θεέ μου;)

"Με απογοήτευσες πλήρως και ο χωρισμός μας είναι οριστικός και αμετάκλητος!

Γιατί σου κάνει τόση εντύπωση που θέλω να παντρευτούμε;

Τόσον καιρό έχουμε σχέση! Πού θα πάει αυτό; Μια χαρά περιμένει να δει η έρμη η μανούλα μου. Να με καμαρώσει ντυμένη νυφούλα, με το πέπλο μου να ανεμίζει και τα λουλουδάκια να στολίζουν τα καλοχτενισμένα κρεπαρισμένα μαλλιά μου!

Έφτασα στα 27! Πότε θα κάνω παιδιά; Στα 40;

Τι σου ζήτησα; Να περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας μαζί! Αλλά εσύ εκεί! Μη δεσμευτείς! Μια ζωή έτσι αντιδραστικός ήσουν...

Ποια θα σε γηροκομήσει ρε την ύστατη στιγμή; Μόνο σου θα πεθάνεις! Ενώ αν με παντρευόσουν, θα ήμουν δίπλα σου στα δύσκολα!

Γιατί, μη νομίζεις, ένα εγκεφαλικό να πάθεις, τόσο κακή ζωή που κάνεις, πάπαλα! Θα καταλήξεις στο γηροκομείο! Αν είχες εμένα θα σου άλλαζα τις πάνες και θα φρόντιζα να παίρνεις τα φάρμακά σου!

Ξανασκέψου το σε παρακαλώ! Θα είναι ωραίος ο γάμος μας! Τα έχω σχεδιάσει όλα. Το νυφικό, το κοστούμι, τα κουφέτα, τα προσκλητήρια, τα βαπτιστικά των παιδιών μας, όλα!

Με φαντάζομαι ν' ανεβαίνω τα σκαλιά και ο κόσμος να με χειροκροτεί και να με ραίνει με ροδοπέταλα!

Αν αλλάξεις γνώμη, έχω κλείσει εκκλησία (ξέρεις... στον Αγιάννη τον Χωστό) για τις αρχές Μαΐου!

Αν δεν έρθεις εσύ, θα παντρευτώ άλλον!"

Άσκαρ και Ορεινός ... πιτσιρικάδες!

Ο πρωθυπουργός της Δωρεάν Παιδείας (1963)

Από το ιστολόγιο πολιτικού προβληματισμού

"Χαιρετίσματα στην εξουσία"

http://xeretismata.blogspot.com/

"Άρχισε από χθες η εφαρμογή της δωρεάν παιδείας, σύμφωνα με τα τελευταία κυβερνητικά μέτρα. Έτσι: οι φοιτητές όλων των Ανωτάτων Ιδρυμάτων απαλλάσσονται παντός τέλους εγγραφής. Απαλλάσσονται ενσήμων, εκπαιδευτικών τελών και εκπαιδευτικής προνοίας οι τίτλοι πάσης φύσεως (ενδεικτικά, απολυτήρια κλπ) που εκδίδονται από δημόσια σχολεία και σχολές. Απαλλάσσονται των τελών εγγραφής, της υποχρεωτικής εισφοράς υπέρ σχολικών ταμείων κλπ όλοι οι μαθηταί και σπουδασταί όλων των βαθμίδων και σχολών. Σχετική εγκύκλιος του πρωθυπουργού και υπουργού Παιδείας κ. Γ. Παπανδρέου διεβιβάσθη τηλεφωνικώς στις αρμόδιες αρχές"

(εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", 27 Νοεμβρίου 1963)

Οι "καγκελάριοι" Γ' (Λόγια της φυλακής)

Όταν περάσεις το σύρμα, η ζωή τελειώνει κι αρχίζει η επιβίωση.

Στη φυλακή έχεις μόνο δύο επιλογές: ή είσαι σκληρός ή είσαι σκληρός! Αν αρχίζεις να "μαλακώνεις" ... χάθηκες!

Μοιραζόταν το ίδιο κελί με τον Μπασίλι απ' την Ουκρανία. Ήταν γιγαντόσωμος κι είχε την κακή συνήθεια να ξύνει τα δάχτυλα των ποδιών του. Βρωμούσαν...

- Άσε ήσυχα τα πόδια σου ρε φίλε, βρωμάνε!

- Άχου το! Είναι ευαίσθητο το χρυσό μου! Πού νομίζεις ότι βρίσκεσαι αγορίνα μου;

- Άκου, αγορίνα και κοριτσάρα να πεις τις πούστρες που γαμάς, εμένα να με σέβεσαι!

