Σάββατο, Ιουλίου 29

Ούτε ένας άντρας...

Τέτοια περίπου εποχή, το 1922, οι τουρκικές δυνάμεις του Κεμάλ ετοίμαζαν την μεγάλη και τελική αντεπίθεσή τους για «να ρίξουν τους Έλληνες στη θάλασσα»! Πράγματι, το ελληνικό μέτωπο κατέρρευσε μέσα σε λίγες ώρες, με τα γνωστά αποτελέσματα…
Μελετώντας κανείς το στρατιωτικό-πολεμικό σκέλος της μικρασιατικής εκστρατείας μπορεί να διαπιστώσει τραγικά λάθη και παραλήψεις, ανάλογα, ίσως, με εκείνα που διέπραξαν οι αρχαίοι Αθηναίοι στη Σικελία, όπως μας τα περιγράφει ο Θουκυδίδης. Ίσως κάποια άλλη στιγμή να αναφερθούμε αναλυτικά στα λάθη της στρατιωτικής τακτικής των Αθηναίων στη Σικελία και των Ελλήνων στη Μ. Ασία….
Προς το παρόν περιοριζόμαστε στην επισήμανση συγκεκριμένων εγκληματικών παραλείψεων που οδήγησαν στην καταστροφή της Σμύρνης και στη σφαγή του πληθυσμού της:
1) Ο ελληνικός στρατός, αν και παρέμεινε στη Σμύρνη πάνω από τρία χρόνια δεν φρόντισε να δημιουργήσει στις παρυφές της πόλης τα αναγκαία οχυρωματικά έργα που θα ανέκοπταν την τουρκική επιθετικότητα σε περίπτωση κατάρρευσης του μετώπου.
2) Στο ίδιο διάστημα οι ελληνικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές αρνούνταν πεισματικά τη σύσταση πολιτοφυλακής από Έλληνες της Σμύρνης. Βεβαίωναν πως οι εκεί στρατιωτικές δυνάμεις αποτελούσαν τη μεγαλύτερη εγγύηση για την ασφάλεια των Ελλήνων!
3) Όταν πια το μέτωπο είχε καταρρεύσει, οι διοικητές του στρατού ενδιαφέρονταν αποκλειστικά για την ασφαλή μετάβαση των ανδρών τους αλλά και του πολεμικού υλικού στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου! Δεν βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ να προβληματιστεί για το πού εγκαταλείπει τόσες χιλιάδες Ελλήνων ανυπεράσπιστους στις ορέξεις των Τούρκων…
Αν υπήρχε η στοιχειώδης στρατιωτική μέριμνα οχυρώσεως της Σμύρνης και με την υποστήριξη της ένοπλης πολιτοφυλακής, που υποχρεωτικά έπρεπε να είχε συσταθεί, ο ελληνικός στρατός θα μπορούσε για αρκετές μέρες να συγκρατήσει τις εχθρικές επιθέσεις έξω από την πόλη. Έτσι θα εξασφαλίζονταν ο αναγκαίος χρόνος για την κινητοποίηση της διεθνούς διπλωματίας ώστε η αναπόφευκτη αποχώρηση των ελληνικών δυνάμεων να μη συνοδευτεί από γενοκτονία… Ή, στη χειρότερη περίπτωση, να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος για την ομαλή εκκένωση της πόλης από τους Έλληνες κατοίκους της.
Οι μελαγχολικές αυτές σκέψεις μετατρέπονται σε οργή παρακολουθώντας την αντίσταση των Λιβανέζων μαχητών της Χεζμπολά στην ισραηλινή εισβολή. Είναι δυνατόν μια αντάρτικη οργάνωση να έχει καθηλώσει επί 15 μέρες στο Μπιντ Τζμπάιλ την πανίσχυρη ισραηλινή πολεμική μηχανή και ολόκληρος ελληνικός στρατός να μην μπορεί να ρίξει ούτε μια πιστολιά για την προστασία της Σμύρνης;
Βέβαια υπάρχει μια μεγάλη διαφορά! Οι Λιβανέζοι μαχητές είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν, βέβαιοι για το δίκαιο και την ιερότητα του αγώνα τους! Ενώ οι Έλληνες φαντάροι στη Μ. Ασία δεν έβλεπαν την ώρα να μπουν στα πλοία για την πατρίδα! Αλλά ποιος ευθύνεται γι’ αυτό;
Και μια μικρή ανάλυση των πολεμικών εξελίξεων στο Λίβανο: Τη στιγμή αυτή η ισραηλινή κοινωνία αλλά και ο ισραηλινός στρατός είναι σοκαρισμένοι! Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πώς οι αντάρτες της Χεζμπολά και της Χαμάς μπορούν να επιτεθούν σε ισραηλινά φυλάκια, να σκοτώσουν και να αιχμαλωτίσουν με σχετική άνεση Ισραηλινούς στρατιώτες. Για πρώτη φορά ο πανίσχυρος ισραηλινός στρατός δεν μπορεί να αποτρέψει τις μαζικές πυραυλικές επιθέσεις κατά μεγάλος ισραηλινών πόλεων! Και το χειρότερο, δεν μπορεί να επικρατήσει άνετα στις χερσαίες επιχειρήσεις, παρά την τεράστια τεχνολογική υπεροχή του!
Το ηθικό των ισραηλιτών στρατιωτών καταρρακώνεται βλέποντας πως έχουν να αντιμετωπίσουν αντιπάλους εξίσου καλά εκπαιδευμένους και απείρως πιο αποφασισμένους από εκείνους! Η εικόνα των Αράβων μπουνταλάδων που διασκορπίζονται υπό την πίεση μιας επιτυχημένης αεροπορικής επιδρομής καταρρέει ξαφνικά. Και μαζί της η αυτοπεποίθηση και αλαζονεία του ισραηλινού στρατού…
Τα αποτελέσματα της αποτυχημένης ισραηλινής εισβολής στο Λίβανο θα είναι, σε βάθος χρόνου, καταλυτικά!

Τετάρτη, Ιουλίου 26

Με το στρινγκ στο χέρι ...

