Τ' αλάνια του Περαία Α' (ιστορίες αληθινές, χωρίς αρχή και τέλος)

Ο κόσμος του όλος άρχιζε και τέλειωνε στην οδό Αναπαύσεως στη Δραπετσώνα.

Στο μπιλιαρδάδικο της πλατείας κυκλοφορούσαν τα παιδιά μιας χαμοζωής.
Εκεί γνώρισε τους αλήτες, τα τσόλια, τ' αλάνια, τα χαμένα κορμιά...
Έμαθε τους κώδικες επικοινωνίας των τοπικών συμμοριών, πώς να χρησιμοποιεί τις σιδερογροθιές και πώς να κρύβει τα "σκονάκια" στο εσωτερικό της αριστερής κάλτσας του.
Απ' τα δεκατρία του ήταν "κωλοπέτσας", καμιά σχέση με τα "μουρώχαυλα" της Καστέλας που κατέβαιναν στο "Καραϊσκάκη" μόνο όταν έπαιζε το Εθνικάκι...
Το μεγάλο του όνειρο ήταν να μπει στην "ψειρού". Να γεμίσει με τατουάζ το κορμί του, να κάνει μέσα δυο-τρία χρόνια, κι όταν θα' βγαινε να παριστάνει τον μάγκα και να τον τρέμουν οι υπόλοιποι. Όπως το Νώντα, τον παλικαρά της γειτονιάς...
Όταν τον παραδώσανε στις φυλακές, η πρώτη κουβέντα που του 'πε ο δεσμοφύλακας ήταν "σκύψε ρε τσόγλανε να δω την κωλοτρυπίδα σου"!
Φόρεσε στο αριστερό του χέρι ένα χειρουργικό γάντι και του 'βαλε βαθύ κωλοδάχτυλο. Η "καλύτερη κρυψώνα για τα ναρκωτικά" έπρεπε να ψαχτεί σχολαστικά...
Έκατσε "μέσα" δυο χρόνια και τρεις μήνους. Φαίνεται πως δεν κακοπέρασε. Αργότερα κάποιοι είπαν πως την "έβγαλε σουλτάνα"! Έτσι λένε τα ωραία αγόρια που κάποιοι άγριοι ισοβίτες έπαιρναν στην προστασία τους με αντάλλαγμα την αποκλειστική εκμετάλλα του κορμιού τους...
Μόλις πήρε τ' απολυτήριο, γύρισε πίσω στη γειτονιά του.
Γρήγορα κατάλαβε πως "δεν λέει" να ψάχνεις για γκόμενα. Αυτή η δουλειά χρειάζεται πολλά προκαταρκτικά. Φλερτ, κεράσματα, ψεματάκια και πολύ υπομονή...
Στην αρχή την έβγαζε στα μπουρδέλα. Σ' εκείνα τα ψιλοερειπωμένα κτίρια με τον απαλό φωτισμό, πάντα στις αποχρώσεις του κόκκινου που απαλύνουν τα χαρακτηριστικά, εξωραϊζουν τις μορφές, χαλαρώνουν τις αναστολές...
Εκεί γνώρισε και το Φρωσάκι. Αν και μόλις 16 χρονώ ήταν σπουδαία καλντεριμιτζού, ή, επί το επιστημονικότερον, "υπαίθρια". Δεν ήταν όμορφη, μόνο μικρή. Κι όταν είσαι νέος είσαι ωραίος. Δεν υπάρχουν άσχημα νιάτα.
Χριστούγεννα θα 'ταν όταν η αστυνομία τσουβάλιασε τον νταβά της και το Φρωσάκι έμεινε απροστάτευτο.
Αυτός δεν ήταν ούτε "κορμάρα" ούτε "βουνό". Όμως αυτό δεν τον εμπόδισε ν' αναλάβει την προστασία της.
Η πουτανίτσα είχε ξετρελαθεί μαζί του. Όταν οι άλλες τη ρωτούσαν "τι του έβρισκε", εκείνη τους απαντούσε "κάνει το καλύτερο πήδημα, λέει και λόγια!"... Άσε που ήταν και "χαδιάρης και γαλίφης ο πούστης"!
Ήταν μια χαζοπουτάνα, όπως κι οι περισσότερες.
Μπορεί να πήγαινε και με 50 άντρες τη μέρα. Αλλά τη μεγαλύτερη ηδονή την ένιωθε μόλις του ακουμπούσε τις εισπράξεις της ημέρας. Μόνο τότε έχυνε πραγματικά...