- Καλά, καλά, μην παριστάνεις τον σκληρό τώρα...

- Όχι, δεν τον παριστάνω, είμαι! Και πρέπει να με σέβεσαι, το 'πιασες;

Δεν είναι φίλοι. Δεν υπάρχουν φίλοι στη φυλακή. Πρέπει να τους κρατάς όλους σε απόσταση. Να μην σε πλησιάζει κανείς! Γιατί εκεί που δεν το περιμένεις, ακόμα και ο πιο άσχετος τύπος εκεί μέσα θέλει να σου πιάσει τον κώλο ...

Μεγάλη "μαϊμού" ο νέος προϋπολογισμός!

Ας ετοιμαζόμαστε για νέα φοροεπιδρομή το φθινόπωρο του 2009:

- αύξηση του ΦΠΑ

- αύξηση αντικειμενικών αξιών

- αύξηση τελών κυκλοφορίας

- αύξηση φόρου κατοχής ακινήτων

- αύξηση στο φόρο κατανάλωσης ποτών, τσιγάρων, καυσίμων!

Θα δουλεύουμε σα μαλάκες για να πληρώνουμε τα αλογοσκουφοκερατιάτικα...

Η "επιφάνεια εργασίας" μου ...

Επειδή ο Μαλεράκος το ζήτησε!

Ιδού η Ελλάδα του Καραμανλή!

Τα λαμόγια αθωώνονται και οι έντιμοι διώκονται!

Πριν λίγες μέρες απολύθηκε ο Διοικητής του «Ιπποκράτειου» Νοσοκομείου Αθηνών.
Μόλις είχε ολοκληρώσει την ανακαίνιση όλων των θαλάμων (450 κλινών) του Νοσοκομείου.
Την ανακαίνιση των Μονάδων Τεχνητού Νεφρού, Εμφραγμάτων και Αυξημένης Φροντίδας, το Αιμοδυναμικό Εργαστήριο, τα Τμήματα Γαστρεντερολογικό, Ακτινολογικό και Ενδοσκοπικό, Χειρουργεία κλπ
Οι θάλαμοι των 8 κλινών χωρίς WC αντικαταστάθηκαν από θαλάμους 1, 2, 3 και 4 κλινών με ντουζιέρα και WC σε κάθε θάλαμο, κλιματισμό, κονσόλες φωτισμού και αερίων, TV, ενδοεπικοινωνία με τις αδελφές κλπ
Παράλληλα έγινε σαρωτικός εκσυγχρονισμός των μηχανημάτων βιοϊατρικής τεχνολογίας με το χαμηλότερο, παγκοσμίως, κόστος! Αποκλείσθηκαν οι μασάζοντες, μιζαδόροι, λαμόγια, «προμηθευτές» κλπ με αποτέλεσμα το συνολικό κόστος να μην υπερβεί τα 2,2 εκατ. ευρώ!
Ο κύριος (με όλη τη σημασία της λέξης) Διοικητής, άνθρωπος πραγματικά ικανός, τίμιος, σεμνός, αποτελεσματικός, με ήθος και συνείδηση βαθιά χριστιανική, αποχωρεί αλλά μπορεί να κοιτάζει τον Έλληνα φορολογούμενο στα μάτια!
Εκείνοι που επιθυμούν νταραβέρια μόνο με χριστιανούς τύπου Εφραίμ και Αρσένιου, μπορούν να κάνουν το ίδιο;

Η μεταφόρφωση της φεμινίστριας!

Ήταν καλλιεργημένη, πολύ κομψή και εκλεπτυσμένη. Μεταξύ τους παίχτηκε ένα μακρόσυρτο ειδύλλιο. Για μήνες ποθούσαν ο ένας τον άλλον κρυφά, αλλά δεν διασταυρώνονταν οι δρόμοι τους. Μέχρι που έμεινε μόνη. Τότε, επιτέλους, έπεσε ο ένας πάνω στον άλλο ... και του δώσανε και κατάλαβε!

Τον διασκέδαζε πολύ που ο πόθος της για κείνον την μεταμόρφωνε σε μια από τις πιο μεγάλες αμαρτωλές της Ιστορίας της Ανθρωπότητας. Αρκούσε να νιώσει το δέρμα του πούτσου του να αγγίζει τα χείλη του μουνιού της και τρελαινόταν! Έστελνε στο διάολο όλη τη διανοουμενίστικη έπαρσή της και γινόταν μια ξεμυαλισμένη πορνοστάρ! Κι όλ' αυτά χωρίς μια στάλα βότκα, χωρίς ούτε έναν μπάφο. Τίποτα. Δεν είχε ανάγκη τίποτα. Α καπέλα!