Μπορεί ο Αύγουστος, ο πιο καλοκαιρινός μήνας, να μην έχει μπει αλλά οι τάσεις (όπως λένε και οι στατικολόγοι) είναι σαφείς και αναμφισβήτητες. Ο Έλληνας (Greek lover. Greek god κλπ) έχει μεταλλαγεί απόλυτα μέσα σε μια εικοσαετία! Από «καμάκι του καλοκαιριού» έχει εξελιχθεί σε έναν διαχρονικό επιλεκτικό εραστή!
Μη βιαστείτε όμως να βγάλετε αυθαίρετα συμπεράσματα. Η εξέλιξη αυτή δεν οφείλεται στον Έλληνα άντρα. Δεν δηλώνει μια άνοδο του πνευματικού του επιπέδου, μια ωρίμανση, έναν, τέλος πάντων, εκπολιτισμό του! Όχι! Η αλλαγή οφείλεται αποκλειστικά στις Ελληνίδες. Που πλέον δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από τις αλλοδαπές «ξανθές θεές». Έχουν γίνει κι αυτές τόσο απελευθερωμένες και σέξι που δεν έχουν σε τίποτε να ζηλέψουν τις περιστασιακές ανταγωνίστριες που έρχονται στην Ελλάδα για να γευθούν τον «μελαχρινό έρωτα»…
Οι σημερινοί Έλληνες ζώντας μονίμως ανάμεσα σε απολαυστικές Ελληνίδες κι έχοντας ήδη «καταξιωθεί» στον «αλλοδαπό πληθυσμό», διαθέτουν πλέον την αυτοπεποίθηση και την ψυχραιμία να ξεπεράσουν την παλιά τους «πεινασμένη» και γελοία εικόνα! Σήμερα όποιος Έλληνας καταφεύγει στο παρωχημένο σπορ του … «καμακιού» αποκτά αυτόματα τον τίτλο του «λιγούρη του καλοκαιριού»!
Οι βορειοευρωπαίες τουρίστριες δεν έχουν πλέον τίποτε να προσφέρουν στον Έλληνα. Σας έχει τύχει να «πηδάτε» Ολλανδέζα στην κουζινούλα του «ενοικιαζόμενου» κι εκείνη με το αριστερό χέρι να σου τραβάει τα μαλλιά και με το δεξί να ανοίγει την πόρτα του ψυγείου ψάχνοντας ένα κουτάκι μπίρας;
Αντίθετα, οι φλογερές Ελληνίδες προσηλώνονται στον στόχο τους. Και κάνουν τις άχαρες τουρίστριες να μοιάζουν με πρωταγωνίστριες γερμανικής πορνοταινίας που προκαλούν περισσότερο γέλιο παρά ηδονή! Γι’ αυτό και φέτος έμειναν με το στρινγκ στο χέρι…

Δευτέρα, Ιουλίου 24

Το Φοιτητικό Κίνημα (Β)

Ο πρώτος μεταπολιτευτικός νόμος-πλαίσιο για τα Α.Ε.Ι. δόθηκε στη δημοσιότητα με τη μορφή νομοσχεδίου τον Ιούνιο του 1975. Προέβλεπε την καθιέρωση του θεσμού του τομέα αντί της έδρας, τη συμμετοχή διδασκόντων και διδασκομένων στη διοίκηση των Παν/μίων καθώς και την καθιέρωση του ασύλου. Το νομοσχέδιο προκάλεσε τις αντιδράσεις των φοιτητών για δύο κυρίως λόγους:
1) Καθιέρωνε δύο εξεταστικές περιόδους για το σύνολο των φοιτητών και τρεις για τους επί πτυχίω (αντί των τριών και τεσσάρων αντίστοιχα που ίσχυαν έως τότε). Κάθε φοιτητής θα είχε δικαίωμα να προσέλθει μόνο τέσσερις φορές σε πτυχιακές εξετάσεις για κάθε μάθημα. Αν και την τέταρτη δεν λάμβανε προαγωγικό βαθμό θα διαγράφονταν από τους καταλόγους της σχολής. Το ίδιο και οι φοιτητές που θα έμεναν δύο χρόνια στο ίδιο έτος σπουδών.
2) Οι φοιτητικοί σύλλογοι θα μετατρέπονταν σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου γεγονός που παρείχε εκτεταμένες αρμοδιότητες στις δικαστικές αρχές να επεμβαίνουν στη λειτουργία τους. Το συγκεκριμένο μέτρο θεωρήθηκε ως «χειραγώγηση» του φοιτητικού κινήματος και πολεμήθηκε με ιδιαίτερη ένταση.
Το νομοσχέδιο κατατέθηκε στη Βουλή τον Ιούλιο του 1975 αλλά, λόγω των σφοδρών αντιδράσεων, «πάγωσε» και τον Σεπτέμβριο αποσύρθηκε!
Στα τέλη του 1976, επί υπουργίας Γ. Ράλλη, συγκροτήθηκε νέα «ομάδα εργασίας» με συμμετοχή και των καθηγητών Γ. Κουμάντου, Μ. Σταθόπουλου και Απ. Γεωργιάδη. Αν και το σχέδιο της νέας επιτροπής είχε ήδη διαρρεύσει, η εισηγητική έκθεση δημοσιεύθηκε επίσημα τον Ιούλιο του 1977. Σε γενικές γραμμές ακολουθούσε τα βήματα του 1975 αλλά επί το συντηρητικότερο. Ενδεικτικά, αναγνωρίζεται ο τομέας χωρίς να καταργείται η έδρα. Οι έντονες αντιδράσεις φοιτητών και Διδακτικού Προσωπικού ανατρέπουν τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και οι διαδικασίες «παγώνουν». Ένας ακόμη «άταφος νεκρός» προστέθηκε στο παθητικό της κυβέρνησης Καραμανλή.
Τον Ιούλιο του 1978 ο τότε Υπουργός Παιδείας Ι. Βαρβιτσιώτης καταθέτει αιφνιδιαστικά νέο νομοσχέδιο που ψηφίζεται εσπευσμένα από το θερινό τμήμα της Βουλής τον Αύγουστο! Μεταξύ άλλων προέβλεπε την κατάργηση της τρίτης εξεταστικής περιόδου, της τέταρτης πτυχιακής καθώς και της δυνατότητας μεταφοράς μαθημάτων από έτος σε έτος. Παράλληλα περιόριζε τα χρονικά όρια των σπουδών σε δύο έτη πέραν των προβλεπομένων (ν+2).
Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημάνουμε τις καταπληκτικές ομοιότητες του νόμου εκείνου με το πρόσφατο νομοσχέδιο της κυρίας Γιαννάκου. Τόσοι «σοφοί» απασχολούνται και πληρώνονται από το υστέρημα του ελληνικού λαού και το μόνο που κάνουν είναι να αντιγράφουν νόμους του 1978!
Η ψήφιση του νόμου 815/1978 προκάλεσε νέα αντιπαράθεση κυβέρνησης-πανεπιστημιακού κινήματος. Η κυβέρνηση αντέδρασε και τότε με τη γνωστή επιχειρηματολογία περί «αιώνιων και κατ’ επάγγελμα φοιτητών»! Πόσο κουραστική γίνεται αλήθεια η έλλειψη φαντασίας…
Οι αντιδράσεις κορυφώνονται το Φθινόπωρο του 1979. Οι Σχολές καταλαμβάνονται και οι διαδηλώσεις γίνονται καθημερινό φαινόμενο. Η κυβέρνηση Καραμανλή αναγκάζεται να αναστείλει την εφαρμογή του νόμου τον Ιανουάριο του 1980 (ήταν η μεγαλύτερη πολιτική ήττα της καριέρας του)! Οι δύο προηγούμενοι νόμοι (1975 και 1977) είχαν αποσυρθεί πριν ψηφιστούν.
Ο κύκλος των νόμων για τα Α.Ε.Ι. κλείνει με το νόμο-πλαίσιο 1268/1982 που ψηφίζεται από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Προέβλεπε την πλήρη αυτοτέλεια των παν/μίων, την κατάργηση της έδρας, τη δημιουργία του Τομέα ως βασικής ακαδημαϊκής μονάδας και δεν προέβλεπε καμία περίπτωση διαγραφής ή απώλειας της φοιτητικής ιδιότητας. Ο νέος νόμος κατακρίθηκε από τους συντηρητικούς κύκλους με το επιχείρημα ότι προσέφερε στα πανεπιστήμια περισσότερη δημόκρατία αλλά λιγότερη εκπαίδευση.