":)"

Πάει, την "χάνουμε την μπάλα" αδέλφια!
Γυρνάς Σαββάτο πρωί στις καφετέριες και βλέπεις νεαρά ζευγαράκια να κάθονται στο τραπέζι απαθώς, κι ο καθένας να διαβάζει την εφημερίδα ή το περιοδικό του!
Πας το βράδυ σε κανένα μπαράκι και να σου πάλι το γνωστό θέαμα: νεαρότατα αγόρια και κορίτσια, που θα 'χουν δεν θα 'χουν σχέση 5-6 μηνών, κάθονται βαριεστημένα στη μούγκα, πίνουν το ποτάκι τους και ανταλλάσσουν καμία λεξούλα κάθε 10 λεπτά. Λες κι είναι 20 χρόνια παντρεμένοι.
Γέμισε ο τόπος αντροπαρέες και γυναικοπαρέες...
Φλερτ; Ανύπαρκτο!
Καμάκι; Άγνωστη λέξη πλέον!
Οι περισσότεροι είναι της λογικής "άντε να πιούμε το ποτό, να πάμε σπίτι να σερφάρουμε μπας και ρίξουμε καμιά γκόμενα"!
Ρε φίλε, δίπλα σου τις έχεις όλες, γιατί πρέπει να πας σπίτι να τις ρίξεις;
Δοκίμασε μια φορά να μιλήσεις πρόσωπο με πρόσωπο, γνώρισε τη γλύκα του ζωντανού χαμόγελου, ξεκόλλα λίγο απ' το ":)", κι αν δεν σου αρέσει ξαναγύρνα στην παλιά σου συνήθεια!
Το λαπτοπάκι σου εκεί είναι και σε περιμένει! Δεν φεύγει...

Η μαντινάδα του Ασκαρδαμυκτί!

Στον άντρα δεν είναι ντροπή
αν αγαπά και δέκα!
Είναι ντροπή τση ν' αγαπά
δυο άντρες μια γυναίκα!

Ανθρωπογεωγραφία της Άκρας Αριστεράς Δ' - ΕΕΚ Τροτσκιστές ("Σου πηδάω την κόρη ρε μαλάκα!)

