Τρίτη, Ιουλίου 27

"Ληξιαρχείο θανάτου"...

Στον Άθω δεν γεννιούνται άνθρωποι. Μόνο πεθαίνουν! Είναι "ληξιαρχείο θανάτου"! Αλλά "εκ θανάτου εις ζωήν"...
Τ' Αγιονόρος είναι μέγεθος πνευματικό κι όχι υλικό. Οφείλει να δίνει απ' το πνευματικό του περίσσευμα. Και να παίρνει απόσταση ασφαλείας απ' το πλεόνασμα του κόσμου...
Βλέπεις τα ανακαινισμένα ντουβάρια στο Βατοπέδι. Και μπαίνεις στον πειρασμό να σκεφτείς: "προτιμότερο να ρήμαζαν οσίως παρά να συντηρούνται ανοσίως"!
"Έρημος", γεωγραφικά, είναι μια ακατοίκητη περιοχή. Είναι, όμως, και η ενδοχώρα του ανθρώπου πριν τη γεμίσει η παρουσία του Χριστού.
Δεν αγιάζει ο τόπος τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος τον τόπο! Πολλοί βρίσκονται εδώ σωματικώς αλλά πνευματικά ανήκουν στον κόσμο. Μεριμνούν και τυρβάζουν περί πολλά...
Μακάριοι όσοι μέσα στην καθημερινότητά τους βλέπουν και βιώνουν πέρα απ' το σήμερα...
Στο DNA του Όρους βρίσκεται η οικουμενικότητα. Εδώ μόνασαν και ίδρυσαν Μονές και Σκήτες ορθόδοξοι απ' όλον τον κόσμο.
Με προτροπή του Αθανάσιου του Αθωνίτη ιδρύθηκε μέχρι και λατινική Μονή, της "Θεοτόκου των Αμαλφηδών", που τη συντηρούσαν οι δυτικοί έμποροι της ομώνυμης συνοικίας της Κωνσταντινούπολης. Αργότερα, λόγω της διάστασης ορθοδόξων-καθολικών, οι Αμαλφηνοί διώχθηκαν, η Μονή ερημώθηκε και σήμερα σώζεται μόνο ο πύργος της...
Οι Αγιονορείτες ποτέ δεν θα ξεχάσουν τον αυτοκράτορα Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο (1261-1282). Αυτός, για πολιτικούς λόγους, προσπάθησε να συμφιλιωθεί με τον Πάπα και να πετύχει την "ένωση των εκκλησιών". Οι μοναχοί του Όρους αντέδρασαν δυναμικά και στάλθηκαν απ' τη Βασιλεύουσα στρατιωτικές δυνάμεις να καταστείλουν την ανταρσία. Ασκητές των Καρυών
σφάχτηκαν και οι Μονές Βατοπεδίου, Ζωγράφου και Ιβήρων κάηκαν...
Λίγα χρόνια αργότερα (1307-1309) εισέβαλαν στη Μακεδονία οι Καταλανοί μισθοφόροι που είχε προσκαλέσει ο αυτοκράτορας Ανδρόνικος Β'. Οι Κατελάνοι σκύλεψαν και το Όρος, κατέσφαξαν μοναχούς, ερήμωσαν Μονές, έκλεψαν κειμήλια. Από τότε αρχίζει η παρακμή του Άθωνα...
Και κλείνουμε με δυο ακόμα πληροφορίες:
α) Στη Μονή της Μεγίστης Λαύρας ίδρυσε ο Νικόδημος Αγιορείτης το πρώτο ελληνικό τυπογραφείο το 1754, που καταστράφηκε λίγο πριν την επανάσταση.
β) Το 1743, με πρωτοβουλία του Πατριάρχη Κύριλλου Ε', ιδρύθηκε σ' έναν λόφο κοντά στο Βατοπέδι η περίφημη Αθωνιάδα Σχολή, με πρώτο δάσκαλο τον Ευγένιο Βούλγαρη. Στις αρχές του 19ου αιώνα παρήκμασε, για να επανιδρυθεί στις Καρυές το 1844 με δωρεά του ομογενούς Καπλάνη.