Παρασκευή, Ιουλίου 21

Μην τους πιέζετε ... καλέ!

Μες στο κατακαλόκαιρο δεν είναι και ό,τι καλύτερο να ασχολείται κανείς με την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Να όμως που οι εξελίξεις μας προκαλούν να προβούμε σε κάποια σύντομα σχόλια:
Α) Το εξοπλιστικό πρόγραμμα
Η κυβέρνηση αποφάσισε να μεταθέσει στο μέλλον την αγορά των λεγόμενων πολεμικών αεροσκαφών «τέταρτης γενιάς». Ως επιχείρημα επικαλέσθηκε το γεγονός ότι «διεθνή και εξωθεσμικά κέντρα της άσκησαν πιέσεις για την προμήθεια συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων»!
Από την απόφαση αυτή εύλογα γεννιούνται ορισμένες ερωτήσεις:
1) Είναι η όχι απαραίτητη για την αμυντική θωράκιση της χώρας η αγορά των νέων αεροσκαφών;
2) Αν όχι, τότε γιατί η κυβέρνηση συζητά το όλο θέμα;
3) Αν ναι, τότε γιατί η κυβέρνηση αναβάλει την απόκτησή τους; Θέτει ή όχι με την απόφασή της αυτή σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια;
4) Τι είναι αυτό που κάνει την κυβέρνηση να πιστεύει ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα εκλείψουν οι σημερινές πιέσεις;
5) Ποια επιτέλους είναι αυτά τα «εξωθεσμικά κέντρα» που την πιέζουν, και με πιο τρόπο το κάνουν; Μια κυβέρνηση, αν θέλει να είναι σοβαρή, είτε αποσιωπά τις όποιες πιέσεις δέχεται είτε τις καταγγέλλει με … διευθύνσεις και ονόματα!

Β) Η τύχη των Τ.Ε.Ι.
Προχθές η Υπουργός Παιδείας επισκέφθηκε την Καλαμάτα. Όπου έγινε αποδέκτης πλήθους αιτημάτων από τους τοπικούς παράγοντες. Ο βουλευτής της Ν.Δ. Δημήτρης Σαμπαζιώτης ζήτησε την ίδρυση στην πόλη νέου τμήματος για τα Τουριστικά Επαγγέλματα (στην Καλαμάτα λειτουργούν ήδη άλλα τμήματα των Τ.Ε.Ι.). Ο νομάρχης Μεσσηνίας Δημ. Δράκος προχώρησε ακόμη περισσότερο: ζήτησε να ιδρυθεί στην Καλαμάτα Νομική Σχολή!
Αναρωτιέστε που βρίσκουν τόσο θράσος οι διάφοροι τοπικοί παράγοντες. Αντί άλλης απαντήσεως, αντιγράφω από το σχετικό ρεπορτάζ της «Καθημερινής» (20-7-2006): «Από την πλευρά του ο αρμόδιος υφυπουργός κ. Σπύρος Ταλιαδούρος αναφερόμενος στη λειτουργία των ΤΕΙ Καλαμάτας ανακοίνωσε τη θεσμοθέτηση 26 νέων θέσεων καθηγητών και τη χρηματοδότηση για την κατασκευή τριών νέων κτιρίων»!
Και μια μικρή λεπτομέρεια: Πέρυσι στα ΤΕΙ Καλαμάτας από τους 1.577 σπουδαστές που εγγράφηκαν, οι 1.413 είχαν βαθμό κάτω από τη βάση! Και το Υπουργεί εξακολουθεί να διορίζει καθηγητές, να χτίζει κτίρια κλπ για Σχολές που σε λίγα χρόνια δεν θα έχουν ούτε έναν φοιτητή! Μα επιτέλους, ποιος κοροϊδεύει ποιόν σ’ αυτή τη χώρα;

Γ) Το μεγαλύτερο σκάνδαλο!
Προχθές, στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής κλήθηκε ο Πρόεδρος του ΟΤΕ Π. Βουρλούμης να δώσει εξηγήσεις για την εξαγορά ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΑΒΕΕ από την Cosmote (οι αρμόδιοι Υπουργοί Οικονομικών και Μεταφορών απέφυγαν να προσέλθουν).
Η συγκεκριμένη επιχειρηματική εξαγορά αποτελεί το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών, καθώς:
1) Το συνολικό τίμημα (1,6 δις Ευρώ!) κρίνεται από κάθε αντικειμενικό αναλυτή ως υπερβολικό.
2) Η συγκεκριμένη εξαγορά είχε κατά το παρελθόν (επί Υπουργίας Χρήστου Βερελή) προταθεί δύο φορές και είχε απορριφθεί ασυζητητί ως ασύμφορη ακόμη και με πολύ μικρότερο τίμημα.
3) Αναμφισβήτητα ωφελημένος από τη συγκεκριμένη εξαγορά θεωρείται ο Π. Γερμανός. Σύμφωνα με σχόλιο της «Καθημερινής» (20-7-2006) ο εν λόγω επιχειρηματίας μπορεί πλέον «με ιδιαίτερα ισχυρό πορτοφόλι, να εμφανιστεί στο προσκήνιο ακόμη και ως μνηστήρας του ίδιου του ΟΤΕ υπό το κατάλληλο σχήμα»!
Με άλλα λόγια ο ΟΤΕ μπορεί να έδωσε στον Γερμανό τα χρήματα που εκείνος χρειάζονταν για να τον αγοράσει! Μιλάμε για τη σούπερ διαπλοκή και το τέλειο … νταβατζιλίκι!

Τρίτη, Ιουλίου 18

Και ανόητοι και ... βλαχοπαλικαράδες!