Ήταν στα 20, αλλά έμοιαζε μικρότερη.
Απ' τα βόρεια προάστια, πλουσιοκόριτσο, έξυπνη, ψαγμένη...
Η μικρή ήθελε εμπειρίες.
Έκαναν έρωτα την ίδια νύχτα που γνωρίστηκαν.
Του δόθηκε παίζοντας την άβγαλτη παιδούλα.
Εκεί, στο πίσω κάθισμα του κόκκινου φορντ, μοντέλο 1992.
Στην αλάνα του παλιού λατομείου, στα Τουρκοβούνια..
Τα σκληρά χέρια του ψαχούλευαν μέσα στο μικρό δαντελένιο κιλοτάκι.
(Γύρω στα 10, πόσο του άρεσε να χώνεται κρυφά στις κοριτσίστικες τουαλέτες του Δημοτικού και να αυνανίζεται! Κι ας απαγόρευαν δια ροπάλου οι δάσκαλοι να μπαίνουν τα αγόρια στις τουαλέτες των κοριτσιών)
Βύζαξε τα αγγλομαθή χειλάκια της με το λαϊκό στόμα του, εξασκημένο σε φράσεις ελλειπτικές, στο βαρύ λεξιλόγιο της πιάτσας.
Ένιωσε μυρουδιές από κρέμες και αρώματα που δεν είχε ως τότε μυρίσει.
(Ήρθε στο μυαλό του η αποφορά του ούζου και της ιδρωτίλας του αλκοολικού πατέρα, η κοπριά των ζώων, η μπόχα των πορνοσινεμά, η φούντα που πρωτοδοκίμασε στις τουαλέτες του Γυμνασίου)
Τα χεράκια της, σαν πορσελάνινα σκιουράκια, χάιδευαν το μαλλιαρό χωριάτικο στήθος του.
Οι παλάμες του βεντούζωσαν τα πεντακάθαρα -σαν ανέγγιχτα- βυζάκια της.
Θέλησε να της πει λόγια βρόμικα, που με κόπο συγκράτησε.
"Μόνο μαζί σου νιώθω άνθρωπος!", του είπε, "σ' ευχαριστώ που με σώζεις".
(Θυμήθηκε τις σκληρές κουβέντες των δικών του -πάντα τον θεωρούσαν "χαμένο κορμί"-, τις λαϊκές γκόμενες των καψουρομάγαζων που σιχαινόταν, τα φτηνά μπαρ, τα σκυλάδικα, την τσαλακωμένη του περηφάνια, το παράπονο της μάνας μετά από κάθε ξυλοδαρμό του μέθυσου πατέρα)
Η βροχή είχε δυναμώσει και η αλάνα έγινε βούρκος.
Μόλις ξελαμπίκαραν κάπως απ' το πάθος του έρωτα, είπαν να βγουν να πάρουν λίγο αέρα.
Τη σήκωσε στα χέρια του για να μη λερώσει τα πανάκριβα παπουτσάκια της.
Τη φίλησε στο στόμα τόσα αθώα, που κι ο ίδιος τα 'χασε!
Της είπε λόγια που δεν είχε πει ποτέ ξανά ... "σ' αγαπώ!".
Πού βρέθηκε τόση αθωότητα μετά από τόσο τολμηρές στάσεις στο πίσω κάθισμα;
Με μια κίνησή της ξέφυγε απ' την αγκαλιά του.
Ξάπλωσε μέσα στις λάσπες κι άρχισε να πασαλείυει ό,τι φορούσε, παπούτσια, ρούχα, κοσμήματα... Τα χρυσαφένια μαλλιά της, το πρόσωπό της!
Με πείσμα και μανία, με μια κρυφή κακία, όχι για τον ίδιο αλλά για την προνομιούχα μοίρα της, που την είχε κλείσει σ' έναν γυάλινο πύργο της Εκάλης.
Κι εκεί, μέσα στις λάσπες, άρχισαν έναν μανιασμένο έρωτα.
(Στα μάτια του ήρθε το χαμόσπιτο της γιαγιάς του στο χωριό, η ανάμικτη οσμή τσιγαρίλας και ποντικίλας του θαλάμου στο Κέντρο Εκπαίδευσης της Κορίνθου. Ο "στίβος μάχης" και το σούρσιμο στη λάσπη με την σκληρή μπότα του εκπαιδευτή να του πατάει την πλάτη)
Ήταν ένα κορίτσι σε απόγνωση, που τον πηδούσε με λύσσα, χωρίς να ξέρει τι θέλει και πού να το βρει...