Σάββατο, Ιουλίου 24

Τι γύρευε στ' Αγιονόρος η κυρα Βασιλική του Αλή Πασά;

Απ' τον 5ο αιώνα πάντα υπήρχαν ερημίτες στον Άθωνα.
Ο αριθμός τους αυξήθηκε απ' τον 7ο και 8ο αιώνα, όταν οι μουσουλμάνοι κυρίευσαν την Παλαιστίνη και οι εικονομάχοι βασιλιάδες του Βυζαντίου σήκωσαν διωγμό κατά των μοναστηριών.
Στην περίοδο του ερημιτισμού έβαλε τέλος ένας καλόγερος, ο Αθανάσιος ο Αθωνίτης, κι ένας πολεμιστής-αυτοκράτορας, ο Νικηφόρος Φωκάς, που χρηματοδότησε το 963 την ίδρυση του πρώτου μοναστηριού στα νότια της χερσονήσου, της Μεγάλης Λαύρας.
Η μετάβαση απ' το ερημιτικό στο κοινοβιακό σύστημα δεν έγινε χωρίς αντιδράσεις. Ο ασκητής Παύλος Ξηροποταμιανός, πρώην βυζαντινός ευπατρίδης, κατηγόρησε τον Αθανάσιο πως "καταργεί τους αρχαίους τύπους, παραβιάζει τις παραδόσεις και εισάγει στον Άθωνα την πολυτέλεια"...
Τον 11ο αιώνα τ' Αγιονόρος φτάνει στην πιο μεγάλη του ακμή με 180 μονές. Απ' τα τέλη όμως του 13ου αρχίζει η παρακμή του. Τον 16ο αιώνα απομένουν 20 μονές, όσες και σήμερα...
Και τι δεν γνώρισαν αυτά τα μοναστήρια: λεηλασίες, πυρκαγιές, πειρατικές επιδρομές, ερημώσεις...
Αλλά και εποχές μεγάλης δόξας και πλούτου. Σ' αυτές μόνασαν, εκτός απ' τους χιλιάδες ανώνυμους ασκητές, μεγάλοι αυλάρχες, πρίγκιπες, στρατηγοί, ηγεμόνες, κράληδες, δρουγγάριοι...
Τεράστια ποσά δωρήθηκαν από αυτοκράτορες, βασιλιάδες όλων των βαλκανικών κρατών, ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας, τσάρους κλπ...
Ακόμα και η περίφημη κυρά Βασιλική του Αλή Πασά προσέφερε χρήματα για την ανακαίνιση της Μονής Κοσταμονίτου!

Τετάρτη, Ιουλίου 21

Στη θύρα του ανομολόγητου...

Αν δεν υπάρχει Θεός δεν έχεις με ποιον να μιλήσεις! Είσαι απόλυτα μόνος...
Οι ρίζες μας βρίσκονται βαθιά στην άνυδρη γη, για να μην ξεδιψάνε ποτέ, για να μην ησυχάζουν...
Στο Όρος μπορείς να δεις πολλά και τίποτα! Όλα εξαρτώνται από σένα. Να βγεις απ' τον εαυτό σου. Να λύσεις τους ψυχικούς κόμπους που κουβαλάς...
Εδώ διέγνωσα πως όλα μπορούν να συνυπάρχουν και να εξελίσσονται στο χρόνο. Να κινούνται εν ακινησία...
Η αθωνική εμπειρία είναι μια διαρκής ανάβαση δίχως τέλος. Μπαίνεις στην απόλυτη σιγή για ν' ακούσεις τον ξεχασμένο σου εαυτό...
Ανοίγεις τη θύρα του ανομολόγητου. Καταργείς τη μιζέρια και την μικροψυχία. Ελευθερώνεσαι απ' τις ματαιοδοξίες, τα πάθη, τις ιδιοτέλειες και τις κακίες...
Γίνεσαι φανατικά αντιφανατικός, δογματικά αντιδογματικός. Ανοίγεις την αγκαλιά σου για όλους και όλα...
Ένας ερημίτης ασκητής είναι περισσότερο παγκόσμιος απ' τον ανέστιο ταξιδιώτη της εποχής μας. Που ταξιδεύει για λόγους ψυχαγωγίας ή για να ξεφύγει απ' την πραγματικότητα.
Που απολαμβάνει τα πάντα επιδερμικά και αισθάνεται παντού ξένος.
Ο ασκητής, ζώντας την ασάλευτη ζωή στο κελί του, είναι γεμάτος αγάπη για τον κόσμο, κι έτσι "παγκοσμιοποιείται"!