Η αποποίηση των προσωπικών τους ευθυνών είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των Ελλήνων. Αν διαβάσει κανείς την ελληνική ιστορία θα διαπιστώσει πως για όλες τις εθνικές μας συμφορές έφταιγαν πάντα κάποιοι «άλλοι», αλλά ποτέ εμείς. Στις Θερμοπύλες μάς έφταιξε ο … Εφιάλτης, στην Κωνσταντινούπολη κάποια … Κερκόπορτα που είχε ξεχαστεί ανοιχτή, και στην πιο πρόσφατη ιστορίας μας φταίνε πάντα οι … Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και φυσικά οι Αμερικανοί, αλλά (προς Θεού!) ποτέ εμείς! Στην καλύτερη περίπτωση φταίνε οι «πολλές μας αμαρτίες» για τις οποίες «μας τιμωρεί ο Θεός»! Αλλά και στην περίπτωση αυτή οι αμαρτίες αντικειμενοποιούνται έναντι των αμαρτησάντων…
Τούτες τις μέρες συμπληρώνονται 32 χρόνια από την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Μια εισβολή που κάθε άλλο παρά αιφνιδιαστική υπήρξε. Όλοι γνώριζαν όχι μόνο την προετοιμασία της αλλά και το άλλοθί της. Και δεν έκαναν τίποτε για να την αποτρέψουν. Αντίθετα φρόντισαν να την επιταχύνουν και να την διευκολύνουν.
Από το 1963 οι παρακρατικοί μηχανισμοί στην Κύπρο και στην Ελλάδα σχεδίαζαν την σφαγή των Τουρκοκυπρίων. Ο ίδιος ο Μακάριος ομολόγησε δημόσια πως ο μετέπειτα Έλληνας δικτάτορας Ιωαννίδης προσφέρθηκε να του καταθέσει πλήρες σχέδιο … επίλυσης του Κυπριακού: «Θα επιτεθούμε ξαφνικά εναντίον των Τουρκοκυπρίων σε όλο το νησί» του είπε. «Θα τους βγάλουμε μια για πάντα από τη μέση. Και θα ξεμπερδέψουμε»!
Οι Τούρκοι παρακολουθούσαν από κοντά τις κινήσεις των Ελληνοκυπρίων. Είχαν υπομονή και οικοδομούσαν την τακτική τους με βάση τα λάθη και την ανυπομονησία των Ελλήνων. Είχαν εξοπλίσει την παράνομη τουρκοκυπριακή οργάνωση ΤΜΤ ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει αρχικά μόνη της μια ελληνοκυπριακή επιχείρηση. Μέχρι, φυσικά, να σπεύσουν σε βοήθεια τα τουρκικά στρατεύματα… Οι Τούρκοι περίμεναν μια επιχείρηση κατά των Τουρκοκυπρίων αμάχων. Θα αποτελούσε την καλύτερη αφορμή για να επέμβουν οι ίδιοι στρατιωτικά ως εγγυήτρια δύναμη αλλά και ως «δύναμη ηθικής» για να αποτρέψει μια «γενοκτονία»! Και την ευκαιρία αυτή τους την πρόσφεραν απλόχερα οι ανόητοι Έλληνες!
Δύο φορές η Τουρκία αποπειράθηκε να εισβάλει στην Κύπρο πριν το 1974. Την πρώτη (Αύγουστος 1964) με αφορμή τις πολεμικές επιχειρήσεις στην περιοχή Μανσούρας-Κοκκίνων. Τότε, η κυπριακή κυβέρνηση διαμήνυσε στους Αμερικάνους ότι «αν ο τουρκικός στόλος εισέλθει εντός των 12 μιλίων θα το θεωρήσουμε ως έναρξη εισβολής. Αυτό θα μας δώσει 75 λεπτά για να καθαρίσουμε τους Τουρκοκυπρίους ώστε να μπορέσουμε να αμυνθούμε και έχουμε σχέδια και μέσα για να το πράξουμε»!
Την δεύτερη (Νοέμβριος 1967) με αφορμή τις πολεμικές επιχειρήσεις στην περιοχή της Κοφίνου και πρωταγωνιστή τον μετέπειτα (χουντικό) αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων Γρηγόρη Μπονάνο. Τότε, ο σημερινός Πρόεδρος της Κύπρου Τάσος Παπαδόπουλος πρότεινε, για μια ακόμη φορά, «να εξουδετερωθούν άπαντες οι Τουρκοκύπριοι εις ολόκληρον την νήσον»!
Και στις δύο περιπτώσεις η εισβολή αποτράπηκε με παρέμβαση των Αμερικανών που επιθυμούσαν να αποφευχθεί ένας Ελληνοτουρκικός πόλεμος. Η εισβολή πραγματοποιήθηκες τελικά τον Αύγουστο του 1974, όταν είχε εξασφαλιστεί η μη ουσιαστική εμπλοκή της Ελλάδας στη σύγκρουση. Δώδεκα χρόνια μετά την εισβολή, η Ελληνική Βουλή επεχείρησε να ανοίξει «τον φάκελο της Κύπρου». Τον έκλεισε όμως εσπευσμένα καθώς άρχισαν να συγκεντρώνονται χιλιάδες σελίδες που αποδείκνυαν τα σχέδια των Ελλήνων για τη «σφαγή των Τουρκοκυπρίων»! Πρόκειται για το επιτελικό σχέδιο με την κωδική ονομασία «Ήφαιστος» που είχε εκπονηθεί από το 1963. Προκειμένου, λοιπόν, να μη δικαιωθεί η τουρκική εισβολή, ο «φάκελος Κύπρος» έκλεισε οριστικά…

Σάββατο, Ιουλίου 15

Το Φοιτητικό Κίνημα (Α)

Ο Ιούλιος είναι ο αγαπημένος μήνας των ελληνικών κυβερνήσεων! Το μέσον της καλοκαιρινής περιόδου και η γενική χαλάρωση που τη χαρακτηρίζει αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την προώθηση των πιο αντιλαϊκών μέτρων.
Έτσι και φέτος η κυβέρνησή μας, τιμώντας την μακρά παράδοση, επεχείρησε να περάσει απ’ το θερινό τμήμα της Βουλής την «εκπαιδευτική της μεταρρύθμιση». Με άλλα λόγια ενήργησε όπως οι κλέφτες του κοινού ποινικού δικαίου. Που περιμένουν την περίοδο των διακοπών για να βρουν τα σπίτια μας άδεια και να κάνουν ανενόχλητοι το έργο τους... Έτσι ακριβώς σκέφθηκε και η κα Γιαννάκου: «τελειώστε την εξεταστική περίοδο του Ιουνίου, κλείστε τα πανεπιστήμια, φύγετε για διακοπές κι αφήστε με να κάνω ήσυχη τη δουλειά μου»... Και θα την έκανε αν δεν έβρισκε απέναντί της τους ... πάντες.
Τα γεγονότα αυτά μας δίνουν την ευκαιρία για μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του φοιτητικού κινήματος τα τελευταία πενήντα χρόνια. Ξεκινώντας από το 1956, τότε που τα τραγικά γεγονότα στην Κύπρο (εκτόπιση Μακαρίου, απαγχονισμοί Καραολή-Δημητρίου κλπ) προκαλούν τις πρώτες αξιόλογες μετεμφυλιοπολεμικές φοιτητικές κινητοποιήσεις. Την ίδια περίοδο (31-5-1956) εκδίδεται και το πρώτο φύλλο της «Πανσπουδαστικής» που θα συνεχίσει να κυκλοφορεί αδιάκοπα μέχρι τον Απρίλιο του 1967.
Στα τέλη του 1956, παράλληλα με το μεγάλο εθνικό ζήτημα, οι φοιτητές αρχίζουν να προβάλλουν διεκδικήσεις αμιγώς σπουδαστικές: μείωση των διδάκτρων (δεν είχε ακόμη καθιερωθεί η δωρεάν παιδεία), καθιέρωση της μεταφοράς μαθημάτων, του φοιτητικού συσσιτίου και εισιτηρίου κλπ.
Το 1959 κάνει την εμφάνισή της στους φοιτητικούς χώρους η περίφημη ΕΚΟΦ (Εθνική Κοινωνική Οργάνωση Φοιτητών) με βασικό της μοχλό τη διαίρεση των φοιτητών σε «εθνικόφρονες» και «κομμουνιστές» και όπλο τη χρήση των παρακρατικών μηχανισμών. Για μικρό χρονικό διάστημα κατορθώνει να ελέγξει αρκετούς φοιτητικούς συλλόγους.
Το 1963 ιδρύεται η ΕΦΕΕ και η ιδεολογική αντιπαράθεση μετατοπίζεται μεταξύ των φοιτητικών παρατάξεων του κέντρου και της αριστεράς. Το 1964 συγχωνεύεται η σπουδάζουσα νεολαία της ΕΔΑ με τη «Νεολαία Λαμπράκη» που αποτελούσε μια μαζική οργάνωση μη στηριζόμενη στους φοιτητές. Περνάμε έτσι από ένα κίνημα αμιγώς φοιτητικό σε ένα ευρύτερο νεολαιίστικο που θα πρωτοστατήσει στους αγώνες κατά της αστυνομοκρατίας, για το «1-1-4», και για το «15% για την παιδεία». Ακολουθεί η επτάχρονη στρατιωτική δικτατορία και οι γνωστοί αγώνες των φοιτητών στη Νομική και στο Πολυτεχνείο το 1973.