Εκείνος, στο ντελίριο της παγωμένης ηδονής του, έφερε στο μυαλό του την εικόνα του βιομήχανου πατέρα της.
"Στην πηδάω, ρε μαλάκα, σου πηδάω την κόρη σου κι εσύ κοιμάσαι!"
Ένιωσε ντροπή για τη σκέψη του!
Μεταμελημένος, έκανε να της χαϊδέψει τα μαλλιά.
Έπρεπε να πασχίσει ν' αγαπήσει τον κόσμο της...

Ο Άσκαρ βαθμολογεί τους Υπουργούς!

1) Ραγκούσης, Εσωτερικών: Σεμνός, ήπιος, δουλευταράς. Αποφεύγει την άσκοπη δημοσιότητα. Σήκωσε στις πλάτες του τις πρώτες μεγάλες θεσμικές αλλαγές της κυβέρνησης (εκλογικός νόμος, αυτοδιοίκηση, μετανάστευση). Θα έπαιρνε "άριστα" αν αντί για το όνομα "Καλλικράτης" επέλεγε της ξακουστής Κορίνθιας εταίρας, της Λαϊδας! Βαθμός: 9.
2) Παπακωνσταντίνου, Οικονομικών: Συγκροτημένος οικονομικά και πολιτικά, "σκληρός εκσυγχρονιστής", έχει "πρόσωπο" στο εξωτερικό και "γράφει στο γυαλί"! Έχει ήδη στήσει και το δικό του μαγαζάκι στα ΜΜΕ. Μπροστά του κάτι Αλογοσκουφο-Παπαθανασίες είναι σκέτες οδοντόκρεμες! Στο εσωτερικό έκανε τις γκαφούλες του. Προς το παρόν τις αποδίδουμε στην απειρία του. Βαθμός: 8.
3) Κατσέλη, Οικονομίας: Φαίνεται να γουστάρει συγκρούσεις και "ανοιχτά μέτωπα", ειδικά με τους τραπεζίτες. Ανήκει στο "κοινωνικό ΠΑΣΟΚ" και μάλλον μιλάει άλλη γλώσσα απ' τον Παπακώ. Το πληθωρικό στήθος και η ευρύτατη λεκάνη της παραπέμπουν στη Μητέρα-Γη! Λάθος της που άνοιξε το θέμα του ενιαίου ΦΠΑ στα 15%. Βαθμός: 8.
4) Βενιζέλος, Αμύνης: Δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Μεγάλη εμπειρία, αποφεύγει τις κακοτοπιές. Είναι ο μόνος υπουργός που δεν πιέζουν οι Γερμανοί να κάνει οικονομίες. Βαθμός: 8.
5) Μπιρμπίλη, Περιβάλλοντος: Άδικα της χρέωσαν τον λάθος χειρισμό με τα τέλη κυκλοφορίας. Είναι ροκ, ακτιβίστρια, αντισυμβατικιά. Αξιόλογο νομοθετικό έργο. Βαθμός: 9.
6) Διαμαντοπούλου, Παιδείας: Δεν τα πήγε κι άσχημα με τα κολέγια.Συγκρούστηκε με Χρυσοχώ και δεν τα πολυπάει καλά με τον υφυπουργό της, τον Πανάρετο. Πολύ φιλόδοξη, αλλά ξινή κι ανέραστη. Βαθμός: 6.
7) Λοβέρδος, Εργασίας: Άνθρωπος του διαλόγου, πάντα προσιτός κι αυθόρμητος. Μακράν ο συμπαθέστερος υπουργός, κι ας πρέπει να πάρει μερικές απ' τις σκληρότερες αποφάσεις. Ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Χρειάζεται ενθάρρυνση. Βαθμός 9.
8) Ξενογιαννακοπούλου, Υγείας: Η ευχάριστη έκπληξη. Ίσως γιατί δεν περιμέναμε τίποτα απ' αυτή. Ίσως και γιατί διαδέχθηκε τον "κύριο Τίποτα"! Βαθμός: 7.
9) Μπατζέλη, Αγροτικής Ανάπτυξης: Γνωρίζει άριστα τα θέματα του Υπουργείου. Έτσι, για πλάκα, τρώει στην καθισιά της δέκα Κοκκινούληδες! Έχει τσαμπουκά, αλλά, μάλλον, δεν θα της βγει σε καλό. Οι φιλοδοξίες της πάνε μακριά. Βαθμός 8.