Μιλούσε αδιάκοπα, κι όταν άρχιζε να έχει τον έναν οργασμό μετά τον άλλον μιλούσε ακόμα περισσότερο! Εκείνον, όλ' αυτά τα συμπαρομαρτούντα τον καύλωναν πολύ! Δεν μπορούσε τώρα να παριστάνει τον άγιο και να λέει ότι τον εξόργιζαν αυτές οι νοητικές της διαστροφές. Όχι, όχι! Η αλήθεια ήταν ότι τον καύλωνε πολύ όλο αυτό το σκηνικό ...

"Θέλω να γίνω η σκλάβα σου μωρό μου. Να με δέσεις και να με χτυπάς με το μαστίγιο! Έχω εδώ σκοινί και μια δερμάτινη ζώνη. Θέλω να με χτυπάς και να με βάλεις να γαμηθώ με τέσσερις άντρες ταυτόχρονα. Θέλω να γίνω πουτάνα και να τους πάρω όλους μπροστά σου! Ααααχ ... πάρε με! Κοίτα τι σφιχτό κώλο που έχω. Δικός σου είναι, παλιοπούστη, δικός σου! Θα κάνω πλακομούνι για σένα! Βρες μου μια όμορφη ξανθιά και θα την τρελάνω για πάρτη σου. Θέλω να γίνω σκλάβα σου μωρό μου. Χτύπα με! Μαστίγωσέ με, μωρό μου, δάγκωσέ με, κάνε μου σημάδια με τα δόντια σου, βάλε μου δάχτυλο στον κώλο"...

Σε περιμένω ...

Σε περιμένω κορίτσι

του ξέθωρου καλοκαιριού

σε κρατάω δεμένη

στα χείλη των λογισμών μου!

Σε περιμένω κορίτσι

ξάφνιασμα

με τ' ατσιγγάνικο μαντίλι

το ξεβαμμένο τζιν

σάλεμα γοργόνας

σ' απάτητα νερά!

Σε περιμένω κορίτσι

ανάσα

στίχε γραμμένε

σε ξαποστάρικο δεντρί!

Σε περιμένω κορίτσι,

έρωτα,

γυμνό κορμί

γιομάτο αρμύρα, ήλιο,

φιλημένο

στ' άφρισμα των κυμάτων!

Σε περιμένω κορίτσι,

στο πέρασμα του καλοκαιριού,

στ' αγριεμένο μελτέμι καβάλα,

να σ' αγναντεύω

στ' ανταριασμένο Κάβο Ντόρο

στα καταστρώματα των πλοίων

να με καλείς.

Σειρήνα εσύ,

πιο αγαπημένη απ' όλες!

Το άδοξο τέλος του τροτσκισμού!

Αυτή η γυναίκα τον αποπλανούσε με το βλέμμα της! Μελαχρινή, ομορφούλα, σφιχτή… Η Στέλλα ήταν γύρω στα εικοσιπέντε, δεκαπέντε χρόνια μικρότερη απ’ αυτόν.
Του φαινόταν κάπως ελαφρόμυαλη, αλλά είχε θανατηφόρο κορμί! Ωραίο κώλο, ωραίο στήθος, οπότε το ίδιο του έκανε αν είχε μυαλό ή πίτουρο …
Εκείνη την περίοδο ήταν απένταροι και τους φιλοξενούσε ένα ζευγάρι τροτσκιστών σε μια σοφίτα στα Εξάρχεια. Έμεναν και οι τέσσερις σε μια καμαρούλα 3Χ4!
Εκείνο το βράδυ είχε πάρει μια έκφραση σαν διαβολάκι το παλιοκόριτσο και τον είχε τρελάνει! Της ξεκούμπωσε την μπλούζα της. Δεν φορούσε σουτιέν και κυλούσαν ακόμα σταγόνες ιδρώτα στο στήθος της.
Υπέροχα τα βυζάκια της, με στρογγυλές ρώγες, εφηβικά… Της τα φίλησε, τα έγλειψε… εκείνη αφέθηκε ευχαριστημένη. Είχαν καυλώσει… Του τον έσφιξε κανονικά. Παίξανε λίγο, η Στέλλα άρχισε να του διηγείται τις πορνοϊστορίες της με τους προηγούμενους άντρες της κι εκείνος τις δικές του.
Τις ψιθύριζαν ο ένας στο αυτί του άλλου με πλούσιες λεπτομέρειες, κι ο ένας οργασμός ακολουθούσε τον άλλον και συνέχιζαν …
Έκαναν μια διακοπή για να πιούν λίγη βότκα. Δίπλα στο κρεβάτι ένας σορός απ’ τα προπαγανδιστικά φυλλάδια που ‘χαν αφήσει οι τροτσκιστές. Η Στέλλα τα κοιτάζει σκεφτική και ρωτάει:
- Λες οι τροτσκιστές να γαμιούνται όπως εμείς;
- Δεν ξέρω, ε … ναι! Γιατί όχι;
- Επειδή αυτοί είναι τόσο επαναστατικοί!
- Δεν έχει καμιά σχέση αυτό…
- Δεν είναι το ίδιο, αυτοί αφιερώνουν πολύ χρόνο σ’ αυτό … ίσως «το κάνουν» μόνο τις Κυριακές το βράδυ, αλλά σίγουρα όχι όπως εμείς!
Πάνω-πάνω ήταν ένα φυλλάδιο με μια σοβιετική γυναίκα, νεαρή, ντυμένη στα μαύρα, με αμπέχονο, σοβαρή αλλά τίποτε το άγριο. Ο τίτλος έγραφε με έντονα γράμματα «Η απελευθέρωση της γυναίκας μέσω της Σοσιαλιστικής Επανάστασης»! Και σε μια γωνιά «Φύλακας της σοβιετικής τιμής»!
Η Στέλλα προσπάθησε να το διαβάσει, αλλά δεν κατάλαβε τίποτα.
Έτσι, αρχίσαμε σιγά-σιγά να το χρησιμοποιούμε όταν πηγαίναμε στην τουαλέτα …