Αβεσσαλώμ (ποίηση)

- Εσύ,
ιέρεια μυστικής αίρεσης
περασμένων κι αμνημονεύτων
χρόνων,
σ’ ανάκλιντρο ξαπλωμένη
αναπολείς
στιγμές ιερές!

- Εραστής μου υπήρξες,
σαν τον ήλιο
που με ξυπνούσε το πρωί.
Κορμί πανέμορφο
στην αγριάδα του δάσους
έμπλεκαν τα μαλλιά σου
στα κλώνια των δέντρων.
Συγχώρεσέ με Αβεσσαλώμ,
Αβεσσαλώμ,
αιώνιε εραστή του δάσους!

- Των μυρίων παθών
οι ορδές σε κυκλώνουν
δίχως γεύση
πνευματικής τροφής,
απολαμβάνεις
τις πεθυμιές της σάρκας...

- Τα μαύρα σου μαλλιά
μέδουσες
τυλίγονται γύρω απ΄ το κορμί μου
με σφιχταγκάλιασμα
αγωνίας.
Η μαύρη Σελήνη
σέρνεται
σαν άχνη
και μας τυλίγει.
Το σπίτι με τα φαντάσματα
στάχτη.
Μέσα στη στάχτη
ζωντανεύουμε
σ’ έρωτα παράλογο,
μοναδικό
τις μαγικές σεληνιακές ώρες....

Δευτέρα, Ιουλίου 10

Η φαντασία στην εξουσία...