10) Χρυσοχοϊδης, Προστασίας Πολίτη. Παίρνει άριστα στο μάντρωμα των μπαχαλάκιδων αλλά και των "παλλικαράδων" αστυνομικών. Κοντεύει, όμως, να κοπεί σε θέματα καθημερινής ασφάλειας και τρομοκρατίας Γι' αυτό, βαθμός: 7.

Εκτός τόπου και χρόνου οι αγρότες μας!

Τα πιο σύντομα ανέκδοτα των Βρυξελλών:
1) Οι Έλληνες αγρότες κλείνουν τους δρόμους ζητώντας κι άλλες επιδοτήσεις!
2) Οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι ετοιμάζουν απεργιακές κινητοποιήσεις για αυξήσεις των μισθών τους!

Ο Άσκαρ ιεροκήρυκας Δ' (Ψάξτε πόρνη να σας πάει στον παράδεισο!)

Το Ευαγγέλιο δεν μασάει τα λόγια του!
Το λέει ξεκάθαρα: οι πόρνες και οι τελώνες, (δηλ. οι παλιάνθρωποι) μπαίνουν μπροστά μας και μας οδηγούν με ασφάλεια στον παράδεισο!
Προσοχή! Δεν λέει "ίσως", αλλά "μετ' ασφαλείας", δηλ. με βεβαιότητα μας καθοδηγούν στη Βασιλεία των Ουρανών.
Ίσως είναι μία από τις πιο σκανδαλώδεις φράσεις που ακούστηκαν ποτέ.
Ειδικά στους γνωστούς ... "εκκλησιαστικούς ανθρώπους", που δαπάνησαν τη ζωή τους μέσα στην εκκλησία, προκαλεί σοκ!
Είναι δυνατόν να μην γνωρίζουν αυτοί το δρόμο για τον παράδεισο και να είναι αναγκασμένοι να τρέχουν στα καμπαρέ και στα χαμαιτυπεία παρακαλώντας τις πόρνες και τους αλήτες να τους δείξουν το σωστό δρόμο;
Είναι δυνατόν αυτοί οι "ηθικοί", οι σοβαροί, οι πάντα καλοντυμένοι και αξιοπρεπείς άνθρωποι, ν' απλώνουν το χέρι τους ικετευτικά σε μία του δρόμου για να τους το πιάσει και να τους μπάσει στον παράδεισο;
Αλήθεια, δεν σας φαίνεται παράξενο που μας βάζει ο Χριστός τις πόρνες και τα χαμίνια για δασκάλους μας;
Τους παλιανθρώπους και τους παράνομους για πνευματικούς μας καθοδηγητές;
Τι, άραγε, ήθελε να μας πει ο Χριστός;
Κατ' αρχήν ήθελε να χτυπήσει τον ηθικισμό.
Την αιώνια αυτή μάστιγα όλων των θρησκειών.
Που για να εξασφαλίσεις "μια θεσούλα στον παράδεισο" πρέπει να μην πάς με γυναίκα, αν είσαι άντρας, να μη φοράς μίνι ή σχιστό μάξι, αν είσαι γυναίκα, και, φυσικά, απαγορεύονται οι ταβέρνες, τα ποτά και τα ξενύχτια...
Η αγωγή που προσφέρει στα παιδιά της η Εκκλησία μας είναι, δυστυχώς, ανεπαρκέστατη.
Μπορεί να παριστάνουμε πως αγαπάμε, λαχταρούμε ή λατρεύουμε το Χριστό, αλλά, στην πραγματικότητα, το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να φτιάξουμε μια ζώνη ασφαλείας γύρω απ' την καρδιά μας.
Δεν βάζουμε το Χριστό στη ζωή μας, αλλά μας βολεύει (κι αυτό όχι απόλυτα) να εκπληρώνουμε κάποια τυπικά, ηθικά καθήκοντα.
Μπορεί να "χτυπάμε κάρτα" σε κάθε ακολουθία, αλλά πνευματικά μένουμε ρηχοί και στείροι...
Και το χειρότερο: δεν έχουμε καμία διάθεση για μετάνοια! Την θεωρούμε υπεράνθρωπη και, ίσως, εξευτελιστική...
Έτσι, έρχεται ο Χριστός και μας λέει: "βρέστε μια μετανοημένη πόρνη και θα σας δείξει το μονοπάτι για τον παράδεισο! Κολλάτε πάνω της, κρατήστε την γερά απ' το χέρι, και σίγουρα θα σας οδηγήσει κοντά μου"!
Το ερώτημα, βέβαια, είναι πού θα βρεθούν τόσες μετανοημένες πόρνες για τόσους "καθωσπρέπει" εκκλησιαστικούς ανθρώπους...

Ανθρωπογεωγραφία της Άκρας Αριστεράς Γ' (Η φοιτητριούλα της ΑΚΟΑ)

Απόψε θα του έκανε έκπληξη!
Χθες, στο καφέ "Μύλος" στα Εξάρχεια είχαν αρπαχτεί για τα καλά!
Ώρες-ώρες γίνεται ανυπόφορος με τις σοσιαλδημοκρατίες του, τους Γιώργους του και τους Χρυσοχοϊδηδες...
Δεν άντεξε άλλο και του το πέταξε στα μούτρα: "είσαι μεγάλη συντηρίκλα κωλομΠΑτΣΟΚε"!
Αλλά κι εκείνος δεν έπρεπε να την πει ... "καμένο βούρλο".
Το ήξερε, δεν έπρεπε να τσακώνονται για τα πολιτικά, αλλά νέοι ήταν (δηλαδή, μόνο αυτή ήταν νέα) και τα αίματα ανάβουν εύκολα...
Φόρεσε κατάσαρκα το μακρύ, μάλλινο, μαύρο φόρεμά της.
Με ένα ψαλίδι έκοψε δύο κύκλους στο ύψος του στήθους, ένα τρίγωνο χαμηλά μπροστά, κι ένα πίσω, στα επίμαχα σημεία!
Τόλμησε κόντρα σε ό,τι συντηρητικό είχε γαλουχηθεί στην οικογένειά της, και ό,τι φεμινιστικό είχε διδαχθεί στην οργάνωση.
Φόρεσε από πάνω το παλτό της, πήρε ένα ταξί, κι έδωσε τη διεύθυνση του σπιτιού του.
Έφτασε. Χτυπά το κουδούνι (ευτυχώς ήταν εκεί).
Αφήνει το παλτό να πέσει κι εκτίθεται στα μάτια του.
Δεν αποκαλύπτει μόνο τα γυναικεία ερωτικά της σημεία.
Δείχνει την ψυχή της, την τόλμη της, το πόσο τον θέλει...