Κυριακή, Ιουλίου 18

Θεο-αναζητήσεις...

Η πρώτη μου γνωριμιά με το Όρος έγινε μέσα απ' τα βιβλία του Κόντογλου, του Παπαντωνίου, του Παναγιωτόπουλου...
Μες απ' τις σελίδες του Γεροντικού και τις μυστικές φωνές των αββάδων...
Απ' τ' Αγιονορείτικο ταξίδι δυο σπουδαίων θεοαναζητητών, του Καζαντζάκη και του Σικελιανού. Που μες την αντάρα του Παγκόσμιου Πολέμου (1914) σκαρφάλωσαν στ' ασκηταριά, στους βράχους, στα χείλια των γκρεμών για να σμίξουν και να πάρουν δυο λόγια απ' τους ασκητές...
Ποιος είναι ο δρόμος της σωτηρίας;
Υπήρξε ποτέ πιο βασανιστικό ερώτημα;
"Ο Ανήφορος!", απαντά ο ασκητής...
"Ν' ανεβαίνεις ένα σκαλί απ' τον χορτασμό στην πείνα, απ' τον ξεδιψαμό στη δίψα, απ' την χαρά στον πόνο... Στην κορφή της πείνας, της δίψας και του πόνου, εκεί κάθεται ο Θεός! Στην κορφή της καλοπέρασης κάθεται ο Διάολος! Διάλεξε...".

Πέμπτη, Ιουλίου 15

Καλογερικές ιστορίες (Β') - Απ' το ημερολόγιο μιας μοναχής!

Την Κυριακή φεύγω γι' Αγιονόρος
και, καπάκι, Άγιους Τόπους!
Οπότε, για να φτιάξουμε ατμόσφαιρα,
ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα
απ' το ημερολόγιο μια καλόγριας...