Η δημόσια και πολιτική ζωή της χώρας μας έχει κυριολεκτικά βραχυκυκλωθεί για τον απλούστατο λόγο ότι η πολιτική μας σκέψη έχει εγκλωβιστεί σε λάθος στερεότυπα. Σήμερα θα θίξω δύο από αυτά:
Πρώτο στερεότυπο: ΟΙ ΣΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΛΑΪΚΕΣ!
Το στερεότυπο αυτό, όσο κι αν έχει πλέον κυριαρχήσει στη σκέψη μας, είναι παράλογο και εσφαλμένο. Και για να γίνω πιο κατανοητός αναφέρω ένα παράδειγμα. Όλοι μιλάμε για το «ασφαλιστικό», θεωρώντας το ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας μας. Και έχουμε πειστεί ότι η επίλυσή του περνάει μέσα από τη γνωστή συνταγή: «αύξηση ορίου συνταξιοδότησης, μείωση συντάξεων, αύξηση εισφορών»! Μέγα λάθος!
Για όσους δεν γνωρίζουν πρέπει να αναφέρουμε πως:
Α) η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων μας (σε κινητές και ακίνητες αξίες) είναι τεράστια.
Β) αν την περιουσία αυτή καθώς και το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών διαχειρίζονταν μια ιδιωτική εταιρεία, όχι μόνο δεν θα είχε ελλείμματα, αλλά θα συσσώρευε και αμύθητα κέρδη!
Με ποια λογική λοιπόν θα μας επιβάλει ο κάθε Υπουργός σειρά αντιλαϊκών μέτρων και γιατί εμείς να είμαστε υποχρεωμένοι να τα ανεχθούμε, τη στιγμή που με σωστή διαχείριση του υφιστάμενου πλούτου μπορεί το πρόβλημα να αντιμετωπιστεί ικανοποιητικά;
Βέβαια, γεννάται εύλογα το ερώτημα: και γιατί επιτέλους δεν αξιοποιείται η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων; Τόσο δύσκολο είναι;
Δύσκολο δεν είναι. Αλλά βασικός υπεύθυνος είναι το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας μας! Ένα παράδειγμα: στον τελευταίο ανασχηματισμό άλλαξε, όπως ξέρουμε, ο Υπουργός Υγείας. Ο νέος φρόντισε να αντικαταστήσει τις διοικήσεις όλων σχεδόν των οργανισμών και υπηρεσιών που είχε διορίσει ο προκάτοχός του. Παρά τις εύλογες διαμαρτυρίες αρκετών από αυτούς που ζητήσουν να μάθουν, τουλάχιστον, την αιτία της απομάκρυνσής τους. «Τι κάναμε λάθος» έλεγαν «και στο κάτω της γραφής στο ίδιο κόμμα ανήκουμε»!
Το φαινόμενο αυτό, όσο κι αν σήμερα μας φαίνεται «φυσιολογικό», είναι μία από τις βασικότερες αιτίες της κακοδαιμονίας μας. Αυτοί που διορίζονται για να διαχειριστούν τα χρήματά μας (διοικητές ΙΚΑ κλπ) γνωρίζουν πολύ καλά ότι έχουν ημερομηνία λήξεως. Όχι μόνο αν αλλάξει κυβέρνηση αλλά κι αν αλλάξει ο αρμόδιος Υπουργός της ίδιας κυβέρνησης. Έχουν δηλαδή συνδέσει την τύχη τους με την παρουσία συγκεκριμένου πολιτικού προσώπου στον υπουργικό θώκο. Και θα διατηρούν το δικό τους αξίωμα όσο ο φίλος τους Υπουργός παραμένει στη θέση του. Για ποιον, λοιπόν, λόγο να ενδιαφερθούν για την επίλυση των προβλημάτων του οργανισμού που διοικούν; Μήπως θα αναγνωρίσει κανένας τις προσπάθειες ή το έργο τους; Μήπως θα τους συγχαρεί ή θα τους επιβραβεύσει ηθικά και υπηρεσιακά; Ασφαλώς όχι! Αμέσως μόλις αλλάξει ο Υπουργός θα απομακρυνθούν κι αυτοί από τη θέση τους! Κι έτσι αδιαφορούν για τα πάντα και ασχολούνται μόνο με το πώς θα βολέψουν κάποιον συγγενή τους, πώς θα κάνουν οι ίδιοι καμία «αρπαχτή» ή, στην καλύτερη περίπτωση, πώς θα κάνουν ρουσφέτια (σε βάρος πάντα του οργανισμού που διοικούν) για να εξασφαλίσουν κάποιες προσωπικές ψήφους στις ερχόμενες εκλογές…
Δεύτερο στερεότυπο: ΓΙΑ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ.
Κι αυτό λάθος. Κατά την άποψή μου τα χρήματα που διαθέτει το κράτος μας για παιδεία, υγεία, άμυνα κλπ είναι ήδη πολλά και πάντως αρκετά για να απολαμβάνουμε καλύτερες υπηρεσίες από τις σημερινές.
Η βελτίωση των παρεχόμενων δημόσιων υπηρεσιών μπορεί κάλλιστα να επιτευχθεί με τους υπάρχοντες πόρους. Χρειάζονται όμως αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν τη σφραγίδα της φαντασίας, της έμπνευσης και του οραματισμού. Όχι ανακύκλωση των «λύσεων» που κυκλοφορούν στην «πολιτική πιάτσα» τα τελευταία τριάντα χρόνια.
Αξίζει και στο σημείο αυτό να φέρουμε ένα παράδειγμα από τον χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Το προσχέδιο που κατέθεσε προ ημερών η Υπουργός δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια φτηνή αντιγραφή του ν. 815 του 1978! Καμιά νέα ιδέα, τίποτα πιο φρέσκο και πιο σύγχρονο. Λες και τα μυαλά των «σοφών» έχουν αδειάσει (ή μήπως πράγματι είναι άδεια;). Και το χειρότερο: τα μέτρα αυτά κινούνται σε μια αυταρχική κατεύθυνση με απλές δόσεις εντατικοποίησης που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα και, το σπουδαιότερο, κανένα από τα μέτρα αυτά δεν συμβάλει στην αναβάθμιση των σπουδών. Κι εδώ οι λύσεις υπάρχουν και είναι ανέξοδες…
Αναρωτήθηκε κανείς γιατί τα αμφιθέατρα των πρωτοετών τις πρώτες μέρες είναι ασφυκτικά γεμάτα και στη συνέχεια αδειάζουν απότομα; Οι στενοκέφαλοι υποστηριχτές των αυταρχικών λύσεων έχουν έτοιμη την εξήγηση: οι φοιτητές είναι τεμπέληδες και προτιμούν τις καφετέριες και το φλερτ! Έτοιμη, βέβαια, έχουν και τη λύση: να καθιερώσουμε τις υποχρεωτικές παρουσίες των φοιτητών στις παραδόσεις! Προτείνουν δηλαδή το αναγκαστικό γέμισμα των αμφιθεάτρων με ένα κοπάδι φοιτητές που θα χασμουριέται, θα παίζει τρίλιζα, θα διαβάζει «αποδυτηριάκια» κλπ. Οι στενοκέφαλοι εισηγητές του αυταρχισμού δεν μπορούν να δουν το αυτονόητο: ο παραδοσιακός τρόπος παράδοσης των παν/κών μαθημάτων έχει πεθάνει οριστικά. Η εικόνα του καθηγητή που μιλάει διαρκώς επί ώρες μπροστά σε ένα παθητικό ακροατήριο ούτε ανεκτή είναι ούτε ταιριάζει στη φύση και το ρόλο των ΑΕΙ. Το ίδιο ξεπερασμένος είναι και ο τρόπος των εξετάσεων. Η απομνημόνευση ύλης που την επόμενη μέρα ξεχνιέται, το κυνήγι των σημειώσεων και των SOS, τα σκονάκια, οι αντιγραφές κλπ μάς παραπέμπουν σε άλλες εποχές! Ποιος θα έχει το θάρρος να τα αλλάξει όλ’ αυτά συθέμελα; Να μετατρέψει τις παραδόσεις των μαθημάτων σε ανοιχτούς χώρους διαλόγου, προβληματισμού και αντιπαράθεσης επιχειρημάτων, απόψεων, λύσεων; Ποιος θα αντικαταστήσει το ανόητο σημερινό εξεταστικό σύστημα με ένα άλλο που το βάρος θα πέφτει στην έρευνα, στη συγγραφή εργασιών, στην εισήγηση και υποστήριξη απόψεων επί συγκεκριμένων θεμάτων; Ποιος θα επιχειρήσει να μετατρέψει τους άβουλους φοιτητές από «κυνηγούς του 5» σε επιστήμονες; Κι όλ’ αυτά όχι με εντολές και απαγορεύσεις αλλά μέσα από ένα σύστημα παραδόσεων και εξετάσεων που θα μοιάζει περισσότερο με παιχνίδι; Που θα «κρατά» τον φοιτητή στους πανεπιστημιακούς χώρους και δεν θα τον «στέλνει» στις γειτονικές καφετέριες; ΠΟΙΟΣ;
Ταξιάρχης

Σάββατο, Ιουλίου 8

Ανατροπή και πέναλτι!