Ανθρωπογεωγραφία της Άκρας Αριστεράς Β' ("Νέο Αριστερό Ρεύμα")

Μυστήριο πράγμα η ζωή... Καμιά φορά σε χτυπάει κάτω σαν χταπόδι, κι εσύ, αντί να μαλακώσεις, σκληραίνεις!
Πριν από 20 χρόνια, πάνω-κάτω τέτοια εποχή, οι ταβέρνες είχαν γεμίσει από "ναυαγισμένους" κομμουνιστές! Κατέβαζαν τις ρετσίνες τους και παραμιλούσαν...
Και δεν είχαν άδικο οι άνθρωποι. Μέσα σε λίγους μήνες είχε πέσει το τείχος του Βερολίνου, είχε καταρρεύσει η Σοβιετική Ένωση, ο ενιαίος, τότε, Συνασπισμός κόντευε να καταπιεί το "κόμμα του Λαού", και ο Χαρίλαος Φλωράκης αγκαλιαζόταν με τον Μητσοτάκη στην αριστεροδεξιά "κυβέρνηση συνεργασίας"!
Εκείνη την περίοδο στις οργανώσεις του ΚΚΕ γινόταν ο μεγάλος χαμός. Το καράβι έμπαζε από παντού, κι οι "καπεταναίοι" προσπαθούσαν να το κρατήσουν στον αφρό. Αλλά οι αποχωρήσεις στελεχών έπαιρναν μορφή καταιγίδας.
Απ' τους πρώτους έφυγε ο βουλευτής Κάππος. Θυμάμαι ακόμα τους Δεξιούς να του αφιερώνουν ειρωνικά στα ραδιόφωνα το τραγούδι "¨κάποιος, κάπου, κάποτε"...
Ακολούθησαν πολλοί: Δεσύλλας, Κοτζιάς, Γράψας και σχεδόν ολόκληρη η ΚΝΕ! Έβγαλαν την εβδομαδιαία εφημερίδα "Πριν" και έστησαν το κόμμα "Νέο Αριστερό Ρεύμα". Ποτέ όμως δεν κατόρθωσαν να πετύχουν ένα αξιοπρεπές εκλογικό αποτέλεσμα.
Σήμερα αποτελούν συνιστώσα του "ΑΝΤΑΡΣΥΑ". Οι άσπονδοι φίλοι τους τους κατηγορούν για "εργατισμό", και δεν έχουν κι άδικο. Οι ΝΑΡίτες αποκλείεται να ολοκληρώσουν μια φράση χωρίς τη λέξη "εργατικό"! "Εμπρός για έναν εργατικό Δεκέμβρη", "προτάσεις για μια εργατοδημοκρατική λειτουργία", "σκέψεις για μια ανώτερη εργατοδημοκρατική συγκρότηση"...
Έτσι και ρωτήσεις έναν απ' αυτούς πώς πέρασε χθες βράδυ, μην εκπλαγείς αν σου απαντήσει "έριξα ένα εργατικό πήδημα στη γυναίκα μου"!
Πάντως, με συγκίνησε ιδιαίτερα η πρόταση του ΝΑΡ "να καταργηθεί ο ταξικός ΦΠΑ" και να μπει "ένας φόρος στα προϊόντα και στις υπηρεσίες που καταναλώνει η αστική τάξη"! Σα να λέμε ... αστικόσημο, ένα πράμα!

Γιώργο, μάζευε τους φορο-τρομοκράτες!

Είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε πολλές θυσίες για να γλυτώσουμε απ' την πτώχευση, αλλά με τρεις προϋποθέσεις:
α) Τα βάρη να μοιραστούν δίκαια και να μην πληρώσουν πάλι το μάρμαρο οι μικρομεσαίοι.
β) Να πεισθούμε πως οι θυσίες πιάνουν τόπο και πως, πλέον, τα δημόσια ταμεία δεν είναι πηγάδια χωρίς πάτο.
γ) Όσα έκτακτα μέτρα "άμεσης απόδοσης" πάρετε μέχρι το 2012 (αυξήσεις έμμεσων φόρων κλπ), να καταργηθούν μόλις επανέλθει η δημοσιονομική ισορροπία.

Σκέφτηκα ν' αλλάξω φύλο, αλλά το μετάνιωσα...