Η νύχτα πέρασε μέσα σ' ένα αισθησιακό πάθος που σχεδόν με τρόμαξε!
Σχεδόν απρόθυμα άφησα να παρασυρθώ από διαπεραστικές ηδονές, διαφορετικές, πιο κοφτερές, καθόλου τρυφερές, αλλά απόλυτα επιθυμητές κείνη την ώρα...
Τον άφησα να κάνει το κέφι του και η άφοβη, ξεδιάντροπη σεξουαλικότητά του με τάραξε συθέμελα, με ξεγύμνωσε, με έκανε άλλη γυναίκα!
Δεν ήταν έρωτας αυτός, δεν ήταν λαγνεία, ήταν ένας καυτός αισθησιασμός που έκανε στάχτη την ψυχή μου. Έκαψε όλες τις παλιές και βαθιές ντροπές της...
Μου κόστισε που τον άφησα να κάνει το κέφι του, να μου επιβληθεί και να μ' αναγκάσει να φερθώ παθητικά, σαν σκλάβα του. Το πάθος, όμως, χόρευε γύρω μου και μ' έκαιγε, κι όταν οι φλόγες του τύλιξαν τα σωθικά και τα στήθια μου, μου φάνηκε πως θα πέθαινα μ' έναν σπαραχτικό και υπέροχο θάνατο...
Πόσα πολλά έμαθα μέσα στη σύντομη καλοκαιρινή νύχτα!
Πριν νόμιζα πως μια γυναίκα μπορούσε να πεθάνει απ' τη ντροπή της. Τούτο, όμως, το βράδυ πέθανε η ντροπή! Η ντροπή δεν ήταν παρά φόβος. Ο βαθιά ριζωμένος στο κορμί φόβος που φεύγει μόνο με τη φωτιά του αισθησιασμού! Διώχνεται μακριά απ' τον αντρικό φαλλό...
Τώρα πια νιώθω πως φτάνω στον αληθινό πυρήνα της φύσης μου, απαλλαγμένη ουσιαστικά από ντροπές! Και νιώθω έναν θρίαμβο! Αυτό είναι ζωή! Αυτός είναι ο αληθινός εαυτός μου. Δεν έχει απομείνει πια τίποτα απ' αυτόν που να χρειάζεται να το κουκουλώσω ή να ντραπώ για λογαριασμό του...
Μοιράζομαι την υπέρτατη γύμνια μου μ' έναν άντρα, μ' ένα άλλο πλάσμα!
Και τι παράτολμος διαβολάκος ήταν αυτός ο άντρας; Σωστό διαβολάκι... Έπρεπε να είσαι δυνατή για να τον αντέξεις! Και πόσο βαθιά μέσα μου είχε φτάσει...
Φοβισμένη, τον μισώ, αλλά και πόσο πολύ τον θέλω!
Τώρα ξέρω. Στ' άδυτα της ψυχής μου, βαθιά μέσα μου το χρειαζόμουν αυτό το φαλλικό κυνηγητό, το ήθελα κρυφά μέσα μου. Τόσα χρόνια νόμιζα πως δεν θα το έβρισκα ποτέ μου...
Τι ψεύτες που είναι οι ποιητές! Μας λένε πως κείνο που αποζητούμε είναι το συναίσθημα. Όλοι, όμως, πάνω απ' όλα επιζητούμε αυτόν τον αρπαχτικό, τρομαχτικό αισθησιασμό! Να βρεθεί ένας άντρας να μας πλησιάσει χωρίς ντροπή ή το φόβο της αμαρτίας!
Η υπέρτατη ηδονή του πνεύματος, σου λένε... Και τι 'ναι τάχα αυτό για μια γυναίκα;
Αλλά και για τον άντρα, τι ακριβώς είναι; Απλά του κάνει το μυαλό σούπα! Για να γίνει κοφτερό και ξύπνιο το μυαλό του, χρειάζεται γνήσιο και καυτό αισθησιασμό, όχι προβλήματα και μπερδέματα...
Θεέ μου, τι σπάνιο πράγμα που είναι ο άντρας!

Δευτέρα, Ιουλίου 12

Μπουρδελότσαρκες Ζ' (Μποσάσο - Πετσιά ακατέργαστα)

Τα "σπίτια" είναι έξω απ' την πόλη, πέρα απ' το ποτάμι.
Πάντα είχε αδυναμία στις πουτάνες! Δεν λένε όχι, δεν ρωτάνε, σου τρώνε λίγα...
Όσες φορές έπιασε γκόμενα βαρέθηκε! Έπρεπε να την τρέχεις μέρα-νύχτα και να ξεπαραδιάζεσαι για να σου πάρει μια πίπα. Κι αυτή με το ζόρι...
Μες στο Μποσάσο δεν βρίσκεις εύκολα "γυναίκα". Τα ισλαμικά ήθη δεν συμβιβάζονται με την παρουσία τους.
Μόνο κάτι "κρυφές" έρχονταν στα ξενοδοχεία, κι αυτές αποκλειστικά για ξένους. Για να τις βρεις πρέπει να βάλεις μέσο! Και να πλερώσεις τρία μεροκάματα...
Όμως, πέρα απ' το ποτάμι, στο τέλος του χωματόδρομου, στην "εξορία", ήταν τέσσερα-πέντε διώροφα σπιτάκια, κολλημένα, που βρίσκεις αυτό που ζητάς και σε τιμή εξευτελιστική...
Γουστάρει που είναι ξένες και μιλάνε άλλη γλώσσα. Του αρέσει που 'ναι μαυρούκες και γελάνε συνέχεια. Ποια αξία έχει να πας σε ξένη χώρα και να μην αγγίξεις λίγη σάρκα;
Ειδικά μια με τουρλωτό πισινό φαίνεται να τον κεφάρει! Τον ξεντύνει, τον χαϊδεύει λίγο, τον κοιτάζει που δεν είναι "κομμένος" σαν τους δικούς της, και του φοράει γελώντας το προφυλακτικό...
Τα κορμιά τους μένουν για ώρες κολλημένα κι η ταγκιά αράπικη μυρουδιά ποτίζει το δέρμα του...
Στην Ελλάδα γύριζε πάντα μ' άδεια χέρια! Ακόμα κι οι τελωνειακοί απορούσαν. Δεν τον πίστευαν και τον έψαχναν πατόκορφα. Δεν μπορεί! Τόσον καιρό στα πέλαγα και να 'ρχετε μ' άδεια χέρια. Κάτι θα κρύβει...
Μα κείνος τους απαντούσε πως τ' αρχίδια κι ο πούτσος δεν περνάνε τελωνείο, δεν πληρώνουν βίζα...
Το βράδυ βγαίνει βόλτα στον Περαία με τη Φλώρα.
"Τι μυρωδιά είν' αυτή; Το σώμα σου μυρίζει παράξενα"!
"Δεν είναι τίποτα... ξεφορτώναμε πετσιά ακατέργαστα και πότισαν τα χέρια μας. Σε λίγες μέρες θα φύγει, θα δεις..."