Όλα «αρχίζουν», ως γνωστόν, από την Παλαιά Διαθήκη! Εκεί, κάπου στα πρώτα της κεφάλαια, ο καλός Θεούλης έφτιαξε τον Αδάμ και την Εύα. Δηλαδή τον άντρα και τη γυναίκα. Κι όπως είναι φυσικό, μετά την πρώτη περίοδο αμηχανίας και αμοιβαίας διερεύνησης, οι πρωτόπλαστοι κάποια στιγμή «το έκαναν»! Κι έφεραν έτσι τους εβδομήντα μεταφραστές της Παλιάς Διαθήκης στη δύσκολη θέση να αναζητήσουν την κατάλληλη λέξη για να περιγράψουν την «πράξη». Και οι εβδομήκοντα (που δεν ήταν ακριβώς εβδομήντα αλλά λίγο περισσότεροι) κατέληξαν στη χρήση του ρήματος «γνωρίζω» για να δηλώσουν τη σεξουαλική πράξη των πρώτων ανθρώπων. Κι έτσι μας μπέρδεψαν κάπως. Δηλαδή τί ακριβώς έγινε; Ένα ολοκληρωμένο «πήδημα» ή ένας διάλογος του στιλ:
- Από εδώ η κυρία Εύα κι από δω ο κύριος Αδάμ...
- Ω... χάρηκα πολύ, πώς είστε;
- Λίγη υγρασία είχαμε απόψε και τα καημένα τα λιονταράκια όλη τη νύχτα ούρλιαζαν και έμενα άυπνος. Κατά τ’ άλλα ... υπέροχα! Εσείς πώς είστε;
Τέλος πάντων... οι εβδομήκοντα μεταφραστές είχαν φαίνεται αριστοκρατική παιδεία και δεν ήθελαν να χρησιμοποιήσουν χυδαίους όρους. Αλλά είτε «γνωριμία» ήταν είτε κάτι άλλο, ένα είναι σίγουρο: η ερωτική πράξη ολοκληρώθηκε με πλήρη διείσδυση του αντρικού οργάνου στο γυναικείο...
Από τότε πολλά άλλαξαν στη ζωή του ανθρώπου. Όλες όμως οι κινήσεις του αλλά και η λειτουργία της φύσης γύρω του αποτελούν μίμηση της ερωτικής πράξης και της ανατομικής ιδιαιτερότητας των δύο φύλλων!
Τι να πρωτοαναφέρει κανείς. Τον τρόπο που η βροχή εισχωρεί βαθιά στο χώμα και φουσκώνει τον σπόρο; Τα σκαπτικά εργαλεία (αξίνες, φτυάρια κλπ); Τις πολιορκητικές μηχανές; Τα τόξα και τα βέλη; Τα κατσαβίδια, τα βελονάκια και τα πιρούνια; Τα ιατρικά εργαλεία (σύριγγες, βελόνες, νυστέρια); Όλα παραπέμπουν στη μίξη αρσενικού-θηλυκού!
Κι ερχόμαστε τώρα στο επίμαχο θέμα του ποδοσφαίρου. Τον κατ’ εξοχήν χώρο μίμησης του παιχνιδιού των φύλλων, της διείσδυσης του αρσενικού στον κόλπο του θηλυκού. Γιατί, ποιος είναι ο αντικειμενικός σκοπός στο ποδόσφαιρο; Μα φυσικά η εκπόρθηση του τέρματος, δηλαδή του θήλεος αντικειμένου της ερωτικής επιθυμίας! Ο σκόρερ είναι ο βιαστής σε αυτή την ομαδική ερωτική κραιπάλη! Και γι’ αυτό αντιπροσωπεύει το ιδανικό αρσενικό, τον ακαταμάχητο εραστή! Δεν βλέπετε κάτι σκατόφατσες, στραβοδόντηδες και κοιλαράδες να περιστοιχίζονται απ’ τις ωραιότερες γκόμενες μόνο και μόνο επειδή ξέρουν να βάζουν το τόπι στο πλεχτό;
Τις προάλλες είδαμε έναν αγώνα να κρίνεται στα πέναλτι! Αλλά τι είναι το πέναλτι στην πραγματικότητα; Είναι η βίαιη καθήλωση του θήλεος σε μια παθητική στάση που δεμένο υποχρεώνεται να δεχτεί μια ερωτική επίθεση που σπάνια αποτυγχάνει...

Τετάρτη, Ιουλίου 5

Εσένα θέλω...(ποίηση)

- Φλογερή είμαι,
μελαχρινή.
Το σύμβολο του πάθους είμαι,
ποθοπλάνταχτη.
Φωτιά η ψυχή μου είναι!
Εμέ ζητείς;

«Όχι, δεν είσαι εσύ»!

- Ξανθό το μέτωπό μου!
Οι μπούκλες μου χρυσές!
Πλήθιες χαρές μπορώ να σε κεράσω!
Θησαυρούς σε τρυφερότητα κατέχω...
Εμέ καλείς;

«Όχι. Όχι εσέ»!

- Εγώ είμ όνειρο,
φάντασμα πλάνο,
απίθανο,
από άχνη κι από φως.
Ασώματη κι ανέγγιχτη είμαι!
Να σ’ αγαπήσω όμως δεν μπορώ...

«Ω... έλα, έλα εσύ»!

Δευτέρα, Ιουλίου 3

Μας ταπεινώνουν με μανία...

Πέρυσι το Νοέμβριο ο Νικολά Σαρκοζί χαρακτήρισε τους εξεγερμένους νέους των γαλλικών προαστίων «αποβράσματα» και «κατακάθια της κοινωνίας»! Στη χώρα μας ανάλογοι χαρακτηρισμοί ακούστηκαν στην πρόσφατη εξέγερση των φοιτητών: «νταήδες», «μειοψηφίες», «τεμπέληδες, κούτσουρα απελέκητα» κλπ. Κάποιοι απ’ τους γονείς μας θυμήθηκαν τον Υπουργό της Χούντας Ιωάννη Λαδά να αποκαλεί τους τότε αντιδρώντες φοιτητές «διακονιάρηδες» και «άπλυτους μακρυμάλληδες»! Και κάποιοι θυμήθηκαν τον πανεπιστημιακό και θεωρητικό του ελληνοχριστιανικού ιδεώδους Αλέξανδρο Τσιριντάνη να εκφωνεί λόγους το 1965 με θέμα «Η σύγχρονη νεολαία ως πρόβλημα»! Γιατί άραγε δεν βρίσκονταν κανείς στο ακροατήριό του να του υπενθυμίσει ότι η νεολαία δεν «είναι πρόβλημα» αλλά ΕΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!
Τα ξαναθυμήθηκα όλ’ αυτά τώρα που η Υπουργός Παιδείας χαρακτήρισε τους αποτυχόντες στις πανελλήνιες εξετάσεις μαθητές ως «μειωμένων προσόντων»! Παιδαγωγικότατος χαρακτηρισμός! Θα συνοδεύει τα παιδιά αυτά σε όλη τους τη ζωή...

Κυριακή, Ιουλίου 2

Ο πραγματικός Θεός...