In memoriam

Το ζήτημα είναι
να δώσουμε στους δυνάστες
να καταλάβουν
ότι δεν είμαστε ζυμάρι για πλάσιμο!
Θα χρειαστεί
να ιδρώσουν πολύ
για να μας ξαναπλώσουν στον ήλιο για τραχανά
ή να μας ανοίξουν στο τραπέζι φύλλο για πίτα …

Πρόταση:

Οι Ιωαννίδης και Ντερτιλής ν' αποφυλακισθούν στην επέτειο του Πολυτεχνείου!

Θα ήταν η μεγαλύτερη τιμωρία τους ...

Υ.Γ.: Τις προάλλες ζητήθηκε από τον Τσίπρα να διατυπώσει τη γνώμη του για τη συνεργασία Συνασπισμού και Νέας Δημοκρατίας το 1989. "Δεν έχω πολλά να θυμηθώ απ' το '89. Ξέρετε, τότε ήμουν μόλις 15 χρονών" απάντησε εκείνος!

Βλέπετε, για τον επικεφαλής του Συνασπισμού η πολιτική ζωή αρχίζει εκεί που ξεκινά και η ατομική του μνήμη! Πριν λίγες μέρες γιορτάσαμε την επέτειο του '40. Τι θα απαντήσει ο κ. Τσίπρας στα παιδιά που θα του πουν ότι ο ελληνοϊταλικός πόλεμος δεν τα αφορά επειδή τότε δεν είχαν γεννηθεί;

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου. Τι θα πει στους νέους ο Τσίπρας όταν του αντιτείνουν ότι και τότε ήταν αγέννητοι και δεν θυμούνται τίποτα;

Βέβαια, η πολιτική μνήμη και αμνησία του Τσίπρα είναι επιλεκτική. Θυμάται με θαυμασμό, π.χ., τον Μάο, τον "Μεγάλο Τιμονιέρη", παρότι εκείνος πέθανε το 1976...

Απ' το ημερολόγιο ενός καταδρομέα Δ' (Η "Λεγεώνα των Ξένων")

Το πιο εύκολο πράγμα ήταν να καταταχθείς! Παρουσιαζόσουν στη γαλλική πρεσβεία και σε πέντε λεπτά είχαν όλα τακτοποιηθεί. Δήλωνες ό,τι ήθελες, οποιοδήποτε όνομα, οποιαδήποτε εθνικότητα -εκτός της γαλλικής, αυτή απαγορευόταν- υπέγραφες κάτι χαρτιά κι αμέσως έφευγες, πρώτα για Μασσαλία κι από κει για Αφρική ...

Τα γυμνάσια άρχιζαν αμέσως, το ίδιο και τα καψώνια! Υποτίθεται ότι προσπαθούσαν να σε σκληραγωγίσουν, να σε κάνουν πειθαρχημένο, αλλά στην πραγματικότητα σου δημιουργούσαν ένα μίσος έναντι όλων των άλλων ...

Δύο ήταν τα χειρότερα καψώνια: τα "τρία σφυρίγματα" και "η αγγαρεία στ' άστρα"!