Φίλοι μου είστε, και δεν μπορώ ... θέλω να σας το εξομολογηθώ: είχα αρχίσει να σκέφτομαι σοβαρά ν' αλλάξω φύλο.
Με επηρέασε εκείνος ο κερατάς, ο μάντης Τειρεσίας, που είχε κάνει και γυναίκα, κι όταν τον ρώτησαν "ποιος φχαριστιέται πλειότερο το σεξ" εκείνος τους είπε "δέκα φορές περισσότερο η γυναίκα"!
Θυμήθηκα και μια παλιά γκόμενα, καλή της ώρα, που μού 'λεγε "αν ξέρατε εσείς οι άντρες τη γλύκα του, θα το κάνατε μεταξύ σας"!
Αλλά επειδή δεν μου αρέσουν οι βεβιασμένες κινήσεις, έστρωσα κώλο και το μελέτησα το θέμα! Κι επειδή δεν είμαι μοναχοφάης, σας μεταφέρω τα συμπεράσματά μου:
- Οι παλιοί Ραβίνοι, όταν έκαναν την προσευχή τους, έλεγαν: "σ' ευχαριστώ Θεέ μου που δεν μ' έκανες τελώνη, Σαμαρείτη και γυναίκα"!
- Ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης θεωρούσε τις γυναίκες "ακρωτηριασμένα αρσενικά"!
- Για όλα τα κακά του κόσμου φταίνε οι γυναίκες και η περιέργειά τους! Κι αν δεν το πιστεύετε, διαβάστε το μύθο της Πανδώρας και της Εύας...
- Ο Θωμάς Ακινάτης, απ' τους μεγαλύτερους θεολόγους και αγίους της καθολικής εκκλησίας, συμφωνεί με τον Τειρεσία ότι οι γυναίκες επιθυμούν και απολαμβάνουν το σεξ περισσότερο απ' τους άντρες. Αλλά δίνει πειστική επιστημονική εξήγηση: "αυτό συμβαίνει γιατί το σώμα τους έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε νερό"! Οπότε... αν είναι να νερουλιάσω για να δουν χαρά τα σκέλια μου, ας μου λείπει...
Δεν χρειάστηκε να διαβάσω περισσότερα. Πείστηκα! "Ας το ακλάδευτο το παλιάμπελο", είπα!
Αλλά, πήρα κι άλλη μία απόφαση: να κόψω το σεξ!
Γιατί, όπως είπε ο Μέγας Αλβέρτος, μέγας φιλόσοφος και λόγιος, "οι συχνές σεξουαλικές επαφές του άντρα, προκαλούν πρώιμη γήρανση, εξασθένηση όρασης και γρήγορο καράφλιασμα"...

Να ξαναγίνει η "Δίκη των Εξ";

Τρία ήταν τα χειρότερα Χριστούγεννα των τελευταίων 100 ετών στην Αθήνα:
α) του 1944, όταν Άγγλοι, χωροφυλάκοι και ΕΛΑΣ αιματοκύλισαν την πόλη στο "Δεκεμβριανό κίνημα" αφήνοντας πίσω πάνω από 40.000 νεκρούς!
β) του 1941, τότε που η πείνα της Κατοχής θέριζε καθημερινά εκατοντάδες Αθηναίους.
γ) του 1922, όταν δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες απ' τη Μικρασία "συνωστίζονταν" στις εισόδους των δημοσίων υπηρεσιών και συσσιτίων εκλιπαρόντας για ένα ζεστό ρούχο και λίγο φαγητό...
Κι έρχονται τώρα κάποιοι, μετά από 87 χρόνια, και ζητούν την αναθεώρηση της "δίκης των έξι"! Δηλαδή αυτών που:
- καταρράκωσαν το αξιόμαχο του στρατού, μετά τις εκλογές του Νοέμβρη του 1920, με τη ρεβανσιστική τους πολιτική ενάντια των άξιων -κατά κοινή ομολογία- βενιζελικών αξιωματικών.
- εξαπάτησαν τους ψηφοφόρους με τα συνθήματα "οίκαδε" και "μικρά πλην έντιμος Ελλάς", για να φτάσουν, τελικά, να διασχίζουν την Αλμυρά Έρημο.
- δεν δημιούργησαν δεύτερη γραμμή άμυνας έξω από τη Σμύρνη.
- θυσίασαν συνειδητά τα συμφέροντα της πατρίδας στο όνομα των συμφερόντων του θρόνου.
- την ώρα που αποφάσιζαν την εγκατάλειψη της Μικράς Ασίας (Ιούλιος 1922) νομοθετούσαν την απαγόρευση εξόδου απ' την Ανατολή όλων των Ελλήνων. Τους προτιμούσαν βορά του Κεμάλ, παρά να τους δουν στην Αθήνα στο πλευρό των βενιζελικών!
Η τουρκική εφημερίδα "Yeni Giun" είχε δημοσιεύσει τότε τις φωτογραφίες των Γούναρη - Στράτου (πρωτοπαλίκαρων της κυβέρνησης Πρωτοπαπαδάκη) με τον τίτλο "Οι σωτήρες της Τουρκίας"...

Ο Άσκαρ ιεροκήρυκας! Γ' (Νέγρο Χριστό!)