Τα μεγάλα άλματα της ανθρώπινης ιστορίας συνδέθηκαν με αντίστοιχες τεχνικές και επιστημονικές ανακαλύψεις. Η επιστήμη ήταν εκείνη που μετέβαλε ριζικά τις υλικές συνθήκες του ανθρώπινου βίου, προκαλώντας αντίστοιχες ανατροπές σε ιδεολογίες, θρησκείες, φιλοσοφικές θεωρίες κλπ. Το δωδεκάθεο του Ολύμπου, λ.χ., κατέρρευσε μόλις ο άνθρωπος κατόρθωσε να προσεγγίσει τις κορυφές του Ολύμπου όπου διαπίστωσε ότι εκεί υπήρχαν μόνο πάγοι και πέτρες. Κανένα ίχνος από τα παλάτια των Θεών δεν βρέθηκε και διαψεύσθηκαν όλα όσα ο Όμηρος και οι αρχαίοι ποιητές εξυμνούσαν και περιέγραφαν. Ο καθένας αντιλαμβάνεται τι μεγάλο σοκ υπέστησαν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης από την τόσο καταλυτική διάψευση των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων.
Όμως το γκρέμισμα των δώδεκα Θεών δεν ξερίζωσε και τις πραγματικές αιτίες του θρησκευτικού φαινομένου. Η αγωνία του ανθρώπου μπρος στο θάνατο, την αρρώστια και τη δυστυχία παρέμενε αμείωτη κι έτσι, αμυνόμενος, «ύψωσε» τους Θεούς του ακόμη πιο ψηλά, στους ουρανούς, πιστεύοντας πως ποτέ δεν θα κατόρθωνε ο ίδιος να φτάσει μέχρι εκεί ώστε να επαναληφθεί το «φαινόμενο του Ολύμπου». Σήμερα όμως τα διαστημόπλοια, οι πύραυλοι, τα διαστημικά λεωφορεία αλλά κυρίως τα ισχυρά τηλεσκόπια, μας βοηθούν να έχουμε εικόνα των εσχατιών του σύμπαντος και να γνωρίζουμε καλά πως πουθενά εκεί δεν υπάρχει παράδεισος, κόλαση, θρόνοι του Θεού, Χερουβείμ, Σεραφείμ κλπ. Και πάλι όμως ο άνθρωπος δεν εξουδετέρωσε την πρώτη ύλη της θρησκείας, την αρρώστια, τον πόνο και τον θάνατο, κι έτσι (αμυνόμενος πάλι) προσέδωσε πνευματική (και συνεπώς άυλη και αόρατη) μορφή σε Θεούς, θρόνους, βασιλείες των ουρανών κλπ. Τώρα ένιωθε σίγουρος πως η επιστήμη δεν θα διέψευδε ποτέ τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις.
Στη ζωή όμως αυτή ένα είναι βέβαιο: ποτέ μη λες ποτέ! Βέβαια η επιστήμη δεν πρόκειται ποτέ να αποδείξει την ύπαρξη ή την ανυπαρξία των στοιχείων του «πνευματικού κόσμου», μπορεί όμως να χτυπήσει στη ρίζα του το θρησκευτικό φαινόμενο με τη μορφή που το γνωρίσαμε ως τα σήμερα. Πώς γίνεται αυτό; Μα εξαλείφοντας τις γενεσιουργούς αιτίες όλων των θρησκειών, δηλ. τον πόνο, την αρρώστια και τον θάνατο! Μια τέτοια εξέλιξη θα ανατρέψει τα πάντα. Θα γκρεμίσει όλα τα «καταφύγια ιδεών», τα «πνευματικά λιμάνια» και τις ψευδαισθήσεις που τα συνοδεύουν.
Βέβαια, υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που έχουν ήδη «βολευτεί». Και επειδή κάθε «ξεβόλεμα» είναι οδυνηρό, αντιδρούν. Αντιλαμβάνονται τους «κινδύνους» από τα επιτεύγματα της σύγχρονης επιστήμης (βιοϊατρικής, γενετικής κλπ) και αρχίζουν να αμύνονται. Με δύο κυρίους τρόπους:
Α) Αρνούμενοι τις πραγματικές δυνατότητες της επιστήμης. Υποστηρίζοντας πως όσα γράφονται ή λέγονται σχετικά είναι «φήμες της πιάτσας», «ευχολόγια, φαντασιώσεις, μύθοι»! Και συνεπώς τίποτε ουσιαστικό δεν μπορεί να προσφέρει η επιστημονική έρευνα, κανένας κίνδυνος για τα «ιδεολογικά τους λιμάνια» δεν υφίσταται και μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι. Πρόκειται για την κλασική μέθοδο του «στρουθοκαμηλισμού»! Βασικό τους επιχείρημα ότι η επιστήμη «δεν έχει ακόμη δώσει απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα», πως ακόμη «πολλές πτυχές του γονιδιόματος παραμένουν άγνωστες» κλπ. Ασφαλώς και η επιστήμη βρίσκεται στα πρώτα βήματα της εξερεύνησης του μυστηρίου που λέγεται «άνθρωπος». Όμως έκανε ήδη μια πολύ καλή αρχή και στη συνέχεια οι εξελίξεις αναμένονται ραγδαίες. Όσοι λοιπόν αντιδρούν με τη μέθοδο της «στρουθοκαμήλου» δεν έχουν παρά απλά να ελπίζουν πως όσο οι ίδιοι ζουν οι επιστημονικές εξελίξεις δεν θα προφθάσουν να τους διαψεύσουν. Αν και κατά βάθος γνωρίζουν πως «όταν έχεις βρει το κλειδί είναι ζήτημα χρόνου να ανακαλύψεις την κλειδαρότρυπα και να ανοίξεις την πόρτα»!
Β) Ο δεύτερος τρόπος αντίδρασης είναι πιο ειλικρινής αλλά και πιο ωμός! Όσοι τον ακολουθούν δεν ματαιοπονούν επιχειρώντας να βγάλουν ανίκανη την επιστήμη. Δεν τρέφουν αυταπάτες για το τι τους περιμένει και σπεύδουν να το δηλώσουν. Αντιγράφω ένα απόσπασμα από την ομιλία του Νικόλαου Χατζηνικολάου (σημερινού μητροπολίτη Μεσογαίας) στην στρογγυλή τράπεζα που διοργάνωσε στο ξενοδοχείο Κάραβελ ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών στις 10-2-1999 με θέμα «Βιοϊατρική-βιοηθική»:
«Κάθε προσπάθεια διόρθωσης της μορφής της ζωής (γενετική βελτίωση της φύσης και του ανθρώπου) φανερώνει μη αποδοχή των νόμων του Θεού και προσπάθεια υποβιβασμού του έργου της δημιουργίας Του. Αυτός, όπως ταπεινά διατυπώνει η Αγία Γραφή, όταν ολοκλήρωσε τη δημιουργία «είδε τα πάντα, όσα εποίησεν, και ιδού καλά λίαν». Στο πνεύμα του θεϊκού λόγου όλα ήταν πολύ καλά. Στο διεστραμμένο όμως από την αλαζονεία μυαλό του ανθρώπου, η φύση του Θεού παίρνει ... λίαν καλώς. Ενώ η ανθρώπινη δημιουργία διεκδικεί τομ άριστα»!
Καταλάβατε; Το πρόβλημά τους είναι μην τυχόν και βγει «σκάρτος» ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης. Που, σημειωτέον, «έγινε ρόμπα» από τον Θεό της Καινής Διαθήκης! Ε λοιπόν, ναι! Ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης καθόλου καλόν δεν έπλασε τον κόσμο! Και χρειάζεται όχι απλώς επισκευή αλλά εκ θεμελίων ανατροπή και ανοικοδόμηση! Όσοι δε έχουν οικοδομήσει τη ζωή τους σε έναν Θεό «διεκπεραιωτή ατομικών υποθέσεων» (κάτι σαν τα Κ.Ε.Π.) καλό θα ήταν ν΄αρχίζουν να υποστέλλουν τις σημαίες τους. Ο «Θεός των ατομικών ρουσφετιών» («κάνε μας καλά», «βρες μου μια καλή δουλειά ή έναν καλό γαμπρό») είναι ετοιμοθάνατος. Ίσως και να ήρθε η ώρα να ανακαλύψει ο άνθρωπος τον πραγματικό Θεό...