Κυριακή, Ιουλίου 11

Θρύλος: πρόεδρος "ντοράκιας", προπονητής "ανάρχας"!

Ο Βαγγέλης ο Μαρινάκης είναι γέννημα-θρέμμα Πειραιωτάκι. Μεγάλωσε στο Πασαλιμάνι και στην Καλλίπολη. Πρόσφατα αγόρασε το 67% των μετοχών του Ολυμπιακού.
Ο πατέρας του, Μιλτιάδης, ήταν συνεργάτης του Νταϊφά και για ένα διάστημα έκανε Δημοτικός Σύμβουλος αλλά και βουλευτής Πειραιά κάτω απ' την προστασία του Κώστα του Μητσοτάκη!
Ο Μαρινάκης κι η Ντόρα (φώτο) είναι παιδικοί φίλοι. Το 1998 ο εφοπλιστής το πάντρεψε το Ντορί με τον Ισίδωρο Κούβελο, κι έτσι έγιναν κουμπάροι και σύντεκνοι.
Το Πάσχα του 2009 η Ντορούλα, "σίγουρη", τότε, διάδοχος του Καραμανλή στην αρχηγεία, μαζεύει στο σπίτι του κρητικού καλλιτέχνη Μανώλη Κοντάρου, στα Χανιά, πολλούς
πολιτικούς και οικονομικούς φίλους της, και τους τραπεζώνει. Μεταξύ τους κι ο Μαρινάκης...
Η τσικουδιά ρέει άφθονη κι οι μαντινάδες δίνουν και παίρνουν:
"Ζω αναπνέω και ποθώ
την τιμημένη ώρα
πρωθυπουργό για να σε δω
συντέκνισσά μου Ντόρα!
Αστέρι της πολιτικής
με δάσκαλο πατέρα
σίγουρο είναι, θα γενείς
πρωθυπουργός μια μέρα!"
Προπονητής του Ολυμπιακού ο Γερμανός Έβαλντ Λίνεν. Σήμερα μπορεί να μοιάζει με καθηγητής ΤΕΙ, αλλά όταν έπαιζε μπάλα πριν από 30 χρόνια είχε το κατάξανθο μαλλί μέχρι τον κώλο και το μουστάκι λες κι ήταν κοζάκος του Δον!
Στις 14 Αυγούστου 1981 ο Λίνεν, παίχτης τότε της Αρμίνια Μπίλεφεντ, δέχθηκε το πιο σκληρό φάουλ στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου. Ο παίχτης της Βέρντερ Βρέμης Ζίγκμαν τον βρίσκει με τις τάπες στο μπούτι και του κάνει μια πληγή 35 εκατοστών!
Ο Λίνεν, καταματωμένος, τρέχει στον πάγκο της αντιπάλου ομάδας και πλακώνει στο ξύλο τον προπονητή της. Ασήμαντη λεπτομέρεια: ο δαρμένος προπονητής ήταν ο Ότο Ρεχάγκελ!
Στον επαναληπτικό αγώνα, ο Ότο έκατσε στον πάγκο της ομάδας του φορώντας αλεξίσφαιρο γιλέκο...
Ο ποδοσφαιριστής Λίνεν θεωρούνταν "αριστεριστής"! Συμμετείχε στις διαδηλώσεις κατά των πυρηνικών όπλων, πρωτοστατούσε στην κατάργηση του νόμου που απαγόρευσε την εργασία των κομμουνιστών στο δημόσιο τομέα, και στις ευρωεκλογές του 1984 κατέβηκε υποψήφιος με το αριστερό Κόμμα της Ειρήνης...