Το ευαγγέλιο μάς λέει πως 10 λεπροί αψήφισαν την αυστηρή απαγόρευση του νόμου, άφησαν για λίγο τη χαράδρα της απομόνωσής τους κι ανέβηκαν στο δημόσιο δρόμο να συναντήσουν το Χριστό.
Και οι 10 με μια φωνή τον παρακάλεσαν: "Επιστάτα, ελέησον ημάς!".
Και το θαύμα έγινε.
Οι θεραπευμένοι, έξαλλοι απ' τη χαρά τους, όρμησαν να χαρούν όλα όσα είχαν στερηθεί ως τότε. Την ανθρώπινη επικοινωνία και συντροφιά...
Ένας μόνο φρέναρε και γύρισε γεμάτος ευγνωμοσύνη, να ευχαριστήσει γονατιστός τον ευεργέτη του!
Να, λοιπόν, το πρώτο συμπέρασμα: εννιά στους δέκα ανθρώπους, μες στη χαρά τους ξεχνούν το Θεό. Μόνο στη δυστυχία τους αναγκάζονται να τον θυμηθούν.
Κι αυτός ο ένας, εκτός απ' τη θεραπεία του, κέρδισε, τελικά, και τη σωτηρία του!
Κι εύλογα αναρωτιέται κανείς: αν θέλουμε την πνευματική προκοπή κάποιου, τι πρέπει να του ευχόμαστε; Μάλλον όχι βίο ανθόσπαρτο και ανέφελο...
Το ευαγγέλιο σώζει μία ακόμα λεπτομέρεια: ο θεραπευμένος που θυμήθηκε τον ευεργέτη του ήταν Σαμαρείτης.
Για όσους δεν το ξέρουν, οι Σαμαρείτες θεωρούνταν απ' τους Ιουδαίους "μισητοί, υπάνθρωποι, βδελυροί". Σαν αυτούς που εμείς λέμε σκυλάραπες, Αλβανούς, τσιγγάνους, γυφτοσκοπιανούς...
Έλα μου, όμως, που ο Χριστός, αν και Ιουδαίος, όλο τους Σαμαρείτες παινεύει! (Να σας θυμίσω την παραβολή του "καλού Σαμαρείτη;).
Ερχόμαστε, λοιπόν, και στο δεύτερο συμπέρασμα: άνθρωποι κλειστοί στα όρια του τόπου τους, της φυλής τους, του έθνους τους είναι εκ των προτέρων αποτυχημένοι πνευματικά!
Ο ανόητος και φανατικός σωβινισμός είναι επικίνδυνος όχι μόνο για την κοινωνία αλλά και για την Εκκλησία. Και θέτει εν αμφιβόλω και τη σωτήρια μας...

Σας έλειψε η δραχμούλα; Ε, λοιπόν, σύντομα θα την ξαναδείτε!

Το ευρώ αποδείχθηκε πολύ λουσάτη γκόμενα για τα κυβικά μας!


Επιστρέφουμε στις παλιές ... τις αξύριστες και χνουδάτες!

Οι "καγκελάριοι" Ε' (Λόγια της φυλακής - Παραμονή Πρωτοχρονιάς)

Κάθεται και βλέπει το στιγματισμένο του κορμί...
Το τατουάζ είναι μια γλώσσα, ένα αλφάβητο που αφηγείται την ιστορία της ζωής σου.
Το "βιβλίο" του δικού του κορμιού είναι γεμάτο "φράσεις"! Στα μπράτσα, στα χέρια, στο στήθος...
Η πλάτη είναι ακόμα άδεια. Εκεί "χτυπάς" κάτι μόνο μετά τα σαράντα σου! Είναι σα μυθιστόρημα που γράφεται σιγά-σιγά, και οι λευκές σελίδες περιμένουν...
Απόψε είπαν να το γιορτάσουν στο θάλαμο. Βρήκαν και χόρτο "απ' το καλό"!
Για να μη δώσουν στόχο άναψαν δυο-τρία "θυμιάματα". Είναι δική τους πατέντα. Βουτάς χαρτί υγείας σε αποσμητικό, το στρίβεις, το κάνεις σα βελόνα, το κολλάς στον τοίχο με τσίχλα και το ανάβεις. Είναι ό,τι πρέπει για να κρύβει τη μυρουδιά του χόρτου...
Από χτες έχει καβατζάρει και μια μπανάνα!
Πάντα τις σιχαινόταν τις μπανάνες.
Αλλά οι μπανανόφλουδες είναι πολύ χρήσιμες. Τις τυλίγεις γύρω απ' το καυλί σου και τραβάς την ωραιότερη μαλακία της ζωής σου. Το εσωτερικό τους, έτσι όπως είναι υγρό και μαλακό, σε "απογειώνει" καλύτερα κι απ' τα πιο εξασκημένα τσιμπουκόχειλα...