Με το πρώτο σφύριγμα έπεφτες κάτω, με το δεύτερο σερνόσουν σαν το φίδι με όλη σου την εξάρτηση και με το τρίτο πεταγόσουν επάνω. Όλη νύχτα ακούγονταν οι σφυρίχτες, οι αξιωματικοί έβγαζαν το άχτι τους και οι νεοσύλλεκτοι δεινοπαθούσαν!

Στο "κυνήγι των άστρων" σου έδιναν ένα άδειο τσουβάλι κι εσύ έπρεπε να σταθείς με τα πόδια ενωμένα και να "πιάνεις" με το ένα χέρι αστέρια! Το χειρότερο δεν ήταν ότι πιανόταν το χέρι σου και δεν μπορούσες να κουνηθείς. Αλλά το ότι ζούσες με την αγωνία ... Σε ρωτούσαν "τι έγινε;" κι αν τους έλεγες "γέμισε" σου ζητούσαν να τους δείξεις το εσωτερικό του σάκου και μόλις τον έβλεπαν άδειο σε τσάκιζαν στο ξύλο! Αν, πάλι, έλεγες "δεν έχει τίποτα" σε πλάκωναν γιατί είχες άδειο σακί ...

Για τους περισσότερους η Λεγεώνα ήταν ένα καταφύγιο. Άνθρωποι που είχαν προβλήματα στον τόπο τους ή ήταν σεσημασμένοι, αποτελούσαν τα εύκολα θύματα. Οι Γάλλοι μόλις μάθαιναν πως κάπου στον κόσμο άδειαζαν οι φυλακές, έτρεχαν, τους μοίραζαν ρούχα και τσιγάρα και τους υπόσχονταν σωτηρία! Οι απελπισμένοι έβλεπαν τη Λεγεώνα καλύτερη απ' το κελί της φυλακής ...

Τους υπόσχονταν ότι στη Λεγεώνα η ζωή είναι ευτυχισμένη, με ποτά, γυναίκες και λεφτά! Ο μισθός, όμως, δεν ήταν μισθός μισθοφόρου. Σε κάθε "πειθαρχικό" σού έκοβαν το φαγητό. Κι αν η τιμωρία ήταν πάνω από 3-4 μέρες, σου έκοβαν και τον μισθό! Έχανες ένα κουμπί και στο χρέωναν διπλάσιο!

Σκέτη εκμετάλλευση ...

Ο Καραμανλής ... διέγραψε την κοινωνία!

Ο Τατούλης είπε αυτό ακριβώς που λένε όλοι οι Έλληνες:

- η κυβέρνηση είναι παντελώς ανίκανη!

- ο Καραμανλής είναι συνένοχος!

Κύριε πρωθυπουργέ,

μην ταλαιπωρείτε άλλο την χώρα,

το λαό

και τον εαυτό σας ...

ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΊΤΕ!

Αφού "δεν το έχετε"...

Όλοι ίδιοι είναι;

Επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ τα τιμολόγια της ΔΕΗ και όλων των δημοσίων υπηρεσιών αυξάνονταν πάντα σε ποσοστό μικρότερο του πληθωρισμού!

Και όταν μιλάμε για πληθωρισμό το 2003 εννοούμε ένα ... 2,4%!

Και παρ' ολ' αυτά η ΔΕΗ παραδόθηκε στους Καραμανληδοαλογοσκούφηδες με ετήσια κέρδη 500 εκατ. ευρώ!

Για να δούμε, όμως, και τους τελευταίους 17 μήνες των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας:
Στις 1 Αυγούστου 2007, αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ κατά 3%.

Στις 1 Δεκεμβρίου 2007 αύξηση 7%.

Στις 1 Ιουλίου 2008 νέα αύξηση 7%. Επίσημη δικαιολογία η αλματώδης αύξηση της τιμής του πετρελαίου...

Από 1 Ιανουαρίου 2009 ανακοινώνεται νέα αύξηση των τιμολογίων κατά 5,6%! Σε μια περίοδο που η τιμή του πετρελαίου έχει πέσει απ' τα 140 δολάρια στα 60 δολάρια το βαρέλι!

Συνολική αύξηση, σε 17 μόλις μήνες, 22,6%!

Ταυτόχρονα, η ΔΕΗ παρουσιάζει ζημιές σε ετήσια βάση ύψους 220 εκατ. ευρώ!

Μήπως η "βαρκούλα" των λιμεναρχείων Κουμουνδούρου και Περισσού, με το ζαχαρειαδικό ονοματάκι "όλοι ίδιοι είναι" έχει προσαράξει στα αβαθή και μπάζει από παντού νερά;