Παρασκευή, Ιουλίου 9

Δώστε την κούπα στη βουβουζέλα, στο "κλαρίνο της Αφρικής"!

Πολύ γουστάρω τον βουβουζελοσαματά!
Πώς το λένε ρε παιδί μου; Πολύ με φτιάχνει αυτός ο ήχος!
Αν ήμουν θεατής στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής, βουβουζέλα θα είχα στο στόμα!
Κι αν έβλεπα καμιά αντιπαθητική γερμανόφατσα, δυο-τρεις κερκίδες παρακάτω, θα του την κόλλαγα στ' αυτί και θα τον έστελνα αδιάβαστο...
Θέλει και σκανταλιές η κερκίδα! Δεν γίνεται να παρακολουθούμε τα ματσάκια λες κι είναι αγώνες σκάκι...
Κάποιοι θέλουν να την απαγορέψουν τη βουβουζέλα. Σιγά μην τους αφήσουμε να κάνουν κουμάντο στ' αυτιά μας!
Από Σεπτέμβρη στο Καραϊσκάκι θα φυσάμε οι κάγκουρες τις βουβουζέλες και δεν θα τα κολλάει ύπνος τα φλώρια τα Εθνικάκια στην Καστέλα..
Το μόνο κακό με τη βουβουζέλα είναι πως δεν αφήνει ν' ακουστούν τα εμπνευσμένα συνθήματα της εξέδρας!
Στον πρώτο αγώνα της Εθνικής μας, βάζει ο Ότο αλλαγή τον Παντελή Καπετάνο. Μιλάμε για μεγάλο "παλτό"! Χάνει την πρώτη ευκαιρία ο Καπετάνος, χάνει και τη δεύτερη, εεε... στην τρίτη αρχίζουν οι Έλληνες απ' το πέταλο να φωνάζουν: "βάλε ένα γκολ κι ας πεθάνω, Καπετάνο, Καπετάνο"!
Ε, αυτό το αριστούργημα της στιχουργικής χάθηκε κάτω απ' τα ζουζουνίσματα της βουβουζέλας!
Δεν είναι κρίμα;

Πέμπτη, Ιουλίου 8

Όλοι σήμερα στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ!


Δίπλα στις νόμιμες
και δημοκρατικά εκλεγμένες
οργανώσεις μας!


Τρίτη, Ιουλίου 6

Οι μεγάλοι εχθροί της γυναίκας: ο φαλλός και η μπάλα!

Η αντροπαρέα ακροβολισμένη στις καρέκλες της βεράντας, με μέτωπο στην επίπεδη οθόνη.
Η παρουσία της κοπελιάς του οικοδεσπότη διακριτική...
Ρόλος της να σερβίρει τα παγωμένα μπυρόνια, τα μπουρεκάκια και τα τυροπιτάκια.
Στην πραγματικότητα, όμως, κανείς δεν θέλει τέτοιες ώρες μια νυκοκυρούλα να πηγαινοέρχεται μέσα στα πόδια του...
Κάθε γυναίκα, απ' την παιδική της ηλικία, τρώει υποχρεωτικά δύο φρίκες:
Η πρώτη είναι ο φθόνος που βιώνει για τον φαλλό, που η ίδια δεν διαθέτει, και για τις κρυφές δυνάμεις που αυτός επιφυλλάσσει στον κάτοχό του!
Η δεύτερη αφορά την μεγάλη ήττα της γυναίκας απ' την μπάλα! Ποτέ δεν πρόκειται να καταλάβει πώς και γιατί αυτό το "δερμάτινο μπαλόνι" μετατρέπεται σε αντικείμενο του αντρικού πόθου!
Στον υπέροχο αντρικό κόσμο, τον αιώνια παιδικό, μπάλα είναι η ζωή πέρα απ' το άγχος της επιβίωσης.
Η θέα της μπάλας ξορκίζει το άγχος του θανάτου!
Για τους άντρες η ζωή είναι μια μπάλα: όσο την κλωτσάς κι αυτή γυρίζει, όλα παίζονται...

Δευτέρα, Ιουλίου 5

Ο Άσκαρ ταξίδεψε στη Νότια Αφρική και φωτογράφησε την Ελευθερία, τη νέα γυναίκα του χαρεμιού του!

Το πουλάκι μου υποστήριζε την Παραγουάη, έτσι, για να τη σπάσει στον Τάκη!
Μυστήρια πράγματα...

Κυριακή, Ιουλίου 4

Ο Άσκαρ διδάσκει ποδόσφαιρο! (Πώς να χτυπάτε πέναλτι)

Πολλά πεναλτάκια χάνονται τελευταία στο Μουντιάλ, κι αποφάσισα να παραδώσω εντατικά ποδοσφαιρικά μαθήματα. Ιδού, λοιπόν, πώς χτυπιέται το σωστό πέναλτι:
- Είναι λάθος αυτό που λένε πολλοί, πως, δηλαδή, το "καλό" πέναλτι χτυπιέται με δυνατό σουτ και χαμηλά! "Άχαστο" πέναλτι είναι αυτό που στέλνεις την μπάλα ψηλά, στην αριστερή ή δεξιά γωνία, περίπου ένα μέτρο κάτω απ' το οριζόντιο δοκάρι.
- Για όσους είναι καλοί στα μαθηματικά, ας σημειώσουν: ο παίχτης πρέπει να κλωτσήσει την μπάλα με γωνία 20-30 μοιρών και με ταχύτητα 25-29 μέτρων το δευτερόλεπτο! Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο...
- Πρέπει να σουτάρεις ή πολύ γρήγορα (το πολύ μέσα σε 3 δευτερόλεπτα απ' το σφύριγμα του διαιτητή) ή αρκετά αργά (πάνω από 13 δευτερόλεπτα). Στην πρώτη περίπτωση ο τερματοφύλακας αιφνιδιάζεται ενώ στη δεύτερη εκνευρίζεται και χάνει την αυτοσυγκέντρωσή του...
- Όσοι παιχταράδες περιμένουν πρώτα να πέσει ο τερματόρος και μετά να σουτάρουν, να θυμούνται: πρέπει να κλωτσήσουν το τόπι μέσα σε 0,43 χιλιοστά του δευτερολέπτου απ' την κίνηση του τερματοφύλακα! Γι΄ αυτό ας κρατάνε πάντα στο αριστερό χέρι ένα ρολόι ακριβείας...
- Ποτέ δεν εστιάζουμε το βλέμμα μας στον τερματόρο. Στις περιπτώσεις αυτές υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σουτάρουμε πάνω του! Ειδικά όταν εκείνος φοράει κόκκινη ή πορτοκαλί στολή! Αυτά τα χρώματα μαγνητίζουν το βλέμμα και την προσοχή του εκτελεστή...
- Όταν εκτελούμε πέναλτι, αποφεύγουμε να κουνάμε τον κώλο μας! Ο τερματοφύλακας εστιάζει την προσοχή του στη λεκάνη μας, η οποία, στα τελευταία βήματα πριν το σουτ, αποκαλύπτει την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει η μπάλα...

Σάββατο, Ιουλίου 3

Ομαδάρα η Αργεντινή, αλλά εμείς την παίζουμε για πλάκα!

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η Αργεντινή ήταν μια απ' τις δέκα πλουσιότερες χώρες του κόσμου.
Το βιοτικό της επίπεδο συγκρινόταν με το αντίστοιχο των ΗΠΑ. Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, μεταξύ των οποίων και πολλοί Έλληνες, την προτιμούσαν απ' τις ΗΠΑ...
Σήμερα, η οικονομία της Αργεντινής βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ' την ελληνική.
Το κατά κεφαλήν εθνικό μας εισόδημα είναι διπλάσιο. Ακόμα κι αν μπούμε σε ύφεση στην επόμενη διετία, η απόσταση είναι τόσο μεγάλη που θα εξακολουθούν να κοιτάνε την πλάτη μας...
Η χώρα μας δεν πρόκειται να πτωχεύσει, γιατί, εκτός απ' τον "Θεό της Ελλάδας", που δεν πρόκειται να το επιτρέψει:
- συμμετέχουμε σε μια ισχυρή νομισματική ένωση. Δεν προσδέσαμε, απλά, το νόμισμά μας με ένα ξένο, όπως έκανε η Αργεντινή με το δολάριο, αλλά το αντικαταστήσαμε με το ευρώ! Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει ούτε κερδοσκοπικές επιθέσεις στα συναλλαγματικά της διαθέσιμα ούτε υποτιμητικές πιέσεις στο νόμισμά της.
- η ελληνική κρίση επηρέασε ολόκληρη την ευρωζώνη. Έτσι, ενεργοποιήθηκε ο σωτήριος μηχανισμός στήριξης ΔΝΤ-ΕΕ...
- το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι εξολοκλήρου σε ευρώ κι όχι σε ξένο νόμισμα. Το 80% του χρέους μας διακρατείται από ευρωπαϊκές τράπεζες και "θεσμικούς" που κάθε άλλο παρά τους συμφέρει να μας εξωθήσουν στην χρεοκοπία...
- το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι πολύ πιο ισχυρό και υγιές απ' το αργεντίνικο, κι αν χρειαστεί μπορεί να στηριχτεί απ' την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα...
- στην Αργεντινή υπήρχε μεγάλη πολιτική αστάθεια και κοινωνική αντίσταση που έφτασε στα όρια της εξέγερσης. Στην Ελλάδα, αντίθετα, έχουμε μια ισχυρή κυβέρνηση και μια κοινωνία που δείχνει ανοχή και κατανόηση στην ανάγκη λήψης έκτακτων μέτρων...

Πέμπτη, Ιουλίου 1

Ουρουγουάη - Γκάνα: αδιάσπαστες οι αμυντικές γραμμές των Τουπαμάρος !

Το 1963, η ριζοσπαστική-μαοϊκή πτέρυγα της ουρουγουάνικης αριστεράς αρνήθηκε τη νομιμότητα, πήρε τα όπλα και "βγήκε στο κλαρί"!
Έτσι προέκυψε ένα απ' τα πιο γνωστά αντάρτικα κινήματα της Λατινικής Αμερικής, οι "Τουπαμάρος"...
Πέρυσι το Νοέμβριο, ένα ηγετικό στέλεχος των Τουπαμάρος, ο Χοσέ Μούχικα -περισσότερο γνωστός ως "Πέπε"-, αποκήρυξε τον ένοπλο αγώνα, κατέβηκε στις προεδρικές εκλογές και σάρωσε τον Δεξιό υποψήφιο...
Μετά τους Σαντινίστας της Νικαράγουα, οι Τουπαμάρος είναι το δεύτερο επαναστατικό κίνημα που αναδεικνύει Πρόεδρο με ελεύθερες εκλογές!
Ο "γερο-Πέπε" (είναι ήδη 75 ετών) εξακολουθεί να ζει σ' ένα φτωχικό αγρόκτημα λίγο έξω απ' το Μοντεβιδέο, περιποιείται τα λουλούδια και τα λαχανικά του και παραιτήθηκε απ' τον προεδρικό μισθό του, ζώντας με το μισθό της γυναίκας του Λουσίας, που είναι γερουσιαστίνα!
Συνήθως κινείται με ποδήλατο και σπάνια χρησιμοποιεί το σαραβαλάκι του, έναν "σκαραβαίο" μοντέλο 1987!
Ο Πέπε είναι "ωραίος ως Ουρουγουανός"...